Morgunblaðið - 25.01.1985, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. JANÚAR 1985
Sigurvin Helgi
Baldvinsson - Kveðja
Fsddur 7.nóvember 1953
Dáinn 28. desember 1984
„Mönnunum er ekki ætlað ör-
yggi himnanna."
(J.F. Kennedy.)
Það voru mér sem öðrum mikil
harmatíðindi er sú frétt spurðist
að kvöldi hins 28. des. sl. að Sigur-
vin á Brekku hefði látist eftir bif-
reiðaslys þann sama dag, skammt
frá ólafsdal.
Mér er það bæði ljúft og skylt að
minnast með nokkrum orðum
þessa vinar míns og fyrrverandi
mágs.
Sigurvin Helgi fæddist á Gils-
fjarðarbrekku 7. nóvember 1953.
Hann var sonur hjónanna Ólafíu
Magnúsdóttur og Baldvins Sigur-
vinssonar er þar bjuggu megin-
hluta sinnar búskaparævi. Hann
var næstyngstur sex alsystkina en
átti tvo hálfbræður frá fyrra
hjónabandi föður síns. Hann elst
því upp á frekar mannmörgu
heimili, þar, sem vinátta og glað-
værð situr i öndvegi. Mótaði sú
dýrmæta æskugjöf líf hans síðan.
Þrátt fyrir að ekki mikil fjar-
lægð skildi að heimili okkar,
minnist ég ekki að hafa séð hann
svo ég veitti honum eftirtekt fyrr
en hann var kominn yfir ferm-
ingu, enda samgöngur á milli bæja
norðan og sunnan Steinadalsheið-
ar minni og tímabundnari áður en
bifreiðaeign til sveita varð eins al-
geng og nú hin síðari ár. Kynni
okkar hefjast þegar hann og
yngsta systir mín, Bjargey, byrj-
uðu sambúð haustið 1971. Hann
gengur þá í föðurstað ungum syni
hennar, Sigurði Rúnari Bergdal,
sem þrátt fyrir aðskilnað þeirra
bar til hans hlýju upp frá því svo
og foreldra hans. Þau búa saman á
Gilsfjarðarbrekku í nær fjögur ár
en þá skilur leiðir. Vorið 1975
kemur hann og býður mér sam-
starf um búskap hér í Miðhúsum.
Hann komi með sínar skepnur og
saman ynnum við að búinu eftir
því sem verkefni kalli að, ég verði
þó áfram eigandi jarðarinnar.
Þessu boði hans tók ég fegins
hendi. Til hafði staðið um nokkurt
skeið að hafin yrði hér bygging
útihúsa en lítið orðið úr fram-
kvæmdum. Við komu hans óx mér
kjarkur til að hefjast handa um
framkvæmdir, enda gerir nokkur
bústofnsaukning þær nauðsynleg-
ar. Hann var þessa mjög hvetjandi
svo og að auka ræktunina. Lagði
hann nokkuð á sig til þess að af
þessu hvorutveggja gæti orðið og
gekk að hverju starfi af kappi
miklu. Ræktunin er hafin strax en
útihúsabyggingar hefjast svo vor-
ið 1977.
Með Sigurvin kemur ákveðinn
ferskleiki, sem ég hygg að fleiri
hafi fundið og notið í þessari
byggð en við á þessu heimili. Hann
hafði mikla þörf fyrir félagsskap
enda félagslyndur, ætíð tilbúinn
að taka þátt í leikjum og skemmt-
unum, oft einnig hvatamaður að
þeim. Yfir honur var ætíð létt,
aldrei logn, deyfð né drungi. Hann
ávann sér traust fólks hér um
slóðir enda bæði bónþægur og oft
með ólíkindum viðbragðsfljótur
væri hans aðstoðar leitað. Sér-
staklega laðaðist ungt fólk að hon-
um sem eðlilegt var.
Sumarið 1978 verða enn þátta-
skil í lífi hans. Foreldrar hans
hafa ákveðið að draga saman segl-
in og minnka við sig og hætta
sauðfjárbúskap að mestu en vera
áfram með nokkrar kýr. Hann
hefur oft farið til hjálpar foreldr-
um sínum, sérstaklega i sambandi
við heyskap og smalanir. Nú leitar
hugurinn til átthaganna á nýjan
leik enda hefur þá ung og indæl
stúlka, Hugrún Hersilía Einars-
dóttir í Hvítárhlíð, gefið honum
alla ást sína og heitið honum ævi-
fylgd. Verður það að ráði að þau
hefja búskap á Gilsfjarðarbrekku,
fyrst í sambýli við foreldra hans
en 1981 taka þau við allri jörðinni.
Ólafía og Baldvin flytja þá suður.
Heilsu Baldvins hrakar nú skjótt.
Hann deyr í nóvember 1982. Fáir
af okkar kynslóð höfðu, sem þau
Sigurvin og Hugrún, aðeins búið
hin mestu samfelldu harðindaár,
sem komið hafa á þessari öld að
því síðasta frátöldu. En þrátt fyrir
erfitt árferði og lítil efni höfðu
þau hafið myndarlega uppbygg-
ingu á jörðinni enda bæði sam-
hent og áhugasöm.
Ekki blandaðist kunnugum hug-
ur um hneigð Sigurvins til bú-
skapar, þá sérstaklega fjárbú-
skapar. Því verður samt ekki neit-
að að sjórinn átti einnig allmikið
af huga hans. Féll honum sjó-
mennskan vel. Reri hann nokkrar
vertíðir frá höfnum sunnanlands
einnig eftir að hann hóf búskap.
Þeim þætti í lífi hans er ég ókunn-
ugur. Veit aðeins að ekki hefur á
hann hallað í þeim störfum frekar
en öðrum er hann lagði hönd að. Á
sjómannsárum hans seildist dauð-
inn a.m.k. tvívegis til hans. Slapp
hann naumlega í bæði skiptin.
Eftir hina síðari viðureign þeirra
bar hann merki til hinstu stundar.
Hann hafði í nokkrar vikur beðið
eftir skiprúmi er áfallið mikla reið
yfir hinn dimma desemberdag.
Það er mikil blóðtaka fámennu
byggðarlagi þegar bóndi í blóma
lífsins fellur frá svo skyndilega
sem hér hefur orðið. öllum er það
kunnugt, sem við sauðfjárbúskap
fást, hversu góð samvinna um
fjallskil er mikilvæg. Land á
Gilsfjarðarbrekku er ekki þægi-
legt til smölunar, klettabelti mikið
skilur að fjalllendi og byggð. Þar
hagar og svo til að margt afbæj-
arfé gengur þar í landi. Ekki var
hægt að hugsa sér kappsfyllri og
duglegri mann til smölunarstarfa
en Sigurvin. ósérhlífni hans og
áræði stuðlaði að góðum skilum á
fé, sem við mátum ekki alltaf sem
skyldi er þess nutum. Margri
kindinni bjargaði hann með hin-
um mikla vilja sínum og glöggri
eftirtekt. Hjá honum var það
aukaatriði, hver skepnuna átti,
sem bjarga þurfti frá hættum. Við
fráfall hans hefur nú einn
sterkasti hlekkurinn í þeirri
veigamiklu keðju slitnað. Skarð
það verður vandfyllt.
Á sl. hausti kom fyrst rafmagn
að Gilsfjarðarbrekku. Jók það
vonir allra góðra manna um að
með því yrði byggð þar treyst,
benti reyndar ekkert til annars,
þau enda samtaka um að gera allt
hvað hægt væri til að búskap
mætti stunda þar með þægilegum
hætti, þó það kostaði mikið vinnu-
álag þar til því takmarki væri náð.
Strax eftir slysið tók Hugrún ekki
annað í mál en að fara heim að
Gilsfjarðarbrekku því hún gat
ekki hugsað sér að hafa þar allt
ljóslaust. Sá kjarkur er aðdáunar-
verður og ekki öllum ungum kon-
um gefinn.
Engan hefi ég fyrirhitt á lífsleið
minni, sem fljótar og betur hefur
svarað fyrir sig þegar honum
fannst ómaklega að sér vegið frá
þeim, sem uppfullir voru af að-
fengnu viti og hugðust nota það til
að snúa á fávísan sveitamanninn.
Þennan hæfileika notaði hann
ekki nema í nauðvörn og aldrei
gegn börnum og unglingum svo ég
yrði vitni að.
Honum var gefinn sá fágæti
hæfileiki að sjá margt það sem
flestum öðrum er hulið. Þrátt
fyrir nokkurra ára náin kynni
okkar minntist hann aldrei á þetta
við mig. Ég vissi þó af þessum
hæfileika hans. Það var ekki fyrr
en á síðustu samverudögum okkar
er við unnum saman vestur í Múla
í Gufudalssveit á sl. hausti að við
ræddum þessi mál. Varð ég þá
margs vísari. Hann fjallaði um
þau af gætni hins hyggna manns.
Þó missir okkar samstarfs-
manna hans og vina sé mikill er
hann þó smávægilegur í saman-
burði við það sem ung ekkja hans,
tvær litlar dætur, öldruð móðir og
systkini hans þurfa að bera. Til
þeirra leita hugur okkar.
Elsku Hugrún. Ég óska þess að
þér veitist hjálp til að bera byrðar
sem svo skyndilega hafa verið
lagðar á þínar ungu herðar. Til
þess hjálpi þér guð.
Blessuð sé minningin um þenn-
an góða dreng.
Guófinnur Finnbogason
t
Dóttir min og systir okkar,
KRÍSTÍN JÓNA STEFÁNSDÓTTIR,
Furugerói 1,
lést í Landakotsspitala 23. janúar sl.
Oddný V. Guðjónsdóttir,
Jóhanna Stefónsdóttir,
Hermann Stefánsson.
t
Frænka okkar,
ABIGAEL JÓNSDÓTTIR STEINHÓLM
fré Noröurbotni,
Tólknafiróí,
er látin.
Systkinabörn.
t
MARGRÉT DANÍELSDÓTTIR
frá Reykjum
á Reykjabraut,
Austur - Húnavatnssýslu,
er látin.
Útförin hefur fariö fram i kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Kærar þakkir til starfsfólks Vifilsstaöaspitala fyrir hlýja umhyggju
og frábæra hjúkrun.
Fyrir hönd vandamanna.
Kristfn S. Björnsdóttir.
Eiginmaöur minn, t
LARSEFAABERG,
Kollerudveien 24b,
Konnerud, Drammer,
andaöist 22. janúar.
Sigrföur Pétursdóttir Faaberg.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
TEITUR SVEINBJÓRNSSON,
Öldugötu 6,
andaöist aö morgni 23. janúar i Borgarspitalanum.
Benedikta Bjarnadóttir,
Guólaug Teitsdóttir, Ársæll Másson
t
Eiginmaöur minn,
JÓHANNES REYKJALÍN TRAUSTASON,
Ásbyrgi, Hauganesi,
lóst i Fjóröungssjúkrahúsínu Akureyri 22. þessa mánaðar.
Jaröarförin auglýst siöar.
F.h. vandamanna,
Hulda Vigfúsdóttír,
t
Móöir okkar, tengdamóöir, dóttir og amma,
MARGRÉT EINARSDÓTTIR,
Njálsgötu 81,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 28. janúar kl.
13.30.
Benedikt Guömundsson, Bergdis Ottósdóttir,
Einar Guömundsson, Erla Magnúsdóttir,
Birgir Guömundsson,
Marfa Gfsladóttir
og barnabörn.
t
Faðir okkar og tengdafaöir minn,
GUÐJÓN GUDMUNDSSON,
Brekkukoti,
Reykholtsdal,
áöur Melkoti, Akranesi,
lést í sjúkrahúsi Akraness sunnudaginn 20. janúar.
Útförin fer fram frá Reykholtskirkju, laugardaginn 26. janúar kl.
14.00.
Sigurjón Guöjónsson,
Guömundur Guöjónsson,
Helga Laufey Hannesdóttir.
t
Útför eiginmanns mins og fööur okkar,
EGGERTS GUÐMUNDSSONAR,
Laufási 4a,
Garóabæ,
fer fram frá Garöakirkju, laugardaginn 26. janúar kl. 1.30.
Heiórún Magnúsdóttir,
Guölaug H. Eggertsdóttir,
Frföur Eggertsdóttir,
Helgi Már Eggertsson,
Björgvin örn Eggertsson,
Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.