Morgunblaðið - 06.12.1986, Blaðsíða 67

Morgunblaðið - 06.12.1986, Blaðsíða 67
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1986 67 Minning: Tryggvi Sigtryggs son, Laugabóli Fæddur 20. nóvember 1894 Dáinn 1. desember 1986 Afi er dáinn. Þó við höfðum átt von á því undanfama daga kom fréttin samt á óvart. „Þið megið ekki syrgja mig þegar ég er far- inn“, sagði afi stundum, „það er eðlilegur gangur lífsins að gamall maður deyi.“ Víst er það rétt. Hann hafði verið mikið veikur og þráði hvíldina. Samt kemur einhver óþægilegur kökkur í hálsinn þegar maður horfir heim að Laugabóli og veit að afí kemur ekki þangað aftur. Við bamabömin, sem nutum þess að vera hjá afa og ömmu á sumrin, höfum margs að minnast. Minnis- stæðar eru ferðimar niður að á þegar hann þurfti að Iíta eftir gömlu rafstöðinni. Alltaf gaf hann sér tíma til að sýna okkur jurtimar og blóm- in sem uxu á árbakkanum. Gjaman spurði hann okkur um blómin sem hann hafði talað um daginn áður, því hann vildi ekki að þetta gleymd- ist strax. Það var hann sem kenndi mér hvemig ætti að þurrka blóm. „Þú verður að láta rætumar fylgja því þær em hluti af jurtinni. Þú þarft helst að eiga blómið bæði óútspmngið og í fullum blóma." Ekki stóð á ráðleggingum. Hann sagði mér líka hvemig ég ætti að merkja blómin og ganga frá þeim, en á þessu hafði ég mikinn áhuga. Fyrst sem bam, og þá ekki síður fullorðinn, hafði ég mjög gaman af að ganga með honum á milli trjáa sem hann hafði gróðursett í snarbrattri brekkunni fyrir ofan bæinn sinn. Þau skipta orðið þús- undum og em mörg fleiri metrar á hæð. Hann sagði mér margt um tijárækt, hvemig hefði gengið með hina og þessa tegundina. Garðurinn við Laugaból er líka mjög fallegur og í honum mikill fjöldi plantna sem hann safnaði víða um land. Afí fór tvisvar til Noregs á vegum Skóg- ræktarfélags Islands. Hafði hann mikla ánægju af þeim ferðum og minntist oft á ýmislegt sem fyrir hafði borið. Heimili afa og ömmu var stórt og mikið um gesti enda kunnu þau því bæði vel að hafa margt fólk í kringum sig. Afí talaði stundum um það síðustu árin að fólk færi minna í heimsóknir núorðið, einkum eftir að sjónvarpið varð sjálfsagður hlutur á hveiju heimili. Þótti honum það miður. Hann sagði mér að hann myndi fýrst eftir sér standandi við hné föður síns í baðstofunni á Hall- bjamarstöðum, hlustandi á hann spila á fíðlu og stofan full af fólki sem dansaði eftir tónlistinni. Afí lærði að spila á fíðlu af föður sínum sem var mikill tónlistarmað- ur. Hann hafði alla tíð gaman af að spila á hana og gerði það oft. Þær eru orðnar margar bamaskím- irnar í íjölskyldunni og brúðkaupin þar sem hann lék á fíðluna. Afí var fróður og ákaflega minn- ugur maður. Það kom mér oft á óvart hvað hann, rúmlega níræður, fylgdist vel með öllu sem gerðist og hann hafði skoðanir á öllum hlut- um byggðar á reynslu langrar ævi. Hann var ákaflega vel að sér í Gístí Pálma- son — Minning Gísli Pálmason er látinn. Hann lést að morgni 29. nóvember eftir stutta sjúkrahúslegu. Þegar slíkur öðlingur hverfur, er margs að minnast. Glaðværðin, létta skapið og trygglyndið í garð vina og vandamanna var aðal hans, og ætt- rækni Gísla var sá tengiliður sem allir stóluðu á. Gísli var nefnilega oftast á ferð og flugi á miili ætt- ingja og vina og alls staðar aufúsu- gestur. Það em því margir sem kveðja Gísla með söknuði en jafn- framt þakklæti fyrir allt og allt. Gísli var góður sonur, góður bróðir, góður frændi og umfram allt góður og tryggur vinur. Trygg- lyndi hans og umhyggja fyrir vinum og vandamönnum var honum svo eðlisborið að leitun er á öðm eins. Þakklætið fyrir að hafa fengið að kynnast Gísla og umgangast á ná- inn hátt, er það sem Ieitar helst á hugann við ótímabært fráfall hans. Jafnframt fyllist hugur manns þakklæti til forsjónarinnar, að Gísli þurfti ekki að kveljast lengi og verða kannski langlegusjúklingur. Slíkt hlutskipti hefði orðið honum mikil raun, svo ferðaglaður, ungur í anda og léttur í spori sem hann alltaf var. Æskustöðvar Gfsla vom á Akur- eyri og þar átti hann miklar og fastar rætur, þó Vesturbærinn í Reykjavík væri hans borg, Vestur- gatan hans gata og Naustið og Vesturgata 19 hans heimili, leið honum alltaf afskaplega vel fyrir norðan, þangað leitaði hugur hans og þangað fór hann oft. Mesta yndi Gísla vom ferðalög, bæði innanlands og utan. I þeim ferðum eignaðist Gísli stóran kunn- ingjahóp og þótti honum gott að rifja upp ferðaminningamar á sinn sérstæða hátt. Gísli var mikill fag- urkeri og naut þess að umgangast fallega muni. Hann hafði listrænt auga og eðli og kom það berlega í ljós varðandi bækur hans og muni. Hann átti gott bókasafn og fallegt, sem hann umgekkst á þann hátt sem sannir bókavinir gera. Gísli var hrókur alls fagnaðar og góður heim að sækja. Lá vel á hon- um þegar gestir höfðu gengið í hús hans og nutu gestrisni hans og glað- værðar. Svona man ég Gísla og svona vil ég muna hann. Það var svo mannbætandi og svo ljúft að eiga hann að vini. { framtíðinni, þegar ég heyri góðs manns getið, þá minnist ég Gísla. Við hjónin þökkum í auðmýkt allar góðu stundimar með Gísla, vináttuna og frændsemina. Konan mín var þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga Gísla sem sérstakan einka- frænda og vin. Þetta þakkar hún hér og nú, en sú minning sem hún á um Gísla er á þann hátt að þar duga engin orð. Við hjónin biðjum þess af einlægni, að einhvem tíma í framtíðinni eignumst við aftur slíkan frænda og vin, því nú er svo tómlegt um sinn. Olafur Þór Ragnarsson, Jóhanna Jensdóttir. + Innilegar þakkir sendum viö öllum þeim sem auösýndu okkur samúö og vinarhug vegna andláts og jaröarfarar, GUNNLAUGS TR. GUNNARSSONAR, Kasthvammi, systkini hlns látna og aðrir vandamenn. Innilegar þakkir til allra þeirra sem auösýndu okkur samúð og vinarhug viö andlát og útför, RAGNARS GUÐMUNDSSONAR, Núpi, Vestur-Eyjafjallahreppi. % Valgeröur Einarsdóttir, börn og tengdabörn. + Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur hlýhug og vlnáttu viö fráfall móöur okkar, tengdamóður og ömmu, Randí Þórarinsdóttur, fyrrverandi hjúkrunarkonu, til heimilis að Seljahlfö, áöur Bergstaðastræti 11. Betzy Kristín Elfasdóttir, Haraldur örn Haraldsson, Þorgeir Örn Elfasson, Sigurbjörg Júlfusdóttir og barnabörn. ættfræði og rakti hiklaust ættir sínar og annarra marga ættliði aft- ur í tímann. Nú þykir mér verst að hafa ekki skrifað meira niður af því sem afí sagði mér. Afi minn, Tryggvi Sigtryggsson, fæddist á Hallbjamarstöðum í Reykjadal, 20. nóvember 1894. Hann var sonur hjónanna Sigtryggs Helgasonar á Hallbjamarstöðum og Helgu Jónsdóttur frá Amdísarstöð- um í Bárðardal. Hann var 4. í röðinni af 9 systkinum sem öll kom- ust til fullorðinsára. Hann ólst upp hjá foreldrum sínum á Hallbjamar- stöðum og vann við hitt og þetta þangað til hann fór í Bændaskólann á Hvanneyri, en þar var hann tvo vetur. Eftir það fékkst hann um tíma við kennslu í Reykjadal. Árið 1920 kvæntist hann Unni Sigurjónsdóttur Friðjónssonar frá Litlu-Laugum. Fyrstu búskaparárin bjuggu þau víða en árið 1929 reistu þau sér nýbýli, Laugaból á hálf- lendu Litlu-Lauga. Jörðin er fremur lítil en þau ræktuðu allt láglendi og þau gátu þarna framfleytt stóru heimili. Amma og afí eignuðust 11 böm, einn sonur þeirra fórst ungur af slysforum en hin eru öll á lífi. Þau em: Ingi, kvæntur Önnu Þor- steinsdóttur, hún lést í mars á þessu ári; Eysteinn, kvæntur Guðnýju Jónsdóttur; Ásgrímur, kvæntur Guðrúnu Þengilsdóttur; Kristín, gift Herði Jónssyni; Helga, gift Braga Bjömssyni, þau skildu; Hjörtur, kvæntur Auði Helgadóttur; Ingunn, gift Herði Lárussyni; Dagur, kvæntur Guðrúnu Friðriksdóttur; Sveinn ókvæntur; Haukur, kvæntur Hjördísi Stefánsdóttur. í dag em afkomendur þeirra tæplega 70. Afí starfaði mikið að félagsmál- um. Hann var t.d. lengi skólanefnd- arformaður Laugaskóla og formaður Skógræktarfélags Suð- ur-Þingeyjarsýslu frá stofnun þess um 30 ára skeið. Þá var hann lengi í sauðfjársjúkdómanefnd o.fl. 1 Karlakór Reykdæla var hann í fjöldamörg ár, en hann hafði ákaf- lega gaman af fallegum söng. Eftir að synir hans, Dagur og Haukur, tóku við búinu hafði afí meiri tíma til að sinna áhugamálum sínum en vinnudagurinn var oft æði langur áður fyrr. Undanfarin ár hefur amma dvalið á Sjúkrahúsi Húsavíkur. Afí bjó með Sveini syni sínum síðustu árin en hann er kenn- ari við Laugaskóla. Afa fannst ómetanlegt að hafa Svein hjá sér og sagði oft að hann væri góður félagi. Bamabömin sem næst búa komu oft í heimsókn til þeirra og lærðu flest þeirra fyrstu stafína hjá afa. Liðin er ævi. Lokið degi. Eg leit- aði að orði og fann það eigi. Hafí afi minn þökk fyrir allt. Unnur Harðardóttir Björn B. Björns- son — Kveðjuorð Hinn 26. nóvember síðastliðinn lést frændi minn, Bjöm Bergsteinn Björnsson, af slysförum. Mig setti hljóða. Þau hjónin, Bjöm og Ólöf Helgadóttir, höfðu nýlega sagt skil- ið við borgarlífið og helgað sig sveitinni þar sem Ólöf er uppalin, að Seglbúðum í Landbroti. En fljótt skipast veður í lofti og Bjöm er kallaður á vit hins óþekkta. Bjössi var einstakur maður og á ég margar góðar minningar um hann. Eg var aðeins nokkurra vikna gömul þegar þau hjónin tóku mér opnum örmum inn á heimili sitt vegna veikinda á heimili mínu og önnuðust mig. Á hveiju sumri heim- sótti ég, og fjölskylda mín, Ólu og Bjössa í sumarbústað þeirra í Land- broti. Ég var ekki há í loftinu þegar Bjössi leyfði mér að taka í bílinn sinn og keyra til að brenna rusli eða að renna fyrir fisk í læknum eða út við ós. I sumar lagði fjöl- skylda mín, eins og oft áður, leið okkar austur í Landbrot, og áttum við yndislegar samverustundir sam- an í því umhverfí sem Bjössa var svo hugleikið og unni svo mikið. Ég er þakklát því að hafa fengið að kynnast Bjössa og í hjarta mínu Birting af- mælis og minningar- greina Morgunblaðið tekur af- mælis- og minningargreinar til birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit- stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafnar- stræti 85, Akureyri. geymi ég minningar um góðan mann og frænda. Elsku Óla mín, Gyða, Erlendur, Helgi, Ragnhildur og Bimat Guð styrki ykkur í sorg ykkar. Eg og fjölskylda mín sendum aðstandend- um samúðarkveðjur. Stefanía Haraldsdóttir Blómabúðin Hótel Sögu sími12013 Blóm og skreytingar gjafavörur heimsendingar- þjónusta
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.