Morgunblaðið - 26.03.1987, Síða 56

56
v»rr n' '\f' mm « AiTfmrvrT^ nm * TfrT/TmaOM
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. MARZ
Sveina Sveins-
dóttir — Minning
við allt víl. Stríðið var stutt en hart,
en leikurinn var ójafn við manninn
með ljáinn. Hún æðraðist ekki og
tók því sem að höndum bar. Með
hjálp bamanna sinna, sem gerðu
allt sem í þeirra valdi stóð, varð
stríðið bærilegra.
Við minnumst Sveinu fyrir vin-
áttu hennar, glaðværð og elsku-
semi, sem á eftir að fylgja okkur
áfram. Elsku Sveinn, Sólrún, Heiða
og Bima, við sendum ykkur innileg-
ustu samúðarkveðjur. Og Þómnn,
Jóna og Heiða amma, við hugsum
líka til ykkar.
Gréta og Tryggvi.
og alltaf sama jákvæða hugarfarið
— hlý og elskuleg í viðmóti. Hún
kom líka oft með dætur sínar með
sér og var þá gleði í ranni og gleð-
inni miðlað til okkar hinna.
Þannig var Sveina.
Fyrir þetta allt er okkur ljúft að
þakka á kveðjustund.
Ég man hana — sem ætíð hélt
reisn sinni — bæði á gleði- og sorg-
arstundum.
Það var mikið áfall fyrir hana
þegar eiginmaður hennar, Bjöm
Pálsson flugmaður, fórst á svipleg-
an hátt þann 26. mars 1973 —
aðeins 65 ára að aldri.
En sorgin gerði hana ennþá ljúf-
i. ari og elskulegri.
Það var gott að eiga Sveinu að
vini — hún brást ekki — trygglynd-
ið var henni í blóð borið.
Það er okkur ávallt til blessunar
að minnast góðra vina. Við munum
líka alltaf muna hlýjuna og sólskin-
ið sem einlægt fylgdi henni Sveinu.
Við óskum henni fararheilla til
æðri heima og þökkum farsæla
samfylgd. Megi Guð blessa og
styrkja ástvini hennr um ókomna
tíð.
„Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má,
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá,
hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.“
(H.P.)
Guðrún S. Jónsdóttir
Fædd9. maí 1916
Dáin 21. mars 1987
Þá er hún Sveina frænka lögð
af stað í ferðina löngu sem allir
fara en enginn kemur aftur úr.
Einkennilegt verður að koma til
íslands að ferma Svein nafna henn-
ar og engin Sveina frænka þar.
Þótt þessi ferð kæmi ekki alveg á
óvart vomm við hin ekki tilbúin að
kveðja, en við verðum að kveðja og
margs góðs er að minnast.
Sveina Sveinsdóttir fæddist á
Ásláksstöðum 9. maí 1916. Foreldr-
ar hennar voru hjónin Amheiður
Bjömsdóttir frá Þjóðólfshaga í Ár-
nessýslu og Sveinn Einarsson
steinsmiður frá Heiði á Síðu. Bæði
af sunnlensku bændafólki komin.
Systur Sveinu em Jóna, tvíburi við
Sveinu, Þómnn sem er elst og Am-
heiður, hún Heiða amma. Auk þess
áttu þær systur hálfbróður, Einar,
af fyira hjónabandi föður þeirra.
Sveina giftist árið 1939 Bimi
Pálssyni flugmanni og eignuðust
þau Qögur böm: Svein, sem er
kvæntur Sigurbjörgu Sigurðardótt-
ur, Sólrúnu, sem gift er Steindóri
Hálfdánarsyni, Amheiði, sem gift
er Kjartani Borg og Bimu, sem
gift er Viðari Ólafssyni. Bamaböm-
in em tíu og eitt langömmubam
fæddist í fyrrasumar. Þetta er
mannvænlegur hópur og elskusemi,
glaðværð og vinátta í þessari fjöl-
skyldu er einstök. Þau Sveina og
Bjöm vom líka elskulegt fólk og
samhent hjón. Höggið var því þungt
þegar Bjöm Pálsson, hinn mikli
mannkostamaður, fórst í flugslysi
í mars 1973. Þá átti Sveina frænka
erfítt. Þegar hún heimsótti okkur
til Akureyrar um sumarið sagðist
hún halda að hún ætti aldrei eftir
að hlæja aftur. En tíminn læknar
öll sár og umvafin ást og um-
hyggju bama sinna öðlaðist Sveina
trú á lífíð og gleði að nýju og mik-
ið er búið að hlæja síðan þrátt fyrir
allt.
Það var mikið gott að koma á
heimili þeirra Sveinu og Bjöms enda
komu þar margir og vinir bamanna
vom vinir þeirra. Fyrsta skiptið sem
við komum þar saman var í júní
1958. Þá komum við beint frá stúd-
entsprófí við Menntaskólann á
Akureyri, nýtrúlofuð. Þessi
áreynslulausa elskusemi og um-
hyggja og virðing, sem gestir þeirra
nutu, var sérstök.
Síðan em fundimir með Sveinu
orðnir margir, bæði fyrir sunnan
og norðan og seint líður okkur úr
minni ferðin frá Reykjavík til Akur-
eyrar 1978. Um þá ferð má nota
orð, sem hún notaði svo oft: yndis-
leg. Fyrir norðan beið Heiða amma,
sem passað hafði bömin, og mikið
var þá hlegið eins og oft endranær
þegar þær systur komu saman.
Engar systur höfum við þekkt jafn
samrýndar og þessar fjórar og eng-
inn gjöf er betri en glaðværð og
létt lund. Síðasti fundurinn með
þeim var á Marargötu 4 í sumar
leið hjá þeim Jónu og Heiðu ömmu
þegar þær Þómnn og Sveina komu
þar til að kveðja okkur áður en við
fluttumst til Kaupmannahafnar.
Á jóladag hringdi Sveina til okk-
ar. Þá vissi enginn hversu alvarleg
veikindi hennar vom og við gerðum
því skóna að hún heimsækti okkur
hingað að Fumsjó. En í gær kom
fréttin að heiman: Sveina frænka
er dáin. Hún var svo lífsglöð, hrók-
ur alls fagnaðar, jákvæð og Iaus
Þegar kemur að kveðjustund er
margs að minnast og margt að
þakka.
Sveina var ein af stofnfélögum
Inner Wheel, Reykjavík, og þar var
hún ætíð virkur félagi — eða um
14 ára skeið. Hún var lengi í félags-
málanefnd og tók þátt í öllum
skógræktarferðunum okkar og þar
sem annars staðar hrókur alls fagn-
aðar.
Þeir vora ekki margir félags-
fundimir þar sem hún lét sig vanta
í dag er borin til moldar ein ágæt-
asta húsfreyja okkar lands, Sveina
Sveinsdóttir. Hún fæddist 9. maí
árið 1916 á Ásláksstöðum á Vatns-
leysuströnd, dóttir hjónanna Sveins
Einarssonar og Amheiðar Bjöms-
dóttur, sem þar bjuggu. Fjölskyldan
flutti síðan til Hafnarfjarðar og svo
til Reykjavíkur, er Sveina var um
10 ára að aldri, þar sem hún átti
heima upp frá því. Systkinin vom
Einar, fyrri konu bam Sveins,
múrarameistari, nú látinn, Þómnn,
Amheiður og Sveina og Jóna, sem
vora tvíburar. Þær tvíburasysturnar
vom mjög samrýndar, en kært hef-
ur verið með þeim systkinum öllum.
Systumar hafa allar verið húsmæð-
ur hér í bæ og víðar.
Þessi systkini vom öll hið gjörvi-
legasta fólk, af þeirri daglegu og
kjarkmiklu gerð, sem ekki lætur
bugast, þótt gefíð hafí á bátinn á
stundum. Systumar vom miklar
sundkonur og stunduðu íþrótt sína
hér á sundunum við Reykjavík vet-
ur sem sumar í æsku sinni, auk
hraustlegra sundspretta í laugun-
um, vom þær raunar afrekskonur
í sundi. Sveina bar merki íþrótta-
konunnar til hins síðasta, hún var
glæsileg kona, tíguleg á velli og
fijálsleg í fasi, þó hæversk.
Þegar Sveina var 22 ára gekk
hún að eiga Bjöm Pálsson, aust-
fírskan mann. Hann varð síðar hinn
ástsæli sjúkraflugmaður sem ís-
lendingum er í fersku minni. Bjöm
lést árið 1973, er flugvél hans hrap-
aði inni á öræfum og varð þjóð sinni
harmdauði.
Þau hjón eignuðust fjögur böm
og em þau þessi: Sveinn, sem rekur
Flugþjónustuna á Reykjavíkurflug-
velli, giftur Sigurbjörgu Sigurðar-
dóttur og eiga þau tvö böm, Sólrún
skristofustjóri, gift Steindóri Hálf-
dánarsyni, hún á þijú böm,
Amaheiður kennari er gift Kjartani
Borg og em böm þeirra tvö og
Bima verslunareigandi, sem á fyrir
mann Viðar Ólafsson. Þau eiga þijú
böm og eitt bamabam.
Það var ærið erilsamt starf að
vera húsmóðir á heimili Bjöms Páls-
sonar, sem ætíð var reiðubúinn jafnt
á nóttu sem degi að sinna kalli og
koma þeim til hjáipar sem þurftu
skjótt að ná læknisfundi eða kom-
ast á sjúkrahús. Þá var ekki verið
að tefja sig á að íhuga eigin aðstæð-
ur heldur snarast af stað á auga-
bragði og má af því kenna manninn.
Þau vom samhent á þessu sviði sem
öðmm, Bjöm og Sveina, og er þess
gott að minnast.
Sveina var gæfukona, hún kunni
þá list að halda heimili, þar sem
hamingjan átti sér bústað og fólki
leið vel, bæði hennar kæra eigin-
manni og bömum þeirra, enda em
bömin fjögur fegursti votturinn um
Ferðahandbókin
100 ÞUSUND EINTÖK
Vinnsla Feröahandbókarinnar LAND
er nú á lokastigi.
Viö minnum auglýsendur,
sveitarfélög og aðra sem erindi eiga
með efni í bókina aö hafa samband hið fyrsta.
LAND veröur gefið út í tveimur útgáfum.
Önnur er á íslensku, prentuð i 60 þúsund eintökum
en hin á ensku, prentuð í 40 þúsund eintökum.
Biaðið verður litprentað í vönduðu brotij
fullt fróðlegra greina og lágt hlutfall
auglýsinga.
SÍMAR 687868
- 685141
Blaðið fer í dreifingu um miðjan maí.
FERÐAHANDBÓKIN LAND
RIT UM INNLEND FERÐAMÁL
ÍSLANDSKORT
FREE VISITORS MAP
GÖTUKORT
REYKJAVÍK OG NÁGRENNI
UTGÁFU- OG KYNNINGARFYRIRTÆKI
í FEROAÞJONUSTU
FERÐALAND HF
BOLHOLTI 6
105 REYKJAVfK
SIMI 687868
það hvemig Sveinu tókst lífsstarfíð.
En það vom fleiri, sem nutu góðs
af hinu glaðværa og trausta heimil-
islífí. Þar var mikill vinafagnaður,
því einnig eftir að Bjöms missti við
hélt Sveina uppi fyrri reisn og stór
vinahópur var boðinn velkominn í
hennar rann. Hún lét ekkert tæki-
færi ónotEið til að rækta samband
fjölskyldunnar innbyrðis og við
þeirra góðu vini og mun nú vera
skarð fyrir skildi. Miklir kærleikar
tókust einnig milli móðurinnar og
vina bama hennar og trúi ég að
einnig þeir muni sakna vinar í stað,
en mjög hefur þessi hópur yngri
kynslóðarinnar sýnt tryggð sína við
heimilið, svo að þeim er sómi að.
Kærleiks bama sinna og vina
naut Sveina ríkulega í veikindum
sínum síðustu vikumar, er vinir
hennar og þó einkum nánasta fjöl-
skyldan sló skjaldborg um hana og
auðsýndu henni alla þá ást og um-
hyggju, sem hægt var að láta í té.
Ifyrir þann kærleika í orði og verki
var hún þakklát svo og fyrir frá-
bæra læknishjálp.
Hin hugprúða kona hélt reisn
sinni fram í andlátið. Megi Guðs
eilífa ljós lýsa henni.
Guðrún B. Sigurðardóttir
Það var að loknu stuttu flugi
fyrir liðlega 39 ámm, að Bjöm
Pálsson bauð mér heim í kaffisopa.
Þá kjmntist ég Sveinu konu hans
og bömum þeirra fyrst og kynnin
urðu fljótt að góðri vináttu.
Bjöm var á sínum tíma lands-
frægur flugmaður og hlaut nokkra
vegsemd fyrir. Fáir vissu, að ég
hygg, um afrek hans mörg í sjúkra-
flugi. Það var heldur ekki auðvelt
fyrir gæðamann eins og hann að
ganga eftir greiðslum hjá þeim, sem
illa vom staddir fjárhagslega. Und-
irritaður varð oftar en einu sinni
var við það. Sveina tók þátt í starfí
Bjöms þessi ár. Símavarslan var í
hennar höndum allan sólarhringinn,
ef svo bar undir.
Foreldrar Sveinu vom Sveinn
Einarsson frá Heiði á Síðu og Am-
heiður Bjömsdóttir frá Þjóðólfs-
haga í Holtum. Þau urðu bæði
háöldmð og ósjálfrátt kom mér
ekki annað í hug en Sveina yrði
það líka, en það fór á annan veg.
Hún var heilsuhraust alla ævi, hafði
yndi af sundi alla tíð, synti Viðeyjar-
sund á unglingsámm. Fram að því
að heilsan brast fyrir nokkmm
mánuðum iðkaði hún þessa eftirlæt-
isíþrótt sína sér til hressingar.
Táp Sveinu var alltaf mikið og
hvað mest reyndi á það, þegar hún
missti Bjöm „bónda sinn“, eins og
hún gjaman nefndi hann, ávallt
með hlýjum rómi.
Bömin þeirra íjögur og makar
þeirra studdu hana og hjálpuðu
henni í þeirri raun, enda sjaldséð
eins mikil og gagnkvæm ást og
umhyggja milli foreldra og systkina
og á því heimili. Sveina var meira
en venjuleg móðir. Hún var vinkona
bama sinna, jákvæð og glöð. „Kyn-
slóðabilið" var ekki til. Það var
líklega ástæðan fyrir því, að vinir
bamanna urðu heimagangar, og
hafa haldið tryggð við Sveinu til
þessa dags. Vinir og kunningjar
Bjöms og Sveinu vom líka margir
og á afmælum og öðmm hátíðum
var þétt setinn bekkurinn. Gestrisn-
in var mikil, hvort sem maður kom
boðinn eða óboðinn og ég er ekki
einn um að minnast gleðistunda
með Sveinu.
Með þakklæti fyrir allar góðar
samverustundir kveð ég elskulega
vinkonu og bið Guð að styrkja henn-
ar nánustu, sem mest hafa misst.
Karl Eiríksson
Það var mikið áfall fyrir fjöl-
skyldu og vini hennar Sveinu er það
kom í ljós við rannsókn, að hún
gengi með ólæknandi krabbamein
í lungum. Á aðeins örfáum mánuð-
um vinnur þessi skæði sjúkdómur
á þessari lífsglöðu konu og maður
stendur agndofa eftir, því ekkert
virtist manni vera fjær en dauðinn
þegar Sveina átti í hlut.
Eg kynntist Sveinu og systram
hennar þegar við vomm unglingar
í Laugamesi og stunduðum sund
af kappi, en við vomm öll meðlimir