Morgunblaðið - 23.04.1987, Side 24

24 C
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 1987
Borgaraflokkur-
inn er staðreynd
eftir Þóri Halldór
Óskarsson
Það verður ekkert aftur snúið
með það, að stofnun Borgaraflokks-
ins er staðreynd og það þarf ekki
að fara í neinar grafgötur með það
hvetju þar er um að kenna.
Loksins hefur þeim öflum innan
Sjálfstæðisflokksins, sem ætíð hafa
lagt að mörgum af vinsælustu
mönnum flokksins með endalausu
öfundamaggi, tekist að koma okkur
úr flokknum, sem höfum stutt þessa
menn.
Hver skyldi trúa því af þeim, sem
til mín hafa þekkt, að ég ætti eftir
að segja mig úr Sjálfstæðisflokkn-
um?
Ég, sem hef verið sjálfstæðis-
maður frá blautu bamsbeini ef svo
má að orði komast. Einhveijir
myndu kalla það pabbapólitík og
það er auðvitað rétt, því hvað skyldu
ekki vera margar fjölskyldur í þessu
landi, sem hafa trú á sama stjóm-
málaflokknum og þarf svo sem
ekkert að vera athugavert við það.
Hinsvegar eru margir stjórnmála-
flokkar hér þannig að menn mega
ekki hafa sjálfstæða skoðun og ef
þeir skyldu hafa hana, þá ber þeim
að þegja yfir henni ef hún samrým-
ist ekki skoðun þeirra, sem með
völdin fara í viðkomandi flokki.
Vonbrigði með Sjálf-
stæðisflokkinn
Ég hafði lengi vonast til að Sjálf-
stæðisflokkurinn gæti verið vígi
sjálfstæðra skoðana og það á hann
að geta verið þrátt fyrir allt og eins
og formaður flokksins, Þorsteinn
Pálsson, sagði nú á dögunum að
ekki hefði verið um málefnaágrein-
ing að ræða.
Það var bara þegar kom að því
að skipa mönnum í klíkur, sem áttu
að fylgja Geir, Gunnari eða Albert
o.s.frv., að menn lentu í talsverðum
vandræðum. Það kom nefnilega í
ljós, að margir sem vildu Gunnar
vildu líka Geir og Albert og enn
aðrir, sem vildu Geir, vildu líka
Albert og Gunnar. Þetta varð til
þess, að margir urðu snarruglaðir
og vissu ekki hvar í flokki þeir voru
og smátt og smátt hefur þetta þró-
ast svo að með sterkri undirróðurs-
starfsemi innan flokksins hefur
mönnum tekist að stýra mönnum í
fylkingar, sem aldrei skyldi verið
hafa. Þegar ég fór fyrst að taka
afstöðu til þessara mála og mynda
mér skoðun á þeim spurði ég sjálf-
an mig hvernig á því stæði, að
maður yrði var við óvild í garð
sumra manna innan flokksins og
gat ekki með nokkru móti fundið
neina ástæðu aðra en öfund. Gunn-
ar var öfundaður sakir virðuleika
síns og ræðusnilldar, Albert sakir
lýðhylli og dugnaðar og svona
mætti lengi telja. Þegar maður
verður fyrir þessu aftur og aftur
verður maður óánægður og skyldi
nokkum undra það þó ekki væri
minnst á svívirðingar, sem sam-
starfsmenn á kosningaskrifstofu
gátu látið frá sér fara um þessa
menn. Ég gat ekki unað þessu og
m.a. af þessum sökum missti ég
áhugann fyrir kosningastarfí og
kom mér hreinlega út úr því.
Nýtt af 1 nauðsynlegt
Nú síðustu ár hélt maður að þess-
ar öldur væri farið að lægja og
korninn allgóður friður í flokknum
en það hefur reynst öðru nær. Eft-
ir góðan landsfund Sjálfstæðis-
flokksins og byr að því er virtist
fyrir flokkinn að fara í kosningar,
þá kemur sprengjan.
Mánuði fyrir kosningar er Albert
rekinn og þó að talað sé um að
axla ábyrgð og svoleiðis nokkuð,
þá er best að viðurkenna staðreynd-
ir.
Aðförin að Albert var ekkert
annað en brottrekstur, hann átti
engra annarra kosta völ en að taka
pokann sinn en samt mátti hann
vera áfram í 1. sæti listans í höf-
uðvígi flokksins, þvílíkur tvískinn-
ungsháttur.
Hér var svo komið sögu, að við
margir stuðningsmenn Alberts
sögðum honum að nú væri nóg
komið, X fyrir framan D kæmi ekki
til greina og gilti einu þótt hann
yrði áfram á listanum.
Þúsundir atkvæða blöstu við Al-
þýðuflokknum og nú iðuðu kratar
í skinninu. Hvað skyldi nú gerast?
En með leifturhraða varð Borgara-
fiokkurinn til en ekki bara sérfram-
boð Alberts Guðmundssonar og nú
hófust skrifín í blöðin þar sem reynt
var að fínna flokknum allt til for-
áttu. Fyrst var þetta smáflokkur
og þegar það reyndist ekki rétt, þá
vinstri flokkur, glundroðaflokkur,
Þórir Halldór Óskarsson
„Þá skal hræða með
því, að Borgaraflokkur-
inn muni bjóða fram í
næstu borgarstjórnar-
kosningum og fella
Davíð sem borgar-
stjóra. Það er enginn
kominn til með að segja
að Davíð geti ekki orðið
borgarstjóri að þremur
árum liðnum standi
hugur hans til þess þótt
að Borgaraflokkurinn
bjóði fram í þeim kosn-
ingum.“
skattsvikarar, Glistrupar, fasistar
og guð má vita hvað.
Skammir og vammir
Ekki er að furða þótt kratar eins
og Gunnlaugur Þórðarson og Jón
Sigurðsson í Jámblendinu skrifuðu
skammargreinar um Albert því að
vissulega varð Borgaraflokkurinn
til í kringum persónu hans og nú
urðu vonimar um óánægjuatkvæðin
að engu hjá Alþýðuflokknum, þau
stöðvuðust á miðri leið milli vinstri
og hægri við nýtt afl, stjómmála-
afl, sem mun reyna að koma fram
jafnrétti í hvaða mynd sem er og
hafa það að leiðarljósi að vinna fyr-
ir fólkið í landinu en ekki vera í
stöðugu basli við að ófrægja and-
stæðinga sína jafnt innan sem utan
flokks svo að málefnin gleymast í
öllum darraðardansinum.
Það er reynt að hræða efasemd-
arfólkið í Sjálfstæðisflokknum með
því að beita fyrir sig allskyns útúr-
snúningum um stefnuskrá Borgara-
flokksins og að flokkurinn leiði yfír
þjóðina vinstri stjóm og fleira og
fleira i þeim dúr.
Þá skal hræða með því, að Borg-
araflokkurinn muni bjóða fram í
næstu borgarstjórnarkosningum og
fella Davíð sem borgarstjóra. Það
er enginn kominn til með að segja
að Davíð geti ekki orðið borgar-
stjóri að þremur árum liðnum standi
hugur hans til þess þótt Borgara-
flokkurinn bjóði fram í þeim kosn-
ingum.
Borgaraflokkurinn er staðreynd
og fínnst mönnum þá líklegt að
hann bjóði fram eingöngu til Al-
þingis?
Abyrgðin á því hvernig komið
er liggur ekki síður hjá ykkur gömlu
félagar í Sjálfstæðisflokknum en
okkur, sem nú höfum stofnað nýjan
flokk, en ef þið viljið fría ykkur
allri ábyrgð, þá verðum við að reyna
að axla hana. Förum við ekki hvort
eð er að venjast því?
Að endingu vil ég skora á alla
þá, sem eru óánægðir með gömlu
flokkana, að veita þessum nýja
flokki brautargengi.
Höfundur er (jósmyndari og skip■
ur 16. sæti á framboðslista
Borgaraflokksins í Reykja vík.

+