Morgunblaðið - 05.08.1987, Blaðsíða 60

f8Rr TfiúoÁ .z stsöM'TArvmit-
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. AGUST 1987
>
t
t
HELGA STEINUNN HANSEN GUÐMUNDSDÓTTIR
lést 1. ágúst. Jarðarförin verður auglýst síðar.
Jón Pótursson
og börn hinnar látnu.
t
Eiginmaður minn,
PÉTUR DANÍELSSON,
Svalbaröi 4, Hafnarfirði,
lést í Borgarspítalanum mánudaginn 3. ágúst.
Jóna Eiríksdóttir.
t
Móðursystir mín og fósturmóðir okkar,
MARÍA S. HJARTAR,
andaðist á Hrafnistu 31. júlí.
Svava Proppó,
Ólafia Ágústsdóttir,
Hans Bjarnason.
t
Elskulegur sonur minn,
JÓN SIGURHANS GUÐNASON,
arkitekt,
lést á heimili okkar, Asparfelli 12, laugardaginn 1. ágúst.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Ragnhildur Á. Jónsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaöir,
ÁRNIÁRNASON
frá Kópaskeri,
lést í Landspítalanum 31. júlí sl.
Árni H. Árnason,
Gunnar Árnason,
Ástfriður Árnadóttir,
Einar Árnason,
Jón Árnason,
Kristveig Jónsdóttir,
HlínP.Wium,
Sólveig Jóhannesdóttir,
Þorsteinn Helgason,
Metta Helgadóttir.
t
Bróðir okkar og mágur,
ÓLAFUR PÉTURSSON
frá Hrossholti,
veður jarðsunginn frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 6. ágúst
kl. 13.30.
Hólmfrfður Pótursdóttir,
María Pótursdóttir,
Þóra Jenný Pótursdóttir, Ágúst Eiríksson.
t
Útför sonar okkar og bróður,
HERMANNS GESTSSONAR,
Strandgötu 79, Hafnarfirði,
verður gerð frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði í dag miðvikudaginn
5. ágúst kl. 15.00.
Auður Hermannsdóttir,
Gestur V. Gestsson,
Gestur G. Gestsson,
Ragnheiður Kristin Gestsdóttir.
t
Maðurinn minn,
PÁLL GUÐJÓNSSON
frá Slóttu í Reyðarfirði,
Arahólum 2, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju, miðvikudaginn 5. ágúst kl.
15.00
Sesselja Pálsdóttir,
börn, barnabörn og aðrir ættingjar.
t
Amma okkar og móðursystir,
JÓNÍNA HELGA SNORRADÓTTIR,
verður jarðsungin frá Aðventukirkjunni miðvikudaginn 5. ágúst
kl. 13.30.
Kolbrún Baldursdóttir og fjölskylda,
Margrót Einarsdóttir,
Óskar Einarsson,
Sigrfður Einarsdóttir,
Ágústa Einarsdóttir.
Minning:
Ingólfur Hafsteinn
Guðjónsson
Fæddur 16. júlí 1935
Dáinn25.júlí 1987
Dáinn, horfínn, harmafregn.
Harmafregn fyrir okkur öll sem
þekktum til Hafsteins Guðjónssonar
og góðvildar hans. Hafsteinn var
vinur í raun og vildi allt fyrir alla
gera. Ungur að árum fór hann í
Heymleysingjaskólann ásamt Her-
vöru systur sinni og er henni og
skólasystkinum mikill missir að
Hafsteini. Hann var gæddur góðri
frásagnargáfu og talaði fallegt
táknmál sem allir skildu. Var gam-
an að fylgjast með honum segja frá.
Hafsteinn tók virkan þátt í störf-
um Félags heymarlausra frá
stofnun þess. Var honum annt um
félagið og var ötull við fjáröflun í
þágu þess. Hann hlaut viðurkenn-
ingu fyrir það árið 1982. Hafsteinn
var mikill útiverumaður og stundaði
sund og gönguferðir. Hann hafði
ánægju af því að ferðast í góðra
vina hópi og tók mikið af ljósmynd-
um í þeim ferðum sem hann sýndi
síðan í félaginu okkar, öllum til
ánægju.
Hafsteinn var ungur að árum
þegar kallið kom, aðeins fimmtíu
og tveggja ára gamall. Hans verður
minnst sem dyggs félagsmanns og
trausts vinar af öllum sem til hans
þekktu.
Félag heymarlausra sendir fjöl-
skyldu Hafsteins samúðarkveðjur.
Félag heymarlausra
í dag, 5. ágúst, fer fram útför
Ingólfs Hafsteins Guðjónssonar, sem
venjulega gekk undir nafninu Haf-
steinn. Þegar Hervör systir hans
hafði samband við mig fyrir nokkrum
dögum í gegnum símtæki okkar
heymarlausra og tilkynnti mér lát
hans, var mér mjög brugðið. Minn
gamli skólabróðir og góði vinur fall-
inn frá langt fyrir aldur fram. Hvílík
harmafregn. Aðeins fyrir fáeinum
vikum hitti ég Hafstein rólegan og
bjartsýnan, en nú er hann látinn eft-
ir stutta sjúkdómslegu.
Hafsteinn fæddist heymarlaus að
Hesti í Önundarfírði 16. júlí 1935.
Foreldrar hans voru Guðjón Gísli
Guðjónsson, bóndi og síðar trésmið-
ur, og Guðbjörg Sveinfríður Sigurð-
ardóttir. Þau eignuðust 13 böm en
nú eru 6 á lífi, öll mikið dugnaðar-
fólk. Guðjón og Sveinfríður fluttu til
Reykjavíkur fyrir um það bil 30
árum, en þau féllu frá árið 1980
með stuttu millibili.
Hafsteinn bjó alla tíð hjá góðri
systur sinni, Maríu, sem reyndist
honum vel. 16 ára gamall hóf hann
klæðskeranám hjá Vigfúsi Guð-
brandssyni klæðskerameistara og
lauk því með ágætum árangri. Hann
hlaut sveinsbréf í þeirri iðngrein.
Hann starfaði síðan um árabil hjá
Vigfúsi. Frá 1961 hefurhann starfað
í Mjólkurstöðinni í Reykjavík, þar
sem honum líkaði mjög vel. Haf-
steinn var samviskusamur og dug-
legur maður. Hann var virkur í Félagi
heymarlausra og þar var hann kos-
inn maður ársins 1983. Eitt af hans
helstu áhugamálum voru ferðalög.
Hann ferðaðist m.a. víða um á sínum
eigin bíl og hafði mikla ánægju af.
Um leið og ég vil þakka fyrir allar
góðar samverustundir með Hafsteini
senda ég og fjölskylda mín systkin-
um, ættingjum og öðrum aðstand-
endum hans innilegar samúðarkveðj-
ur.
Blessuð sé minning hans.
Grétar
í dag fer fram frá Fossvogs-
kapellu útför mágs míns, Ingólfs
Hafsteins Guðjónssonar, sem lést á
gjörgæsludeild Borgarspítalans eftir
stutta veru þar.
Hafsteinn var fæddur á Hesti í
Önundarfírði, sonur hjónanna Guð-
bjargar Sveinfríðar Sigurðardóttur
og Guðjóns Gísla Guðjónssonar, sem
þar bjuggu. Ólst hann þar upp í stór-
um systkinahópi, en sjö bama þeirra
hjóna komust til fullorðinsára. Alls
voru systkinin þrettán, sex bamanna
dóu í frumbemsku. Hafsteinn var
næstyngstur þeirra systkina er nú
kveður þessa jarðvist. Tvö af efnileg-
um bömum þeirra hjóna höfðu fæðst
heymarskert, Hafsteinn, sem hér er
kvaddur hinstu kveðju, og stúlka,
sem er eiginkona undirritaðs. Það
má því fara nærri um þá erfiðleika
sem sigrast varð á til að koma bama-
hópnum upp og senda tvö bama
sinna frá sér sex ára gömul til náms
í heymleysingjaskóla, sem var í öðr-
um landshluta. Hefur það ekki verið
sársaukalaust ungum hjónum sem
einnig stóðu í því að bæta húsakost
jarðarinnar, rækta og auka við bú-
stofn svo framfærsla heimilisins
bjargaðist.
Saga þessa fólks var hörð lífsbar-
átta, sem mótaði það í uppvexti. En
þolgæði ásamt nægjusemi á lífsins
gæði og trú á almættið gerði því
kleift að komast yfír erfíðleika. En
margir voru til að létta undir á þess-
um tíma, bæði heima í sveitinni og
fyrir sunnan. Hjá Ágústu, systur
Guðjóns, sem þá bjó á Bergþómgöt-
unni áttu systkinin jafnan vísan
samastað í skólafríum.
Þessi gjafmilda kona, sem bjó ein
með bömum sínum, var þó ekki rik
á veraldarvísu. En á þeim bæ var
hjartarúm húsráðenda svo mikið að
enginn fann til húsþrengslanna. Það
voru því allir gestir og gangandi'
settir að veisluboði sem aufúsugest-
ir.
Þegar Hafsteinn kom í bæinn til
að vistast í heymleysingjaskólanum
hafði Hervör systir hans verið þar í
nokkur ár. Því var gott að bera upp
við hana vandamál ef upp komu.
Hún kunni tökin á að hugga, gleðja
og veita litla bróður öryggi í and-
streymi lífsins.
Þegar Hafsteinn hafði lokið
skyldunámi í skólanum hóf hann
nám í klæðskeraiðn hjá Vigfúsi Guð-
brandssyni og co. Lauk hann þar
sveinsprófí. Hafsteinn starfaði. um
nokkurra ára skeið að iðn sinni hjá
Vigfúsi. En árið 1961 hóf hann störf
hjá Mjólkurstöðinni og starfaði þar
þar til hann veiktist 21. síðastliðins
mánaðar. Hafsteinn vann af áhuga
þau störf er honum voru falin og
komst þá ekkert að nema starfíð.
Það var honum kappsmál að vinna
vel og sýna árangur og trúnað í
starfí, enda fundu menn fljótt að
hér var maður sem óhætt var að
treysta.
Hafsteinn var alla tíð hinn hljóð-
láti og hlédrægi félagsmaður í Félagi
heymarlausra. Þó hann hafí ekki
valist í ábyrgðarstörf innan félagsins
var hlutur hans í uppbyggingu fé-
lagsheimilis fyrir Félag heymar-
lausra það mikill að ef hans hefði
ekki notið við, hefðu kaup á fyrsta
félagsheimilinu á Skólavörðustíg 21
verið ókleif. En dugnaður Hafsteins
í happdrættismiðasölu fyrir félagið
gerði kaupin möguleg og síðar festi
félagið kaup á stórhýsinu á Klapp-
arstíg 28. Fyrir þetta framtak sitt
hlaut Hafsteinn viðurkenningu og
sæmdarheitið „Maður ársins" árið
1982 hjá Félagi heyrnarlausra.
Hafsteinn bjó um tíma hjá bróður
sínum, Þorvarði, og fór jafnan vel á
með þeim. Þegar foreldrar Hafsteins
bmgðu búi og fluttu suður til
Reykjavíkur var hann heimilisfastur
hjá þeim. Hafsteinn bjó síðast á
Laugamesvegi 40 ásamt Maríu syst-
ur sinni.
Söknuðurinn er mikill hjá systkin-
um og öðrum ættingjum. Ég þakka
Hafsteini allar þær góðu stundir sem
ég og fjölskylda mín höfum átt með
honum.
Blessuð sé minning hans.
Guðmundur Egilsson
Hverfum aftur um hálfa öld.
Sögusviðið er lítill bær vestur á
fjörðum, Hestur í Önundarfírði. Þar
búa ung hjón, Guðjón Guðjónsson
og Sveinfríður Sigurðardóttir. Lífíð
er enginn dans á rósum en af mikl-
um dugnaði og styrk stunda þau
búskap og taka því mótlæti sem
bamadauði og erfiðir tímar fela í
skauti sér. Sjö bömum koma þau
til manns. Tvö þessara bama em
heymarlaus og eru því send
snemma suður í Heymleysingja-
skólann, fyrst stúlkan sem var eldri,
þá drengurinn. Það er erfítt að vera
sex ára, lifa í heimi þagnar og geta
ekki tjáð tilfínningar sínar með tali.
Hjartað var lítið þegar þurfti að
standa á eigin fótum í henni
Reykjavík. Það var því stúlkunni,
sem er móðir okkar, mikill styrkur
þegar drengurinn Hafsteinn var
sendur suður. Æ síðar á lífsleiðinni
veittu þau hvort öðm þennan styrk.
í stómm systkinahópi var gott
að geta dregið sig út úr hópnum,
skriðið upp í fangið á Hadda og
sofnað við titringinn af rödd hans
í brjóstkassanum og fínna hlýjuna
sem streymdi frá honum. Þá var
engin þörf á að skilja röddina sem
var frábmgðin öðmm mannsrödd-
um. Fyrir okkur var hún eðlileg og
hluti af því að skilja.
Áfram í uppvextinum nutum við
hlýju og áhuga Hadda, hvort sem
var í starfí eða námi erlendis.
Við þökkum samfylgdina og þá
sérstaklega samfylgdina við móður
okkar.
Guð blessi minningu Hafsteins
Guðjónssonar.
Hervarar börn
Oft gerast óvæntir atburðir í lífi
manna, einnig váfréttir, sem tmfla
hugsun, sú hugsun sem jafnar sig
eftir þessa truflun festist í minning-
unum. Þannig var um mig er ég
fékk fregnir af láti góðs drengs,
Ingólfs Hafsteins Guðjónssonar.
Mér var bragðið og sat sem fastast
og var algjörlega sljór í hugsun, en
smátt og smátt skýrðist hugsunin
og minningamar skutust fram með
leifturhraða. Mér fannst það ótrú-
legt að Hafsteinn væri allur, en
veit samt um leið að örlaga- og
lífshjólið snýst og mannlegur mátt-
ur getur eigi stöðvað það. Haf-
steinn, eins og hann var nefndur í
daglegu tali, kom í Málleysingja-
skólann 1941, þá 6 ára gamall. Þar
var fyrir í skólanum systir hans,
Hervör, 5—6 ámm eldri. Ég hætti
í skólanum 1942 og man eftir Haf-
steini þá. 1944 hætti frú Margrét
Th. Bjamadóttir Rasmus skóla-
stjóm Málleysingjaskólans. Við
skólastjórn tók Brandur Jónsson.
Hann breytti nafni skólans sem er
nú betur þekktur sem heyrnleys-
ingjaskólinn.
Hafsteinn var dagfarsprúður
maður, duglegur til allra verka og
mjög bóngóður maður. Vegna
heymarleysis bar hann sterkar til-
fínningar til annarra sem var eins
farið. Hann var einn af stofnendum
Félags heymarlausra og bar hag
þess sterklega fyrir bijósti. Hann
var ötull við að selja happdrættis-
miða félagsjns og var oft með þeim
söluhæstu. I því sambandi var hann
kosinn af félagsmönnum „Maður
ársins" 1983. Ungur hóf hann klæð-
skeranám og lauk því með prýði
og fékk sveinspróf í faginu. Hann
hóf störf hjá Mjólkurstöð
Reykjavíkur 1961 og var þar til
dauðdags.
Ég læt öðmm það eftir að skrifa
um uppvöxt og fjölskyldu hans,
þeim sem betur til þekkja en ég.
Oft fómm við saman með öðmm
heymleysingjum í ferðalög sem
hann hafði yndi af. Hann hafði ferð-
ast til Vesturheims ásamt öðmm,
einnig víða um Evrópu.
Af mörgu er að taka til að segja
frá um góðan dreng en ég læt stað-
ar numið þótt fátæklegt sé. Ég bið
Guð að blessa minninguna og ég
þakka honum fyrir ótalmargt. Einn-
ig bið ég Guð að blessa og styrkja
fjölskyldu hans. Þ.M.F.