Morgunblaðið - 06.08.1987, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. ÁGÚST 1987
p Rartek Höganás
F L í S A R
HÉÐINN
VÉLAVERSLUN SÍMI 624260
SÉRFRÆÐIÞJÓNUSTA - LAGER
ÓPUS
tölvubókhald
Fjölbreytt námskeið í notkun ÓPUS-hugbúnaðar.
Á námskeiðinu verður mestum tíma varið í fjár-
hags- og viðskiptamannabókhaldið, en jafnframt
er gert ráð fyrir að nemendur fái heildarsýn yfir
ÓPUS-kerfið og tengingu sölukerfis við viðskipta-
manna- og birgðabókhald.
Námskeiðið hentar þeim sem eru að byrja að
nota ÓPUS-kerfin eða vilja kynnast ÓPUS-hug-
búnaðinum.
Dagskrá:
* Grundvallaratriði við notkun PC-tölva.
* Uppsetning bókhaldsiykils.
* Skráning færslna á fjárhagsbókhald.
* Runuvinnsla.
* Áramót/lokun tímabiia/áætlanagerð.
* Stofnun viðskiptamanna.
* Úttektir og innborganir viðskiptamanna.
* Vaxtaútreikningur.
* InnheimtuaðgerðirmeðÓPUS.
* Prentun límmiða.
* Uppsetning rukkunarbréfa.
* Birgðaskráning og verðlistar.
* Vörur færðar á lager/vörutalning.
* Prentun sölunóta.
* Öryggisafritun bókhaldsgagna.
* Umræður og fyrirspurnir.
Leiflbeinandl:
SlgrCður Hauksdóttir,
starfamaður
fsienskrar
forritaþróunar.
Tímii 11.-14. ágúsl kl. 17-20
Innritun í símum 687590 og 686790
.v J *-.u;
Borgartúni 28, Reykjavík.
Fossar í Rauðsgili. — Ljósm. Grétar Eiríksson.
Á slóðum
Ferðafélags
1 íslands
Fimmta afmælisganga
Fer ðafélagsins
eftirHarald
Sigurðsson
Við erum að leggja upp í
fímmtu afmælisgöngu Ferðafé-
lags íslands og getum hugsað
okkur að við séum stödd einhvers
staðar fyrir innan botn Skorra-
dalsvatns, ekki langt frá Fitjum.
Bærinn stendur í fallegu túni
skammt fyrir innan vatnið en er
nú kominn í eyði eins og svo
margir bæir þar í dalnum. Beggja
megin vatnsins blasa við skógar-
breiður Vatnshoms- og Fitjahlíða.
Dalurinn er allur fremur þröngur
og vatnið fyllir dalbotninn hlíða á
milli. Undirlendi er því lítið fyrr
en kemur inn fyrir vatnið en allur
er dalurinn hinn fríðasti og af
mörgum talinn fegurstur Borgar-
Qarðardala. Vatnið og skógurinn
gefa honum mildan þokka. En þó
að dalurinn sjálfur sér fagur er
hann ekki að sama skapi búsæld-
arlegur ef miða skal við nútíma
hætti. Túnræktun er erfíð og
engjar reitingssamar en sauðfjár-
beit ágæt meðan hún tíðkaðist.
Dalurinn er því að mestu leyti
kominn í eyði, en skógræktar-
menn hafa tekið þar mjög til hendi
síðustu áratugina og náð ágætum
árangri.
Víða sér til aðalfjalls dalsins,
Skarðsheiðar, þar sem hún rís í
boga sunnan við neðanverðan
dalinn eins og tröllslegt grískt
leiksvið með hvössum brúnum hið
efra og jökulfönnum í slökkum í
rúmlega 1050 metra hæð yfír
sjávarmáli og hinum fagurbrýnda
pýramída, Skessuhomi, við vest-
urhlið sviðsins. í suðri og suð-
austri gnæfa tindar Botnssúlna
yfir heiðina sunnan dalsins og
fyrir dalbotni ber Kvígindsfell jrfír
hæðadrög sem loka sýn inn yfír
dalbotninn.
Eins og víðar erum við hér á
fomum söguslóðum. Skammt fyr-
ir innan Fitja er eyðibýlið Sarpur
sem þá var sel frá Vatnshomi.
Bóndinn þar, Helgi Harðbeinsson,
hafði vegið Bolla Þorleiksson,
mann Guðrúnar Ósvífursdóttur,
til hefnda fyrir víg Kjartans Ólafs-
sonar. Nú var hefndinni snúið á
hann og Helgi veginn þar í selinu
eins og sagt er frá í Laxdælu.
Það er ekki úr vegi að minnast
þessara atburða meðan búist er
til ferðar, en alllöng dagleið er
framundan. Fyrst liggur leiðin
vestur Fitjahlíð, skógi vaxna og
fagra. Víða em þar ijóður og
getur þar að líta sumarbústaði
Reykvíkinga og annarra, því að
heita má að hlíðin sé víða undir-
lögð slíkum byggingum. Vafa-
laust em menn ekki á einu máli
um fegurð þeirra í landslaginu,
en þama standa þeir sem hluti
þeess og verður ekki að gert. Sjálf
er hlíðin hin fegursta frá náttú-
mnnar hendi og skógurinn í vexti,
en að baki blikar á vatnið, logn-
kyrrt eða úfíð af ölduróti.
Alllöng bæjarleið er út að Háa-
felli, sem er næsti bær fyrir utan
Fitja. Rétt fyrir vestan bæinn em
fomir götutroðningar upp hálsinn
og yfír hann til Lundarreykjadals.
Hann er á landabréfum nefndur
Skorradalsháls, en af byggðar-
mönnum oftast aðeins Hálsinn
eða kenndur til einhvers bæjanna
undir honum.
Hálsinn er ekki hár, hér um
bil 300 m y.s. Hann er allvel gró-
inn og skiptást þar á klapparöðlar
og melöldur við mýrasund.
Þegar komið er upp á hálsinn
skulum við líta til baka yfír dal-
inn, þótt ekki gefi útsýn um hann
allan. Þá er ekki úr vegi að svip-
ast um, hvort við sjáum ekki bóla
á skrímslinu sem á sér eða átti
að minnsta kosti bólfestu í vatn-
inu. Sagan segir að heimasætan
í Hvammi eignaðist einu sinni
forláta gullhring. Sú var þá trú
að ef menn legðu lyngorm á gull
tæki það að vaxa. Móðir stúlkunn-
ar réð henni til að auka auðævi
sín með þessum hætti og hún
náði sér í lyngorminn, lagði hann
á gutlið og bjó um í öskju sem
hún læsti niður í kistu. Leið svo
tíminn uns stúlkan vitjaði gull-
hringsins og opnaði kistuna. Voru
öskjumar þá sprungnar og illyr-
mið hafði vaxið til muna. Greip
stúlkan þá öskjumar, og sumir
segja raunar kistuna með, og
kastaði í vatnið. Ormurinn varð
hið ferlegasta skrímsli sem spjó
eitri yfír dalinn svo að við auðn
lá. Þegar hann reisti kryppuna
bar hana yfír Dragafell, sem er
sunnan vatnsins og ber rúmlega
400 metra yfír það. Þá var leitað
til kunnáttumanns, sumir segja
að það hafi verið sjálfur Hallgrím-
ur Pétursson, til þess að koma
af þessum ófögnuði. Festi hann
orminn, að sumra sögn þó aðeins
á endunum, og hefur lítið borið á
honum síðan. En hver veit nema
við verðum svo heppin að sjá
hann. Það er ekki svo ýkja langt
síðan kunnari kynbróðir hans í
Lagarfljóti gerði síðast vart við
sig.
Uppi á hálsinum opnast útsýn
til flallanna { norðaustri, til Oks,
Geitlandsjökuls, Þórisjökuls,
Skjaldbreiðar, Hlöðufells og fleiri
fjalla, en sum þeirra eigum við
eftir að nálgast töluvert áður en
göngunni lýkur og við komum í
Reykholt.
Gömlu leiðinni yfír Skorradals-
háls hallaði nokkuð til vesturs og
var þá komið niður í Lundar-
reykjadal skammt fyrir innan
Snartarstaði. Við skulum halda
beinni leið og stefna meira til
norðurs og koma niður hjá Hóli.
Til þess liggja tvær ástæður. Önn-
ur er sú að skammt þaðan er brú
yfír Grímsá, sem er töluvert
vatnsmikil þótt væð sé herðimenn-
um beggja kynja. Hin er sú að í
Brautartungu, næsta bæ við Hól,
og svo að segja í Ieiðinni, er sund-
laug, og þar er frískandi að skola
af sér rykið og svitann ekki síst
ef heitt er í veðri. Fara verður
yfír Tunguá en hún er brúuð.
Bóndinn, sem lengi bjó á Hóli,
hefur ræktað hinn prýðilegasta
skrúðgarð og væri ekki úr vegi
að fá leyfi til þess að líta á hann.
Þegar komið er yfír Grímsá
skulum við staldra við nálægt
Gullberastöðum og litast um. Það-
an blasir Lundarreykjadalur einna
best við, bæði niður eftir dalnum
og eins til austurs eftir nafnlaus-
um hliðardal sem Grímsá rennur
um í fjölda fossa. Ef tími er næg-
ur er stutt að bregða sér fram
að neðsta fossinum, Jötnabrúar-
fossi, en fyrir framan hann eru
falleg tröllahlöð, berggangur sem
virðist liggja um dalinn þveran,
að minnsta kosti gætir svipaðs
fyrirbrigðis í farvegi Tunguár sem
rennur um innanverðan Lundar-
reykjadal, eftir að Tungufellsmúli
skiptir honum í tvennt.
Áður en dalurinn skiptist, sem
er nokkru fyrir innan miðju, er
hann breiður og grösugur en sums
staðar nokkuð votlendur. Víða eru
þar góðar engjar og túnstæði
mikil þegar búið er að ræsa mýr-
amar fram. Þó að hér sé víða
búsældarlegt hefur byggðin þó
orðið fyrir afföllum. Tveir bæj-
anna hafa alllengi verið í eyði.
En við skulum halda áfram
ferðinni eftir veginum niður fyrir
Lund. Þegar þangað er komið
leggjum við á Lundarháls og för-
um upp Lundarsneið eftir gömlum
flallvegi sem liggur niður til efstu
draga Flókadals, þar sem komið
er niður að Hlíðarenda, býli sem
byggðist um miðja síðustu öld en
átti sér skamma tilvist. Þangað
eigum við ekkert erindi. Þegar
upp á brúnina er komið beygjum
við því til norðvesturs og komum
niður hjá Eyri, þar sem áfanga
dagsins er lokið.