Morgunblaðið - 07.06.1988, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚNÍ 1988
athvarf. Minntist hún oft á hvað
allir væru sér góðir og hvað vel
væri hugsað um sig. Þessi hæga
og prúða kona var svo lítillát og
þakklát fyrir allt sem fyrir hana
var gert. Það var gott að koma til
hennar og gaman að tala við hana.
Eg á ömmu minni svo margt að
þakka. Hún vissi alltaf allt, hún
mundi alla merkisdaga í fjölskyld-
unni. Allir sem henni kynntust
héldu tryggð við hana og kom það
fram í mörgu er aldurinn færðist
yfir. Ég sagði stundum við hana
að hjá henni væri nokkurs konar
bækistöð okkar allra; þar hittust
allir og fréttu hver af öðrum. Amma
hafði skýra hugsun alveg fram í
andlátið, hún fylgdist vel með öllu
sínu fólki, tók þátt í gleði okkar
og sorg. Hún átti stórt hjarta og
var sterk kona, það sáum við best
fyrir austan, nóttina sem hún móð-
ir mín dó. Þá var þessi aldraða
kona sterkust okkar allra og gleym-
um við því aldrei.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
okkar allra er ég þakka starfsfólk-
inu í Seljahlíð og einnig starfsfólk-
inu á A-G á Borgarspítalanum fyrir
alveg einstaka hlýju og góða
umönnun sem hún naut hjá þeim
og gerðu henni lífíð léttbærara.
Eg kveð ömmu mína með eftir-
farandi sálmi eftir ókunnan höfund
og ég trúi að hún hefði viljað hafa
efni hans sem sín lokaorð.
Samferðamenn gjörist glaðir
grátið ekki dauða minn.
Heim mig kallar himnafaðir
nú hættir störfum líkaminn.
En ekki þijóta andans leiðir
ykkur þó ég skilji við.
Nú eru vegir nógu greiðir
nú er líf mitt fullkomið.
Gangið því til grafarinnar
glaðir, burt frá þessum stað,
ár eru talin ævi minnar
en andinn lifir, munið það.
Þegar líkams brestur bandið
bikar hérlífs tæmið þið,
svífið yfir sólarlandið.
Saman aftur búum við.
Elísabet Pétursdóttir
Kahlil Gibran segir um dauðann:
Því hvað er það að deyja annað en standa
nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið.
í orðsins fyllstu merkingu hvarf
hin stórbrotna kona Elísabet Eyj-
ólfsdóttir inn í sólskinið — á vit
vorsins og Guðs síns. Enginn tími
ársins er okkur íslendingum hjart-
fólgnari en einmitt vorið. Einnig
hún unni vorinu innilega. Sólin og
bjartar nætur, gróður jarðar sem
þá vaknar og landið okkar sem
afklæðist vetrarhami — öll þessi
undur náttúrunnar áttu hug henn-
ar í ríkari mæli en almennt gerist
um fólk. Hún gat ekki leynt því.
Öll hennar persóna og augun sem
eru spegill sálarinnar fengu blíðari
og mýkri tón þegar rætt var um
þessi undur tilverunnar. Þá umbun
Islendinga fyrir að þreyja hina
dimmu og köldu mánuði vetrarins.
Oft ri^'aði hún upp æskuvor sín
þegar hún lítil telpa fagnaði hækk-
andi sól og naut þess með vinkon-
um sínum að gæta ungbama fyrir
fólk á meðan foreldrar þeirra unnu
hörðum höndum fyrir heimilunum.
Hún elskaði böm og naut þess að
sjá hvert bamið af öðm fæðast inn
í ætt sína. Sá hópur er stór orðinn
og efnilegur. Hún hafði sérlega
hæfileika til að tala við böm. Þá
fór um persónu hennar eins og
þegar hún hugsaði um vorið og
blómin. Hún gaf þeim sál sína um
stund. Slíkur hæfíleiki er orðinn
of sjaldgæfur nú til dags á tímum
hraða og streitu. Dagfarslega var
Elísabet hæglát en bar með sér
reisn þess vitra og hyggna manns
sem mælir oft fátt en hugsar þeim
mun meira. Öllum vildi hún gott
gjöra og skyldurækni hennar var
við bmgðið. Hún hafði orðið að
lifa tímana tvenna. Kreppuárin
vom henni minnisstæð og þá varð
oft að taka á til að sjá sér og sínum
farborða. Eiginmanni hennar
Eiríki Eiríkssyni, verkstjóra,
kynntist ég því miður ekki en hann
mun hafa verið hinn ljúfasti maður
og vinmargur. Ung urðu þau að
sjá á bak einum sona sinna, Gunn-
ari, er dó bam að aldri úr berkl-
Skipakranar
HMF framleiöir skipakrana í miklu úrvali: Krana sem leggja má
saman auk krana sem búnir eru útdregnum gálga meö vökva-
knúinni framlengingu. HMF kranarnir fást meö mismunandi
lyftigetu, allt frá 2,7 til 28 tonnmetra.
HMF skipakranar eru vel varðir gegn tæringu. Feir eru sand-
blásnir og vandtega ryðvarðir fyrir lökkun og eru stimpilstangir
mmm krómnikkelhúöaöar eöa úr krómhúðuðu, ryöfríu
/ JmÁk stáli.HMF er vörumerki Höjbjerg Maskinfabrik A/S
C \ í Danmörku sem framleitt hefur krana í 30 ár.
lANDVÉJLAftffF
SMIDJUVEGI66. PÓSIHÓIF20, 202KÓMVOGI.S.9176600
SUMIR SEGJA AÐ HÚSASMIÐJAN HAFI VALIÐ RÉTT
ósarfslA SÚÐARVOGI 3-5 'SfMI 6877 00'
Elísabet Eyjólfs-
dóttir - Minning
Fædd 5. október 1896
Dáin 31. maf 1988
í dag verður til grafar borin
amma mín og góð vinkona Elísabet
Eyjólfsdóttir, sem fæddist á Bíldu-
dal en lést á Borgarspítalanum eft-
ir stutta legu á 92. aldursári. Hún
giftist 21. október 1916 Eiríki
Eiríkssyni frá Minni-Völlum í Land-
sveit, f. 12. maí 1888 d. 7. apríl
iismumiBSS
BERG
Bæjarhrauni 4 - Sími 652220.
1963. Þau eignuðust sex börn; Pét-
ur, Eyjólf, Grétar, Gunnar, Huldu
og Ólaf, sem öll eru á lífí nema
Gunnar sem lést bam að aldri.
Bamabömin em fímmtán, bama-
bamabömin eru tuttugu og eitt
barnabamabamabam. Amma bjó
lengi á Grenimelnum og síðan í
Ljósheimum 2. Hugsaði hún alltaf
um sig sjálf meðan kraftar og þrek
entust. Síðast bjó hún í Seljahlíð,
heimili aldraðra í Breiðholti, þar
sem hún naut hinnar bestu að-
hlynningar. Amma þurfti oft að
fara á spítala síðustu árin og var
henni alltaf vel tekið á A-6 á Borg-
arspítalanum, þar átti hún alltaf
NORSKA JOTUN VIÐARVORNIN VARD
A FYRIR VALINU
TREBIT er ein öflugasta viðarvörn sem
þekkist. TREBIT hrindir vel frá sér vatni.
TREBIT er notað bæði eitt sér og sem
grunnur fyrir DEMIDEKK.
Fjölbreytt litaúrval.

QEKRBEIS
DEMIDEKK hefur ótrúlega mikla endingu
og með TREBIT fæst vörn sem stenst
ágang óblíðra náttúruafla frábærlega. 6 til 8
ára örugg ending.
Fjölbreytt litaúrval.
um. Sagði hún mér oft frá því
tímabili ævi sinnar með miklum
trega og tíðar voru þá ferðir henn-
ar á Vífílsstaðaspítala. Annar son-
ur þeirra, Eyjólfur, hefur lifað og
starfað öll sín manndómsár í Kali-
fomíu. Hans saknaði hún oft.
Vestan hafs á Elísabet því bæði
bama- og bamabamaböm. Ótalin
eru þá af bömum þeirra Eiríks
þrír synir og ein dóttir. Ólafur og
Grétar, báðir tæknifræðingar, Pét-
ur, fiskmatsmaður og sundkappi
og Hulda, húsmóðir í Garðabæ. í
bömum Elísabetar má skýrast sjá
hinn græna tón hennar sem ég svo
nefndi, það er kærleika til náttú-
mnnar í þeim Grétari og Huldu.
Grétar hefur áratugum saman
verið atkvæðamikill í Ferðafélag-
inu og ferðagarpur hinn mesti auk
þess að vera listamaður í fuglaljós-
myndun. Hulda hefur það sem
kalla má grænar hendur. Hjá
henni dafna blóm og jurtir ekki
síður en hjá móður hennar — sem
var einstök blómakona.
Tæplega níutíu og tveggja ára
jarðvist er nú á enda. Okkur er
öllum ljóst að á svo löngum tíma
hafa skipst á gleði og sorg og þjóð-
félagið hefur tekið slíkum stakka-
skiptum að vart mun önnur kyn-
slóð lifa aðrar eins breytingar og
aldamótakynslóðin gerði.
Elísabet fylgdist ávallt mjög vel
með þjóðfélagsmálum og hafði
mikinn áhuga á öllum framforum
er til heilla horfðu fyrir almenn-
ing. Hún var greind kona sem
hefði náð langt í námi ef aðstæður
hefðu verið fyrir hendi til mennta.
Lestur var eitt af því skemmtileg-
asta sem hún tók sér fyrir hend-
ur. Fróðleiksfús var hún mjög og
ættfróð með afbrigðum. Allar
hennar bækur eru sannar bók-
menntir — léttmeti var henni ekki
að skapi. Síðustu ár hennar voru
nokkuð erfíð heilsufarslega eins
og oft vill verða þegar aldurinn
er hár.
Þótt samskipti okkar hafí ekki
verið mikil hin síðustu ár er minn-
ingin um hana áleitin. Það áleitin
að ég tók mér penna í hönd. Ef
til vill er hún mér kærust vegna
þess að hún unni sannleikanum,
náttúrunni og bömum. Þessa ást
áttum við sameiginlega og skildum
þar hvor aðra. Og nú þegar lítil
stúlka spyr með tár í augum:
„Mamma, hvemig er það að deyja
— hvemig líður okkur þá?“ svara
ég; við vöknum inn í nýjan og
bjartari heim og þar líður ömmu
þinni vel. Því trúði hún og ég veit
að við munum hitta hana á ný í
fyllingu tímans.
Enn segir Gibran:
Aðeins sá, sem drekkur af vatni þagnarinn-
ar mun þekkja hinn volduga sðng. Og þeg-
ar þú hefur náð ævitindinum, þá fyrst munt
þú hefja Qallgönguna. Og þegar jörðin
krefst líkama þíns, muntu dansa í fyrsta
sinn.
Friður Guðs fylgi Elísabetu Eyj-
ólfsdóttur.
Magnea Sigurðardóttir
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.