Morgunblaðið - 10.09.1988, Qupperneq 51

MORGUNBLABIÐ, LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 1988
51
Eiríkur Guðjónsson,
Asi — Minning
Eiríkur frændi dáinn, nei, það
gat ekki verið. Hann hafði nokkrum
dögum áður verið á meðal okkar í
sveitinni, kátur og hress að vanda
og engan grunaði að hann hyrfí á
braut svo skjótt.
Við vorum lengi að átta okkur á
því að hann var ekki lengur á með-
al okkar. Söknuðurinn var mikill.
Eiríkur Guðjónsson fæddist að
Ási í Ásahreppi, Rangárvallasýslu,
árið 1913, næstelstur 5 systkina.
Foreldrar hans voru Gufijón Jónsson
bóndi í Ási og Ingiríður Eiríksdótt-
ir. Það kom í hlut Eiríks að taka
við búi föður síns, sem hann gerði
með miklum myndarskap og fram-
sýni, en fáar jarðir eru betur fallnar
til ræktunar en einmitt Ásinn.
Landbúnaðarmálum fylgdist hann
vel með og var fljótur að tileinka
sér nýjungar í búskap.
Eftir fráfall föður síns sinnti
hann móður sinni af einstakri alúð
ásamt Guðrúnu systur sinni, en
samband mæðginanna hafði ávallt
verið mjög gott. Þegar amma féll
frá tók hann við hlutverki hennar
sem sameiningartákn fjölskyldunn-
ar. Síðustu árin héldu hann og
Guðrún saman heimili í Ási.
Auk búskaparins vann hann mik-
ið að félagsmálum sveitarinnar og
fólu sveitungar hans honum mörg
ábyrgðarstörf, m.a. starf hrepp-
stjóra Ásahrepps sem hann gegndi
frá 1976-84, en varð að hætta sak-
ir aldurs.
Eiríkur brá búi af heilsufars-
ástæðum og því tók það hann nokk-
um tíma að átta sig á breyttum
aðstæðum, þá tók aðaláhugamálið
við, en það var skógrækt, hún átti
hug hans allan og var þar ekkert
gefíð eftir frekar en fyrri daginn.
Fyrst aflaði hann sér allra þeirra
tijátegunda sem komu til greina
og kannaði svo hvaða tegundir þrif-
ust best í landi sínu. Fyrst braut
Eiríkur land til ræktunar, síðan
skildi hann við það alsett fögrum
skógarlundum. Betra minnismerki
er vart hægt að hugsa sér.
Við munum Eirík ávallt léttan í
lund og félagslyndan, þó var hann
fastur fyrir í skoðunum og ekki
auðvelt að snúa honum í þeim efn-
um.
Böm hændust mjög að Eiríki og
náði hann sérstöku sambandi við
þau, og böm okkar hlökkuðu alltaf
mjög mikið til að fara austur að
Ási. Viljum við þakka Eiríki allar
þær ánægjustundir og þá aðstöðu
sem hann bjó okkur.
Minningin um ástkæran frænda
mun ávallt lifa í hjörtum okkar.
Systkinabörn
Guðmundur Kristjáns
son-Mhming
Okkur systkinin langar í fáum
orðum að minnast afa okkar, Guð-
mundar Kristjánssonar, sem lést í
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja þann 5.
september eftir stutta sjúkrahús-
legu. Afí bjó á heimili okkar í 14
ár, þegar við vomm að fæðast og
alast upp. Samskipti okkar urðu því
meiri en gengur og gerist því pabbi
var mikið f burtu í siglingum. Afí
kenndi okkur krökkunum ýmislegt,
bæði gestaþrautir, gátur og vísur,
og svo kenndi hann okkur að spila,
var óþreytandi að spila við okkur.
Afí var mikið snyrtimenni, last-
aði aldrei nokkum mann, hann var
mjög vinnusamur og trúr sínu.
Hann var alltaf í Fiskiðjunni og
sjáum við hann oft fyrir okkur þeg-
ar hann gekk með nestistöskuna
niður Heiðarveginn í vinnuna.
í gosinu skildu leiðir. Við, flöl-
skyldan, fluttum upp á Akranes,
en hann aftur til Eyja, þar vildi
hann vera, fór að vinna í Fiskiðj-
unni og bjó í verbúð þar til hann fór
í Hraunbúðir. Hann kom til okkar
upp á Akranes f sumarfríum og öll
jól nema tvö sfðustu þegar heilsu
hans fór að hraka.
Hér hvflast þeir sem þreyttir göngu luku
f þagnar brag
ég minnist tveggja handa er hár mitt struku
einn horfinn dag.
(Steinn Steinarr)
Við, afabömin, þökkum afa okk-
ar fyrir allt og allt — megi hann
hvíla í friði.
Elín, María, Kristrún
og Guðmundur.
Stjórn Bandalags kennarafélaga:
Skipun Hannesar Hólmsteins
í stöðu lektors mótmælt
STJÓRN Bandalags kennarafé-
laga hefur samþykkt ályktun
vegna stöðuveitingar mennta-
málaráðherra er hann skipaði
Hannes Hólmstein Gissurarson
lektor f stjómmálafræði 30. júnf
síðasliðinn. í ályktuninni segir
meðal annars, að stjóm BK lýsi
furðu sinni og vanþóknun á
þeirri ákvörðun menntamálaráð-
herra, að veita Hannesi Hólm-
steini stöðuna eftir að dómnefnd
hafi úrskurðað að hann væri
aðeins að hluta til hæfur til að
gegna starfinu. Ráðherra hafi
virt að vettugi niðurstöðu dóm-
nefndarinnar og skipað f stöðuna
að eigin geðþótta.
Þá segir, að eins og Sigmundur
Guðbjamarson, háskólarektor, hafi
bent á sé þetta í fyrsta skipti í sögu
Háskóla Islands, sfðan dómnefndir
komu til sögunnar 1942, að slík
staða sé veitt án jþess að umsækj-
andi hafí hlotið ótvíræðan hæfnis-
dóm.
Einnig er bent á, að Ólafur Harð-
arson hafí hlotið 15 atkvæði af 17
en Hannes Hólmsteinn ekkert, þeg-
ar félagsvfsindadeild H.í. greiddi
atkvæði um umsækjendur.
Orðrétt segir: „Menntamálaráð-
herra hafði skömmu áður en mál
þetta kom til umfjöllunar skipað
Sjöfn Sigurbjörnsdóttur I stöðu
skólastjóra við Ölduselsskóla þrátt
fyrir það að annar hæfur umsækj-
andi, Daníel Reynir Gunnarsson,
hefði meðmæli og stuðning þorra
foreldra bama við skólann og kenn-
ara. í því máli gmndvallaði Birgir
ísleifur Gunnarsson ákvörðun sfna
á fylgi meirihluta Fræðsluráðs
Reyl^javíkur við ráðningu Sjafnar í
stöðuna og talaði um að þar hefði
„faglegt mat“ setið í fyrirrúmi. Sá
tvískinnungur og sú hentistefna
menntamálaráðherra sem ljós verð-
ur af samanburði þessara tveggja
mála er í senn árás á grundvallar-
hefðir f lýðræðissamfélagi og ógnun
við menntðn og menningu í
landinu."
Ennfremur segir, að Háskóli ís-
lands og félagsvfsindadeild sérstak-
legu sé mikilvægur vettvangur
kennaramenntunar á íslandi og þvf
hljóti kennarar að mótmæla harð-
lega þeirri vanvirðingu, sem Há-
skóla íslands og embættismönnum
stofnunarinnar sé sýnd með valdn-
íðslu menntamálaráðherra f máli
þessu.
Loks segir orðrétt: „Stjóm
Bandalags kennarafélaga lýsir
^hyggjum sínum af framferði
menntamálaráðherra í máli þessu
og telur það skammarblett á emb-
ættisferli hans.“
t
Þökkum hjartanlega fjölmennl og hlýhug við útför bróður okkar,
SVEINS JÓNSSON AR
á Ketu á Skaga,
20. ágúst síðastliðinn.
Jón Skagan, Áatrfður,
Anna og Jónatan.
1 i
ló 00 Góóan daginn!
Kveðjuorð:
Þorbjörg Ingimundar-
dóttir Lausten
Fædd 11. ágúst 1900
Dáin 24. ágúst 1988
Ég vil heim - ég vil heim
yfir hyldjúpan sæ.
Hver vill bera mig blítt
um hinn bláheiða geim?
Ó, þú blíðasti blær!
Vilt þú bera mig heim?
(Jóhannes úr Kötlum)
Það var á haustdögum árið 1948
að undirritaður kynntist Þorbjörgu
Lausten. Við hjónin höfðum haldið
til Kaupmannahafnar um miðjan
ágústmánuð. Við urðum þeirrar
gæfu aðnjótandi að íslendingar
búsettir ytra tóku á móti okkur og
veittu okkur brautargengi. Frú
Elísabet Pétursdóttir Jensen sem
við þá litum í fyrsta sinn tók á
móti okkur er við stigum á danska
grund. Okkur var búinn samastaður
til bráðabirgða á glæstu heimili
Elísabetar í Hilleröd á Norður-Sjá-
landi. Hjá frú Elfsabetu og eigin-
manni hennar, Georg Jensen,
bjuggum við hjónin veturinn
1948—1949. Ég hóf þá námsferil
minn í semitískum tungumálum og
Gamlatestamentis-fræðum. Eigin-
kona mfn, Guðlaug Einarsdóttir,
fann sér fljótlega verkefni, en syst-
ir hennar, Sigurlín, átti einnig
heima í Hilleröd.
Við höfðum fengið heimilisfang
og símanúmer Þorbjargar. Móðir
mín, Þórfríður Jónsdóttir, hafði ver-
ið kaupakona á Kletti eitt sumar.
Þetta leiddi til einlægrar vináttu
við fjölskyldu Þorbjargar. Sigríður
Þórðardóttir, móðir hennar, var
tíður gestur á heimili mínu og hið
sama átti við um systkini hennar.
Við höfðum ekki lengi dvalið í
Danmörku, þegar okkur var boðið
til veislu á heimili hennar í Guld-
beigsgade 61. Sú veisla er okkur
hjónum alltaf minnisstæð. En eftir
fóru tengsl, er héldust svo lengi sem
Þorbjörg lifði. Vórið 1987 heimsótti
ég hana á Frederikssundsvej 123,
en þar bjó hún f vemduðu húsnæði
fyrir aldraða.
Þorbjörg reyndist okkur alla tfð
sannur vinur. Hún tiyggði okkur
húsnæði f nágrenni við sig á Frede-
rikes den VII Gade 25. Eftir það
mátti segja að daglegur samgangur
væri á milii okkar og hennar. Við
höfðum umrætt húsnæði f rúmt ár
frá maímánuði 1950 til október-
mánaðar 1951. Hinn 11. ágúst
1950 hélt Þorbjörg upp á fimmtugs-
afmæli sitt. Hún hélt þá vinum
sínum og skyldfólki veglega veislu.
En líf Þorbjargar var ekki neinn
dans á rósum. Hún þræddi miklu
fremur þymibraut. Fáir kynntust
þessu betur en við hjónin. Hún varð
ein að vinna fyrir sér og sonum
sínum. Þegar kynni okkar hófust
var eldri sonurinn, Matthías, orðinn
fjölskyldumaður og var þjónn á
glæsilegum veitingastað í Kaup-
mannahöfn. Yngri sonurinn, Kurt,
var við nám í Niels Brock’s Handels-
gymnasium.
Þorbjörg var kröfuhörð við sjálfa
sig. Hún vann myrkranna á milli
við saumaskap. Þrátt fyrir þetta
hafði hún tíma til að sinna vinum
sínum. Vilji hennar og fómfysi varð
til þess að hún tók að sér sjúka
íslendinga, er leituðu til Kaup-
mannahafnar. Var þó ekki tími
sparaður til að sækja sjúklinga,
hafa þá heima fyrir og eftir marg-
vfslegar aðgerðir og koma þeim
aftur til skips meðan skipin vom
aðalsamgöngutæki milli Danmerk-
ur og íslands. Þetta breyttist þegar
flugferðir komu til sögunnar eða
urðu hagstæðari kostur.
Það gerist mikil saga á Qömtfu
ámm. Sú saga verður ekki rakin
hér. Dóttir okkar, Guðbjörg, bjó hjá
Þorbjörgu í heilt ár.
Að leiðarlokum er þökk í huga
ásamt minningum um konuna er
þráði að deyja heima á íslandi. Sú
ósk hennar varð uppfyllt.
Margir lögðu leið sína til heimilis
Þorbjargar. Eg minnist þess að séra
Sigurður Einarsson og seinni kona
hans, Hanna Karlsdóttir, vom á
meðal gesta á heimili hennar. Það
fer þvf vel á þvf að ljúka þessari
stuttu minningargrein um hina
tryggu, hugljúfu og fögm konu,
Þorbjörgu Ingimundardóttur Lau-
sten, með broti úr (jóði eftir séra
Sigurð:
Og dagar minir komu
og dagar mfnir liðu.
Hið illa er gieymt, hið góða geymt
grædd þau mein er sviðu.
hylli lífsins morgun
f Ijúfu andaitaki
með eilifð fyrir stafni
og augnablik að baki.
Þorbjörg átti lfka mein sem sviðu,
en drenglyndi hennar máði burt
allt mótlæti. Blessuð sé minning
hennar.
Jafnaskarði, 30. ágúst 1988,
Guðmundur Sveinsson.
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu okkur samúö og vinar-
hug viö andlét og jaröarför
GUÐLAUGAR MARGRÉTAR ÞORSTEINSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyfjadeildar Fjóröungssjúkrahúss
Akureyrar.
Gestur Ólafsson,
Ragnhelður Gestsdóttlr.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlót og útför
móður okkar,
JÓHÖNNU MARÍU JÓHANNESDÓTTUR,
Miklubraut 88,
Reykjavfk.
Skúll Sigurjónsson,
Karl Sigurjónsson,
Slgrún Clausen,
Vlgfúsfna Clausen.