Morgunblaðið - 16.02.1989, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1989
„ þab er" best fyrir þig ab fcura* dr h'&c
Ég stoppa ekki á. mibri Ve-troirbraulinni "
mi ~ pollux
Honum er um of að horfast í
augu við mig ...
HÖGNI HREKKVÍSI
Ábending um
sorpurðunarstað
Til Velvakanda.
Varðandi sorpflokkunar- og
sorpurðunarstað fyrir Reykjavík
og Reykjanessvæðið vil ég benda
á eftirfarandi:
í Kapelluhrauni á móts við Ál-
verið er mikið landsvæði sem búið
er að umsnúa og róta upp vegna
efnistöku. Þama er gott svæði fyr-
ir sorpflokkunarstöð og engin
byggð þar nálægt. Að auki styttir
þetta mikið aðflutning á sorpi frá
öllu Reykjanessvæðinu.
Að flokkun lokinni flytti st jám
Sigríður Magnúsdóttir hringdi
og sagðist kunna nafnagátuna,
sem Kjartan Nordal auglýsti eftir
framhaldinu á í Velvakanda fyrir
skömmu, þar sem hann gat aðeins
munað fyrstu þtjár vísumar og
þá síðustu. Hér kemur gátan öll,
eins og hún á að vera:
Einn gerir á ísum herja,
Bjöm.
Annar byrjar viku hveija,
Helgi.
Þriðji gerir að húsum hlúa,
Torfí.
Heitir hinn fjórði á Guð að trúa,
Kristinn.
Fimmti hylur ásjón íta,
Grímur.
Eigi má skam á sjötta líta,
Hreiqn.
Sjöundi við það sýnist drottinn,
Hallur.
Attundi, það er meiri spottinn,
Eilífur.
Níundi ei dauðinn nálgast hót,
Ófeigur.
Næsta tíundi þyrfti snót,
í væntanlega járbræðslu sem er í
Hvassahraunslandi þama skammt
suður með Keflavíkurveginum.
Timburflísar flyttust um borð í
skip við bryggjuna í Straumsvík
eða Hafnarfírði, eða með bifreiðum
í Jámblendiverksmiðjuna.
Hentugur urðunarstaður fyrir
sorpbaggana ætti að fínnast suður
undir Vatnsskarði, vestan
Krísuvíkurvegar. Þar em hentugir
svo nefndir Sanddalir, o.fl. dalir
og djúpir hvammar, um einn kíló-
metra vestan við Vatnsskarðið.
Meyvant.
Hjá ellefta stendur heimskan
hátt,
Kálfur.
Hirðir hinn tólfti mest um slátt,
Sumarliði.
Þrettándi fysir ijöri að granda,
Geir.
Fjórtjándi segir frá skipun
landa,
Kort.
Fimmtándi á lofti fæðist og
deyr,
Dagur.
Fleygir hinn sextándi hvössum
geir,
Bogi.
Sautjándi er afleiðing unaðs
tíða,
Ársæll.
Atjándi má í saumum skríða,
Ormur.
Nítjánda er á eldinn kastað,
Brandur.
Með andanum næ ég þeim tutt-
ugasta,
Loftur.
Svæði þetta er að mestu gróður-
laust og ónýtt með öllu. Mengunar-
hætta er þama engin þar sem
þama er um mikið hraunsvæði að
ræða og allt vatn sígur niður og
kemur ekki fram fyrr en útí sjó,
sennilega eftir marga áratugi og
þá vel hreinsað.
Malbikaður vegur er kominn frá
Kapelluhrauni og suður í Vatns-
skarð. Vegalengdin er nálægt 12
km eða nokkuð styttri en frá flokk-
unarstöð í Árbæjarhverfí og upp í
Mosfellssveit.
Þá er rétt að láta þess getið að
nálægt umræddum stað í Kapellu-
hrauni em þijár mjög stórar efnis-
tökugryfjur sem fyrir löngu er
hætt að taka efni úr. Þ.e. giyfja
í suðuijaðri hraunsins, gryfja um
800 m suður með gamla Keflavík-
urveginum, sunnan við Straumsvík
og ein vestan Krísuvíkurvegar suð-
ur undir Vatnsskarði. Ætla mætti
að tæki tvö til þijú ár að fylla
gryfjur þessar upp með sorpbögg-
um.
Frá Vatnsskarði suður í Trygg-
hólmamýri eru um 15 km. Yrði sá
staður valinn til urðunar á sorp-
böggum þyrfti að koma til all
kostnaðarsöm vegagerð. Að auki
lengdist aksturinn um 30 km yrði
sá staður valinn.
Jónas Bjarnason
Naftiagátan fundin
í
4
í
4
4
Víkveiji skrifar
Kerfíð lætur ekki að sér hæða.
Víkveiji getur oft ekki annað
en dáðst að því, hve tölvukerfí hins
opinbera getur oft af sér snúnar
vandamálaflækjur, sem tekur heila
eilífð að greiða úr. Ein alsleipasta
stofnunin er Gjaldheimtan í
Reykjavík, sem virðist geta búið til
óleysanleg vandamál úr hversdags-
legustu atvikum. Því til sönnunar
hefur Vikveiji nýleg viðskipti sín
við þá stofnun, sem raunar sér ekki
fyrir endann á.
xxx
Upphaf sögunnar má rekja til
þess, að Víkveiji sótti ekki um
húsnæðisbætur þegar hann taldi
fram á síðasta ári, en samkvæmt
upplýsingum frá öðru embætti,
skyldu Gjaldheimtunni, taldi hann
sig ekki eiga rétt á þeim. Við álagn-
ingu sl. sumar fékk Víkveiji hins
vegar svokallaðan vaxtaafslátt,
rúmar 16 þúsund krónur. Einnig
var lagður á hann skattur utan stað-
greiðslu, rúmar 30 þúsund krónur,
og gekk vaxtaafslátturinn upp í
skattskuldina. Eftirstöðvarnar átti
síðan að draga frá launum Víkveija
á Morgunblaðinu næstu fímm mán-
uði.
Nokkru síðar komst Víkveiji að
því, að hann átti eftir allt saman
rétt á húsnæðisbótum, 48 þúsund
krónum. Hann sótti þvi um þær og
fékk, en um leið missti hann vaxta-
afsláttinn, sem áður hafði gengið
upp í skattskuldina.
Þótt skuldin sem eftir var, væri
auðvitað dregin frá húsnæðisbótun-
um áður en þær voru greiddar út,
hækkaði skattskuldin eitt augnablik
um 16 þúsund krónur við það að
vaxtaafslátturinn hvarf. Samstund-
is spýtti tölvan í Gjaldheimtunni út
úr sér rukkunarbréfí til Morgun-
blaðsins. Og um næstu mánaðamót
voru dregnar rúmar 9 þúsund krón-
ur af laununum Víkveija og sendar
Gjaldheimtunni, þótt hann væri þá
orðinn skuldlaus. Um það fékk
Morgunblaðið hins vegar enga til-
kynningu.
xxx
Um sama leyti, eða í októberlok,
fékk Víkveiji sendar bama-
bætur í tveimur ávísunum. Áður en
hann leysti út ávísanirnar labbaði
hann sig niður í Gjaldheimtu til að
ná í peningana sem hann átti þar
orðið inni. Þar voru honum svo af-
hentar rúmar 15 þúsund krónur í
stað 9 þúsund krónanna.
Vegna alls hringlandans taldi
Víkveiji ekki ólíklegt að útreikning-
ar hans hefðu verið skakkir og hann
hefði ofborgað þessar 15 þúsund
krónur. Hann lét samt starfsmann
Gjaldheimtunnar tvíyfirfara tölvu-
útskriftina, til að fá örugglega ekki
bakreikninga síðar og var fullviss-
aður um að engin hætta væri á
slfku.
Leið nú og beið fram í janúarlok.
Þá fékk Víkveiji sendar bamabætur
í ávisun, en í fylgibréfi stóð, að
6.200 krónur hefðu gengið upp í
eldri skattskuld. Vopnaður bréfum
upp á að hann væri kvittur við
skattinn strunsaði Víkveiji niður í
Gjaldheimtu og krafðist svara. Eft-
ir hálftíma fundahöld kom svarið:
hann hafði fengið hluta bamabót-
anna tvíborgaðan í nóvember.
Sennilega hafði upphæðin á annarri
ávísuninni bæst við inneignina í
Gjaldheimtunni, þar sem ávísunin |
hafði ekki verið leyst út.
Með þau svör fór Víkveiji upp á
Morgunblað og fékk þar í hendum-
ar launaseðil fyrir janúarmánuð.
Og neðst á frádráttarlista seðilsins
stóð: Gjaldheimtan í Reykjavík —
6.200 krónur!
XXX
Við eftirgrennslan kom í ljós,
að Gjaldheimtan hafði ekki
aðeins sent Morgunblaðinu bréf,
þar sem þessarar upphæðar var
krafist, heldur hringdu starfsmenn
Gjaldheimtunnar til skrifstofu
blaðsins í tvígang til að ganga eftir
því að þessi skuld yrði greidd með
fullum skilum. Og til að tryggja að
keisaranum væri goldið það sem
keisararts var, var upphæðinni líka ,
haldið eftir af bamabótunum.
Svo nú á Víkveiji væntanlega
inni 6.200 krónur hjá Gjaldheimt-
unni í Reykjavik. Ef að líkum lætur
mun sagan af þeirri innheimtu duga
í annan Víkveijaþátt.