Morgunblaðið - 16.02.1989, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1989
31
Hvert stefimm við?
eftír Vilborgn
Eggertsdóttur
Um hvað snýst allur þessi hraði
nútímans, eftir hverju er verið að
slægjast? Af hvetju hefur enginn
tíma til neins? Og ef þú gefur þér
tíma til einhvers, þá ert þú að svíkjast
um, eða þér finnst það. Getur það
verið að við setjum markið of hátt?
Því í ósköpunum getum við aldrei
ætlað okkur af? Nei, það er enginn
tími til þess, ef við eignumst eitt,
þá vantar okkur bara eitthvað ann-
að. Og það er ætlast til þess af okk-
ur í þessu neysluþjóðfélagi að við
hugsum nákvæmlega svona. Auðvit-
að, hvemig færi þá annars fyrir þeim
sem hafa sitt lifibrauð af því að selja
okkur alla þessa hluti? Nei, höldum
ótrauð áfram. Ef við ætlum að höndla
lífshamingjuna þá þýðir ekki annað.
Lítum ekki til hægri né vinstri og
alls ekki um öxl. Það er enginn tími
til þess heldur. Áfram, áfram. Það
er svo ótalmargt sem okkur van-
hagar um, já, bráðvantar. Nýjan bíl
— já, þá þarf að kaupa líka allt
mögulegt í hann, þú getur ekki verið
þekktur fyrir annað en toppgræjur,
sportfelgur, sílsalista og helst
bílasíma. í þessu eilífa tímahraki er
hann jafn ómissandi og síminn í hús-
inu. Uppþvottavél, þá þarf eðlilega
meira leirtau, verst að það skuli ekki
enn vera farið að framleiða færibönd
í þær, en þau hljóta að koma og þá
verður að kaupa þau.
Það er verst hvað bömin tefja
mann oft, þau eiga auðvitað alltaf
að vera þæg, en þau skilja það ekki,
og svo er það mjög bindandi að eign-
ast bam, a.m.k. fyrstu árin. Þá getur
konan ekki unnið úti nema hálfan
daginn, því það er of dýrt að borga
pössun allan daginn. En sem.betur
fer kemur fljótlega að þvi að bamið
getur séð um sig sjálft og þá er ekk-
ert til fyrirstöðu lengur. Allir eiga
að vinna úti, helst allan daginn.
Enginn getur verið þekktur fyrir
annað.
Félagsmálin. Já, einhver verður
að sinna þeim, en sem betur fer þá
eru þau alveg að lognast út af, enda
úr mörgu að velja og lítill tími. Það
sem áður þótti eftirsóknarvert er nú
orðið að hvimleiðri kvöð. Þetta er
allt í áttina, en hvenær verður tak-
markinu náð? Núna? Nei, það má
ekki gerast, þá stoppar allt. Gamla
fólkið. Það á að sjálfsögðu að vera
á einhverri stofnun, enda hefur það
ekkert tímaskyn. Veit jafnvel ekki
hvað það á af sér að gera. Því er
vorkunn, nú hefur það nógan tíma
en er svo bara einmana. Að hugsa
sér. En það hefur eðlilega enginn
tíma til þess að tala við það. Það eru
jú allir alltaf í tímahraki.
Það skilur heldur ekki um hvað
lífið snýst. Tímamir breytast og
mennimir með (æ, þetta er nú bara
gamalt rugl). Enda hver nennir að
hlusta á hvemig allt var í gamla
daga eða lífsreynslu þess? Enginn.
Nei, höldum ótrauð áfram þar til
takmarkinu er náð. Ekki efast um
gildi lífsins, tilgang þess, né lífsham-
ingju. Þetta hlýtur allt að vera falt,
það er bara spuming um tíma. Eða
hvað? Ekki halda að lífshamingjan
sé fólgin í einhveiju öðru s.s. sál-
arró, friði, svo ekki sé nú minnst á
að gefa sér tíma til að huga að með-
bræðrum okkar. Nei, hér verður hver
að vera sjálfym sér nægur. Gæti
hugsast að einhver hefði þörf fyrir
okkur, væri einmana, sjúkur eða
ætti við einhver vandamál að stríða,
sem hann ætti fullt í fangi með að
takast á við, væri að niðurlotum
kominn? Jú, en við skiljum það ekki
fyrr en það er um seinan. Það er svo
auðvelt að skilja allt eftir á. Af
hveiju skildum við það ekki, sáum
það ekki, höfðum ekki tíma, kom það
ekkert við þegar þess þurfti með?
Af hveiju endar þetta stundum
svona. „Á ég að gæta bróður rníns?"
Hver er bróðir minn eða systir? Já
hver skyldi það nú vera? Vonandi á
hann þá heima nógu langt í burtu
Vilborg Eggertsdóttir
„Ætlum við aldrei að
læra af mistökum okk-
ar? Jú, en við ætlumst
til þess að hinir geri
það, við munum gera
það en bara seinna.
Höfum of mikið að gera
við að reyna að eignast
sem mest.“
svo við séum löglega afsökuð. Því
miður gerist það of oft, að það fer
að molna úr handarbökum okkar
þegar einhver fellur frá, koma jafn-
vel göt á þau, en þá er það of seint.
Ætlum við aldrei að læra af mistök-
um okkar? Jú, en við ætlumst til
þess að hinir geri það, við munum
gera það en bara seinna. Höfum of
mikið að gera við að reyna að eign-
ast sem mest: stærra, meira, betra.
Dettur sjaldnast í hug að við tökum
þetta ekki með okkur, ætlum ekki
heldur að deyja strax.
Og „hvetjum“ datt í hug að slá
þvi fram, að það stoðaði manninn
ekki neitt að eignast allan heiminn
ef hann hefði fyrirgert sálu sinni?
Höfundur á heima íBúðardal.
*
AÐALFUNDUR
Hf. Eimskipafélags íslands verður haldinn
í Súlnasal Hótel Sögu
fimmtudaginn 16. mars 1989,
og hefst kl. 14.00.
----------DAGSKRÁ-----------
1. Aðalfundarstörf samkvæmt 14. grein
samþykkta félagsins.
2. Tillaga um útgáfu jöfnunarhluta-
bréfa.
3. Onnur mál, löglega upp borin.
Tillögur frá hluthöfum, sem bera á fram
á aðalfundi, skulu vera komnar skriflega
í hendur stjórnarinnar eigi síðar
en sjö dögum fyrir aðalfund.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir
hluthöfum og umboðsmönnum hluthafa
á skrifstofu félagsins í Reykjavík
frá 9. mars til hádegis 16. mars.
Reykjavík, 15. febrúar 1989
STJÓRNIN
7
Einstakttilboð!
Seljum næstu daga útlitsgallaða
skápa og húsgögn á stórlækkuðu
verði. Komið á Smiðjuveg 9 í Kópa-
vogi og gerið hagstæð kaup