Morgunblaðið - 22.11.1990, Blaðsíða 42

-42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. NÓVEMBER 1990
SIEMENS
Sameining
siúkrahúsa
Frystikistur og frystiskápar
Siemens frystitækin eru eins og aörar
vörur frá þessu öndvegisfyrirtæki:
traust, endingargóö og falleg.
Lítiö inn til okkar og skoðiö úrvalið.
SMITH&NORLAND
NÓATÚNI 4 • SÍMI 28300
eftir Árna Björnsson
Þegar rætt er um mikilsverð mál
á íslandi er það fremur regla en
undantekning að þyrla upp mold-
viðri, sem á stundum verður svo
dimmt að ekki sér til átta. Gildir
þá einu hvert umræðuefnið er. Inn
í umræðuna blandast ólíkustu hlut-
ir svo sem fordómar af margvísleg-
um toga, hagsmunir, trúarbrögð og
stjórnmálaskoðanir, svo nokkuð sé
nefnt. Það tíðkast ekki að beita
rökum, enda er umræðum ekki
ætlað að leiða til rökrænnar niður-
stöðu, því hún er venjulega fyrir-
fram ákveðin. Allt fimbulfambið
endar því oftast í einskonar andlegu
tómarúmi og gleymist þegar blikur
næsta moldviðris fara að hrannast
upp á fjölmiðlahimninum.
Umræðan undanfarið um boðað
frumvarp heilbrigðisráðherra um
nýskipan stjórna sjúkrahúsa í
Reykjavík er hér dæmigerð. Inn í
hana hafa blandast hagsmunir,
valdabarátta og fordómafullar full-
yrðingar um aukna miðstýringu eða
valddreifingu, sem jafnvel hefur lit-
að prófkjörsslag Sjálfstæðisflokks-
Það kemst
ekki hvaða naut
sem er inn
í Argentínu.
Fimmtudagskvöld eru
prime ribs" kvöld.
Naut kvöldsins:
Kom í heiminn:
Undan:
Þyngd:
Eigandi:
Heimahagar:
Slátrað:
Sláturhús:
Flokkur:
Verkandi:
Sýrustig:
Matreitt:
17.febrúar1988
Magnaog Búbót
216,6kg
LárusÁgústsson
Indriðakot, V-Eyjafjöllum
5. nóvember 1990
ÞríhyrninguráHellu
UNIIF
Kjöthf., Jónas Þór
5,57
f kvöld á Argentínu
KÁTAMASKfNAN / HVlTA HÚSIÐ / Sf A
ins í Reykjavík. Formælendur frum-
varpsins hafa haldið því fram, að
tillaga heilbrigðisráðherra muni
leiða til mikils sparnaðar og hag-
ræðingar í sjúkrahúskerfinu og
hafa stjarnfræðilegar tölur verið
nefndar í því sambandi. Andstæð-
ingar frumvarpsins halda því hins
vegar fram, að sparnaður verði
enginn. Tilagangurinn sé aðeins sá,
að-herða enn frekar tök heilbrigðis-
ráðuneytisins á sjúkrahúsunum,
sem þó séu nóg fyrir. Formælendur
frumvarpsins tala um valddreif-
ingu, andstæðingar um aukna mið-
stýringu. Minna hefur verið rætt
um, hvort sú breyting, sem verður
á stjórnun sjúkrahúsmála, muni
hafa í för með sér betri og skilvirk-
ari þjónustu fyrir þá, sem á henni
þurfa að halda.
Forsaga þessa máls er í stuttu
máli, að í árslok 1988 gengu foryst-
umenn Landakotsspítala og Borg-
arspítala á fund heilbrigðisráðherra
þeirra erinda að leita samþykkis
hans um að sameina þessi sjúkra-
hús rekstrarlega, í grundvallarat-
riðum þannig, að bráðaþjónusta
Landakotsspítala yrði smátt og
smátt flutt yfir á Borgarspítalann,
en Landakotsspítalinn fengi það
hlutverk að þjóna langlegu- og öldr-
unarsjúklingum beggja þessara
stofnana. Ráðherra mun ekki hafa
litist illa á þessar hugmyndir en
vildi skoða málið í víðara sam-
hengi. í febrúar 1989 skipaði hann
því nefnd undir forystu aðstoðar-
manns síns, Finns Ingólfssonar, en
hún var skipuð tveim fulltrúum frá
hveiju hinna stóru sjúkrahúsa í
Reykjavík, tveim fulltrúum frá ráð-
uneyti heilbrigðismála og einum
fulltrúa frá Reykjavíkurborg.
Nefndinni var gefið nafnið Samein-
ingarnefnd sjúkrahúsa.
Þau sjónarmið, sem fram hafa
komið opinberlega, eru annars veg-
ar sjónarmið nefndarmanna frá
Landakotsspítala, Borgarspítala og
borgarstjórn Reykjavíkur og hins
vegar frá heilbrigðisráðuneytinu
eða formanni nefndarinnar, aðstoð-
armanni heilbrigðisráðherra. Það
hefur ekki komið fram _að fulltrúar
Ríkisspítalanna, Davíð A. Gunnars-
son og undirritaður, hafi lagt neitt
til mála og mætti af því ætla að
þeir hafi verið sammála öðrum
hvorum þessara aðila. Því finnst
mér rétt að láta vita af því að
fleiri sjónarmið voru viðruð í sam-
einingarnefndinni.
Hlutverk nefndarinnar skyldi
vera að stuðla að samstarfi, jafnvel
sameiningu stóru sjúkrahúsanna
þriggja í Reykjavík. Það kom strax
í ljós, að skoðanir nefndarmanna
Árni Björnsson
„ Árangurinn hvað
varðar hina sjúku, en
þeir skipta líka máli,
hefur orðið verri þjón-
usta, flakk milli sjúkra-
stofnana o g lengri bið-
listar.“
voru skiptar um það, hvernig skipa
bæri sjúkrahúsmálum í Reykjavík
í framtíðinni. Fulltrúar Landakots-
spítala og Borgarspítala, ásamt
fulltrúa Reykjavíkurborgar lögðu
til að stefnt væri að því að hér í
Reykjavík störfuðu tvö nokkurn
veginn jafn stór sjúkrahús, sem
hefðu samvinnu um ákveðna þætti
læknisþjónustu, hefðu sjálfstæðan
fjárhag og væru sjálfráð um verk-
efnaval og mannaráðningar. Með
þessu móti töldu þeir að eðlileg
samkeppni væri tryggð og þar með
einnig gæði þjónustunnar. Að sjálf-
sögðu skyldu bæði sjúkrahúsin
starfa sem bráðasjúkrahús fyrir
Reykjavíkursvæðið og landið allt,
þar sem það ætti við. Þessum mark-
miðum skyldi náð með því að flytja
bráðaþjónustu og aðra þá þjónustu
sem krefðist sérhæfingar og tækni-
búnaðar af Landakotsspítala á
Borgarspítala, en breyta Landa-
kotsspítalanum í langlegu- og öldr-
unarspítala. Til þess að framkvæma
þessar hugmyndir, þyrfti að gera
ákveðnar breytingar á báðum spí-
tölunum varðandi búnað og starfs-
aðstöðu. Þó þessar aðgerðir kostuðu
talsvert í byijun myndu þær leiða
til sparnaðar þegar til lengri tíma
væri litið.
Fulltrúar Ríkisspítalanna töldu
hins vegar að með hliðsjón af tækni-
þróun í læknisfræði og smæðar
þjóðarinnar væri eðlilegt að stefna
að því að hér starfaði eitt „hátækni-
sjúkrahús" sem stæði undir nafni.
Því væri eðlilegast að stefna að
sameiningu Landspítalans og Borg-
arspítalans í áföngum, án þess að
afstaða væri tekin tii þess, hvort
framtíðaruppbygging yrði á lóð
Borgarspítalans eða Landspítalans
eða hugsanlega einhvers staðar
annars staðar. Þannig mundi dýr-
asti tæknibúnaður nýtast best og
þjónusta í þrengri sérgreinum, sem
efniviður er takmarkaður, verða

frá Múlalundi... §
þær duga sem besta bók.
Múlalundur i