Morgunblaðið - 13.12.1990, Síða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. DRSEMBBR. 1990
Rödd úr hópnum
eftir Gísla Jónsson
i
Mér þykir ótrúlega mörgum hafa
sést yfir kjarna málsins, þegar rætt
hefur verið um staðfestingu bráða-
birgðalaga gegn BHMR undan-
farna daga.
í stað þess að halda fast við orðn-
ar staðreyndir hafa menn uppi haft
getgátur og jafnvel fullyrðingar um
órðna hluti, það sem að þeirra dómi
verða mundi, ef ...
En hverjar eru orðnar staðreynd-
ir?
Ríkisstjórnin (íjármálaráðherra
fyrir hönd hennar) samdi við
Bandalag háskólamenntaðra starfs-
manna um kaup og kjör, einsog lög
gera ráð fyrir. Þessi samningur var
rofinn af öðrum aðila málsins (ríkis-
stjórninni), þegar veigamikið
ákvæði hans átti að koma til fram-
kvæmda liðið sumar. Samningsrof
af hálfu æðstu valdsmanna er
naumast til fyrirmyndar, enda
kærðu ríkisstarfsmenn til rétts
dómsvalds, Félagsdóms. Sá dómur
er æðstur í kjaramálum og verður
niðurstöðu hans ekki áfrýjað.
Að vonum féll dómur BHMR í
vil, en slík var siðblinda ráðherra,
að þeir undruðust. Nú létu þeir
ekki sitja við undrunina eina eða
undu úrskurði dómsvaldsins. Þó er
þrískipting valdsins (löggjafarvald,
framkvæmdavald og dómsvald)
stjórnarskrárbundin meðal okkar
íslendinga og fleiri þjóða og af
ýmsum talin undirstaða siðsamlegs
lýðræðisþjóðfélags.
2
Óvaldvendni íslensks fram-
kvæmdavalds kom síðan fram í
því, að ríkisstjórnin setti bráða-
birgðalög sem gerðu að engu efnis-
lega niðurstöðu Félagsdóms. Grið
laga og stjórnarskrár voru rofin á
Bandalagi háskólamenntaðra ríkis-
starfsmanna.
Forsætisráðherra taldi á alþingi
í október að það hefði engu breytt,
þótt alþingi hefði verið kallað sam-
an í sumar og ógildingin lögð fyrir
Gling-gtó
Gling
HLJÓMPLATA, KASSETTA OC GEISLADISKUR
Bjerk Guómundsdétlir ásamt
Triói Guómundar Ingólfssonar flytja
perlur úr safni islenskrar dægurtónlistar.
Lögin hljóta nýtt lif i meóferum
fjórmenninganna.
Hér gefst mönnum tækifæri til aó upplifa
ógleymanleg dægurlög meó
einstökum listamönnum.
Smekkleysa, pósthólf 710,121 Reykjavík
Björk GuBmundsdóttir & trió GuBmundar Ingolfs
SMEKKLEYSA KYIUIUIR
það í stað þess að setja bráðabirgða-
lög. Ljóst hefði verið að ríkisstjórn-
in hefði haft meiri hluta fyrir mál-
inu á alþingi. Óvirðulega er þetta
að vísu mælt gagnvart löggjafar-
samkomunni, en því mfður rétt, ef
alþingi er tekið í heild. En úrelt
deildaskipting þar veldur því, að
nauðsynlegt hefði verið að kanna
vilja löggjafarvaldsins með form-
legri þingkvaðningu. Það var ekki
gert, en ætlast til að þingmenn
legðu samþykki sitt við ógildinguna
á niðurstöðu Félagsdóms, af því að
meiri hagsmunir væru í húfi. En
hvað getur meira verið í húfi en lög
og stjórnarskrá landsins?
Getgátur og fullyrðingar um
hvað verða mundi, ef bráðabirgða-
lögin yrðu ekki staðfest, geta ekki
komið í stað þeirra reynda sem fyr-
ir lágu, og ég ætla aftur að rifja
þessar staðreyndir upp í fáum orð-
Gísli Jónsson
1) Ríkisstjórnin sveik samning
sem hún sjálfJiafði gert við eigin
starfsmenn.
2) Félagsdómur, sem fer með
æðsta dómsvald í kjaramálum,
ógilti svikin og dæmdi BHMR í vil.
3) Ríkisstjórnin setti bráða-
birgðalög til þess að ógilda efnisnið-
urstöðu Félagsdóms.
Þetta kalla ég lítilsvirðingu við
íslensk launþegasamtök og yfir-
troðslu gagnvart dómstólum lands-
ins. Þetta er fyrir mér brot gegn
ákvæðum stjórnarskrárinnar, og
þetta flokka ég undir pólitiskt sið-
leysi. Ef þetta verður látið ganga
fram (sem kannski verður orðið,
þegar grein þessi birtist), hefur það
háskalegt fordæmisgild, sjá grein
Árna G. Finnssonar hér í blaðinu
4. þ.m.
(Þegar talað hefur verið um
„meira í húfi“ eða „ríkari hags-
muni“ en að fara að lögum og
stjórnarskrá, þá er víst átt við það
sem á goðsagnamáli heitir þjóðar-
sátt. Efni hennar hef ég gagnrýnt
hógværum orðum hér í blaðinu áð-
ur. Hún er fyrir mér fyrst og fremst,
frestun á lausn þess vanda að greiða
almenningi sómasamleg laun og
alráð „kerfisins" (ríkisstjórnar, at-
vinngrekenda og verkalýðsrekenda)
yfir fólki. Hún er tekin að minna
mig á framandi stjórnarhætti sem
ekki lengur eru í tísku.)
3
„Því fremur þakka ég
formanni flokksins
míns, Þorsteini Páls-
syni, fyrir skelegga
baráttu gegn bráða-
birgðalögum ríkis-
stjórnarinnar. Hann
hefur enn komið mér
fyrir sjónir sem heiðar-
legur og heinskilinn
maður sem hægt er að
treysta.“
í þennan flokk tvítugur og hef ver-
ið þar síðan, Þessi flokkur hefði
brugðist trausti mínu illilega, 'ef
hann hefði þolað þá óvaldvendni
sem að framan er lýst. Ég fagnaði
því mjög einarðri andstöðu flokks-
forystunnar gegn staðfestingu
bráðabirgðalaganna á alþingi og
þótti miður að vomur voru á sumum
þingmönnum flokksins. Gjör rétt —
þol ei órétt.
Enginn sér fyrir óorðna hluti,
eins og atburðir síðustu daga hafa
enn rækilega staðfest. Getgátur og
fullyrðingar um hvað orðið hefði,
að bráðabirgðalögunum felldum,
breyta engu um þann kjarna máls-
ins sem ég hef lýst.
Til er flokkur í þessu landi og
heitir Sjálfstæðisflokkurinn. Hann
hefur haft að kjörorði: Gjör rétt —
þol ei órétt. Svo vill til að ég gekk
Barbara Cartland
■ SKUGGSJA
hefur gefið út
bókina Ævintýri
í Marokkó eftir
Barböru Cart-
•land í þýðingu
Sigurðar
Steinssonar.
Þetta er 18. bók
Cartlands á
íslensku. Sögu-
efninu er lýst svo
á bókarkápu: „Nevada Van Arden
var bæði mjög falleg og vellrík og
hún naut þess að kremja hjörtu
ungu mannanna sem hændust að
henni unnvörpum. Tyrone Stone
varð ævareiður þegar hann komst
að raun um hvernig hún fór með
aðdáendur sína og hve Iaus hún var
við alla tilfinningasemi og hjarta-
hlýju. Hann ákveður að veita henni
ærlega ráðningu. Og hann hefur
einnig áhuga á því að finna kven-
manninn sem hann er svo viss um
áð felur sig á bak við þessa kaldr-
analegu ytri skel.“ Bókin er 182
blaðsíður.
4
Svo kátlega vill til, að ég var
nýlega úrskurðaður atvinnurekandi
og gert að greiða launaskatt vegna
fáeinna greina sem ég sjálfur hef
skrifað í blöð og tímarit, eftir vel
þrítugt kennarastarf í menntaskóla.
Ég tel mig þó enn brot af „laun-
þegadeild“ Sjálfstæðisflokksins. Ég
er a.m.k. ekki í hópi þeirra atvinnu-
rekenda í flokknum sem gengið
■ hafa fram fyrir skjöldu ríkisstjórn-
arinnar í baráttu hennar gegn því
að háskólamenntaðir ríkisstarfs-
menn nái lögum í landinu. Mér
þykir athæfi þessara vinnuveitenda
leiðinlegt.
Því fremur þakka ég formanni
flokksins míns, Þorsteini Pálssyni,
fyrir skelegga baráttu gegn bráða-
birgðalögum ríkisstjórnarinnar.
Hann hefur enn komið mér fyrir
sjónir sem heiðarlegur og heinskil-
inn maður sem hægt er að treysta.
Hann er a.m.k. enn ekki sleginn
þeirri siðblindu valdsins sem telur
sér allar leiðir leyfðar að marki.
Þessi stúfur er skrifaður áður en
ég las grein Jóns St. Gunnlaugsson-
ar hér í blaðinu 7. þ.m. Fyrir hana
þakka ég og vildi sjálfur skrifað
hafa.
Itöfundur var
menntaskólakennari.
GULLFALLEGAR
Herra
LOÐHÚFUR
TILVALIN
JÓLAGJÖF
Safalinn, Laugavegi 25, 2.hæö. Sími 17311