Morgunblaðið - 13.12.1990, Qupperneq 72

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 1990
+ Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, GUÐVEIG MAGNÚSDÓTTIR, Hringbraut 99, Reykjavík, lóst í Borgarspítalanum 11. desember. Hulda Sergent, Artines Sergent, Hrafnhildur Jakobsdóttir, Magnús Ólafsson, Bragi Jakobsson, Sigurbjörg Nielsen, barnabörn og barnabarnabörn.
+ Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma, SIGRÍÐUR ÞORSTEINSDÓTTIR BJARKAN
frá Biönduósi, andaðist í Landspítalanum aðfaranótt 12. desember. Jarðarförin auglýst síðar. Margrét Konráðsdóttir, Sigurður Jóhannsson, Margrét Sigurðardóttir, Jón Þórisson, Konráð Sigurðsson, Björg Sigurjónsdóttir og barnabarn.

+ Bróðir okkar og mágur, dr. BJÖRN JÓHANNESSON verkfræðingur, lést í Landspítalanum 12. desember. Una Jóhannesdóttir, Margrét Jóhannesdóttir, Ólafur Bjarnason, Hólmfríður Jóhannesdóttir, Gísli Ólafsson, Sigurður Jóhannesson, Þórhalia Gunnarsdóttir, Einar Jóhannesson, Marianne Jóhannesson.

+ Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, JÓSAFAT SIGFÚSSON, verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 15. des- ember kl. 11.00 árdegis. Jónanna Jónsdóttir, Bragi Jósafatsson, Marfa Guðmundsd.óttir, Guðrún Jósafatsdóttir, Björn Arason, Jón Jósafatsson, Sigríður Ingimarsdóttir, Ingibjörg Jósafatsdóttir, Sveinn Friðvinsson, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Ástkær dóttir mín, eiginkona, móðir, tengdamóðir og systir, dr. KARTÍN GUÐRÚN FRIÐJÓNSDÓTTIR, er andaðist 2. desember sl., verður jarðsett í Uppsala, Svíþjóð, mánudaginn 17. desember kl. 10.30. Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Katrín Friðjónsdóttir og Bo Gustafssons fond för Kunskapssociologisk forskning, Upp- sala, póstgíró 310409-7336. María Þorsteinsdóttir, Bo Gustafsson, Þorsteinn Rögnvaldsson, Lena-Karen Erlandsson, Herborg Friðjónsdóttir.

+ Útför föður okkar, tengdaföður og afa, VALDIMARS RANDRUPS, fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 14. desember kl. 13.30. Börn, tengdabörn og barnabörn.

+ Þökkum auðsýnda samúð við fráfall bróður okkar, RANDVERS KRISTJÁNSSONAR. Sérstakar þakkír til fjölskýldunnar á Hótel Ljósbrá, Hveragerði. Fyrir hönd aðstandenda, Björg Krístjánsdóttir.

Útför föður okkar,
EGiLS GEIRSSONAR,
Múla,
Biskupstungum,
fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn 15. desember kl. 13.30.
Jarðsett verður í Haukadal.
Börnin.
GunnlaugK. Eggerts-
dóttír - Minning
Fædd 14. maí 1905
Dáin 6. desember 1990
Hún amma er dáin. Gunnlaug
Karlotta Eggertsdóttir, Kársnes-
braut 46, Kópavogi, lést 6. desem-
ber sl. í Sunnuhlíð í Kópavogi. Ég
vil minnast hennar með fáeinum
orðum. Á Kársnesbraut 46 þegar
amma og afi Karl Guðmundsson
fyrrverandi lögregluþjónn, látinn
1971, voru á lífi kom ég lítil stúlka
með móður minni í heimsókn, ég
átti þá heima í Ólafsvík. Það var
ekki oft sem ég kom suður, en allt-
af fór ég til ömmu og afa í Kópavog-
inn. Það var alltaf jafn gott að
koma til þeirra þangað, oft voru
fréttir eða pakki frá Ameríku þar
sem faðir minn býr. Garðurinn
þeirra var augnayndi, trén, jarðar-
berin o.fl., fyrir litla stúlku sem
átti heima í sjávarþor'pi úti á landi,
var þetta eins og að koma í annan
heim.
Amma var mér mjög kær, sér-
staklega eftir að ég flutti til
Reykjavíkur árið 1981. Við áttum
margar góðar stundir saman við
eldhúsgluggan hennar, sem alltaf
var jafn gaman að horfa út um og
virða fyrir sér Kópavoginn og
Öskjuhlíðina. Við amma fórum
stundum tvær saman á veitingahús,
hún átti sitt uppáhalds veitingahús
og naut þess að fara út að borða.
Þessi ár eru mér ógleymanleg, ég
var mjög stolt af henni ömmu. Þetta
var kona með reisn.
Árið 1978 eignaðist ég tvíbura,
tvær stúlkur, önnur þeirra lést 19
daga gömul. Amma var svo elsku-
leg að leyfa mér að jarðsetja elsku
litlu stúlkuna mína hjá langafa
hennar, sem hefur örugglega vernd-
að hana vel og nú fær hún ennþá
meiri hlýju milli langömmu og lang-
afa. Með þessum orðum kveð ég
ástkæra ömmu mína. Fyrir henni
voru þetta ekki endalokin, aðeins
ferð í annan heim.
Hjördís Harðardóttir
Tengdamóðir mín, Gunnlaug
Karlotta Eggertsdóttir, lést 6. des-
ember sl. á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópavogi.
Langar mig til að minnast henn-
ar með nokkrum orðum.
Hún fæddist á Sauðárkróki 14.
maí 1905. Foreldrar hennar voru
Eggert Kristjánsson, söðlasmiður
þar, og Sumarrós Sigurðardóttir.
Ólst hún upp þar til 1916, er
foreldrar hennar fluttu til
Reykjavíkur og setti faðir hennar á
stofn söðlasmíðavinnustofu á
Laugavegi 74, sem hann rak síðan
meðan heilsa entist, en hann lést
árið 1946. Áttu þau hjónin auk
Karlottu, tvo syni, Kristján og
Helga Sæberg, sem nú eru báðir
látnir.
Móður sína missti Karlotta árið
1927, en faðir hennar giftist aftur
Oddbjörgu Jónsdóttur, sem hann
átti með tvö börn, þau Rósar, tann-
lækni, og Þórdísi, húsmóður í Kópa-
vogi.
Karlotta kvæntist Karli Guð-
mundssyni, lögregluvarðstjóra, 18.
maí 1929, en hann lést í febrúar
1971. Þau hjón voru ein af frum-
byggjum Kópavogs, en þau reistu
sér hús á Kársnesbraut 46 og
bjuggu þar alla tíð síðan. Eignuð-
ust þau fjögur börn, Snorra, kvænt-
an Sigríði Guðmundsdóttur, Hörð,
búsettan í Bandaríkjunum og giftur
þar Maríu Karlsson, Rósu Björgu,
gifta Hirti Hjartarsyni lögfræðingi
og Sigurlaugu, gifta Páli Helgasyni
lækni.
Karlotta var glæsileg kona
ásýndum, hún var félagslynd og
glaðlynd alla tíð og mjög vel liðin
af samferðafólkinu. Á ég mjög
bjartar minningar af kynnum
mínum við hana, sem voru alltof
stutt.
Hún átti við vanheilsu að stríða
nokkur síðustu árin og dvaldi hún
í hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi síðasta ár ævi sinnar og
ber að skila kæru þakklæti til
starfsfóiks og hjúkrunarfólks þar
fyrir frábæra umönnun og um-
hyggju meðan hún dvaldi þar.
Blessuð sé minning hennar.
Hjörtur Hjartarson
í dag kveðjum við Gunnlaugu
Karlottu Eggertsdóttur í Dómkirkj-
unni. Hún Iést eftir snögg en erfið
veikindi.
Lotta, en svo var hún ávallt nefnd
í vinahópi, fæddist á Sauðárkróki í
Skagafirði. Ung fluttist hún til
Reykjavíkur og átti heima á Lauga-
vegi 74, þar sem hún sleit bernsku-
og æskuskónum. Foreldrar hennar
voru þau Eggert Kristjánsson,
söðlasmiður og Sumarrós Sigurðar-
dóttir. Hún átti fjögur systkini, tvo
albræður, Kristján og Helga, sem
eru látnir, ogtvö hálfsystkini, Rósar
og Þórdísi samfeðra.
18. maí 1929 giftist Lotta Karli
Guðmundssyni, lögregluvarðstjóra,
en hann lést árið 1971. Þau hjón
eignuðust fjögur böm, Snorra,
kvæntur Sigríði Guðmundsdóttur,
Hörð, kvæntur Maríu Karlsson, en
þau eru búsett í Washington, Rósu,
gifta Hirti Hjartarsyni, og Sigur-
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HALLDÓR JÓHANNSSON
bifreiðastjóri,
Sólvallagötu 36,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 15. desem-
ber kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim, sem vildu minnast hinns
látna, er vinsamlegast bent á Krabbameinsfélagið.
Auður Þórðardóttir,
Guðrón Þóra Halldórsdóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Halldór Már Sverrisson, Þorsteinn Jóhann Þorsteinsson.
+
Sonur minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR HALLDÓRSSON (BÓBÓ),
bifreiðastjóri,
Hábergi 3,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 14. desember
kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hans, er vinsamlegast bent á líknarstofnanir.
Halldór Jónsson,
Rósa Guðmundsdóttir, Guðlaugur Nielsen,
Guðmundur Guðmundsson, Guðrún Óskarsdóttir,
Valdimar Guðmundsson, Þórunn Kristjánsdóttir,
Dóra K. Guðmunsdóttir, Þórhallur Bjarnhéðinsson,
Jón E. Guðmundsson,
Halldór Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
laugu Ragnheiði, gifta greinarhöf-
undi.
Ég kynntist Lottu fyrst árið
1959. Við urðum strax góðir vinir
og hélst sú vinátta til loka. Lotta
var mjög vinmörg, hins vegar var
hún hlédræg og deildi ekki sínum
leyndustu málum með nema sára-
fáum.
Um skeið dvaldist Lotta erlendis,
einkum í Danmörku. Leitaði hugur
hennar oft þangað. Hún lék tals-
vert á slaghörpu og í nótum hennar
voru mörg sígild dönsk lög, sem
höfðu eignast hug hennar og hjarta.'
Vist á erlendri grund mótaði ávallt
fas hennar og far. Enda þótt hún
yrði einn af frumbyggjum Kópa-
vogs var hún alltaf heimskona í sér
og naut sín best sem slík.
Lífið í Kópavogi var frekar hrátt
fyrstu árin. Það varð því yndi Lottu
að fara í bæinn, klædd sínu bezta.
Að fara í bæinn var Reykjavíkur-
ferð. Hugsanlega var slík för eins
konar ígildi ferðar um heimsborgir,
sem hún kynntist sem ung kona,
en varð að kveðja. Hins vegar tókst
henni )íka að bregða fyrir sig betri
fætinum meðan heilsan leyfði og
gerði talsvert víðreist. Hún heim-
sótti Hörð í Washington og lét sig
hafa það að búa um tíma í Minne-
sota hjá okkur hjónunum um hávet-
ur þegar enginn fer óneyddur út
fyrir dyr.
Karlotta bjó fjölskyldu sinni hlý-
legt heimili enda var hún góð bú-
stýra og útsjónarsöm. Ekki veitti
af a.m.k. á fyrri árum búskaparins.
Karl hafði kindur sem voru mikið
eftirlæti hans meðan hann lifði.
Hænsn höfðu þau hjón líka, þótt
Karl hafi sinnt þeim meir seinni
árin. Þegar lóð þeirra hjóna var
opið svæði, gengu hænsnin stund-
um á lagið og stálust jafnvel í eld-
húsið. Ströndin við Fossvog var
opið svæði áður og oft sat Lotta á
kvöldin og horfði út á voginn, sem
stundum var undrafagur sem speg-
ill sem sólsetrið endurkastaðist af.
Á efri árum Lottu varð hún fyrir
því óláni að fá heilablóðfall og varð
aldrei söm á eftir. Annað áfall varð
henni að aldurtila. Þrátt fyrir tals-
verða fötlun eftir fyrra áfallið
reyndi hún með hjálp ættingja og
aðstoðar Kópavogs að búa heima.
Þetta varð henni hins vegar um
megn. Hún varð þeirrar gæfu að-
njótandi að fá að búa á dvalarheim-
ilinu í Sunnuhlíð síðasta æviár sitt.
Hún naut þess vel, ekki síst vegna
frábærrar umönnunar og ljúf-
mennsku starfsfólks þar.
Lotta vildi lifa með reisn. Mér
var sögð sú saga af gömlum vini
mínum, sem nú er dáinn, að hún
hafi hvarvetna vakið athygli fyrir
glæsileik sem ung kona og borið
af öðrum kvenkosti. Vafalaust man
hver sinn fífil fegri, þegar ellin
sækir að. Samt tókst Lottu að halda
glæsileik sínum á sinn hátt fram í
andlátið, enda var það hennar
síðasta ósk, að hún skyldi ekki
gjalda fyrir dauða né aldur að
óþörfu, ef tök væru á í þeim efnum.
Að leiðarlokum má margs minn-
ast eins og gengur. Löngu ævi-
skeiði er lokið farsælléga og við
kveðjum góðan vin. Því miður eru
mörg barnabörn Lottu og ættingjar
staddir erlendis og geta ekki kvatt
ömmu eða tengdamóður. Staða
þeirra er erfið og sár og er þeim
vottuð samúð, og jafnframt öllum
öðrum.
Páll B. Helgason