Morgunblaðið - 01.10.1991, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. OKTOBER 1991
43
1
I
I
J
I
I
I
I
I
1
I
I
.
5
Kveðjuorð:
Sveinn Pétursson
Fæddur 30. september 1973
Dáinn 3. ágúst 1991
Ó, dauði, taktu vel þeim vini mínum,
sem vitjað hefur þreyttur á þinn fund.
Oft var hann þrá til þín í huga sínum
og þú gafst honum traust á banastund.
Nú legpr hann það allt, sem var hans
auður,
sitt æviböl, sitt hjarta að fótum þér.
Er slíkt ei nóg? Sá einn er ekki snauður,
sem einskis hér á jörðu væntir sér.
(Tómas Guðmundsson,
Bæn til dauðans, 1. erindi)
Verslunarmannahelginni 1991 á
ég aldrei eftir að gleyma. Ekki
vegna þess að hún hafí verið svona
skemmtileg, þvert á móti, því að
það var helgin sem að Svenni dó.
Um leið og ég fékk fréttirnar hugs-
aði ég um allt það sem ég hafði
ætlað að segja honum, en nú fæ
ég aldrei tækifæri til þess.
Ég sá Svenna fyrst fyrir ári, á
þjóðhátíðinni í Eyjum. Ég tók strax
eftir honum, en það var ekki fyrr
en upp úr áramótunum að við
kynntumst almennilega. Mér
fannst hann svo ólíkur öðrum
strákum sem ég hafði kynnst. Hann
var svo hress og fyndinn, það var
alltaf svo gaman að vera með hon-
um, hvort sem við vorum að rúnta,
labba um, eða bara horfa á videó
og tala saman. Það var svo gott
að tala við Svenna, hann skildi mig
alltaf svo vel, vegna þess að hann
var alltaf tilbúinn til að setja sig í
spor annarra og sjá hlutina frá
þeirra sjónarmiði. Éinnig trúðum
við hvort öðru fyrir ýmsu sem ekki
margir vissu, eða hefðu getað ski-
lið.
Þó að ég hafi þekkt Svenna mjög
vel og ég veit það, að hann var
búinn að eiga mjög erfitt upp á
síðkastið, þá fékk ég allt of fá
tækifæri til að vera með honum,
vegna þess að við áttum heima svo
langt í burtu frá hvort öðru.
Þegar ég fór fyrst að kynnast
Svenna betur, komst ég að því að
hann var ofsalega feiminn, og ég
varð mjög hissa, því að mér hefði
aldrei getað dottið í hug, að Svenni,
sem að sagði allt svo hreint út,
gæti verið svona feiminn. Svo þeg-
ar ég minnist á það við hann, þá
sagði.hann: „Já, ég veit, ég er bara
svona hress til þess að breiða yfir
hvað ég er feiminn".
Og þá vissi ég það.
Svenni vildi allt fyrir alla gera,
og þó að hann hafi oft verið mjög
stríðinn, þá meinti hann aldrei neitt
illt með því. Hann var t.d. alltaf
eitthvað að gríriast í mér, og svo
ef ég trúði honum ekki, sagði hann
alltaf: „Ég lýg aldrei“, þó að þetta
væri haugalygi. En hann sagði
samt alltaf frá því eftir á.
Þegar Svenni var í góðu skapi
gat enginn setið úti í horni í fýlu.
Það var alveg ómögulegt að vera
alvarlegur þegar maður hlustaði á
Svenna lýsa einhveiju eða segja
brandara. Að minnsta kosti gat
hann alltaf komið mér til þess að
brosa. En hann var líka ofsalega
skapstór, og stóð ?ast á sínum skoð-
unum og lét sjaldan undan.
Seinni partinn í júní kom Svenni
með bílinn sinn í skoðun til Reykja-
víkur, og þá náði hann í mig og
við rúntuðum langt fram á nótt,
fórum m.a. upp á Nesjavelli af því
að Svenni vildi endilega sjá hvar
ég væri að vinna. Þá töluðum við
um allt milli himins og jarðar og
hann var að segja mér hvað hann
langaði til að verða og spyija mig
hvað mér fyndist.
Ég get alltaf séð hann fyrir mér
þegar hann kom upp að dyrunum
heima að ná í mig, glaður og bros-
andi, og ofsalega ánægður með
bílinn sinn, nýsprautaðan og fínan.
Það er svona sem ég vil minnast
Svenna, þó að ég trúi því varla að
hann sé farinn. Mér finnst alltaf
að hann sé ennþá úti í Eyjum og
Kveðjuorð:
Karl Andrésson
Fæddur 19. júní 1914
Dáinn 17. september 1991
Góður drengur er genginn á vit
feðra sinna.
Karl var sonur Andrésar Ólafs-
sonar, Jónssonar bónda og Guðrún-
ar Halldórsdótturj Bæ í Kjós, kona
Andrésar var Ólöf Gestsdóttir.
Þetta var myndar- og atorkufólk,
13 urðu systkini Karls svo einhvern
tíma hefur þurft að taka til hendi.
A þeim tíma var allur matur unninn
heima og allur fatnaður saumaður
og pijónaður á staðnum.
Þetta var sannkallað menningar-
heimili, þar fór fram flest það er
gerir sveitarfélag byggilegt, þar
var lagður grunnur að menningu
og flest öll félagsstarfsemi í hönd-
um þessa stóra heimilis á Neðra-
Hálsi. Þetta var einnig mikið tón-
listarfólk, Andrés var raddmikill
maður og söng og spilaði á hljóð-
færi, bæði í Reynivallakirkju og
Saurbæjarkirkju. Það var mikils
virði að eiga slíka að við kirkjuleg-
ar athafnir. Böm Andrésar hlutu
þessa náðargáfu og höfðu öll góða
söngrödd.
Karl og bræður hans voru stofn-
endur Karlakórs Kjósveija sem
naut mikillar aðdáunar og margir
munu minnast.
Karl flutti í Eyrarkot árið 1967,
en þar var símstöð og pósthús svo
aldrei mátti bregða sér frá, en þar
með var hann kominn í Saurbæjar-
sókn. Það var ógleymanlegt að fá
svo góðan mann í sóknamefnd og
í sönginn, verður honum seint full-
þakkað það óeigingjarna starf er
hann vann í Saurbæjarkirkju.
Kona Karls er Hulda Siguijóns-
dóttir frá Sogni og eiga þau 7 börn.
Karl var velgefinn maður og laginn
við hvað eina sem hann fékkst við,
hvort sem það voru trésmíðar, við-
gerðir á vélum eða uppdrættir og
ráðleggingar við byggingar, allt lék
í höndum hans. Þó var hið hlýja
bros hans það er við munum lengst
muna.
Fyrir 8 árum fluttu þau hjón
Karl og Hulda í fallegt liús í Mos-
fellsbæ. Þangað var ánægjulegt að
koma og sjá hve vel þau nutu sín.
Iíærar þakkir fyrir hið óeigin-
gjarna starf sem Karl vann Saur-
bæjarkirkju um árabil.
Eiginkonu, börnum og öðrum
ástvinum votta ég innilega samúð.
Blessuð sé minning hans.
Fyrir hönd sóknarnefndar
Saurbæjarkirkju, Kjalarnesi,
Hulda Pétursdóttir, Útkoti.
ég þurfi bara að lyfta símtólinu og
hringja í hann og þá geti ég aftur
heyrt hann tala og hlæja.
En þannig er það víst ekki og
verður aldrei aftur.
Það er erfitt að sitja eftir með
fullt af spurningum og engin svör.
Mér finnst ég svo máttlaus af því
að það er ekkert sem ég get gert
til þess að hann komi aftur.
Ég á alltaf eftir að sakna hans
og það er svo skrýtið að allt haldi
áfram þó að Svenni sé farinn, því
að það vantar svo mikið. Mér finnst
svo óraunverulegt að svona ungt
fólk eins og Svenni geti dáið, hann
var ekki nema 17 ára, hefði orðið
18 í gær, ég var meira að segja
búin að ákveða hvað ég ætlaði að
gefa honum í afmælisgjöf.
Það fer víst ekki allt á þann veg
sem maður helst kýs.
Ég vil þakka fjölskyldu hans
fyrir það hvað þið hafið verið góð
við mig og hjálpað mér mikið, þó
að þið eigið sjálf mjög erfitt. Og
ég vil votta ykkur, og vinum hans
og kunningjum innilega samúð
mína.
Við eigum aldrei eftir að gleyma
Svenna, og við eigum alltaf eftir
að eiga minningar um hann, og þó
að það sé ekki mikil huggun, þá
er það nánast sú eina.
Ég vona bara að Svenna líði vel
núna í sínum nýju heimkynnum.
Fanney S. Friðfinnsdóttir
Fyrir fundinn, ráóstefnuna
eda kaffistofufyrirtækisins.
Sparadu tíma og fyrirhöfn,
notaðu Duni- kaffibarinn.
Handhægur og þægilegur;
ekkert umstang,
-enginn uppþvottur.
VéSl>
Fannir hf. — Krókliálsi 3
Sími 67 25 11 |
Bladid sem þú vaknar vió!
--------------* VT—7~1-- * ,, x-
VIRÐISAUKASKATTUR
Gjalddagi
virðisaukaskatts er
5. þessa mánaðar
Skýrslum til greiðslu, þ.e. þegar
útskattur er hærri en innskattur,
og núllskýrslum má skila til banka,
sparisjóða eða pósthúsa. Einnig
má gera skil hjá innheimtumönnum
ríkissjóðs en þeir eru tollstjórinn
í Reykjavík, bæjarfógetar og sýslu-
menn úti á landi og lögreglustjór-
inn á Keflavíkurflugvelli.
Bent skal á að bankar, sparisjóðir
og pósthús taka aðeins við skýrsl-
um sem eru fyrirfram áritaðar af
skattyfirvöldum, Ef aðili áritar
skýrsluna sjálfur eða breytir áritun
verður að gera skil hjá innheimtu-
manni ríkissjóðs.
Inneignarskýrslum, þ.e. þegar
innskattur er hærri en útskattur,
skal skilað til viðkomandi skatt-
stjóra.
Til að komast hjá álagi þarf
greiðsla að hafa borist á gjald-
daga. Athygli skal vakin á því að
ekki er nægilegt að póstleggja
greiðslu á gjalddaga.
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI