Morgunblaðið - 19.11.1991, Blaðsíða 35

35
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. NÓVEMBER 1991
Ágúst Helgi Markús-
son - Minning
Fæddur 27. október 1972
Dáinn 2. nóvember 1991
Kær vinur minn, Ágúst Helgi,
lést af slysförum 2. nóvember. Mig
langar að minnast hans með nokkr-
um orðum. Ágúst var sonur hjón-
anna Önnu Björgmundsdóttur,
sjúkraliða, og Markúsar Guðmunds-
sonar, stýrimanns, og eiga þau hjón
tvö önnur börn, Guðmund og Kat-
rínu Dröfn.
Kynni mín af þessari góðu fjöl-
skyldu hófust árið 1976, er þau
fluttu til Bolungarvíkur. Hafði ég
ásamt fjöiskyldu minni flutt þangað
sama árið. Ágúst var þá ijögurra
ára gamall.
Var ég nágranni Önnu, Markúsar
og barnanna þau ár sem ég bjó í
Bolungarvík, og er á engan hallað
þó ég segi að þau hafi átt stóran
þátt í að ég hugsa alltaf hlýtt til
þess tíma.
Það er margs að minnast frá
þessum tíma og aðalleiksvæði barn-
anna í hverfinu var á lóðinni hjá
Markúsi og Önnu. Bræðurnir Ágúst
og Guðmundur höfðu dætur mínar
undir sínum verndarvæng ásamt
Katrínu, systur þeirra. Ég kynntist
Ágúst vel á þessum árum, við fórum
t.d. saman á skíði og er mér sérstak-
lega minnisstæð fyrsta ferðin mín
ásamt Ágúst í skíðalyftu Bolvík-
inga, ekki var nú hátt á okkur risið
þá.
Ágúst var einlægur og myndar-
legur drengur sem ánægjulegt var
að fylgjast með er hann var að
vaxa úr grasi.
Ég vil að leiðarlokum þakka
Ágúst samfylgdina og sendi innileg-
ar samúðarkveðjur fjölskyldu
minnar, til Önnu, Markúsar, Guð-
mundar, Katrínar, afa og ömmu
Ágústs og frændfólks hans.
Megi minning um góðan dreng
lengi lifa í hjörtum okkar.
Bergþóra Annasdóttir
Það er erfítt að setjast niður og
ætla sér að skrifa kveðjuorð um
látinn bekkjarbróður og félaga,
þegar maður er bara nítján ára.
Ekkert okkar úr þessum stóra, sér-
staka hópi hefur nokkurn tímann
hugsað svo langt að við ættum eft-
ir að horfa á bak einhvers félaga
okkar svona fljótt. Svona alltof allt-
of fljótt. Endalausar spumingar
vakna hjá okkur, þegar mikilvægur
hlekkur úr þeirri sterku keðju sem
við höfum sett sáman í gegn um
árin, er tekinn og eftir verður tóma-
rúm. Við erum rétt farin að takast
á við lífið, þekkjum það svo lítið
og þekkjum ennþá minna dauðann.
Maður bara spyr og spyr en finnur
engin svör né tilganga.
I dag kveðjum við í síðasta sinn
bekkjarbróður okkar, Ágúst Helga
Markússon. „Við grátum vegna
þess sem var gleði okkar,” segir í
Spámanninum. Sannleiksgildi þess-
ara orða sannast þegar maður
hugsar um Ágúst. Hann var svo
sérstakur. Þegar einhver deyr fer
maður ósjálfrátt að' rifja upp minn-
ingar. Þær minningar sem koma
upp í huga manns um Ágúst eru
einhvern veginn allt minningar sem
fá mann til að brosa í gegn um
tárin. Ágúst hafði nefnilega þessa
barnslegu einlægni sem svo marga
skortir, hann var glaðvær og hlátur-
mildur og þegar maður talaði við
hann þá sá maður þá miklu innri
fegurð sem hann hafði að geyma.
Ágúst var umfram allt góður strák-
ur sem öllum þótti vænt um. Einn
af hans skemmtilegu eiginleikum
var sá að hann var svo oft utan við
sig. Okkur er minnisstæður einn
vetrarmorgunn þegar við vorum í
níunda bekk. Þá voru allir mættir
í skólann nema Ágúst sem hafði
sofið yfir sig. En ioks kom hann,
ijóður í framan af hlaupum og með
sokkana langt fram fyrir fæturna,
gekk sínu rólega og skemmtilega,
vaggandi göngutagi inn og settist
í sætið sitt og saug upp í nefið.
Stuttu seinna stóð hann aftur upp
og ætlaði bara að ganga út aftur.
Þegar hann var spurður hvert hann
ætlaði að fara, saug hann aftur upp
í nefið og svaraði: „Æi, ég verð að
fara aftur heim, ég gleymdi skóla-
töskunni heima.” Við hin hristum
bara höfuðið og brostum. Hann
elsku Ágúst var nú bara elsku
Ágúst.
Það er svo sárt að horfast í augu
við þá staðreynd að aldrei fáum við
að sjá þennan elskulega vin okkar
aftur. Söknuðurinn er mikill. Við
þökkum Ágúst fyrir yndislegar
samverustundir og hlýjum okkur á
þessari kuldalegu stundu með þeirri
birtu og þeim yl sem hann gaf okk-
ur.
Elsku Anna og Markús, Gummi
og Katrín. Guð blessi ykkur og
styrki í þessari miklu sorg.
Bekkjarsystkin úr Grunn-
skóla Bolungarvíkur.
2. nóvember var hrikalegur dag-
ur í lífi mínu. Ég var vakinn upp
við það, að það hefði orðið slys í
Óshlíðinni og tveir menn farist,
þeir Ágúst Helgi og Bernódus Öm
Finnbogason. Ágúst! Besti vinur
minn er dáinn! Mér leið hræðilega
illa og vildi ekki trúa þessu, vegna
þess að við vomm að skemmta
okkur saman kvöldið áður. Þá töluð-
um við um framtíðina og allt það
skemmtilega sem biði okkar saman,
en nú er hann farinn.
Þegar ég rifja upp stundir okkar
saman er margt sem kemur í hug-
ann. Við vorum saman í skóla, en
vináttan byijaði fyrir alvöru þegar
við voram 12 ára. Þá brölluðum við
margt. Við byijuðum á reiðhjólavið-
gerðum en síðan tóku vélhjólin við,
það tók kannski 4 daga að gera við
hjólið. En það lýsir Ágúst vel að
ef ekkert gekk að ná ró af strax
þá var bara ná í slípirokk og róin
slípuð í sundur, þó að eftirleikurinn
yrði í raun erfiðari. En oft var í
mesta lagi einn dagur sem var
hægt að keyra hjólið og það bilaði
á ný, en þá sagði Ágúst: „Þetta er
allt í lagi, við gerum bara við aft-
ur.” Við vorum í þessu þar til við
fengum próf, þá fórum við í bíla-
sport inni á sandi, mótorkross uppi
í ijöllum og gúmítuðru sem var
farið á um allan sjó og gekk þetta
allt í því sama.
Ágúst var skapgóður, hægur að
eðlisfari en ákveðinn í verkum. Það
var mjög gott að heimsækja Ágúst
og hans fjölskyldu, maður var alltaf
velkominn. Anna, mamma hans,
sagði stundum að hún gæti haft
það gott ef hún seldi aðgang að
kjallaranum, því vinirnir voru marg-
ir, bæði vinir Ágústs og Gumma,
bróður hans. En alltaf vorum við
velkomnir.
Ágúst hafði mikinn áhuga á vél-
um og ákvað að fara í Vélskólann
á ísafirði haustið 1990 og ég fylgdi
að sjálfsögðu á eftir. Fyrir próf
„lærðum” við saman og endaði það
oft með litlum lærdómi, en einkan-
irnar voru engu að síður góðar.
Hann var gefinn fyrir skemmtana-
lífið eins og ungir menn eiga að
vera og heyrði það til undantekn-
inga ef við slepptum góðum böllum.
Síðasta sumar var hann á sjó og
fékk gott orð fýrir dugnað og hörku.
í haust fór hann í Vélskóla Islands
í Reykjavík. Þá var haft samband
a.m.k. einu sinni í viku, skrafað og
skeggrætt um atburði síðustu viku,
og hvað ætti að gera um helgina.
Þessa örlagaríku helgarferð kom
hann heim m.a. til að fara í af-
mæli vinar okkar, en það varð ekk-
ert úr þeirri gleði.
Ég vil þakka Ágúst fyrir allt og
kveð hann í hinsta sinn.
Elsku Anna, Markús, Gummi,
Katrín og aðrir aðstandendur, ég
votta ykkur mína innilegustu samúð
og vona að tíminn lækni þetta stóra
sár.
. Einnig votta ég fjölskyldu
Bernódusar Finnbogasonar samúð
mína og bið Guða að blessa ykkur
öll.
Elías Kristjánsson
Okkur langar til að minnast
Ágústs frænda, eins og við kölluð-
um hann, með nokkrum orðum.
Nú í haust hóf hann nám við
Vélskóla íslands í Reykjavík, og
urðu því samverustundirnar fleiri
en undanfarin ár. Þegar hann kom
til okkar var mikið spjallað og hleg-
ið. Hann var alltaf jafn hress og
kátur.
Við minnumst þess hve fljótur
hann var að ná til barnanna okkar,
hann sat með þau á hnjánum og
talaði við þau. Það er erfitt að út-
skýra fyrir litlu barni af hveiju
Ágúst frændi kemur ekki oftar í
heimsókn.
Við munum alltaf minnast Ág-
ústs með sitt ljúfa bros á vör.
Mavgs er að minnast,
margt er hér að þakka.
guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður' Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Eyjólfur, Berglind og börn.
Sá hörmulegi atburður varð að
morgni 2. nóvember sl. að Ágúst
frændi okkar fórst ásamt félaga
sínum, Bernótus Finnbogasyni,
þegar bíil sem þeir vora í fór út
af veginum á Óshlíðarvegi.
Ágúst fæddist á Suðureyri við
Súgandafjörð og átti þar heima til
4 ára aldurs en þá flutti hann með
foreldram sínum, þeim Markúsi
Guðmundssyni og Önnu Björg-
mundsdóttur, til Boiungarvíkur og
óist þar upp ásamt systkinum sín-
um, Guðmundi Jóni og Katrínu
Dröfn.
Þegar ungt fólk í blóma lífsins
er hrifsað burt með þessum hætti
stöndum við eftir sem lömuð, skynj-
um betur en nokkru sinni hætturn-
ar sem leynast í vestfirsku fjöllun-
um, í hafinu og þeim miklu veðra-
brigðum sem hér verða, skynjum
þau reginöfl sem kynslóðirnar hafa
þurft að glíma við í byggðum okk-
ar, þá magnþrungnu náttúru sem
hefur mótað Vestfirðinga með öll-
um þeim fórnum sem þurft hefur
að færa. Á þetta höfum við verið
rækilega minnt síðustu vikurnar.
Við minnumst Ágústar frænda
okkar í heimsókn í sveitinni okkar,
lítinn ljóshærðan dreng sem svo
ungur söng svo fallega og blístraði
að unun var á að hlusta, við munum
hann aðeins stærri í fyrirstöðu á
gangnadag, þá vill tíminn oft verða
lengi að líða hjá fyrirstöðufóiki, en
ekki honum, þá vora margir stein-
arnir sem fengu flugferð niður hlið-
ina þann daginn og öðrum var hlað-
ið í skjólvegg.
Við munum hann enn stærri, ljós-
hærðan ungling i göngum með
frændfólkinu hér á Kirkjubóli harð-
skeyttan og ósérhlífinn.
Við munum grallarann Ágúst
sem alltaf vildi hafa fjör í kring um
sig og var dáður af yngri frændum
sínum hér á bæ.
Það er sárt að sakna, það er
gjaldið sem greiða þarf fyrir að
missa þann sem manni finnst vænt
um, eftir lifir minningin um góðan
dreng sem voru allir vegir færir,
hún mun lifa í hugum okkar sem
þótti vænt um hann og virtum hann
mikils.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaður á aft-
ur hug þinn, og þú munt sjá að þú grætur
vegna þess, senfvar gleði þín.”
(Spámaðurinn.)
Fjölskyldan Kirkjubóli,
Valþjófsdal.
Á öldum ljósvakans berast váieg
tíðindi. Enn eitt slysið, tveir ungir
menn fallnir í valinn, en sá þriðji
bjargast með undursamlegum
hætti.
Ágúst Helgj Markússon hóf nám
við Vélskóla íslnds á liðnu hausti
og féll vel inn í hinn stóra hóp ungra
og glaðværra námsmanna, sem
munu sakna vinar i stað. Þyngst
er þó sorg og söknuður þeirra sem
næst standa en vonandi gefst ein-
hver huggun í sálmi Vald. Briem:
Þú, Guð sem stýrir stjarna her
og stjórnar veröldinni,
í straumi lífsins stýr þú mér
með styrkri hendi þinni.
Stýr mínu fari heilu heim
í höfn á friðarlandi
þar mig í þinni gæslu geym
ó Guð minn allsvaldandi.
Kveðja frá starfsfólki
Vélskóla íslands
Við undirritaðir, íbúar á heima-
vist sjómannaskólans, minnumst í
dag félaga okkar sem við höfðum
aðeins þekkt í stuttan tíma. Ágúst
Helgi hóf, ásamt nokkrum okkar,
nám í Vélskóla íslands í haustbyrj-
un, en þó kynnin við þennan frá-
bæra félaga væra stutt, finnst okk-
ur nú skarð fyrir skildi er hann
hefur horfíð á vit feðra sinna. Svona
ungur! Og af hveiju? spyijum við
sjálfa okkur. En þegar stórt er spurt
verður oft lítið um svör.
Við gleymum aldrei mánudegin-
um þegar við mættum í skólann og
okkur var tilkynnt að Gústi væri
dáinn. Við munum heldur aldrei
gleyma honum þó kynnin væra
stutt. Gústi var einstaklega hjáip-
legur þeim sem hann gat eitthvað
gert fyrir hér á vistinni. Hanii var
alltaf til í allt og því er mjög sárt
að missa hann, nú þegar við höfðum
rétt haft tíma til að kynnast því,
hvern mann hann hafði að geyma.
Hann ætlaði sér að Ijúka 2. stigi
vélstjóranáms í vor og vinna við
vélstjórn næsta sumar.
Við þökkum fyrir stutt en frá-
bærlega góð kynni við Ágúst Helga.
Við sendum fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur á þess-
ari sorgarstund og biðjum guð að
styrkja hana í óbætanlegum harmi.
Fyrir hönd vistarbúa:
Skúli Tómas Hjartarson,
Steingrímur Steingríms-
son, Brynjar Pétursson,
Óðinn Jónasson, Birgir
Hermannsson.
TILKYNNINGAR
Til sölu
er öll jörðin Höfði, Vailarhreppi, Suður-Múla-
sýslu eða hlutar hennar, ef viðunandi tilboð
fást. Jörðin er ca 5 km sunnan við Egils-
staði. Stærð um 800 hektarar, rúmlega 500
hektarar af landi jarðarinnar neðan 200
metra hæðarlínu yfir sjó. í tilboðum skal tek-
ið fram um greiðslufyrirkomulag og fyrirhug-
aða starfsemi eða nýtingu á landinu.
Skriflegum tilboðum skal skilað til oddvita
Vallarhrepps fyrir 1. desember 1991.
Áskilinn er réttur til að taka hvaða tilboði
sem er eða hafna öllum.
Fyrir hönd hreppsnefndar Vallarhrepps.
Guðmundur Nikulásson, oddviti, 97-11880.
ÁRBÆJARSAFN
Viðgerð á safnhúsi
í Árbæjarsaf ni
Árbæjarsafn auglýsir eftir gömlum stigum
vegna viðgerðar á gömlu húsi í Árbæjar-
safni. Æskilegt að handrið fylgi. Einnig er
auglýst eftir postulíntenglum og -rofum,
hurðarhúnum, lömum og húsbúnaði, s.s.
gluggatjöldum, munum, myndum og hús-
gögnum.
Upplýsingar veittar á Árbæjarsafni í síma
814412 á skrifstofutíma.
FUNDIR - MANNFAGNAÐUR
Læknar
Munið félgsfundinn um samvinnu - samruna
sjúkrahúsa í Dómus Medica miðvikudaginn
20. nóvember kl. 20.30.
Stjórn Læknafélags Reykjavíkur.
Aðalfundur
Golfklúbbs Kópavogs verður haldinn í Fé-
iagsheimili Kópavogs, 2. hæð, mánudaginn
25. nóvember kl. 20.30.
Dagskrá: Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.