Morgunblaðið - 29.11.1991, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1991
HELGARTILBOÐ
SKRÚFUSTYKKI4”
NÚ KR. 3.735.-
ÁÐUR KR. 5.055.-
HJOLATJAKKAR
NÚ KR. 3.984.-
ÁÐURKR. 5.980.-
RYÐVARNAREFNI
1 LÍTRI
NÚ KR. 249.-
YFIRBREIÐSLUR A BILINN
ÝMSAR STÆRÐIR
VERÐFRÁKR. 4.233.-
hagen
I 1 mm i m
RAFGEYMAR 55A
NÚKR. 3.999.-
ÁÐURKR. 6.169.-
Föstudaginn 29. nóv.
Laugardaginn 30. nóv.
VERKFÆRASETT
11 hluta
NÚKR. 1.992.-
ÁÐURKR. 2.764,-
naust
sími622262
Hraunbúðum þar sem hún bjó vel
um sig í rúmgóðu herbergi sem var
búið fallegum húsgögnum og var
stolt hennar og einnig starfsfólks
heimilisins. Og á ævikvöldum naut
hún vináttu og virðingar ættingja
og samferðarferðarfólks.
Aðeins 19 ára að aldri giftist
amma Páli Jónassyni skipstjóra,
sem var ættaður frá Eskifirði, en
hann var þá 22 ára. Hjónabnd
þeirra var ákaflega farsælt og lýsir
það betur en mörg orð samheldni
og dugnaði þeirra að Páll settist í
Stýrimannaskólann í Reykjavík
þegar hann var 44 ára gamall til
að afla sér meiri réttinda. Það
þurfti áræði og kjark á þeim tíma
að setjast á skólabekk frá stórri
fjölskyldu og fráleitt mögulegt
nema vegna þess að húsmóðirin var
dugandi og ákveðin. Amma og afi
eignuðstu 16 börn. 13 komust til
fullorðinsára. En þáu eru: Emil, sem
fórst af slysförum 28. október 1983,
Kristinn, Þórunn, Guðni, Jón, Mar-
grét, Kristín, Hulda, Sævald, Hlöð-
ver, Birgir, Þórsteina og Emma.
Afkomendur eru orðnir 139 talsins.
Á lífsleiðinni tók amma mikinn þátt
í uppeldi barnabarna sinna og fjög-
ur þeirra dvöldu um lengri tíma á
heimili hennar en það voru: Hávarð-
ur, Hrafnhildur, Birgir Þór og Sig-
urbjörn.
Það er einkenni Þingholtsfjöl-
skyldunnar að börnin og tengda-
börnin tengjast meira eða minna
sjómennsku og útgerð. Fjórir sona
ömmu hafa verið skipstjórar og
kunnir aflamenn og þrír tengdasona
hennar sömuleiðis. Og af barna-
börnunum hafa 15 aflað sér skip-
stjórnaréttinda. Sannarlega er það
mikils virði með þjóð sem á allt
undir því að vel gangi við sjávarsíð-
una að eiga menn sem vilja takast
á við náttúröflin og færa lífsbjörg-
ina að landi.
Amma varð fyrir þungum áföll-
um í lífinu. Hún missti eiginmann
sinn í hörmulegu flugslysi á milli
lands og Eyja 31. janáur 1951. Það
var ömmu þungbært að horfa á
eftir kærum eiginmanni á þennan
sviplega hátt frá öllum börnunum
eftir 28 ára farsælt hjónaband.
Þann 28. október 1983 missti amma
elsta son sinn Emil í hörmulegu
slysi þegar Sandey II hvolfdi á Við-
eyjarsundi. Amma varð einnig fyrir
því að dóttursonur hennar og auga-
steinninn ömmu sinnar, Baldvin Þór
aðeins 2 'h árs gamall, drukknaði í
Vilpunni austur á Eyju, 8. desem-
ber 1970.
Það var oft gestkvæmt hjá ömmu
í Hraunbúðum. Þangað kom Þing-
holtsfjölskyldan og margir fjöl-
skylduvinir og var það ömmu mik-
ils virði. Seinustu árin var heilsan
tekin að bila en hún naut góðrar
umönnunar á Hraunbúðum og leið
þar vel og var ánægð með lífið og
tilveruna. Frá því á seinni hluta
síðasta árs hefur amma verið á
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja þar sem
hún lést södd lífdaga 23. nóvember
sl. Nú verðum við að svara börnun-
um og útskýra fyrir þeim að amma
Þórsteina sé farin og ekki lengur
mögulegt að fara í heimsókn — en
minningin lifir.
Við leiðarlok kveð ég, og fjöl-
skylda mín, ömmu með söknuði og
með þakklæti fyrir alla hlýju og
góðar minningar um jákvætt lífsvið-
horf lífsreyndrar konu sem er hollt
veganesti á vegferðinni. Guð blessi
minningu Þórsteinu Jóhannsdóttur.
Magnús Kristinsson
og fjölskylda.
Þórsteina Jóhanns-
dóttir, Vestmanna-
eyjum - Minning
Þórsteina Jóhannsdóttir frá Þing-
holti í Vestmannaeyjum lést á
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja laugar-
daginn 23. nóvember sl. Þórsteina
hafði dvalið á sjúkrahúsinu síðast-
liðið eitt og hálft ár en heilsu henn-
ar hafði smá hrakað. Dagsverki
hennar í þessum heimi er lokið en
eflaust bíða hennar ný verkefni í
nýjum heimkynnum.
Það gustaði alltaf af Þórsteinu.
Hún var húsmóðir af gamla skólan-
um sem vildi hafa lag á hlutunum
enda var betra að svo væri því heim-
ili Þórsteinu var mannmargt og
þörf á að stjórnandinn á heimilinu
héldi öllu í röð og reglu.
Þórsteina fæddist í Vestmanna-
eyjum 22. janúar 1904. Foreldrar
hennar voru Kristín Árnadóttir og
Jóhann Jónsson frá Brekku í Eyj-
um. Ung fór Þórsteina í fóstur til
föðursystur sinnar Þórunnar í Þing-
holti og ólst upp hjá henni.
17. maí 1923 giftist Þórsteina
Páli Jónassyni, skipstjóra, frá Eski-
firði og hófu þau búskap í Þing-
holti hjá Þórunni. Þar bjuggu þau
síðan allan sinn búskap og eignuð-
ust stóran barnahóp. 16 böm eign-
uðust þau og komust 13 þeirra á
legg. Það hefur því oft verið líflegt
í Þingholti og ærinn starfi hjá hús-
móðurinni að hugsa um heimilið.
Þar kom röggsemi Þórsteinu í góð-
ar þarfir og bömin fengu fljótt að
hjálpa til við húsverkin.
31. janúar 1951 varð Þórsteina
fyrir miklu áfalli er Páll eiginmaður
hennar fórst í flugslysi. Þórsteina
stóð þá uppi ekkja með stóran
barnahóp. Þá reyndi á húsmóðurina
í Þingholti en hún lagði ekki árar
í bát. Með vilja og dugnaði hélt hún
heimilinu saman og smám saman
fóru ungarnir að fljúga úr hreiðr-
inu. Stofnuðu heimili og þar sem
bamahópurinn var stór urðu barna-
bömin fljótlega mörg. Það fækkaði
því lítið í Þingholti þó börnin færu
að heiman, því þá tóku barnabörnin
að venja komur sínar þangað. Það
var gott að koma í Þingholt til
ömmu og fá kökur og mjólk enda
fjölmenntu krakkarnir þangað. Þór-
.steina tók vel á móti öllum en leyfði
þó engin læti. Hún var ströng á að
þær reglur sem hún setti væru í
heiðri hafðar og gekk eftir því. Það
vissu allir krakkarnir og reyndu að
fara eftir því sem hún vildi því ann-
ars gat hvesst á loftinu í Þingholti.
í Þingholti hélt Þórsteina heimili
til ársins 1968 er hún flutti í kjallar-
ann hjá Maddý dóttur sinni á Bú-
staðabrautinni. Og oft var gaman
að heimsækja hana í kjallarann því
þar var sama stemmningin ríkjandi
og í Þingholti og alltaf eitthvað
gott að finna i kökustömpunum. í
kjallaranum hjá Maddý bjó Þór-
steina fram að eldgosinu 1973. Hún
hafði haldið upp á 69 ára afmæli
sitt að kvöldi 22. janúar. Að venju
var margt um manninn hjá Þór-
steinu í afmælinu og voru gestirnir
rétt ný farnir heim og Þorsteina í
uppvaskinu er gosið braust út.
Þórsteina bjó á fastalandinu um
hríð meðan gosið varði en kom fljótt
aftur heim til Eyja. Er Hraunbúðir,
dvalarheimili aldraðra í Eyjum, voru
teknar í notkun fluttist Þórsteina
þangað og undi þar hag sínum vel.
Þrátt fyrir að hún gæti verið föst
fyrir var hún léttlynd og sló oft á
létta strengi. Kynslóðabilið hvarf
þegar hún sat í miðjum hópi barna-
barnanna og gantaðist við þau. Hún
skildi hugsanir þeirra og gat tekið
þátt í fjörugum umræðum um það
sem efst var á baugi hveiju sinni.
Síðustu ár hafði Þorsteinu hrak-
að nokkuð. Minnið gaf sig smátt
og smátt en þrátt fyrir að hún tæki
ekki orðið réttan pól í hæðina hvað
umræðuefni varðaði sló hún á létta
strengi á sinn hátt. Þó hugurinn
var oft mannmargt í Þingholti, gest-
risni í hávegum og heimili ömmu
miðstöð fjölskyldunnar. Árið 1968
flutti amma í litla íbúð hjá dóttur
sinni og tengdasyni að Búastaða-
braut 15 í Eyjum. Það heimili missti
amma í eldgosinu sem hófst aðfara-
nótt 23. janúar 1973 stuttu eftir
að afmælisgestir ömmu, se/n sam-
fögnuðu henni á 69. afmælisdegi
hennar, höfðu tekið á sig náðir.
Eldgosið hafði mikil áhrif á hagi
ömmu eins og annarra Eyjamanna.
Hún flutti á „fasta” landið til
Reykjavíkur en það var aðeins um
stundarsakir því að um leið og um
hægðist og hún hafði fundið sér
heimili úti í Eyjum flutti hún aftur
heim á Heimaey. Síðustu árin var
amma á dvalarheimili aldraðra í
væri á reiki um aðrar víddir mátti
enn þekkja persónuleikann og reisn-
ina sem honum fylgdi. Oftast var
logn en það gat hvesst ef henni lík-
aði ekki eitthvað, alveg eins og í
Þingholti forðum.
Þorsteina hefur nú lokið dags-
verki sínu í þessum heimi. Hennar
bíða eflaust önnur verkefni á nýjum
tilverustigum.
Minningin um ömmu Þórsteinu
mun lifa í hugum okkar. Minning
um merkilega konu, sem gaf okkur
öllum mikið.
Megi góður Guð varðveita minn-
ingu ömmu Þórsteinu frá Þingholti.
Bryndís, Grímur,
Kristín Inga
og Erna Ósk.
I dag, föstudaginn 29. nóvember,
er kvödd frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum kær amma mín, Þór-
steina Jóhannsdóttir. Farsæll ævi-
dagur er liðinn og vissulega er
margs að minnast og margt að
þakka á kveðjustund. Amma var
lífsglöð og jákvæð kona sem ávallt
gat séð björtu hliðarnar á tilverunni
og lét aldrei bugast þó stundum
hvessti í lífi hennar og leiðin væri
ekki alltaf greiðfarin. En hún var
stærst á þeim stundum þegar erfíð-
ast var. Hún tók fast og ákveðið á
þegar það átti við en átti einnig í
ríkum mæli mýktina og hlýjuna
þegar þess þurfti með. Hún var
ástvinum sínum og fjölskyldu ákaf-
lega kær og mikils virði og verður
eftirminnileg öllum sem kynntust
henni og gengu með henni lengri
eða skemmri veg.
Amma var fædd á Brekku í Vest-
mannaeyjum 22. janúar árið 1904
og voru foreldar hennar hjónin
Kristín Árnadóttir og Jóhann Jóns-
son smiður. Föðursystir ömmu, Þór-
unn Jónsdóttir veitingakona, tók
hana í fóstur og gekk henni í móð-
ur stað þegar hún var þriggja ára
gömul. Þórunn bjó í Þingholti og
rak þar veitingasölu.
Átti amma heima í Þingholti í
meira en 6 áratugi. Á heimili ömmu
í Þingholti var ávallt gott að koma
og vera. Þar ríkti glaðværð og létt
spjall og gjarnan snerist talið um
sjósókn og sjómennsku enda hafa
margir afkomendur hennar reynst
dugandi sjómenn og aflamenn. Það