Morgunblaðið - 29.11.1991, Blaðsíða 52

52 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1991
Hannes Rafn Jóns
son — Minning
Fallinn er í valinn fyrir illvígum
sjúkdómi Hannes Rafn Jónsson,
starfsmaður íslenska Álfélagsins hf.
Hannes var á sextugasta aldursári
er hann lést þann 19. þessa mánað-
ar á sjúkrahúsi í Reykjavík. Hannes
var fæddur 19. apríl 1932 og var
fráfall hans bæði óvænt og ótíma-
bært að mati þeirra sem hann starf-
aði með, að heita mátti fram á síð-
asta dag. Hannes réðst til ÍSAL í
febrúar 1973 og starfaði þar alla tíð
síðan í bókhaldsdeiid fyrirtækisins.
Þótt Hannes hefði hvorki mikla
starfsreynslu né undirbúnings-
menntun tengda bókhaldi, varð hann
brátt einn aðal máttarstólpi fyrir-
tækisins á sínu sviði.
Hann var afburða fljótur að til-
einka sér nýja þekkingu og naut
þess að leysa flókin verkefni. Jafnan
var því leitað til hans, ef nokkurs
þurfti við í því efni, og stóð þá sjald-
an á skýrum svörum og snjöllum
lausnum. Til að sýna hve mikið
traust var borið til Hannesar má
geta þess, að sumarið 1974 leysti
hann af í þrjá mánuði aðalbókara
báxítnámufyrirtækis Alusuisse í
Afríkuríkinu Sierra Leone. Birtist
skemmtilega skrifuð grein eftir
Hannes í Jólablaði ísal tíðinda það
ár, er hann sagði frá kynnum sínum
af landinu og innfæddum íbúum
þess.
Hæfileikar Hannesar til þess að
tileinka sér fljótt og vel nýjar aðferð-
ir nutu sín sérlega vel, þegar ISAL
hóf fyrir 2-3 árum að koma á hjá
sér nýju bókhaldskerfi, sem gerir
auknar kröfur um kunnáttu í tölvu-
vinnslu og meðferð kerfisins. Auk
þess að vera virkur í framþróun á
sínu starfssviði tók Hannes einnig
mikinn þátt í félagsmálum starfs-
manna ISAL. Bókhald starfsmanna-
félagsins (STÍS) annaðist hann um
mörg ár og var gjaldkeri í stjórn
þess síðustu árin. Hannes tók mikinn
þátt í tómstundastarfi á vegum
STÍS, sérstaklega þar sem brids var
annars vegar, enda var hann í hópi
bestu bridsspilara landsins og spilaði
meðal annars með landsliðinu á
Norðurlandamóti fyrir nokkrum
árum. Brids hefir löngum verið í
hávegúm haft hjá ISAL starfsmönn-
um. Þeir keppa reglulega við brids-
sveitir annarra fyrirtækja og spilaði
Hannes jafnan á fyrsta borði fyrir
ISAL, og hafði þá oft Ragnar S.
Halldórsson sem meðspilara. Einnig
var Hannes ydyngur laxveiðimaður
og eigum við veiðifélagar hans ijölda
ánægjulegra minninga úr ferðum
okkar með honum. Hannes varþann-
ig ekki einungis góður starfsmaður
heldur einnig góður félagi, sem við
minnumst með söknuði og virðingu.
Þegar við, nánustu samstarfsmenn
Hannesar, riíjum nú upp kynni okk-
ar af honum verður okkur glögglega
ljóst, að stórt skarð er fyrir skildi í
okkar röðum, sem vandfyllt verður
svo vel sé. Auk þess að vera afburða
töluglöggur og fjölhæfur starfsmað-
ur, gat hann einnig, að mörgu öðru
leyti verið fyrirmynd annarra til orðs
og æðis. Þeir sem þetta rita minnast
þess t.d. ekki, að hann tæki sér
nokkumtíma blótsyrði í munn. Á
sama hátt var hann ávallt varfærinn
í orðum um ávirðingar annarra, og
sá aldrei ástæðu til þess að upphefja
sjálfan sig á annarra kostnað. Hann
aðstoðaði ávallt með ljúfu geði þá,
sem minna kunnu fyrir sér, og það
var honum fjarri að hreykja sér á
nokkurn hátt af kunnáttu sinni og
færni.
Nú, er leiðir skiljast, viljum við,
sem þetta ritum, þakka Hannesi
fyrir þann skerf, sem hann lagði til
með starfi sínu hjá ISAL og þær
ánægjustundir, sem við áttum með
honum í leik og starfi. Við munum
minnast hans með virðingu og þökk.
Börnum hans svo og öðrum ástvin-
um sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd samstarfsmanna,
Björgvin O. Kjartansson.
Mig langar til að setja á blað
nokkur kveðju- og þakklætisorð um
mág minn, Hannes Rafn Jónsson
bókahaldara. Hann var fimmti í röð
sjö barna hjónanna Jóns Þorvarðs-
sonar og Vigdísar Helgadóttur, sem
kennd eru við Mið-Meðalholt í Flóa,
fæddur á Ragnheiðarstöðum í sömu
sveit. Hann sótti barnaskóla frá
Mið-Meðalholtum fram að Gaul-
vetjabæ, ca. 5—6 km veg og þannig
var með skólagöngu á hans uppvaxt-
arárum, ekki voru þá skólabílar.
Hannes átti sérlega gott með að
læra, lá í bókum eins og hann frek-
ast komst upp með og að loknu
skyldunámi fór hann í gagnfræða-
skóla. Hugur hans stóð til fram-
haldsnáms í æðri skóla eins og
margra ungra manna en það fór svo
sem oft áður að efni vantaði svo að
eftir gagnfræðapróf varð hann að
leita sér að atvinnu. Réðst hann til
verslunarstarfa hjá Hirti Hjartarsyni
á Bræðraborgarstíg 1 þar sem hann
starfaði við afgreiðslu á svonefndum
nýlenduvörum (nú matvöru) um
tíma. Taldi hann sig þar hafa lært
mikið og margt gagnlegt fyrir ungan
verslunarmann. Eitthvað fékkst
hann við eigin verslunarrekstur áður
en hann réðst til Sláturfélags Suður-
lands, fyrst í Reykjavík en síðar sem
verslunarstjóri SS á Akranesi, en
þar var hann nokkur ár uns hann
réðst til íslenska álfélagsins í
Straumsvík og starfaði þar meðan
heilsan leyfði.
Eins og fyrr sagði var Hannes
bókamaður. Hann átti mikið og gott
safn bóka um hin margvíslegustu
efni og mun hann hafa lesið allflest-
ar bækur sínar enda var hann fjöl-
fróður vel og hafði á reiðum höndum
svör við hinum ólíklegustu spuming-
um. Skemmtilegur var hann í við-
ræðum og hnittinn í svörum. Hann
sá skoplegu hliðina á umræðunni og
þá hló hann hjartanlega.
Hann ferðaðist talsvert, bæði
innanlands og utan, vann t.d. hluta
úr ári í Sierre Leone í Vestur-Afríku
við bókhald og endurskoðun á vegum
vinnuveitanda síns, ÍSALs, og ber
það vott um það traust sem hann
naut hjá stjórnendum fyrirtækisins.
Hann var mikill unnandi íslenskrar
náttúru og honum var, eins og flest-
um góðum áhugaveiðimönnum, annt
um íslensku veiðiárnar og umgengni
manna við þær, bæði árnar sjálfar,
umhverfi þeirra og fuglalíf. Á þeim
árum er hann starfaði á Akranesi
var hann einn af forvígismönnum
stangveiðifélags þeirra Akurnesinga
og í þeirra hópi átti hann margar
ánægjustundir. Snemma bar á því
að hann hafði áhuga fyrir spila-
mennsku og varð snemma liðtækur
í brids, varð enda í hópi bestu brids-
spilara landsins og hlaut ijöída við-
urkenninga á því sviði.
Vegna ólíkra aðstæðna í lífshlaupi
okkar Hannesar urðu samverustund-
ir okkar færri en við hefðum báðir
viljað, helst var það í fjölskyldufagn-
aði hjá hvorum öðrum og úti í náttúr-
unni sem leiðir okkar lágu saman.
Hann var glaður og skemmtinn í
vinahópi og manni leið vel í návist
hans.
Eftirlifandi ástvinum hans og
börnum sendum við hjónin okkar
dýpstu samúðarkveðjur og biðjum
þeim huggunar Guðs á stund sorg-
arinnar. En ljúfar minningar um
góðan dreng eru huggun harmi
gegn.
Erlingur Dagsson
Dauðinn er fyrir okkur flestum
hversdagslegt fyrirbæri, en allt í
einu heggur dauðinn nærri manni
sjálfum og hrár hversdagsleikinn
hverfur fyrir sorginni og missinum.
Sú varð raunin 19. nóvember sl.,
en þá lést á Landspítalanum, eftir
stutta en erfiða sjúkdómslegu,
Hannes Rafn Jónsson.
Við systkinin áttum því láni að
fagna að kynnast Hannesi. Hann tók
saman við móður okkar fyrir nokkr-
um árum og eins og gengur vorum
við systkinin í senn forvitin og í
varnarstöðu gagnvart hinum nýja
fjölskyidumeðlim. En strax við
fyrstu viðkynni braut Hannes sér
leið að hjartafylgsnum okkar og
vann sér fastan sess sem hluti af
ijölskyldunni.
Hannes var ekki maður masgef-
inn, þess þurfti heldur ekki með, þar
eð allt hans viðmót bar með sér hlýju
og jákvæða strauma. Þannig leið
okkur ávallt vel í návist Hannesar.
Þó feiminn væri, var Hannes ávallt
léttur í lund, enda grunnt á góðu
skopskyni.
Vart er hægt að hugsa um Hann-
es án þess að minnast keppnisskaps-
ins. Hann var í senn mikill keppnis-
maður og mikill áhugamaður um
íþróttir og leiki. Hann hafði áhuga
á nánast öllum íþróttum, en berg-
numinn var hann þó af spilamennsk-
unni; brids. Það yljaði honum því
um hjartarætur á erfiðum stundum
að fylgjast með fyrrum félögum sín-
um við spilaborðið ná þeim frækilega
árangri að verða heimsmeistarar.
En þrátt fyrir óbilandi keppnisskap,
varð Hannes að lúta í lægra haldi
fyrir þeim sem hefur alla undir fyrr
eða síðar.
Við systkinin viljum þakka Hann-
esi fyrir góð en alltof stutt við-
kynni. Viðnátta hans var okkur mik-
ils virði og skilur hann eftir sig skarð
í huga okkar sem aldrei verður fyllt.
Við söknum hans. '
Ættingjum og vinum Hannesar
sendum við hugheilar samúðarkveðj-
ur og biðjum Guð að styrkja þau í
sinni sorg.
Dísa, Lúlli, Andri og Katla.
Hannes R. Jónsson, vinur minn
og félagi, er allur. Hann fæddist 19.
apríl 1932, því fimmtíu og níu ára
að aldri.
Við sem fæðumst í þennan heim,
megum örugglega reikna með því
að þurfa að hverfa héðan aftur. Þó
má með sanni segja, að manni verð-
ur oftast orða vant, þegar skyndilega
er kallaður af vettvangi vinur manns
á góðum aldri.
Hannes giftist Ólafíu S. Helga-
dóttur og eignaðist með henni þijú
börn, sem öll eru fullorðin og búin
að stofna heimili. Þau Hannes og
Ólafía slitu samvistir fyrir nokkrum
árum. Börn þeirra eru: Anna, búsett
í Svíþjóð og á tvær dætur, Ólöfu
Röfn og Rakel Lindu, Ásdís Eva,
flugfreyja, gift Jónasi Kristinssyni
og eiga þau einn ungan son, Jónas
Óla að nafni, og Jón Hafsteinn, gift-
ur Brinu Bjömsdóttur og eiga þau
eina dóttur, Heru Björk. Hannes
eignaðist tvö börn utan hjónabands,
þau Ingimund og Evu Björk, sem
eru um tvítugt. Óll eru börn hans
myndarleg og vel af Guði gerð. Sem
hann var líka mjög stoltur af að eiga.
Ef ég ætlaði að fara út í það, að
lýsa ítarlega persónunni Hannesi
Jónssyni, gæti það orðið efni á marg-
ar blaðsíður, en það ætla eg mér
ekki í grein, sem þessari. Ég, sem
þessar línur rita, tel mig hafa kynnst
Hannesi nokkuð vel. Við tókum sam-
an íbúð á leigu í Vesturbænum og
bjuggum þar samfleytt í sjö ár, og
er mér ljúft að segja, að aldrei slett-
ist upp á vinskapinn allan þann tíma.
Þó við að vísu héldum fram hvor
sinni skoðun á viðhorfum til lífsins
sem og á landi og lýð.
Hannes fluttist síðar í Grafarvog-
inn, þar sem hann festi kaup á Bú-
setaíbúð í Frostafold 20 og átti þar
heima síðustu árin. Hannes var á
margan hátt litríkur persónuleiki.
Hann var vel meðalmaður á vöxt,
svaraði sér vel, myndarlegur og
greindur ágætlega. Hafði hann gam-
an af ferðalögum, bæði innan lands,
og utan, fór nokkrum sinnum til
annarra landa og dvaldi þar þá
nokkrar vikur í senn. Hann hafði
sérstakt yndi af veiðiskap, þó helst
af laxveiði. Gat staðið tímunum sam-
an við ár og vötn og glímt við þann
silfurlitaða. Óhætt er að segja, að
hann hafi verið „heimámaður”, í
þess orðs skilningi. Hafði gjarnan
gaman af að taka tappa úr flösku
og láta gamminn geysa. Líka er
óhætt að nefna, að hann var vel upp
á kvenhöndina, enda mjög vinsæll í
þeirra hópi, sem og annarra. Hannes
var mikill unnandi íþrótta alls kon-
ar. Þær voru ófáar stundirnar, seinni
árin sérstaklega, sem hann eyddi í
að horfa á kappleiki, sem háðir voru,
í handbolta og ekki síður í knatt-
sjiyrnu, bæði erlendis sem hérlendis.
Ég sá oftsinnis að honum gat hlaup-
ið kapp í kinn, ef hans lið fór halloka
í þeim hildarleik. Þá hef ég ekki enn
minnst á hans uppáhalds íþrótt,
brids. Þar var Hannes meðal fremstu
kappa um langt árabil. Keppti oft á
stórmótum hér innanlands, með
ágætis árangri. Sömuleiðis keppti
hann tvívegis erlendis, bæði í tví-
menningi og sveitakeppni, sem full-
trúi íslendinga, þá móti Þóri Leifs-
syni.
Og nú er Hannes vinur okkar
margra skyndilega horfin sjónum
okkar. Við sem þekktum hann vel,
söknum hans öll, en sárastur er
söknuður hans nánustu. Börn og
barnabörn syrgja góðan föður og
afa. Afabörnin sjá að baki ástríkum
afa, sem ekki getur lengur lagt lítil-
ræði í lófana.
Synir mínir báðu mig fyrir kveðju
og þakklæti fyrir margar góðar sam-
verustundir. Áð lokum flyt ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur til barna
og barnabarna og hans nánustu.
Fari góður vinur í friði.
Lárus Hermannson
Að morgni 19. nóvember 1991
lést á Landsspítalanum Hannes Rafn
Jónsson. Á síðastliðnu sumri kenni
hann þess sjúkdóms sem enn er oft-
ar en ekki ólæknandi og engan læt-
ur óhultan. Þó ekki sé vafi hvert
stefnir, verðum við oft sem eftir
stöndum eins og slegin undrun og
söknuði, þegar burtu hverfur náinn
ættingi eða vinur.
Hannes var fæddur 19. apríl 1932
á Ragnheiðarstöðum í Gaulveijabæj-
arhreppi, sonur hjónanna Jóns Þor-
varðssonar, f. 3. ágúst 1891 í Mið-
Meðalholtum í Gaulveijabæjarhrepp
og Vigdísar Helgadóttur, f. 20. fe-
brúar 1898, á Ósabakka á Skeiðum.
í Gaulveijabæjarhrepp fluttu þau
árið 1922 frá Reyðarmúla, nýbýli á
Laugarvatnsvöllum, en þar hófu þau
búskap 1918 og bjuggu í 4 ár, en
fluttu þá suður í Flóa.
Á Ragnheiðarstöðum bjuggu þau
í 5 ár en fluttu þá að Mið-Meðalholt-
um, fæðingarstað Jóns. Á þeim árum
var barnakennsla á þremur bæjum
í sveitinni: Fljótshólum, Gaulveijabæ
og í nokkur ár í Mið-Meðalholtum.
Kennt var tvær vikur í senn á hveij-
um stað í formi fjarkennsiu. Barna-
kennari var þá Guðmundur Frí-
mannsson, síðar skólastjóri í Grinda-
vík í S-Þingeyjarsýslu. Með hans til-
sögn var pilturinn ungi orðinn
fluglæs 5 ára. Lét hann fátt trufla
sig við lestur og þar sem var bók,
þar var einnig barn. Ekki vantaði
lesefni því bókasafnið í Gaulveijabæ
hafði að geyma margt góðra bóka
sem voru til útlána fyrir hreppsbúa.
Nýtti hann sér það vel og varð hon-
um gott veganesti út í lífið. Þá átti
tónlistin sinn sess á heimilinu og var
æft og leikið á hljóðfæri þegar tóm-
stundir gáfust. En heimilisfaðirinn
hafði ungur maður lært nótnalestur
og orgelleik og nutu nú börnin góðs
af því námi. Urðu sum þeirra allleik-
in í þeirri list og lék Hannes bæði á
harmoniku og orgel.
Þau æsku- og unglingsár sem
mest móta og þroska hvern einstakl-
ing, naut hann uppeldis og um-
hyggju góðra foreldra og nokkurs
aðhalds eldri systkina, sem töldu sig
hafa sitt að segja um uppeldismál,
en hann var fimmti í röð sjö syst-
kina. Elst er Ragnheiður, þá Magn-
ús, Hrafnhildur Asta, Guðrún, Krist-
ín Erla og yngstur er Þorvarður
Vignir.
Hannes kvæntist 19. júlí 1958
Ólafíu Sigríði Helgadóttur, sjúkra-
liða. Börn þeirra eru: Anna Helga,
cand phil., f. 13. nóvember 1£>52,
var gift Arnari Þ. Sigúrðssyni, efna-
verkfræðingi og eiga þau tvær dæt-
ur, Ólöfu Röfn, f. 16. apríl 1969,
og Rakel Lindu, f. 20. janúar 1974.
Ásdís Eva, fjölmiðlafræðingur, f. 7.
október 1958, gift Jónasi Kristins-
syni forstöðumanni. Þeirra sonur er
Jónas Óli, f. 30. apríl 1986. Jón
Hafsteinn, háskólanemi, f. 30. apríl
1964, kvæntur Birnu Björnsdóttur
og þeirra dóttir er Hera Björk, f.
17. október 1969. Barn Hannesar
og Erlu Ingimundardóttur, fóstru,
er Ingimundur Heimir, verkstjóri, f.
28. nóvember 1961, kvæntur Þór-
laugu B. Stefánsdóttur. Barn Hann-
esar og Helgu Guðjónsdóttur, skrif-
stofumanns er Eva Björk, f. 2. nóv-
ember 1972.
Eftir nám í gagnfræðaskóla starf-
aði Hannes lengst af við verslunar-
og skrifstofustörf og vann um tíma
að eigin verslunarrekstri. Frá 1960
til 1972 var hann í starfí verslunar-
stjóra við matvörubúð SS á Akra-
nesi. Sat þar í bæjarstjóm fyrir
Fijálslynda og vinstri menn og í
stjórn Stangveiðifélags Akraness í
nokkur ár. Árið 1973 hóf hann störf
hjá ÍSAL og var til æviloka fulltrúi
á skrifstofu fyrirtækisins í Straum-
svík.
Ein er sú hugaríþrótt er heillaði
hann svo sem og marga aðra, en