Morgunblaðið - 29.11.1991, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1991
F 4805 ELX
Ofn
Yfir-undirhiti, blástur og
grill, fituhreinsun,svart
glerútlit, tölvuklukka
meö tímastilli.
Helluborð
Keramik yfirborð, svartur
rammi, fjórar hellur,
sjálfvirkur hitastillir og
hitaljós.
Funahöfða 19
sími 685680
Þú svalar lestrarþörf dagsins
á síöum Moggans! y
*
Margrét Asgeirs-
dóttir — Minning
Fædd 26. apríl 1898
Dáin 18. nóvember 1991
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði.
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
í dag verður Margrét Asgeirsdótt-
ir borin til hinstu hvíldar. Margrét
var fædd á Arngerðareyri við Isa-
fjarðardjúp 26. apríl 1898 og var því
93 ára þegar hún lést.
Foreldrar hennar voru hjónin As-
geir Guðmundsson bóndi og Aðal-
björg Jónsdóttir. Margrét var í for-
eldrahúsum fyrir vestan til ársins
1920, er hún fluttist til Reykjavíkur
með móður sinni og systkinum eftir
lát föður síns.
Árið 1923 giftist Margrét Birni
E. Árnasyni lögfræðingi og endur-
skoðanda. Margrét og Björn eignuð-
ust tvö börn, Aðalbjörgu framhalds-
skólakennara, sem er gift Skúla
Guðmundssyni, verkfræðingi, og
Árna, lögfræðing og löggiltan end-
urskoðanda. Árni er giftur Ingi-
björgu Jónsdóttur. Þau eru bæði lát-
in. Barnabörn Margrétar eru sjö og
barnabarnaböm sex.
Margrét var mjög glæsileg kona
og ákveðin í fasi. Heimili hennar og
Björns var í mörg ár á Öldugötu 11,
og síðar í húsi á Tjarnargötu 46, og
bjó Margrét eiginmanni sínum og
börnum mjög gott og glæsilegt heim-
ili. Ég undirritaður varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að dvelja á heimili föður-
bróður míns og Margrétar konu hans,
þegar ég var hér í framhaldsskóla,
og síðar nemandi hjá Birni í endur-
skoðun, og á ég þeim hjónum mikið
að þakka. Það var mikils virði fyrir
ungan mann að kynnast jafn sterkum
persónum og Margréti og Birni. Þau
voru miklar og góðar fyrirmyndir
annarra til orðs og æðis.
Margrét var mjög félagslynd kona,
og starfaði mikið í kvenfélaginu
Hringnum þar sem hún var kjörin
heiðursfélagi. Ennfremur starfaði
hún um árabil í Oddfellowreglunni
og formaður í Bridsfélagi kvenna var
hún í mörg ár. Margrét var heiðruð
fyrir árangursrík störf að félagsmál-
um og sæmd riðdarakrossi hinnar
íslensku fálkaorðu árið 1983.
Að leiðarlokum þakka ég Mar-
gréti þá vinsemd og handleiðslu, sem
hún og Björn frændi minn veittu
mér ungum. Ég mun ætíð minnast
þessara merku hjóna með virðingu
og þakklæti. Áðalbjörgu dóttur
þeirra og öðrum afkomendum votta
ég innilegustu samúð vegna fráfalls
Margrétar, en hana kveð ég, og fjöl-
skylda mín, með orðum skáldsins í
sálminum hér að ofan. „Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi, hafðu þökk
fyrir allt og allt.”
Eyjólfur K. Sigurjónsson
Látin er heiðurskonan Margrét
Ásgeirsdóttir í hárri elli. Margrét var
gift Birni E. Árnasyni, löggiltum
endurskoðanda, sem látinn er fyrir
mörgum árum.
Björn var einn a'f stofnendum og
um mörg ár formaður Félags lög-
giltra endurskoðenda. Þá varð hann
fyrsti heiðursfélagi félagsins. Við
ýmis tækifæri áttum við, löggiltir
endurskoðendur, þess kost að kynn-
ast Margréti. Öll voru þau kynni á
einn veg. Eðlislæg hlýja og vinsemd
geislaði frá henni til okkar „unga
fólksins”. Það var og auðséð að hún
vildi lifa lífinu lifandi og lét ekki
ýmis konar mótlæti buga sig.
Margrét var glæsileg kona og sóp-
aði að henni hvar sem hún kom og
reyndar að þeim hjónum báðum.
Hver samkoma í Félagi löggiltra
endurskoðenda, sem þau hjónin
sóttu, fékk á sig sérstakan hátíð-
arblæ vegna nærveru þeirra. Eftir
fráfall Björns hélt Margrét góðu
sambandi við félagið og sótti árshá-
tíðir þess þegar kostur var.
Við hjónin, sem vorum svo heppin
að kynnast Margréti, þökkum henni
mjög ánægjuleg og gefandi kynni.
Aðstandendum vottum við samúð.
Halldór V. Sigurðsson.
Margrét Ásgeirsdóttir, ekkja
Björns Árnasonar endurskoðanda,
lést á Borgarspítalanum 18. þ.m. á
94. aldursári.
Hún var elsta félagskona og ald-
ursforseti Kvenfélagsins Hringsins,
innritaðist í félagið árið 1920. Heið-
ursfélagi eftir margra ára mikið og
vel unnið starf.
Margrét var sérstaklega félags-
Iynd, átti gott með að blanda geði
við fólk. Meðan heilsan leyfði lét hún
sig sjaldan vanta á fundi eða áðrar
samkomur okkar.
Þrátt fyrir háan aldur var hún
ótrúlega minnug. Hún hafði
skemmtilega frásagnar- og kíinni-
gáfu, sló oft á létta strengi. Hún
minntist fyrstu funda sinna í félag-
inu, sem þá voru haldnir á heimili
formannsins, Kristínar V. Jakobsen.
Þá þótti gott ef 8-10 konur voru
mættar.
Margrét var í stjórn Hringsins í
mörg ár og hún var í fjáröflunar-
nefnd árið 1944, þegar ákveðið var
að félagið beitti sér fyrir stofnun
barnaspítala.
Ein hugmynd til fjáröflunar var
sú að fá Alþingi til að samþykkja
að gjafir til spítalasjóðsins yrðu und-
anþegnar tekjuskatti.
Máli sínu til framdráttar skiptu
nefndarkonur með sér að tala við
þingmenn, hvern fyrir sig að þeir
veittu þeim liðsinni. Þegar greiða
skyldi atkvæði um frumvarpið fjöl-
menntu Hringskonur á áheyrenda-
pallana. Atkvæði voru greidd með
handauppréttingu. Margréti fannst
eitthvert hik á einum „sinna manna”
svo hún kallaði hátt og snjallt nafn
hans. Höndin rauk upp!
Frumvarpið var samþykkt og
miklar og góðar gjafir fékk sjóðurinn
vegna þess.
Margrét hafði mikla ánægju af
að spila brids, enda frábær spila-
kona. Formaður Bridsfélags kvenna
var hún í mörg ár og heiðursfélagi
þar. Ég veit að Oddfellowkonur
minnast góðs féiaga þar sem Margr-
ét var.
Þótt Margrét ætti við vanheilsu
að stríða síðustu árin var kjarkur
hennar og viljastyrkur með ólíkind-
um. Hún var komin yfír nírætt þegar
hún vann utanlandsferð í jólahapp-
drætti Hringsins. Ekki hvarflaði að
mér að hún gæti sjálf notfært sér
þann vinning. Jú, hún lét sig hafa
það. Fór í hópferð til Portúgals,
meira af vilja en mætti, enda þurfti
hún tvær hækjur til að styðjast við.
Hún vildi lifa lífinu „lifandi”. Það
átti ekki vel við hana að komast
ekki ferða sinna eins og hún hafði
hug til. Því hefur hvíldin verið henni
kærkomin.
Sem fyrrverandi formaður Hrings-
ins vil ég fyrir hönd okkar félags-
kvenna þakka Margréti öll hennar
miklu störf í þágu félagsins. Við
minnumst hennar sem glæsilegrar
og fallegrar konu, sem sópaði að
hvar sem hún fór.
Blessuð sé minning hennar,
Ragnheiður Einarsdóttir
Hún Margrét, tengdamóðir mín
er látin, hún verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag.
Margrét fæddist á Arngerðareyri
við ísafjarðardjúp 26. apríl 1898 og
var því á 94. aldursári þegar hún lést.
Foreldrar hennar voru Ásgeir
Guðmundsson, bóndi, hreppstjóri og
dannebrogsmaður á Arngerðareyri
fæddur 1849 og dáinn 1914. Síðari
kona hans Aðalbjörg Jónsdóttir frá
Miðhúsum í Blönduhlíð í Skagafirði
fædd 1860 og dáin 1922.
Margrét var elst íjögurra alsystk-
ina. Hin voru Jochum, fæddur 1900
og dáinn 1973. Hann fluttist ungur
maður til Kanada og kvæntist þar
konu af íslenskum ættum og starfaði
sem raffræðingur í Winnipeg til
dauðadags. Annar bróðir Margrétar
vai; Jón Guðmundur, fæddur 1902
og dáinn 1926 og var hann hljómlist-
armaður. Yngst systkinanna var
Geirþrúður, gift Jóhanni Kúld, rithöf-
undi. Hún var fædd 1904 og dó sl.
vor. Hún starfaði sem hjúkrunarkona
í Reykjavík, lengst af við ungbarna-
vernd á Heilsuverndarstöðinni í
Reykjavík.
Margrét átti tvo hálfbræður, sam-
feðra, sem upp komust, en þeir voru
Bjarni, fæddur 1873, dáinn 1940,
en hann var söðlasmiður í Osló, gift-
ur norskri konu. Hinn bróðirinn var
Ásgeir, fæddur 1878, dáinn 1956,
en hann var prestur á Hvammi í
Dölum 1905—1944. Kona hans var
Ragnhildur Ingibjörg Bjarnadóttir.
Bróðir Margrétar, sammæðra, var
Magnús Jochumsson, póstmeistari í
Reykjavík;-fæddur 1889, dáinn 1973.
Kona hans var Guðrún Zoega. Systir
Margrétar sammæðra var Sigríður
Jochumsdóttir, lengi forstöðukona
þvottahúss Landspítalans, fædd
1892, dáin 1967, ógift.
Margrét ólst upp á Arngerðareyri
í hópi systkina sinna. Frá þessum
árum átti hún margar minningar sem
hún hafði mikla ánægju af að rifja
upp, ekki síst póstferðirnar sem hún
fór yfír fjallvegi suður í Gilsfjörð,
barnung.
Margrét flutti með móður sinni
og systkinum til Reykjavíkur kring-
um 1920, en hafði áður tekið próf
úr Kvennaskólanum í Reykjavík.
Stuttu síðar kynntist hún mannsefni
sínu, sem hún giftist 1923. Hann var
Björn Einar Ámason, fæddur 27.
febrúar 1896 á Sauðárkróki. Hann
var sonur sr. Árna Björnssonar,
prests þar, síðar prófasts á Görðum
á Álftanesi og konu hans Líneyjar
Sigurjónsdóttur frá Laxamýri, systur
Jóhanns skálds.
Björn lauk lögfræðiprófi frá Há-
skóla íslands 1924 og starfaði síðan
við endurskoðun og rak endurskoð-
unarskrifstofu í Reykjavík frá 1924
til æviloka. Hann var aðalendurskoð-
andi ríkisins frá 1943 til 1949. Björn
lést í Reykjavík 1967.
Margrét og Björn eignuðust tvö
börn, Aðalbjörgu, framhaldsskóla-
kennara, fædda 1926 og Árna, lög-
fræðing og löggiltan endurskoðanda,
fæddan 1927 og dáinn 1978.
Aðalbjörg giftist Skúla Guð-
mundssyni, verkfræðingi (undirrit-
uðum) 1949 og áttu þau þijár dæt-
ur, Ragnheiði, lækni, dáin 1981, en
hún var gift Jóni Barðasyni, kenn-
ara, Margréti Birnu, hjúkrunarfræð-
ing, sem er gift Árna Tómassyni,
löggiltum endurskoðanda og Erlu
Björgu, leikara, en hún er gift Brad-
ley Boyer, markaðsráðgjafa.
Árni kvæntist Ingibjörgu Jónsdóttur
1953, en hún dó 1988. Þau áttu fjög-
ur börn, Björn Einar, eðlisfræðing,
Brynhildi, lyfjafræðing; Ásgeir Þór,
lögfræðing og Jón Loft, stórmeistara
í skák og viðskiptafræðing, en hann
er giftur Þórunni Guðmundsdóttur,
kennara. Barnabörn Margrétar eru
sex.
Ég kynntist Margréti og Birni,
manni hennar fyrir 45 árum, þegar
við Aðalbjörg fórum að draga okkur
saman. Fann ég þá þegar þá hjarta-
hlýju sem Margrét hafði til að,-teera
í svo stórum stíl að einstakt mátti
teljast. Alltaf var hún tilbúin til að
hjálpa þeim sem hjálpar þurftu með
og átti það ekki aðeins við um fjöl-
skyldu og vini, heldur gekk hún til
liðs við félagasamtök sem unnu að
slíkum málum.
Hún gekk í kvenfélagið Hringinn