Morgunblaðið - 21.12.1991, Síða 34

»
4i
34
>r ffoa.T/'a^'tTn r<1 ^nTT^ i ní<fr a’ rnv!*:vha^
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. DESEMBER 1991
ADEC
Vönduðjapönsk gæðaúr á
frábæru veröi IBŒESSH
Fáanleg gyllt eöa tvílit, silfur
og gulllituð, meö svartri eða
hvítri skífu.
Fást hjá úrsmiöum
Þetta er ekki hægt!
eftir Halldór Jónsson
Ég komst til Þýskaiands á dögun-
um. Þar er svo margt í ólestri frá
íslenzkum sjónarhóli, að maður get-
ur bara ekki orða bundist. Við verð-
um að reyna að gera eitthvað, Is-
lendingar, til þess að koma vitinu
fyrir þetta fólk!
Hugsið ykkur kæru landar. Ég
þarf að fara inn á benzínstöðvar,
bæði í bæjunum og við hraðbraut-
ina. Hvað haldið þið að sé hægt að
kaupa þarna? Ó jú. Allar tegundir
af brennivíni á verði, sem er sama
eða lægra en í fríhöfninni heima í
Keflavík. Svo ekki sé talað um allan
bjórinn, vínið, sælgætið, blöð og
bakaríisvöru, fyrir utan smurolíu
og þurrkublöð.
Hvurslags er þetta? Sjá þeir ekki
hættuna, sem felst í því að bílstjór-
inn getur drukkið sig blindfullan
um leið og hann fer þarna inn til
að kaupa benzín? Brennivínið er svo
ódýrt, að þetta hlýtur að vera raun-
véruleg áhætta. Hver íslendingur
veit af áralöngum lærdómi af sér-
Dagskiima
frá degi til dags...
... er haukur í horni fyrir þá sem skipuleggja
vilja tíma sinn. Dagskinna er nýtt íslenskt dag-
bókarkerfi, klætt í fyrsta flokks kálfskinn. Aflar
upplýsingar eru á íslensku, lagaftar að íslenskum
aðstæðum og Dagskinnu fylgir fjögurra tíma
námskeið í tímastjórnun.
Dagskinna er árangurs-
ríkt dagbókarkerfi í glæsi-
_1 legum búningi. Ifún er
góð gjöf og ekki síðri eign,
I
Kr. 9.900;
Dagskinnan fæst í þrcmur litum
og tveimur stærðum, sú minni á
7.900,- kr. og sú stærri á
7.900»‘l 9.900,- kr. lnnifalið í
verði er gylling á nafni
eiganda Dagskinnunnar.
Kynntu þér Dagskinnu
frá Leðuriðjunni hf.
oitson
AlHon-Iæóiiriðjuii
liverfisgötu 52 • löl Keykjavík
Sími 91-2 14 58 • Fax 91-2 14 54
LEOURVORUR 1
fræðingum okkar um áfengismál,
að það er bæði nauðsynlegt að tak-
marka „aðgengi" að áfengi til þess
að reyna að halda aftur af drykkju-
fýsn fólks og líka að verðleggja það
nógu dýrt til þess að menn kaupi
minnna af því. Er bara hægt að
vera í EES-bandalagi með svona
bjálfum? Svo selja þeir bruggefni
líka. Skyldu þeir ekki vita að það
er hægt að brugga úr þeim?
Svo er það umferðarómenningin.
Hugsið þið ykkur bara! Sumstaðar
á hraðbrautunum keyra þeir langt
yfir 200 kílómetra hraða. Jafnvel
ófullir! Ég prófaði þetta líka af því
að ég var að missa af flugvélinni.
Maður er meira að segja furðanlega
fljótur að smitast af þessu og venj-
ast ferðinni. En ég slapp sem betur
fór og kominn er ég hér.
I þýzkum bæjum er 50 kílómetra
hámarkshraði. Þeir fara sumir yfir
það. Þá hefur lögreglan sumstaðar
sjálfvirkar radarmyndavélar, sem
taka mynd af spíttaranum. Hann
fær svo sektina í pósti og punkt í
einkunnabókina sína, sem löggan
geymir. Þegar punktamir eru orðn-
ir nægilega margir af þessum sök-
um eða þá öðrum yfirsjónum,
árekstrum, rauðljósakeyrslu o.s.frv.
þá kemur löggan og tekur af honum
skírteinið. Það er nú munur en hér,
þegar við æsum okkur ekki yfir
æskunni þó hún lendi í hávaðanum
af öllum árekstrum. Við vitum að
þetta eldist af þeim sem eftir lifa.
Ég verð alltaf meira og meira
bit með hveiju árinu sem ég keyri
um Þýzkaland. Ég sé aldrei árekst-
ur, almennilegar klessur á götu-
homum eða aftanákeyrslur. Ég hef
reynt að fá þýzkarana til þess að
keyra aftan á mig eða verða vit-
lausa og leggjast á flautuna, með
því að skella vinstra afturstefnuljós-
inu á þann sem kemur á eftir mér
í vinstri akrein og beygja fyrir þá
af hægri akreininni. Þeir bara
bremsa og hleypa mér inn á akrein-
ina. Og steyta ekki einu sinni hnef-
ana eins og þeir gerðu í gamla daga.
Svona er þetta í London líka
enda Englendingurinn jafnvitlaus.
Héma verða árekstranir af því að
rétturinn er ekki virbur. Það lætur
íslendingur sko ekki viðgangast.
Þurfum við ekki að senda íslenzka
ökukennara út til þess að kenna
þeim þar rétt viðbrögð við svona
háttalagi. Það á auðvitað að leggj-
ast á flautuna og reyna að klessa
duglega aftan á það fífl, sem ætlar
sér að skipta um akrein fyrir fram-
an íslending með rautt blóð í æðum.
Það kunnum við þó uppá hár hérna
heima á Fróni.
Einhver sagði mér og laug því
Ensk messa
í Hallgríms-
kirkju
í SAMRÆMI við hefð, sem skapzt
hefur á undanförnum 30 árum,
fer fram ensk messa í Hallgríms-
kirkju sunnudaginn 22. desemb-
er klukkan 16. Enskumælandi
fólki, fjölskyldum þeirra og vin-
um, hvaða trúarhópum, sem það
kann að tilheyra, er boðið að
vera við messuna.
Enskar messur af þessu tagi voru
fyrst haldnar í King’s College kap-
ellunni í Cambridge, Englandi, árið
1918 og eru þær enn í dag að
mestu óbreyttar að formi tif. Mess-
an er vanalega flutt á súnnudögum
í aðventunni í kristnum kirkjum í
enskumælandi löndum. Þátttakend-
ur lesa um fæingu Krists upp úr
ritningunni eða úr dæmisögum og
einnig eru sungin jólalög og jóla-
sálmar.
Mótettukór Hallgrímskirkju leið-
ir sönginn undir stjórn Harðar
Áskelssonar organista, Bernarad
S. Wilkinsson flytur einleik á flautu
og séra Karl Sigurbjörnsson predik-
ar.
sjálfsagt, að stefnuljós aftan á bíl
í útlöndum ætti réttinn gagnvart
þeim sem kemur á eftir. Svona bill-
eg ráðstöfun tæki bara alla spennu
úr traffíkklífinu.
Enda skulum við athuga það, að
ákeyrslur valda hagvexti í þjóð-
hagsskýrslum. Vita Þjóðveijar
þetta ekki? Hugsið ykkur allan þann
bísness í þjóðfélaginu, veltu og
gróða sem myndast af árekstrun-
um. Réttingaverkstæðin græða,
bílaumboðin stórgræða á varahluta-
verzlun, tryggingafélögin græða á
hærri iðgjöldum, læknarnir og
hjúkrunarfólkið græða, umferðar-
sérfræðingarnir græða, útfarar-
stofnanirnar græða. Allt kallar á
aukna veltu, vinnu, tekjur og hag-
vöxt. Allt þetta gætum við kennt
Þjóðvetjum. Þeir gætu notað þetta
til dæmis í atyinnubætur handa
þeim í austurhéruðunum.
Svo kom ég til Stuttgart. Þar var
ég í skóla einu sinni í fornöld fyrir
meira en 30 árum. Ráðhúsið þeirra
er rétt fyrir neðan „strikið" þeirra,
sem nefnist Königstrasse. Þétt-
byggt upp að ráðhúsinu í Stuttgart
er blokk upp á 3 stigahús og fjórar
hæðir hvert. Hvert stigahús málað
sitt í hveijum Iitnum. Innfæddir
kalla þetta þrílita húsið og allir
bæjarbúar þekkja þetta hús. Enda
er mér sagt að bærinn eigi það al-
veg eins og ráðhúsið.
Viti menn! Þegar ég gekk þarna
framhjá rétt um hádegisbil, þá skut-
ust jafnvel prúðbúnir menn þarna
inn og út. Alveg eins og gamla
daga. Þjóðveijar halda því fram,
að þessi starfsemi sé nauðsynleg
til þess að halda aftur af vissri teg-
und af glæpum. Menn gripu síður
til óyndisúrræða ef þeim gengi illa
á annan veg að afla sér vissra sam-
banda. Þeir eru sem sagt enn við
sama heygarðshornið Þjóðverja-
skammirnar og fyrir meira en 30
árum.
Þarna höfum við íslendingar verk
að vinna. Herra Þorsteinn veit
mætavel að þetta er ljótt. Þeim
persónum, sem þarna eru innan-
dyra, bæði þeim sem eru að selja
og þeim sem eru að kaupa, ber
auðvitað að refsa harðlega, bæði
með tugthúsi og fjársektum. Vor
guðhrædda þjóð getur hér unnið
mikið „forvarnarstarf" um allan
heim.
Og svo var það kaupmaðurinn
hann „Kaufhof“, sem er þarna í
götunni. Hann leyfir sér að selja
Islendingum alla hluti helmingi
ódýrara en þeir kosta upp á ís-
landi. Nema þá sem eru enn ódýr-
ari eins og til dæmis brennivín, sem
er sjö sinnum ódýrara. Vaskurinn
er að vísu aðeins 14% í Þýzkalandi
nema á matvælum, þar er hann um
helmingi lægri. Þetta skýrir auðvit-
að verðmuninn. Þetta nær auðvitað
ekki nokkurri átt. Mér finnst við
verðum að segja þeim að við teljum
24,5% virðisaukaskatt vera algert
lágmark á allt. Og hananú!
Ég skil ekki enn hvers vegna
enginn var orðinn fullur þarna eftir
hádegi á laugardegi, þegar ég var
að ráfa þarná í matvörukjallaran-
um, sem er svona 2.000 fermetrar
Halldór Jónsson
„Fram til baráttu ís-
lendingar. Frelsum
heiminn frá þessu
frelsi. Niður með þetta
frelsi og lága vöruverð
í öðrum löndum! Niður
með þetta innkaupa-
ferðafrelsi Islendinga!
Hvað ætli litli maðurinn
viti um lífið og tilver-
una? Hann er svo vit-
laus að það verður að
ráða fyrir hann! Lifi
siðferðið og sakleysið!"
að stærð og troðfullur af vörum og
brennivíni, alveg eins og hinar 4
eða 5 hæðirnar fyrir ofan voru full-
ar af öllu, sem mér gat dottið í hug
að til væri nema meira. Fólkið virt-
ist bara svo upptekið af að kaupa
ket á 200-400 krónur eftir sortum,
svo og annað kruðerí, að það bara
virtist ekki taka eftir öllu þessu
brermivíni!
Ég gekk út í þungum þönkum
yfir þessu brjálæði öllu. Það er skilj-
anlegt hjá formanni stórkaup-
manna, að vissara sé að girða Is-
lendinga af á einhvern snyrtilegan
hátt svo þeir séu ekki að þvælast
í útlöndum og koma heim með eitt-
hvað ódýrt útlent dót.
Um bjargvætt litla mannsins
Úti á götu spiluðu harmóniku-
leikarar, allt niðurí 10-12 áragaml-
ir og uppí áttrætt. Fólkið henti
klinki í húfurnar þeirra. Þetta var
hræðilegt að sjá. Barnaþrældómur
og betl. Ætli hann Fagin hafi ekki
verið á gæjum einhvers staðar?
Sígaunar og aðrir buðu vöru sína
á götunni, rétt eins og okkar fólk
í Kolaportinu. Hvað með Vaskinn?
Innblásnir menn héldu ræður á
götunni.
Einn þeirra spurði af hvetju litli
maðurinn léti alltaf fara með sig
eins og vitleysing! Hann vissi svar-
ið: „Það er af því að litli maðurinn
er svo vitlaus", hrópaði hann og
stappaði niður fótunum til áherzlu.
Ég var nokkuð sammála þessum
YFIRLYSING
VEGNA ummæla Jóhannesar
Pálmasonar framkvæmda-
stjóra Borgarspítalans í
Morgunblaðinu í gær er nauð-
synlegt að taka fram að lækn-
ar á Landakoti hafa ekki gert
launakerfi sitt að skilyrði fyr-
ir hugsanlegri sameiningu
Borgarspitala og Landakots
og því misskilningur að bera
þeim á brýn sérhagsmuna-
gæslu í þeim efnum.
Hinsvegar er það ekkert laun-
ungarmál, að læknarnir lögðu
áherslu á að stundunarkerfi
þeirra við sjúklinga héldist, að
meira eða minna leyti, enda ver-
ið hér við líði á spítalanum í tæp
90 ár og reynst vel. Ekki er
rétt að túlka þá afstöðu sem
faglega gagnrýni á þjónustu
Borgarspítalans, eins og skilja
má af orðum hjúkrunarforstjór-
ans í sama viðtali.
Starfsliði, Landakots, eins og
öðrum landsmönnum, er vel
kunnugt um það ágæta starf
sem unnið er á Borgarspítalan-
um og hefur enga löngun til að
kasta rýrð á það.
Viðar Hjarlarson,
ritari Læknaráðs
Landakotsspítala.