Morgunblaðið - 22.04.1992, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. APRÍL 1992
41
Látin er tengdamóðir mín, Kristín
Skaptadóttir, en hún lést 10. apríl
eftir þunga sjúkdómslegu. Kristín
fékk blóðtappa við heilann á jóladag
og var eftir það mállaus og máttlaus
fram að andláti. Eini tjáningarmáti
hennar voru augun, sem hlýjan
streymdi frá. Var alltaf þessi friður
og ró yfir henni, þar til yfír lauk.
Vil ég nota þetta tækifæri fyrir hönd
ættingja, að flytja hjúkrunarfólki á
deild 6A á Borgarspítalanum alúðar-
þakkir fyrir einstaka umönnun.
Kristín var fædd á Suður-Fossi í
Mýrdal 29. apríl 1906 og lést 10.
apríl 1992. Hún var dóttir Skapta
Gíslasonar, f. 1874 á Norður-Götum
d. 1924, og Margrétar Jónsdóttur,
f. 1877 d. 1912. Var hún fimmta
barn þeirra hjóna af ellefu, en nú
lifir aðeins Margrét, f. 1912, af þeim
alsystkinum. Síðar bjó Skapti með
Guðbjörgu Nikulásdóttur og átti með
henni þijár dætur, en af þeim lifir
Elísabet, f. 1921.
Kristín var hjá forehdrum sínum á
Suður-Fossi til 1912 er móðir hennar
lést. Fór þá til Vestmannaeyja og
var þar hjá skyldfólki sínu, Kristínu
Jónsdóttur móðursystur sinni og
Ólafí Ástgeirssyni í Litla Bæ. Það
gefur augaleið að erfitt hefur verið
fyrir Kristínu 6 ára gamla að yfir-
gefa föður sinn og systkini við lát
móður og flytjast til Vestmannaeyja,
en hún átti góða að í Eyjum. Þrátt
fyrir að hún færi ekki á mis við erfið-
leika lífsins var hún alltaf jákvæð í
tali um lífshlaup sitt.
Hún gekk í hjónaband 1924. Mað-
ur hennar var Runólfur Jóhannsson
frá Gamla-Hrauni við Eyrarbakka,
f. 1898 d. 1969. Runólfur var skip-
stjóri, skipasmiður og síðast skipa-
skoðunarmaður. Bjuggu þau lengst
af í húsi sinu á Hilmisgötu 7, Vest-
mannaeyjum.
Þeim varð fimm barna auðið: Reb-
ekka, f. 1925, d. 1976. Átti hún tvö
börn: Kristján og Ernu Olsen. Guð-
rún Gréta, f. .1928, og á hún þrjú
böm: Einar Öm, Órra og Kristin.
Hennar maður var Stefán Guðjohn-
sen sem er látinn. Guðlaug Kristín,
f. 1931, gift undirrituðum og eiga
þau fimm börn: Frímann, Kristínu,
Runólf, Ólaf Hauk og Kjartan. Þóra,
samlagast fjölskyldunni allri með
slíkum ágætum, að engum datt í hug
að hún hefði einhvern tímann verið
í Danmörku. Hún átti líka stoð I
systur sinni Evu, sem giftist til ís-
lands, Elíasi Jóhannessyni, rakara-
meistara frá ísafírði, bróður Brynj-
ólfs leikara. Ekki var nægilegt að
Árni sæi á bak konu sinni heldur tók
sykursýki að þjaka hann og áður en
yfír lauk var hann búinn að vera
fótalaus í mörg ár og með stöðugt
exem á höndum. Samt ferðaðist hann
um allt utanlands sem innan og lék
brids á Reykjalundi flesta daga um
árabil, en þar dvaldi hann síðustu
árin að mestu, þó margar helgar
væri hann hjá dóttur sinni, manni
hennar og bamabörnunum, sem
reyndust honum jafnvel og hann
þeim. Árni var fólkinu á Reykjalundi
þakklátur fyrir umönnunina og æðr-
aðist aldrei, þannig að frábær skjól-
stæðingur hlýtur hann að hafa verið.
Að leiðarlokum er margs að minn-
ast. Ferðirnar í gamla daga austur
fyrir fjall á Ford-vörubíl, árgerð
1924, t.d. með byggingarefni í sum-
arbústaðinn Fúakot. Sú bifreið út-
heimti tóbaksklúta á luktirnar í þok-
unni á Hellisheiði, eða heimsóknimar
til Þorbjargar heitinnar að Lundi á
Hellu sl. sumur. Efst standa þó
stundirnar með honum og Else, þeg-
ar söngvarinn og píanóleikarinn Árni
var í essinu sínu, og svo fjölskyldu-
samkomurnar á Skólavörðustígnum,
þegar við börnin fengum að njóta
okkar á meðan amma lifði. Þá sat
frændi sæll og brosti til okkar glaður
og hafði gjarnan sellófanpappír utan
af vindli eða einhverju slíku og vöðl-
aði honum upp milli þumalfingurs
og vísifíngurs, svo úr varð lítil
strangi, sem virkaði eins og rúllu-
gardína. Mikið undur fannst ungvið-
inu slíkar aðfarir um miðja öldina.
Lengra verður ekki haldið hér, en
iðnsöguritarar og aðrir fræðimenn
gera Árna Pálssyni betri skil síðar,
því hann hafði metnað fyrir iðngrein
sína.
Ævisögu eða minningargrein í
þeim skilningi hefði frændi okkar
eflaust síður óskað eftir. Þar sem
þessi orð eru rituð í þakklæti til hans
fyrir allt það sem hann var móður
f. 1936, var gift Birgi Ólafssyni og
áttu þau einn son, Ingólf, en þau em
bæði látin. Jóhann, f. 1944. Hann
er giftur Bergþóm Þorsteinsdóttur.
Hennar sonur er Þorsteinn.
Kristín tengdamóðir mín var ein-
stök kona. Allt frá að ég kynntist
henni fyrst fyrir rúmum 40 áram
hefur hún verið mér sem önnur móð-
ir. Aldrei heyrði ég hana hallmæla
nokkrum manni og alltaf var pláss
fyrir alla hjá henni, sem meðal ann-
ars kom fram í því, að hún ól upp
tvö dótturbörn sín, þau Kristján og
Emu.
Að lokum vil ég og fjölskylda mín
þakka Kristínu allt sem hún var okk-
ur og biðja henni Guðs blessunar.
Blessuð sé minning hennar, sem
reyndist öllum svo vel.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu -þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ólafur H. Frimannsson.
Okkur langar til að minnast ást-
kærrar ömmu okkar, Kristínar
Skaptadóttur, er lést á Borgarspítal-
anum 10. apríl 1992. í minningunni
tengjast amma, afi og Vestmanna-
eyjar órofa böndum. Eyjamar vora
okkar sumarleyfísparadis í sólríkju
æskuáranna. Hilmisgatan var okkur
athvarf, þar sem amma tók á móti
okkur af sinni einstöku hjartahlýju
og æðraleysi. Við þökkum ömmu
samfylgdina og leiðsögnina á lífsleið-
inni.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er
ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
Systkinin á Hagamel.
sinni, konu sinni, systkinum, dóttur,
barnabörnum og öðram venslamönn-
um, fyrirgefur hann það vonandi.
Hann dæmdi ekki. Hann sýndi okkur
aðeins óaðfinnanlegt fordæmi í um-
gengni sinni og viðmóti. Hann elsk-
aði tónlist og stundaði hana alla
ævi. Hann elskaði vinnu og stundaði
hana alla ævi uns heilsan brást.
Hann elskaði fólkið sitt og landið.
Vegna þess hver hann var og hvað,
þá var hann elskaður af fólkinu sínu.
Minningin um Árna Pálsson er með
því dýrmætasta sem við í fjölskyld-
unni höfum eignast. Við verðum því
alltaf rík.
Kærasti frændi, þökk fyrir sam-
fylgdina.
Hrafn Pálsson.
Háir sem lágir, mjóir sem breiðir, ungir sem aldnir
þurfa Weetabix til að halda athygli sinni og
starfsgleði í erli dagsins.
ÞÚ KEMST LANGTÁ EINNI KÖKU.
( EINNIG A SUNNUDÖGUM )
ÖRKIN1012-