Morgunblaðið - 11.03.1993, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. MARZ 1993
Soffía Jóna Vatns-
dal — Minning
Fædd 24. nóvember 1949
Dáin 2. mars 1993
í dag er til moldar borin mín
kæra frænka, Soffía Jóna Vatnsdal
Jónsdóttir, sem látin er fyrir aldur
fram. Undanfarið hefur hún Jóna
verið lasin og þurft að þola miklar
raunir og er það því kannski hugg-
un í harmi að nú hefur hún fengið
hvíld og frið, en eftir situr tregi hjá
okkur sem hana syrgjum.
Hún Jóna, eins og hún var kölluð
af systkinum sínum og öðrum nán-
_ um ættingjum, var yngsta systir
móður minnar og eru því fyrstu
minningar mínar sem tengjast
henni frá því ég var á barnsaldri
og fór með mömmu að heimsækja
hana í Steinagerði. Þá fékk ég
stundum að keyra Dúnu, einkadótt-
ur hennar, í kerru fyrir utan húsið
þeirra.
Um tíma bjuggu Jóna og Palli á
Húsavík og man ég hvað það var
skemmtilegt þegar við Birgitta
frænka fórum í heimsókn þangað
og dvöldumst í eina vikuk hjá þeim
í góðu yfirlæti. Jafnvel þótt Jóna
ætti þá sjálf orðið þrjú böm tók hún
vel á móti okkur gemlingunum og
hefur það sjálfsagt reynt á þolin-
mæðina, enda við uppátektarsamar
frænkurnar samankomnar.
Mörgum ámm seinna bauð Jóna
mér svo aftur að koma í heimsókn
og þá í lengri tíma en þegar ég var
hjá þeim síðast. Þá vora þau Palli
flutt til Kalifomíu og höfðu búið
þar í ein fjögur ár þegar ég kom
út til þeirra. Oft var lífið erfitt hjá
henni Jónu minni úti í Bandaríkjun-
um og hafði hún oft mikla heimþrá
og saknaði sinna. Og fór það svo
að hún og Palli skildu og Jóna flutt-
,ist aftur heim til íslands, en Palli
varð eftir úti. Frá dvöl minni í Kali-
forníu er margs að minnast og þá
stendur hæst þegar hún og Dúna
héldu mér afmælisveislu á tuttugu
ára afmælinu mínu. Buðu þær öllum
vinum og kunningjum til veislunn-
ar, en ég vissi ekkert af þessu uppá-
tæki þeirra, enda kom það skemmti-
lega á óvart. Þannig er Jónu rétt
lýst, hún var jafnan örlát og gjaf-
mild og vildi láta gott af sér leiða.
Hún var sérlega bamgóð og fékk
Tómas sonur minn að njóta þess
þegar við heimsóttum hana. Átti
hún þá oft nammi í pokahominu
sem hún gaukaði að honum.
En nú er hún Jóna dáin og við
Tommi getum því ekki heimsótt
hana meir, en minningin um Jónu
Jóns býr í huga okkar um aldur og
ævi.
Elsku Eyjólfur, Dúna, Jón Berg-
mann og Palli, ég sendi ykkur mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur og megi
guð gefa ykkur styrk.
Agnes Helga Bjarnadóttir.
Með örfáum orðum langar okkur
að minnast vinkonu okkar, Soffíu
Jónu Vatnsdal, sem fallin er frá
langt fyrir aldur fram. Við urðum
harmi slegnar er Eyjólfur sambýlis-
maður Soffíu tilkynnti okkur hið
sviplega andlát hennar. Soffía sakn-
aði bama sinna mjög mikið sem öll
era búsett í Ameríku ásamt föður
sínum. Okkur er það efst í huga
að þegar við heimsóttum Soffíu, þá
brást það ekki að hún dró fram
myndir af börnunum og kortin eða
bréfin sem hún hafði fengið og
sýndi okkur hvað bömin hennar
vora henni kær. Stóð til að Soffía
færi út til þeirra í næsta mánuði
og hlakkaði hún mikið til. Vora það
ófá símtölin til okkar sem fjölluðu
um þessa Ameríkuferð hennar til
bamanna.
Soffía var mjög dugleg og vinnu-
söm kona og vann hún í fleiri en
einni vinnu, en samt hafði hún allt-
af tíma til að hjálpa okkur og taka
þátt í sorg okkar og gleði. Og trúum
við því að sem hennar jarðvist er
lokið sé hún nú í hlýjum örmum
foreldra sinna, sem hún missti ung,
að árum, og biðjum við algóðan guð
að styrkja börnin hennar og vaka
yfir velferð þeirra. Sambýlismanni
og öðrum ástvinum vottum við okk-
ar dýpstu samúð.
Ásta B. og Anna Hauks.
Ég bý að brosum hennar
og blessa hennar spor
þvi hún var mild og máttug
og minnti á jarðneskt vor.
(Davíð Stefánsson)
Það er erfítt að setjast niður og
kveðja góðan vin, sem horfínn er
burt af þessu jarðsviði allt of fljótt.
En það er einn sem ræður.
Það hefði ekki verið Soffíu minni
að skapi að ég færi með lofgjörð
um hana liðna. Alltaf gat ég þó
leitað til hennar, hvort sem var í
gleði eða sorg.
Kannski hafði það tilgang að þú
komst í kaffí daginn áður en þú
t
Faðir okkar,
GÍSLI LINDAL STEFÁNSSON
frá Grindavik,
lóst í Landspítalnum 9. mars.
Börn hins látna.
t
Eiginmaður minn,
GUNNAR ÓLAFSSON
frá Reykjarfirði,
Snorrabraut 56,
er látinn.
Sigurlaug Magnúsdóttir.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
frú FANNÝ HELGA ÁSGEIR3DÓTTIR,
Furugerði 1,
Reykjavík,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ólafur Magnússon, Fanney Sigurjónsdóttir,
Ásdís Helga Ólafsdóttir, Sigurþór Oskarsson,
Magnús Olafsson, Þuríður Ingólfsdóttir
og barnabarnabörn.
kvaddir þennan heim og við spjöll-
uðum saman um alla heima og
geima. Ekki grunaði okkur þá að
þetta yrði okkar síðasti fundur. Við
áttum svo margt ógert og ósagt.
Elsku Soffía mín, ég þakka þér
af alhug allt sem þú hefur miðlað
mér af reynslu þinni og ég trúi því
að algóður guð taki á móti þér. Þú
varst búin að þjást í veikindum þín-
um, þótt þú bærir þau ekki á torg
fyrir hvem sem var.
Guð blessi minningu þína. Ég
votta öllum aðstandendum þínum
mína dýpstu samúð og vona að guð
gefi þeim styrk í sorg þeirra. Far
þú í friði, Soffía mín.
Elfa Björnsdóttir.
í dag verður jarðsungin frá Bú- -
staðakirkju uppeldissystir okkar,
Soffía Jóna Vatnsdal Jónsdóttir,
sem lést í Reykjavík hinn 2. mars.
Jóna, eins og við kölluðum hana
alltaf, var fædd 24. nóvember 1949
í Reykjavík. Hún var dóttir hjón-
anna Jóns Guðmundssonar og Soff-
íu Jóhönnu Vatnsdal Pálsdóttur.
Hún var yngst fimm systkina, en
þau eru, auk Jónu, Svava Vatns-
dal, Hafsteinn Bergmann, sem er
látinn, Fanney og Agnes Guð-
munda. Jóna missti móður sína
aðeins þriggja ára gömul og föður
sinn þegar hún var átta ára. Þá kom
Jóna í fóstur til foreldra okkar,
þeirra Angantýs Guðmundssonar
og Arínu Ibsens. Aldurs síns vegna
lenti hún í miðjum systkinahópnum.
Okkur þótti strax vænt um hana
og varð hún fljótt ein af okkur.
Jóna átti erfiða ævi. Þegar á
unga aldri þurfti hún að horfa á
eftir ástvinum sínum. Fyrst foreldr-
um sínum, eins og áður er rakið,
síðar fósturföður, þegar hún var
14 ára, og bróður sínum Hafsteini
á besta aldri.
Jóna giftist ung Páli Axel Guð-
mundssyni matsveini og áttu þau
þijú böm. Þau heita Kristrún Ar-
ína, fædd 1. febrúar 1968, maki
Jeff Hoydal; Jón Bergmann, fæddur
31. júlí 1971, unnusta Dahlia Guti-
errez; og Páll Axel, fæddur 5. nóv-
ember 1974. Jóna og Páll hófu sinn
búskap hér á höfuðborgarsvæðinu,
síðan bjuggu þau um tíma á Húsa-
vík, þar til útþráin leiddi þau með
barnahópinn til Bandaríkjanna. Þar
bjuggu þau í sex ár þar til leiðir
þeirra Páls skildu. Óll era böm
þeirra mannvænleg og hafa þau
valið sér starfsvettvang í Bandaríkj-
unum, þar sem þau nú búa. Þar
hefur einnig búið eiginmaður henn-
ar eftir að þau slitu samvistir.
Börnin vora Jónu afar kær og
saknaði hún þeirra sáran. Þó að hún
óskaði þess oft að þau væra nærri
sér, skildi hún og virti ákvörðun
þeirra, enda sagði hún oft að böm
sín hefði maður einungis tímabund-
ið og gæti ekki gert kröfur til að
hafa þau eftir að þeim væri skilað
út í lífíð. Við vitum að tilfinningar
hennar og barnanna voru gagn-
kvæmar, enda var mjög kært með
þeim. Þá er samband barnanna inn-
byrðis bæði náið og gott.
Jóna átti á síðari áram við per-
sónulega erfiðleika að stríða, sem
hún reyndi að vinna bug á. Jóna
eignaðist marga góða kunningja og
vini í samtökunum SAA og AA og
virðum við hlýhug þeirra í hennar
garð. Hún stofnaði fyrir nokkram
árum heimili með Eyjólfi Agnars-
syni og bjuggu þau saman allt þar
til hún lést. Eyjólfur veitti henni
góðan stuðning í erfiðleikum henn-
ar og áttum við oft ánægjulegar
stundir saman, síðast nú um nýliðin
jól. Eyjólfur syrgir nú ástvin sinn
og samhryggjumst við honum á
þessari sorgarstund.
Jóna hafði stórt hjarta og var
einstaklega örlát. Hún naut þess
að gleðja fólk með gjöfum og böm
hændust mjög að henni.
Við munum sakna Jónu sáran
og það munu einnig aðrir gera, sem
þekktu hana vel. Við biðjum góðan
Guð að veita bömum hennar, fóst-
urmóður og systkinum styrk í harmi
þeirra.
Heyr mína bæn!
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig
við það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
Ibsen, Bára, Auður, Hauk-
ur, Ólafur og Guðrún Ang-
antýsbörn.
í dag 11. mars verður til moldar
borin í Reykjavík elskuleg frænka
Eiginmaður minn, VALDEMAR HELGASON
leikari,
Skaftahlíð 12,
lóst 10. mars. Jóhanna Björnsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn,
ÞORKELL GUNNARSSON
bóndi,
Akurtröðum,
Eyrarsveit,
andaðist í Landspítalanum að kvöldi 8. mars.
Útförin fer fram frá Setbergskirkju laugardaginn 13. mars kl. 14.00.
Fyrir hönd sona, tengdadætra, barnabarna og barnabarnabarns,
Marta Kristín Böðvarsdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA E. BJÖRNSDÓTTIR,
áður Háteigsvegi 9,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstudaginn 12. marskl. 13.30.
Jónína Jóhannsdóttir, Úlfar Guðjónsson,
Guðrún Jóhannsdóttir, Ellert Jensson,
barnabörn og barnabarnabörn.
mín Soffía Jóna Vatnsdal. Jóna,
eins og nánasta fjölskyldan kallaði
hana, var yngsta barn hjónanna
Jóns Guðmundssonar skipstjóra og
útgerðarmanns í Keflavík, d. 1958,
og Soffíu Jóhönnu Vatnsdal Páls-
dóttur, d. 1953. Systkini Jónu:
Svava Vatnsdal, Fanney, Agnes og
Hafsteinn Bergmann, d. 1989.
Aðeins níu ára gömul var Jóna
búin að missa báða foreldra sína.
Föðurbróðir hennar, Angantýr Guð-
mundsson, og kona hans, Arína
Ibsen, tóku hana að sér og ólu upp.
Árið 1968 giftist Jóna Páli Axeli
Guðmundssyni og eignuðust þau
þijú böm: Kristrúnu Arínu, Jón
Bergmann og Pál Axel. Þau hjónin
bjuggu lengst af í Reykjavík, nokk-
ur ár á Húsavík og 1980 tók fjöl-
skyldan sig upp og fluttist til
Bandaríkjanna.
Jóna saknaði alla tíð föðurlands-
ins og 1986 skildu þau hjónin og
Jóna kom heim til íslands.
Þegar ég hugsa til Jónu minnar
er margs að minnast, enda aldurs-
munur á okkur aðeins sjö ár.
Jóna passaði okkur systkinin oft
og þegar hún byijaði að búa og
eignast börn, snerist þetta við, ég
passaði fyrir hana. Það var alltaf
svo gott að leita til hennar Jónu,
hún var svo góður vinur og bjó yfir
svo miklum persónutöfrum. Þegar
Jóna gekk með Palla, yngsta barn
sitt, gekk ég með elsta barn mitt.
Páll var þá að vinna í Vestmanna-
eyjum og Jónu var illa við að vera
ein, að svo hún fékk mig til að
vera hjá sér. Frá þeim tíma á ég
margar góðar minningar og við
höfðum það gott saman.
Seinustu æviár sín var Jóna ekki
heil heilsu, hún bjó með Eyjólfi
Agnarssyni, sem reyndist henni vel.
Það er alltaf sárt að kveðja góð-
an vin. Þetta vers kemur í huga
minn:
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku Eyjólfur, Dúna, Jón Berg-
mann og Palli, aðrir ættingjar og
vinir, ykkur votta ég mína dýpstu
samúð.
Katrín Bjarnadóttir.
Enn einu sinni hefur verið höggv-
ið skarð í fjölskyldu okkar. Litla
systir mín hún Jóna er dáin.
Þegar ég hugsa til hennar er
margs að minnast. Það kemur upp
í hugann, hve oft hún var mikil
hjálparhella þegar börnin mín voru
lítil, alltaf boðin og búin að passa
þyrfti ég þess með. Þegar ég flutt-
ist til Svíþjóðar 1969 fékk Sævar
sonur minn að vera hjá henni um
veturinn, svo_ hann gæti klárað
landsprófíð. í mínum veikindum
reyndist hún mér vel, þó að hún
væri ekki heilsugóð sjálf.
Heimurinn er harður og erfítt að
lifa eftir öllum lögmálum þeim sem
okkur eru sett, við vitum aldrei
hvað bíður okkar þegar nýr dagur
rennur upp.
Ég er þess fullviss að Jónu líður
vel þar sem hún er núna.
Elsku Eyjólfur, Dúna, Jón Berg-
mann og Palli, aðrir ættingjar og
vinir, mínar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Guð veri með ykkur öllum.
Svava Vatnsdal Jónsdóttir.
LEGSTEINAR
JuVSTItliWI1
720 Borgarfirði eystra,
sími 97-29977, fax 97-29877
VETRARTILBOÐ
Blóm Skreytingar Gjafavara
Kransar Krossar Kistuskreytingar
Opið alla daga frá kl. 9-22
Fákafeni 11
s. 68 91 20