Morgunblaðið - 04.03.1995, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 4. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
HILMAR BERNHARD
GUÐMUNDSSON
+ Hilmar Bemhard Guð-
mundsson fæddist í Reykja-
yík 13. ágúst 1962. Hann lést í
Ólafsvik 23. febrúar síðastlið-
inn og fór útfðr hans fram frá
Kristskirkju 2. mars.
OKKUR langar í örfáum orðum að
minnast látins vinar, Hilmars Guð-
mundssonar. Við vinkonumar hitt-
um Hilmar fyrst þegar hann kom
til Vopnaflarðar sumarið 1988 sem
tannlæknanemi. Það hefur vafa-
laust verið erfitt að koma og ætla
eyða heilu sumri í litlu sjávarþorpi
einn síns liðs og þekkja engan. Það
reyndist honum ekki erfiðara en svo
að hann var orðinn einn af okkur
áður en vika var liðin. Það var oft
hlegið dátt þegar borgardrengurinn
steig sín fyrstu spor í sveitinni.
Minnumst við þess helst þegar leið
okkar lá með Hilmari á hans fyrsta
hestamannamót, þar sem hann stóð
fastur á því að rauður múll væri
úr dýraríkinu en ekki „beisli".
Það eru margar skemmtilegar
minningar sem koma upp í hugann
þegar við minnumst Hilmars. Hann
var einlægur og skemmtilegur og
alltaf tilbúinn að hlæja að óförum
sínum í sveitinni.
Með þessum örfáu minningar-
brotum viljum við þakka fyrir stutt
en góð kynni og biðjum við góðan
Guð að styrkja sambýliskonu hans
og fjölskyldu.
Ég græt ei en geng og þegi,
en grátþung er leiðin min.
Ó, stoltasta stjaman á himni
nú stari ég upp til þín!
Það var, og ég vil ekki tefja.
Ég veit hvar í ijarska skín,
stoltasta stjaman á himni
og starir niður til min!
(Jónas Guðlaugsson)
Sylvía, Elísabet, Hanna
og Harpa Rós.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég kveðja vinnuveitanda minn
og góðan vin, Hilmar B. Guðmunds-
son.
Ég kynnist Hilmari árið 1990
þegar hann kom til starfa í Ólafs-
vík og áttum við gott samstarf í
fimm ár. Hilmar reyndist mér og
minni fjölskyldu vel í gegnum árin,
sérstaklega í veikindum innan fjöl-
skyldunnar og voru þær ófáar ferð-
imar sem ég fór með þeim Hilmari
og Kolbrúnu til og frá Reykjavík.
Ég þakka fyrir að hafa kynnst
Hilmari.
Guð veiti Kolbrúnu, foreldrum
Hilmars, bróður og öðrum aðstand-
endum styrk á þessum erfiðu tím-
um.
BERGURÞOR-
STEINSSON
+ Bergur Þorsteinsson fædd-
ist á Litla-Hofi í Oræfasveit
22. júlí 1903. Hann lést á Skjól-
garði 15. febrúar siðastliðinn
og fór útför bans fram frá
Hofskirkju 21. febrúar.
ELSKU afi okkar. Okkar fyrstu
minningar eru þér tengdar. Við
bjuggum hjá ykkur, mamma, pabbi
og §ögur lítil böm f einu heribergi
og svo þið amma og Guðjón og Öm
uppi á lofti. Þannig að það fór eklri
hjá að þið ættuð hlut í uppeldinu á
okkur krakkagrislingunum.
Ábyggilega hefur reynt á sambúð-
ina því ekki var húsið stórt. En það
er ekki I minningunni. Yfir henni
er bjart.
Þú lést þig okkur varða. Þú
skammaðir okkur stundum og þeg-
ar við fórum að geta hjálpað tU þá
leiðbeindir þú okkur. Jaftia vel úr
heyinu, ekki ærast í fénu, reka
kýmar rólega heim. Þetta var samt
ekki óþægilegt því oft fylgdum við
þér eftir, því þér fannst líka að
böm ættu að fá að vera böm. Við
fengum far í hjólbörunum og um
vetur þegar inniveran var orðin löng
stigum við til skiptis við stokkinn.
Þegar hver hafði aldur til fengum
við litlar hrífur sem þú útbjóst og
það var stór stund þegar við gátum
rakað úti á bletti.
Svo var það súkkulaðið í skápn-
um. Oft var setið í eldhúsinu og
mænt á skápinn og beðið eftir að
þú kæmir inn því þá áttum við vís-
an mola. Það var einn moli á mann
og mest einu sinni á mann og við
t
Móöir mín og fósturmóðir,
ELÍN BJÖRG GUÐBJARTSDÓTTIR,
sem andaöist 28. febrúar á Hom-
brekku, Ólafsfirði, verður jarðsungin frá
Ólafsfjarðarkirkju mánudaginn 6. mars
kl. 14.00.
Sigurlína Sigurðardóttir,
Þorsteinn M. Einarsson
og fjölskyldur.
t
Faðir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
HELGI EUASSON
fv. f ræðslumálastjóri,
andaðist miðvikudaginn 22. febrúar.
Jaröarförin hefur farið fram.
Við þökkum auðsýndan hlýhug og vináttu i veikindum hans og
við andlát hans.
Þórhallur Helgason, Ambjörg Auður ÖmóHsdóttir,
Gunnlaugur Helgason, Valgerður Björnsdóttir,
Bergljót Gyða Helgadóttir, Aðalsteinn Daviðsson,
Haraldur Helgason, Karen Eíríksdóttir,
bamaböm og bamabarnabörn.
MINNINGAR
Lýs, mflda ljós, í gegnum þennan geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er heim.
Ó, hjálpin min,
styð þú minn fót; þótt fetín nái skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt
Þú Ijós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtír senn.
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá, sem bam ég þekktí fjr.
(MatthJochumsson)
Kristín Sigurðardóttir
og fjölskylda.
Okkur setti hljóð þegar okkur
barst sú fregn á fimmtudagsmorg-
un þann 23. febrúar sL að hann
Hilmar starfsfélagi okkar og vinur
væri látinn. Orð mega sín Iftils á
svona stundum, svo við kveðjum
Hilmar, okkar kæra vinnufélaga og
vin, með þessum sálmi:
Drottinn vakir, Drottinn vakir,
daga’ og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og bezta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottínn elskar, - Drottínn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pétursson)
Við færum unnustu hans, for-
eldrum, bróður og fjölskyldu okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Starfsfólk Heilsugæslustöðvar
Ólafsvíkurlæknishéraðs.
vissum að ekki þýddi að biðja um
meira.
Þannig varst þú gagnvart okkur,
þú kenndir okkur að bera virðingu
fyrir þér og öðrum fullorðnum án
þess að vera harður eða strangur.
Þetta kom svo eðlilega. Við vissum
alltaf hvar við höfðum þig og þér
þótti áreiðanlega vænt um okkur
því alltaf sóttum við í návist þína.
Elsku afi, þú varst orðinn þreytt-
ur og nú ert þú hjá ömmu. Bemsku-
minningar okkar eru þér svo tengd-
ar að ef við hugsum til baka þá
verður þú alltaf þar. Þótt þú sért
farinn úr okkar næsta nágrenni þá
lifir minningin og það sem þú sagð-
ir, með okkur. Það eru svo ótal
myndir þér tengdar.
Astarkveðjur og þökk fyrir sam-
fylgdina.
Margrét, Kristinn, Þórhildur,
Birna Pála og Hulda Rún.
SVAVA
JÓHANNESDÓTTIR
+ Svava Jóhann-
esdótfir fædd-
ist á Herjólfsstöð-
um í Álftaveri 14.
janúar 1926. Hún
lést á Landspítal-
anum 20. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Lágafells-
kirkju 3. mars.
ELSKU mágkona mín
er látin, eftir erfiðan
sjúkdóm. Aldrei
heyrði ég hana kvarta, hún bar
sig alltaf svo vel að hver sem til
hennar kom fór alltaf bjartsýnni
til baka.
Það var fyrir 20 árum að hún
kom inn í líf mitt, er ég kynntist
bróður hennar. Vil ég minnast
hennar með þakklæti. Hún var
mér alltaf mikill styrkur, hlustaði
á öll mín vandamál og var svo hlý
og skilningsrík, tók mér alltaf
opnun örmum. Mér leið alltaf bet-
ur og var bjartsýnni á lífið og til-
veruna eftir rabb við hana.
Elsku mágkona mín, ég vil
þakka þér allar þær dýrmætu og
ógleymanlegu stundir sem ég átti
með þér. Gísla og dætrum votta
ég mína dýpstu samúð og bið Guð
að vera með þeim.
Megi minningin um yndislega
konu sefa sárasta söknuðinn.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Ilulda Sím.
Frábær kona er gengin. Móðir
æskuvinkonu minnar verður kvödd
hinstu kveðju í dag.
Þegar Gulla vinkona mín
hringdi I mig og lét mig vita að
móðir hennar, Svava Jóhannes-
dóttir, hefði látist þá um nóttina
dofnaði ég upp.
Það er furðulegt hvemig mann-
skepnan er. Maður vissi að hveiju
stefndi, en samt kem-
ur dauðinn alltaf
jafnmikið á óvart.
Sorgin verður alltaf
jafnsár og mikil,
söknuðurinn sömu-
leiðis.
En þessi góða kona
hélt reisn sinni fram
á síðustu stundu og
ég veit að svoleiðis
vjldi hún fara, klár
andlega og óháð að
flestu leyti. Minning-
amar um þessa yndis-
legu konu og hið góða
heimili hennar
streyma fram. Þetta var mitt ann-
að heimili æskuáranna. Þegar ég
þeysti niður brekkuna á spýtu-
hesti, heiman frá mér að húsinu
nr. 9. Alltaf var ég jafn velkomin.
Þegar mamma fór að vinna eitt
sumar voram við systumar í pöss-
un hjá Svövu. Það vora meiri
dýrðardagamir, þar fékk ég þá
bestu kakósúpu sem ég hef á ævi
minni fengið. Ef mamma var ekki
heima þegar ég kom úr skólanum
þá var farið til Svövu, og „gúffað"
í sig, hvort heldur var á matar-
eða kaffitímum.
Þegar farið var í Borgarfjörðinn
til Einars og Siggu á sumrin var
ekkert mál að bæta einum við.
Þegar þið fluttuð á Selfoss stóð
ykkar heimili alltaf ogið og ég var
velkomin sem áður. Ég man ekki
eftir mér öðravísi en að þekkja
Svövu. Hún var mér mun nákomn-
ari en margt mitt skyldfólk.
Fátt jafnast á við að eiga góða
vini.
Elsku Svava mín, ég kveð þig
í hinsta sinn með kæra þakklæti
fyrir allt. Ég veit að þú ert löngu
búin að fyrirgefa okkur Gullu, fyr-
ir að hafa troðið draslinu undir
rúm forðum daga ásamt öðram
strákapörum. Þú hafðir lúmskt
gaman af þessum uppátælq'um
okkar af því þú hafðir húmorinn
í lagi.
Elsku Gísli minn, Eygló, Tóta,
Gulla, bamaböra og barnabama-
böm, ykkar er sorgin mest. En
góðrar konu er gott að minnast
Auður Steingrímsdóttir.
MARÍA VESTMANN MÖLLER
+ María Vestmann Möller
fæddist á Akranesi 21. nóv-
ember 1943. Hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurnesja 1. febrúar síð-
astliðinn og fór útför hennar
fram frá Áskirkju 10. febrúar.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark tfl að breyte því
sem ég get breytt
og vit tfl að greina þar á milli.
MEÐ örfáum orðum langar okkur
tfl að kveðja kæra vinkonu, hana
Mæju okkar. Þegar við kvöddum
hana um miðjan janúar, vegna þess
að við voram að fara til útlanda,
þá vissum við að hveiju stefndi og
að við mundum jafnvel ekki sjá
hana oftar. Sú varð og raunin því
að hún sofnaði að morgni 1. febrú-
ar og vaknaði ekki aftur. Það var
hinn illvígi sjúkdómur krabbameinið
sem lagði hana að velli á aðeins
örfáum mánuðum.
Mæja barðist eins og Ijón, hún
ætlaði sér að lifa og hún ætlaði sér
að gera svo margt, meðal annars
að klára námið sem hún byijaði á
fyrir nokkram áram. Við dáðumst
að kjarki hennar og bjartsýni sem
var svo ríkjandi hjá henni allan tím-
ann.
Það era orðin nokkuð mörg ár
síðan við Lúlli kynntumst Einari og
Mæju. Við kynntumst á tímamótum
í lífi okkar allra. Það var þegar við
vorum öll að koma út úr mykrinu,
sem hafði umlykt okkur allt of lengi.
Við voram svo heppin að ljósið átti
eftir að skína á okkur og skein
bjartar og bjartar eftir því sem
tíminn leið. Oft var skroppið til
Einars og Mæju eða öfugt, margur
kaffisopinn drukkinn, margt spjall-
að og brallað.
Fyrir nokkram áram ákváðum
við Lúlli að skella okkur tfl Kanarí-
eyja og sögðum ykkur frá þessari
ákvörðun okkar. Það liðu ekki
margir dagar þar til þið hringduð
og sögðust ætla að koma líka og
við fóram báðar fjölskyldumar.
Þama áttum við yndislegar stundir
saman. Lúlli og Einar nutu þess
að liggja í sólinni allan daginn, en
við Mæja vildum nú kíkja í búðimar
og fara á markaðinn. Við byijuðum
á því að kaupa boli á stelpumar
okkar fyrsta daginn og það var
farið að prútta og við þóttumst nú
heldur fá þá á góðu verðL Við vor-
um ekki eins roggnar þegar við
sáum sams konar boli ódýrari á
öðram stað, en við áttum eftir að
læra þetta og voram bara orðnar
ansi kræfar. Þetta varð upphafið
að því að við höfum öll farið á hveiju
ári tfl sólarlanda, þó við höfum nú
ekki alltaf getað farið öll saman.
Lengi vel var Mæja ákveðin í því
að hún ætlaði til sólarlanda í vetur
en þri miður varð ekki af þeirri
ferð. í staðinn er hún farin í aðra
og lengri ferð. Ég veit að þar sem
hún er núna er hún umvafin sól-
skini og birtu.
Elsku Einar, Dúlla, Biggi, Kiddi
og aðrir aðstandendur, við biðjum
guð að styrkja ykkur. Þið eigið
góðar og fallegar minningar og
minningamar er það sem enginn
getur frá okkur tekið.
Guð geymi elsku Mæju okkar.
„Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég er
svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur. En þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug
lyftist sál mín upp í móti til ljóss-
ins: Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur, og ég, þótt látinn
sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu."
Þórdís, Lúðvík og Elínborg.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprcntuninni. Auðveld-
ust er móttaka Bvokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld i úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á nctfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tiimæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við mcðalilnubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttncfni undir grcinunum.