Morgunblaðið - 28.03.1995, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 28. MARZ 1995 47
kartöflur og það má með sanni
segja að það eru bestu rófur sem
við höfum bragðað.
Hann afí var einstakur maður
og það mun enginn koma í hans
stað. Við þökkum fyrir að hafa
fengið að kynnast honum afa og
elsku afi: takk fyrir allt sem þú
kenndir okkur. Við biðjum góðan
guð að blessa afa okkar og varð-
veita hann.
Karlotta og Linda.
Kynni mín af Halli voru einkum
á yngri árum. Margar skemmtileg-
ar minningar á ég frá heimili þeirra
hjóna, Háholti 11 Keflavík, en
yngsti sonur þeirra, Ragnar Krist-
björn, er æskuvinur minn.
Öðru fremur kann ég Halli mín-
ar bestu þakkir fyrir ógleymanleg-
ar stundir í Smiðshúsum, á Staf-
nesi. Þar á fjölskyldan fallega jörð
við sjóinn, ásamt sumarhúsi.
Hallur kom mér fyrir sjónir sém
mjög dagfarsprúður maður. Hann
gaf sér ávallt tíma til þess að
spjalla við okkur unga drengina
um lífið og tilveruna. Oft kom
hann okkur til að hlæja með sínum
skemmtilegu frásögum. Þegar ég
lít til baka eru stundimar sem við
félagamir áttum í Smiðshúsum
þær eftirminnilegustu frá æskuár-
unum. Þeirra stunda hefði ekki
notið við nema til hefði komið vel-
vild Halls í okkar garð.
Það sem mér þótti mest heill-
andi við Hall var elska hans á land-
inu. „Landið sem Guð gaf okkur,“
sagði hann eitt sinn við mig suður
á Stafnesi, á mínum yngri árum.
Það var á þeim árum þegar mér
farinst Guð bara vera til í „Faðir-
vorinu“ heima á kvöldin fyrir
svefninn! Ég hugsaði lengi um það
hvemig Guð gæti gefið manni land.
Það er skrítið hvernig ein setning,
eitt augnablik, úr bamæsku getur
setið svona í manni og öðlast svo
nýja, dýpri og fullkomnari merk-
ingu, tæpum 20 ámm síðar í guð-
fræðinámi.
Á síðasta ári fékk ég fyrir tilviij-
un tækifæri til þess að ræða við
Hall um trúna á Guð. Þar fékk ég
staðfestingu á því sem ég vissi, frá
því að Hallur ræddi við mig um
„Guðsgjöfma" út á Stafnesi, að þar
fór trúaður maður. Maður sem
setti traust sitt á Guð og óttaðist
eigi þó að heilsunni hafi tekið að
hraka.
Það skiptir máli hver afstaða
okkar er til Guðs þegar við yfirgef-
um okkar jarðneska líf. Páll postu-
li segir okkur að ef við deyjum í
trú á Jesú Krist yfirgefum við okk-
ar jarðneska líkama, stígum upp
til Guðs og fáum þar nýjan líkama
og hefjum nýtt eilíft líf í nýju ríki,
ríki Guðs, líf sem aldrei tekur enda.
Enginn þarf því að óttast dauðann,
sé hann lifandi trúar á Guð.
Jesús sagði: „Sá sem elskar
mig, mun elskaður verða af föður
mínum, og ég mun elska hann og
birta honum sjálfan mig.“ Með
þessi fyrirheit í farteskinu gekk
Hallur á fund Guðs síns, þessa
undursamlega Guðs, „sem gaf okk-
ur landið“, þar fær hann nú að
njóta meiri gæða en hugur okkar
girnist.
Eiginkonu Halls, Karlottu
Sigurbjömsdóttur, uppkomnum
börnum þeirra hjóna og aðstand-
endum öllum, votta ég mína dýpstu
samúð.
Drottinn blessi minningu Halls
Guðmundssonar.
Birgir Þórarinsson.
Hann smá þynnist, vinahópur-
inn. Það var okkur nokkurt áfall,
er okkur var tilkynnt, að vinur
okkar og nágranni, Hallur Guð-
mundsson, hefði verið fluttur fár-
sjúkur á sjúkrahús í Reykjavík, þar
sem hann lézt svo sama kvöldið.
Hann, sem bjartsýnin var að byrja
að ná tökum á, eftir fremur erfíðan
vetur. Hann var einmitt farinn að
hlakka til að komast á æskuslóðir
í Berufírði, þar sem hann var búinn
að koma sér upp sumarbústað upp
á Fossárdal, í samvinnu við Her-
mann, bróður sinn. Þar var hann
einnig búinn að koma sér upp vísi
að fögrum skógarreitum og hugði
á frekari framkvæmdir, bæði við
byggingar og gróðursetningu.
Okkur finnst eftirfarandi vísa
eftir Aðalstein Halldórsson, sem
einmitt er skráð við afmælisdag
Halls í gamalli afmælisdagabók,
lýsa honum og áhugamálum hans
einkar vel:
Hlúðu að stráura, hlúðu að rós,
hlúðu að kærleiks eldi.
Þí eipastu vini og lýsandi ljós
lífsins á síðsta kveldi.
Hallur fæddist og ólst upp í
Berufirði og þar lágu rætur hans
ætíð djúpt í jörðu, þótt forlögin
MINIMINGAR
ætluðu honum búsetu á öðru lands-
horni. Hann var ekki í rónni, nema
hann gæti skroppið nokkrum sinn-
um á ári á æskuslóðir sínar, og
alltaf var hann reiðubúinn að að-
stoða frændur og vini austanlands
á allan hátt og taldi ekki eftir sér
fyrirhöfnina.
Hallur fluttist ungur til Suður-
nesja og festi þar ráð -sitt. Hann
lærði fljótlega á bíl, fékk sér vöru-
bíl og stundaði vörubílaakstur um
árabil og síðan leigubílaakstur. Síð-
ustu árin annaðist hann akstur
þorskaheftra barna og unglinga af
Suðurnesjum til náms í Reykjavík.
Jafnframt akstrinum ræktaði
Hallur garðávexti, sem hann Seldi
bæði í verslanir og heimahús. Hann
hafði sérlega gott lag á börnum
og unglingum, sem löðuðust ósjálf-
rátt að honum. Þessir ungu vinir
hans voru áijáðir í að fá að taka
þátt í söluferðum með honum og
eiga margar og dýrmætar minning-
ar úr þeim ferðum.
Við hjónin höfum verið nágrann-
ar Halls og fjölskyldu hans í Kefla-
vík nánast allan okkar búskap,
fyrst á Vallargötunni og síðan við
Háholt, þar sem við reistum okkur
báðir hús,. og góð vinátta hefur
einnig verið milli barna okkar. Betri
ferðafélagi en Hallur er vandfund-
inn. Það var nánast sama, hvar og
hvert ferðast var, alls staðar gat
hann frætt ferðafélagana um ör-
nefni og sagt þeim áhugaverðar
sögur. Sögurnar kryddaði hann oft
smellnum stökum, sem hann kunni
ógrynni af, enda margir góðir hag-
yrðingar og kvæðamenn í ættinni.
Við vottum eiginkonu Halls og
fjölskyldu innilega samúð okkar.
Missir þeirra er mikill, en það er
einnig mikils virði að eiga dýrmæt-
ar minningar um góðan dreng.
Helga og Björn.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallinubil og hæfilega
linulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sin en ekki stuttnefni undir greinunum.
TÓMAS SIGURPÁLL
JÓNSSON
+ Tómas Sigurpáll
Jónsson fæddist
í Reykjavík 28.
ágúst 1933. Hann
lést 6. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Jón Sigurpálsson,
kaupmaður, f. á
Flatey á Skjálfanda,
og Guðrún Tómas-
dóttir frá Barka-
stöðum í Fljótshlíð.
Tómas var fædd-
ur og uppalinn í
Reykjavík og ól all-
an sinn aldur þar.
Árið 1956 kvæntist hann Sjöfn
Guðmundsdóttur og eignuðust
þau saman tvö börn, Guðmund
Jóhannes, f. 25.8. 1954, og Guð-
rúnu, f. 21,2. 1960. Tómas og
Sjöfn slitu samvistir eftir 10 ára
sambúð. Barnabörnin eru orðin
6. Tómas starfaði við húsasmíð-
ar í nokkur ár og einnig sem
lögreglumaður í Reykjavík. Eft-
ir það helgaði hann starfskrafta
sína sjómennsku og störfum
sem að henni laut, við höfnina
þar til heilsan bilaði og hann
varð að fá sér léttari störf. Þá
fór hann að starfa sem vakt-
maður við Borgarspítalann. En
síðustu árin var heilsu hans
þann veg farið, að hann varð
að leggja niður öll störf og var
það honum mjög þungbært.
Útför hans fór fram frá Foss-
vogskapellu hinn 13. mars 1995.
Líf mitt bátur
gisinn af sól og löngu sumri.
Og hafið bíður.
Án þess að eiga annars kost
sigli ég yfir hafið
í þínu nafni
(Matth. Joh.)
Við kveðjum þig með söknuði,
elsku afi og vinur, þó vitum við að
hvfldin var þér kærkomin. Okkur
mun alltaf hlýna um hjartarætur
þegar við minnumst bíltúranna með
þér um höfnina í Reykjavík, þar sem
þú sýndir okkur skipin, bátana og
hafíð, sem þér þótti svo vænt um.
Við munum minnast þess með
gleði, þegar þú komst
í heimsókn og sagðir
okkur sögur fullar af
fjöri og hlýju sem aldr-
ei var langt undan. Við
minnumst þess með
þakklæti þegar þú
komst og dyttaðir að
ýmsu sem þurfti við-
halds við á heimili okk-
ar. Við munum sakna
þess að hafa þig ekki
með okkur á 13. degi
jóla, við horfðum sam-
an á sjónvarpið og röb-
buðum um lífið og til-
veruna sem oft var svo
erfítt að ráða við og lék þig svo
grátt, elsku afí og vinur. Síðan
skaust þú upp rakettum og við
horfðum á þær springa út í himnin-
um, þar sem við trúum að þú dvelj-
ir nú og horfir yfír hafíð með Guði.
Sumarið legpr
sólhvíta hönd
á hrúðraða steina, þang,
sefgular eyjar
lyfta sér
úr gömlu hrukkóttu hafi,
gjálp siglir sumarhljótt
að sorfnum steini,
sofnar við sker og þang.
Þei, þei, sumar um sjó og jörð -
gömul sker
sem yddi á þegar sjórinn
lagðist til hvílu —
ósvaraður leyndardómur
í spumaraugum forvitinna drengja,
rök efsta dags -
lyfta sér, teygja þangloðna kolla
kvíðalaus úr lognhvítri hraunfjöru
með sól í augum
sumar undir vanga...
þei, þei, þannig koma skerin
úr hafi tímans
fjöruþögn milli þanga.
(Matthías Johannessen)
Eftirlifandi börnum hans og
systrum vottum við innilegustu
samúð.
Vega Rós Guðmundsdóttir,
Sandra Guðrún Guðmunds-
dóttir, Andreas Guðmunds-
son, Guðjörg Hugrún
Björnsdóttir,
Rósa Guðmundsdóttir.
merki nýrra tíma!
Yfir 5000 hluthafar aföllum sviöum
þjóölífsins skapa þann styrk sem eini hlutafélagsbanki
landsins byggir á.
Sameiginlegt afl þessa fjölda og
samkeppni viö ríkisrekstur leiöa til framfara í
efnahagslífi þjóöarinnar.
YDDA F26.232/SÍA