Morgunblaðið - 01.04.1995, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGURl. APRÍL1995 59
var hugurinn þar við að við klædd-
um okkur nógn vel. Tveir galvaskir
stráksnáðar voru í hjarta sínu fegn-
ir þegar amma komst að því að
þeir höfðu nánast lagst til sunds í
pollinum í Kirkjudælinni einn sólrík-
an og svalan vordag, þrátt fyrir
ísskarir við bakkana. Þá fannst
henni ömmu nóg um, ekki væri
nokkurt vit að láta sér verða svona
kalt.
Vala amma kunni þvílík kynstur
af sögum, þulum, kvæðum og vísum
og alls þess nutum við. Hún hafði
góða söngrödd og söng okkur gjarn-
an í svefn á kvöldin þegar hún
hafði haft yfir kvöldbænirnar.
Stundum fór hún með þulur eins
og „Stúlkurnar ganga sunnan með
sjó“, „Tunglið, tunglið taktu mig“
eða kvaðst á við okkur og kenndi
okkur vísur svo við værum liðtæk
í leiknum. Kenndi okkur að spila
fant og tveggjamannavist, ólsen-
ólsen og fleira. Svo bakaði hún
bestu kleinur og flatkökur sem
fengust. Hún pijónaði á okkur vettl-
inga og sokka í tugavís, fallegar
lopapeysur og hnéháa reiðsokka,
allt eftir óskum hvers og eins.
„Verði þér að heillafati, elskan
mín,“ sagði hún í hvert skipti þegar
hún afhenti nýja flík. Þegar fjórða
kynslóðin bættist við naut hún
þessa sama.
Hún fræddi okkur um forfeður
okkar. Einn þeirra var bróðir Fjalla-
Eyvindar sem amma minntist oft
á. Við nutum góðs af því hvað hún
átti gott samband við systur sínar.
Þær áttu sumar engin barnabörn
og voru ósparar á góðgæti og ger-
semar þegar þær komu í heimsókn,
svo hýrar og góðhjartaðar gamlar
frænkur.
Amma var engin kyrrsetukona,
hún naut lífsins þótt árin færðust
yfir. Hún gaf mikið, hugsaði alltaf
fyrst um aðra. Amma varð ekkja á
fertugsaldri og valdi það að giftast
ekki aftur og lifði lífinu ein með
börnum sínum. Það var þó ekki
vegna þess að enginn vildi deila
sínu með henni, hún kaus að hafa
það svona, að vera sjálfstæð og
óháð öðrum. Hún hafði gaman af
að ferðast, fór til dæmis með öllum
afkomendahópnum í útilegu í Borg-
arfjörðinn og víðar, í útilegu í Þórs-
mörk með einum hópnum og austur
á Hornafjörð með hinum, í Hall-
ormsstaðarskóg eða þá í orlofsferð-
ir ein og sér. Hún naut þess að
horfa á fallega hesta og dreymdi
alltaf um að komast aftur á hestbak
þegar búið væri að laga mjaðmirn-
ar. Hún hafði alla tíð gaman af
tónlist og fór oft á tónleika, las
allt milli himins og jarðar og var
vel að sér og víðsýn þrátt fyrir
stutta skólagöngu.
Amma sinnti heimilisstörfum eft-
ir því sem heilsan leyfði síðustu
árin en best munum við eftir henni
þar sem hún sat í stólnum sínum
og pijónaði eða saumaði í og las í
bók um leið. Síðustu árin dvaldi
amma á hjúkrunarheimilinu á Ljós-
heimum. Þegar hún var um áttrætt
voru andlegir kraftar á þrotum,
kannski hafði hún gefið samferða-
mönnum sínum svona mikið að þá
þvarr langt á undan þeim líkam-
legu.
Nú er hún amma komin á vit
.feðra sinna til samfundar við þá sem
voru farnir á undan henni, tekin
við nýju hlutverki sem hún mun
örugglega sinna af sama dugnaðin-
um og því sem hún tók sér fyrir
hendur í þessu lífi. í dag er hún
lögð til hinstu hvílu við hlið afa
undir birkitré í kirkjugarðinum í
Tungufelli. Nú fer hún sína síðustu
ferð upp hreppinn, um Kirkjuskarð-
ið, upp Kotlaugamýri framhjá bæj-
arlæknum í Skipholti og Ullarhóln-
um þar sem hún lék sér og þvoði
ullina forðum. Upp Skerslin þar sem
•larlhetturnar blasa við og heim að
Tungufelli þar sem hún og afi áttu
sín bestu ár. Við fylgjum henni en
sitjum eftir og minnumst alls þess
sem hún gaf okkur, hlýjunnar, visk-
unnar og viðhorfanna til lífsins og
tilverunnar. Hafðu þökk fyrir allt,
elsku amma, og hvíldu í friði.
Elín Erlingsdóttir,
Valgerður Erlingsdóttir,
Loftur Erlingsson.
ÞURIÐUR
HELGADÓTTIR
+ Þuríður Helgadóttir frá
Kaldbak á Eyrarbakka, var
fædd í Súluholtshjáleigu í Viil-
ingaholtshreppi 18. febrúar
1904. Hún lést í sjúkrahúsi Suð-
urlands 19. mars 1995. Foreldr-
ar hennar voru Helgi Jónsson
bóndi og kona hans, Kristín
Jónsdóttir. Bróður átti Þuríður,
Jón, sem er látinn, eiginkona
hans er Halldóra Bjarnadóttir.
Þuríður kvæntist 16. febrúar
1929 Guðjóni Guðmundssyni
bifreiðastjóra, fæddur 4. sept-
ember 1897 dáinn 3. september
1964. Börn þeirra eru: 1) Ingi-
mar Helgi fæddur 17. apríl
1930 dáinn 29. nóvember 1937.
2) Inga Kristín fædd 19. apríl
1938, gift Gunnari Ólsen. 3)
Alda Guðmunda fædd 20. apríl
1940, gift Jóni Gunnari Gísla-
syni. 4) Guðmundur Ingi fædd-
ur 24. september 1942, kvæntur
Guðbjörgu Víglundsdóttur.
Barnabörnin eru 11 og barna-
barnabörnin 13.
Utför hennar fer fram frá
Eyrarbakkakirkj u í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
ELSKU Þura mín.
Með fáum en fátæklegum orðum
langar mig að kveðja þig, þú ert
horfin á braut, sofnuð svefninum
langa. Ég trúi að nú sért þú í faðmi
vina og ástvina, sem farnir voru á
undan þér, þú varst svo ljúf og
góð, þolinmóð og nærgætin, það
var svo gott að eiga þig að. Þau
voru mörg sporin mín til þín, ég
minnist þeirra góðu daga nú þegar
ég stend við dánarbeðið þitt. Þú
vildir gera þessi orð að þínum:
Þótt ég sé látinn, harmið mig
ekki með tá'rum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta; ég er
svo nærri að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið. En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, lyftist sál
mín upp í mót til ljóssins. Verið
glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur, og ég, þótt látinn sé, tek
þátt i gleði ykkar yfir lífinu.
(Óþekktur höfundur, Neistar frá
sömu sól.)
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum.
Það yrði margt, ef telja skyldi það.
I lifsins bók það lifir samt í minnum,
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helgu tryggð og vináttunnar ljós,
er gerir jafnvel dimma daga bjarta,
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
, (Margr. Jónsdóttir)
Guð blessi minningu elskulegrar
tengdamóður minnar.
Guðbjörg.
Nú er hún amma okkar dáin.
Horfin af sjónarsviðinu en skilur
eftir sig minningar um litríka og
lifandi konu sem eiga eftir að fylgja
og ylja okkur um alla ævi. Það var
svo gott að koma og heimsækja
þig, við sátum tímunum saman og
höfðum um margt að spjalla. Og
alltaf var okkur boðið upp á súkku-
laðirúsínur eða annað góðgæti.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættaijörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum - eins og þú.
(Davíð St.)
Margs er að minnast,
marpj er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín. (Úr spámannin-
um.)
Við þökkum ailar þær mörgu
ánægjustundir sem við áttum með
þér. Hvíl þú í friði.
Hjördís, Guðjón og Gerða.
Elsku amma okkar hefur kvatt
þennan heim, og komið er að
kveðjustund. Við vitum að nú líður
þér vel. Alltaf hafði amma tíma
fyrir barnabörnin og langömmu-
börnin. Allir urðu að fá afmælis-
og jólagjafir, annað tók hún ekki í
mál.
Guð blessi minningu hennar.
Ég heyrði jesú himneskt orð:
„Kom hvíld ég veiti þér.
þitt hjarta er mætt og höfuð þreytt,
því halla að bijósti mér.“
(Stef. Thor.)
Ingibjörg og fjölskylda,
Suðurengi 5.
Ástkær langamma okkar er dáin.
Þegar ég frétti það, fylltist ég sökn-
uði og sorg, en ég veit að núna líð-
ur henni vel. Ég man þegar við
urðum vettlinga- og sokkalaus, þá
varst þú alltaf komin með nýja
vettlinga og sokka. Ég vildi geta
kvatt þig betur en það er því miður
ekki hægt.
Sylvía Karen.
Nú þegar við kveðjum ömmu
hinstu kveðju rifjast upp margar
góðar minningar. Amma var góð
kona sem vildi öllum, jafnt smáum
sem stórum, vel. Amma var mér
einstaklega góð. Þegar ég kom inn
í herbergi mitt daginn sem amma
dó sá ég hvað amma var gjafmild,
allstaðar er eitthvað sem amma
hefur gefið mér, myndir sem hún
hefur saumað, rúmteppi sem hún
heklaði, styttur og margt fleira.
Amma var mikil handavinnukona
sem var alltaf að pijóna eða sauma,
hún sá til þess að öllum barnabörn-
unum yrði ekki kalt á fótum eða
höndum með að prjóna á þau vettl-
inga eða sokka.
Margar stundirnar sátum við
amma í Smáratúni og spiluðum
marías eða ólsen ólsen. Amma var
trúuð kona. Þegar ég kom til ömmu
á sunnudagsmorgnum sat hún í
litlu, fínu stofunni sinni sem var
full af blómum sem hún hugsaði
svo vel um og hlustaði á messuna
í útvarpinu með sálmabókina og
söng með, hún hafði mikinn áhuga
á söng og til marks um það var
hún ein af stofnendum kirkjukórs
Eyrarbakka. Þegar amma varð 89
ára ákvað hún að flytja á Dvalar-
heimilið Sólvelli á Eyrarbakka. Þar
átti hún marga gamla sem nýja
vini. Eiga allir starfsmenn Sólvalla
góðar þakkir skildar fyrir umönnun
hennar. Elsku amma, þakka þér
fyrir allt sem við áttum saman.
Eftir er mikill söknuður að geta nú
ekki farið til ömmu og spjallað um
daginn og veginn, en dauðinn er
liluti af lífinu. Það er alltaf sárt
þegar náinn ættingi kveður en við
vitum það að öll eigum við eftir að
hittast aftur handan við móðuna
miklu og þar líður ömmu vel núna
með afa og syni sínum.
Öllum ættingjum og vinum
ömmu votta ég samúð mína.
Víglundur Guðmundsson.
Góð kona er fallin frá. Hún amma
sem alltaf var til staðar. Hún sem
var öllum svo góð og vildi öllum
vel. Hún sem hafði lifað og reynt
svo margt. Amrna var mjög trúuð,
hún var tilbúin er hún kvaddi, sátt
við lífíð, umkringd fólkinu sínu.
Elsku amma, ég veit þér líður vel
núna, því við trúum að dauðinn sé
fæðing inn á nýtt tilverustig. Hafðu
þökk fyrir allt.
Lengi heilluðu hugann
heiðríkir dagar, alstirnd kvöld,
lif þeirra, Ijóð og sögur,
sem lifðu á horfmni öld.
Kynslóðir komaogfara,
köllun þeirra er mikil og glæst.
Bak við móðuna miklu
rís mannlepr andi hæst.
(Davíð St.)
Hinsta kveðja,
Þórunn, Finnur og börn.
í dag kveðjum við ömmu okkar,
Þuríði Helgadóttur, í hinsta sinn.
Amma í Smáró, eins og hún var
alltaf kölluð, var mikil félagsvera
og þótti henni alltaf vænt um þegar
við komum í heimsókn. Smáró-
nafnið kemur til af því að amma
bjó hjá Ingu og Gunnari í Smára-
túni í 20 ár, og hafi þau þakklæti
fyrir.
Amma fylgdist vel með öllu og
öllum sem í kringum hana voru.
Hún spurði mikið um hvernig okkur
gengi í skólanum og hvað við vær-
um að gera svona dagsdaglega. Það
var alltaf stutt í brosið og góða
skapið. Hún hafði gaman að því
þegar gert var grín og var þá sama
hvort það ætti við hana sjálfa eða
okkur hin.
Það eru margar góðar minningar
sem streyma fram í hugann á þess-
ari stundu. Minningar um bíltúra á
sunnudögum, ferðir í berjamó á
haustin og útilegur á sumrin. Jólin
voru sérstakur tími þar sem fjöl-
skyldan var mikið saman. Var þá
meðal annars spilað á spil og var
amma þar fremst í flokki. Á dvalar-
heimilinu Sólvöllum þar sem amma
bjó síðustu tvö árin, átti hún góða
vini og góðar stundir, og var þá oft
spilað á spil.-
Amma var mjög trúuð kona, og
var hún ein af stofnendum kirkju-
kórsins á Eyrarbakka. Hún hafði
mikið yndi af söng og á hveijum
sunnudegi sat hún með sálmabók
sína og hlustaði á útvarpsmessuna.
Elsku amma, við eigum margar
góðar og fagrar minningar sem við
munum geyma í hjörtum okkar um
þig. Við viljum þakka þér samfylgd-
ina og biðja góðan Guð þig geyma
og varðveita uns við hittumst öll á
ný.
0, blessuð stund, er hátt í himinsölum
minn hjartans vin ég aftur fæ að sjá
og við um okkar ævi saman tölum,
sem eins og skuggi þá er liðin hjá.
Ó, Guð minn, vek þá hugsun mér í huga
við hveija neyð og sorg og reynslusár,
þá styrkist ég og læt mig böl ei buga,
og brosið skín í gegnum öll mín tár.
Wexels - Sb 1886 - M. Joch.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur til Ingu og Gunnars, Guðbjargar
og Guðmundar og mömmu og
pabba.
Þuríður, Gísli og
Guðjón Smári.
ömmu í 34 ár, svo er hún allt í einu
farin.; Ég veit að ömmu líður vel
núna þar sem hún er komin til
ættingja sinna hinum megin við
móðuna miklu.
En hvað ég sakna hennar, hún
var alltaf svo hress og kát. Og
gott var að fara til hennar í heim-
sókn og tafa við hana, alltaf gat
hún leyst úr vandanum.
Amma átti heima á Kaldbak en
það var rétt hjá foreldrum mínum,
svo það var stutt að skjótast í heim-
sókn og fá eitthvað gott í munninn.
Árið 1970 flutti amma heim til
okkar í Smáratún en þá var afi
dáinn. Ég man hvað það var spenn-
andi þegar hún var að flytja, en
þá var ég 10 ára, hún átti svo
marga fallega hluti sem gaman var
að skoða. Amma fékk tvö her-
bergi, annað var stofan og hitt var
svefnherbergið. Mikið var stofan
alltaf fín og blómin í glugganum
falleg enda vel um þau hugsað. Við
vorum fimm systkinin og öll á svip-
uðum aldri svo það var nóg að gera
á stóru heimili, bæði mamma og
pabbi að vinna úti, þá var nú gott
þegar amma var heima þegar við
komum ísköld heim á höndum og
fótum, þá nuddaði hún okkur þar
til okkur hlýnaði og smurði síðan
brauð og gaf okkur heitt kakó. Síð-
an hafa liðið mörg ár. Amma söng
lengi í kirkjukór Eyrarbakka. Hún
var mjög trúuð kona, alltaf fylgdist
hún með þegar passíusálmarnir
voru lesnir í útvarpinu ár eftir ár.
Amma starfaði lengi í frystihús-
inu. Síðan færðist aldurinn yfir og
hún hætti allri vinnu. Þá vorum við
systkinin farin að heiman og for-
eldrar mínir unnu mikið úti og var
hún því oft ein heima, en hún hafði
góðan félagsskap en það var heimil-
ishundurinn Kátur og þarna sátu
þau heima og amma talaði og
skammaðist í hundinum þar sem
hann sat fyrir framan hana og
hlustaði með athygli á það sem hún
var að segja, ýmist dillaði hann
rófunni, blakaði eyrunum eða
hengdi haus, þetta voru svo sannar-
lega vinir sem höfðu góðan félags-
skap hvort af öðru. Þegar amma
var 89 ára ákvað hún að flytjast á
Sólvelli þar sem henni leið vel fram
til dauðadags og ég sem var svo
heppin að vinna á þessum stað og
geta annast hana, hjálpaði henni
þegar eitthvað bjátaði á. Ég þakka
þér, góði guð, fyrir það að leyfa
okkur að hafa hana svona hressa
og káta til dauðadags. Guð blessi
þig, amma mín, og guð varðveiti
þig-
Þuríður Gunnarsdóttir.
Hún amma er dáinn.
Þegar dauðinn ber að dyrum þá
stendur maður agndofa eftir. Ég
hef haft þá ánægju að hafa átt
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
GUÐMUNDUR
SIG URÐSSON
+ Guðmundur Sigurðsson
fæddist á bænum Holtsmúla
í Skagafirði 10. júlí 1902. Hann
lést á sjúkraliúsi Skagfirðinga
26. mars sl. Foreldrar hans voru
Sigurður Gunnlaugsson og Anna
Guðmundsdóttir. Hann átti fjög-
ur alsystkini, þau eru Helga,
Guðbjörg, Sigríður og Jóninna.
Guðmundur átti þrjú hálfsystk-
ini. Jóninna er ein á lífi. Guð-
mundur kvæntist Guðbjörgu
Hjálmarsdóttur 10. mai 1941 og
eignuðust þau eina dóttur, Heið-
björtu. Þau ólu upp fósturbarn,
Hermund Ármannsson. Guðbjörg
lifir mann sinn. Guðmundur nam
húsasmiðar, varð meistari í
þeirri iðn og vann við fagið alla
tíð. Útför Guðmundar verður
gerð frá Sauðárkrókskirkju í
dag, 1. apríl, og hefst útförin kl.
14.00.
ELSKU afi.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Nú ert þú farinn í þína síðustu
ferð, en minningin um þig mun lifa
með okkur öllum um ókomna fram-
tíð. Elsku amma, Guð styrki þig
og styðji.
Harpa Dís.