Morgunblaðið - 01.04.1995, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 1. APRÍL 1995 61
MINNINGAR
MARGRET
JÓNSDÓTTIR
+ Margrét Jónsdóttir fæddist
á ísafirði 17. október 1920.
Hún lést á Vifilsstöðum 10.
mars síðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Hveragerðis-
kirkju 18. mars.
Á SUMARDAGINN fyrsta var
Garðyrkjuskóli ríkisins á Reykjum
í Ölfusi settur í fyrsta sinn. Rúm-
lega tuttugu manns höfðu sótt um
að hefja garðyrkjunám við hinn
nýstofnaða skóla. Þetta var nú ekki
fjölmennur flokkur, en mátti þó
ekki stærri vera fyrir hin takmörk-
uðu húsakynni skólans.
Það var hvort tveggja í senn með
eftirvæntingu og tilhlökkun sem ég
beið þess að kynnast þessu unga
fólki, sem ég átti eftir að deila heim-
ili með næstu tvö árin, ef allt færi
svo sem ætlað var. Það kom svo í
ljós, þegar við hittumst, að þriðj-
unginn af þessum væntanlegu
skólasystkinum mínum þekkti ég
áður og mátti það heita merkileg
tilviljun. Tveir piltarnir voru skóla-
bræður mínir úr Bændaskólanum á
Hólum í Hjaltadal. Önnur fimm
voru skólasystkini mín úr Héraðs-
skólanum á Laugarvatni. Öll þekkti
ég þau að góðu einu og hugði gott
til endurfundanna. Og vel hugnuð-
ust mér hin, sem ég sá nú í fyrsta
sinn.
Lítið jafnræði var þarna með
kynjum því í þessum hópi voru að-
eins þijár stúlkur. Ein af þeim var
Margrét Jónsdóttir frá ísafirði, hún
Magga, eins og við vinir hennar
nefndum hana ætíð síðan. Og ég
varð svo sannarlega ekki fyrir von-
brigðum með þessi væntanlegu
skólasystkini. Þetta var frá upphafi
ákaflega samhentur hópur. Um
hann á ég ekkert nema góðar minn-
ingar.
Auðvitað vorum við öll komin að
Reykjum fyrst og fremst til þess
að læra garðyrkjustörf, utan húss
sem innan. Þar var Magga engin
undantekning, enda reyndist þessi
hugþekka ísafjarðarmær afburða-
góður og samviskusamur nemandi.
En hún reyndist líka eiga annað
erindi að Reykjum og ekki ómerk-
ara. Einn af námssveinunum hét
Skafti og var Jósefsson, prestssonur
frá Setbergi í Grundarfirði. Áhuga-
mál okkar Skafta fóru um flest
saman og ég held ég megi segja
að við höfum orðið mjög nánir vin-
ir. Síðsumarkvöld eitt sátum við
inni í setustofu og bar að venju
margt á góma. Allt í einu segir
Skafti: „Ég skal segja þér það vin-
ur, að ég er trúlofaður." Þetta þóttu
mér óvænt tíðindi og merkileg. Ég
hafði nefnilega aldrei séð nein teikn,
sem bentu til þess að þannig væri
komið fyrir Skafta vini mínum. Ég
kunni ekki við að spyija hver væri
sú „lukkulega“, taldi líka víst, að
ég væri litlu nær þótt Skafti segði
mér deili á henni. „Þú þekkir nú
stúlkuna mína,“ sagði Skafti. Og
nú fór málið að verða dularfullt því
ekki gat ég með nokkru móti áttað
mig á því hver af þeim stúlkum,
sem ég þekkti, gæti verið kærastan
hans Skafta. Én hann lét mig ekki
lengi velkjast í vafa. „Það er hún
Magga,“ sagði hann, „en við skul-
um nú samt ekkert vera að hafa
orð á þessu í bili.“ Nú var ég ekki
í neinum vafa um við hvaða Möggu
væri átt og óskaði yini mínum inni-
lega til hamingju. Ég býst ekki við
að neitt okkar skólasystkinanna
hafi nokkru sinni séð eftir þeim
tíma, sem við eyddum á Reykjum.
Allra síst þau Skafti og Magga. Þar
fundu þau svo sannarlega sína lífs-
hamingju.
Þau voru fljót að líða þessi ár
og svo dreifðumst við hvert í síná
áttina. Kannski hefur það eitthvað
vafist fyrir okkur sumum hvað við
tæki að námi loknu og í bili missti
ég eiginlega sjónar af þeim Skafta
og Möggu. En svo frétti ég að þau
hefðu slegið tjöldum í Hveragerði
og þar var ekki tjaldað til einnar
nætur. Þarna höfðu þau orðið sér
úti um land, byggt smekklegt íbúð-
arhús og komið síðan á fót garð-
yrkjustöð. Þarna var þá komin
Heiðmörk 39. Og þar stóð heimili
þeirra upp frá því. Og það varð einn-
ig með vissum hætti eins konar
heimili okkar allra, gömlu skóla-
systkinanna, þegar svo bar við að
okkur, fleiri eða færri, gafst tæki-
færi til þess að hittast. Þá var venj-
an að mæla sér mót hjá þeim Möggu
og Skafta. Möggu og Skafta, segi
ég, því að þau voru ævinlega nefnd
samtímis. Á þeirra fallega heimili
beið okkar alltaf opið hús. Og aldrei
kom til mála að sneiða þar hjá garði
ef annars var nokkur kostur.
Skafti andaðist hinn 28. nóvem-
ber 1993. Magga bjó áfram í Heið-
mörkinni. Hún hafði átt við heilsu-
brest að stríða um skeið. Seinast
hitti ég hana sl. sumar við afhjúpun
minnisvarðans um skólastjórahjón-
in á Reykjum, Unnstein heitinn
Ólafssonar og frú Elnu. Þá lét hún
nokkuð vel af heilsufarinu, enda
ekki kvartsár. Áður en heim var
haldið komum við að venju, skóla-
systkinin, saman í Heiðmörkinni og
áttum þar enn eina samverustund,
sem ekki gleymist. En nú vantaði
Skafta. Og þó. Var hann ekki þarna
meðal okkar eins og jafnan áður
þótt ósýnilegur væri? Einhvern veg-
inn fannst mér það. Og svo kom
seinasta kveðjan frá henni um jólin.
Og nú er hún Magga farin til fund-
ar við Skafta. Kannski bíður hennar
þar önnur Heiðmörk. Trúlega verð-
ur þeim þá tíðförult þangað, sem
horfnir eru úr gamla hópnum. Um
viðtökurnar þarf ekki að spyija.
Við þökkum þér svo af alhug
allar samverustundirnar. Minning-
arnar um þær eru okkur, gömlu
skólafélögunum, dýrmæt eign.
Magnús H. Gíslason.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
LARA SIGRIÐUR
SIG URÐARDÓTTIR
+ Lára Sigríður
Sigurðardóttir
fæddist á Hjallanesi
í Landsveit 14. nóv-
ember 1915. Hún
lést á Landspítalan-
um 24. mars síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Áskirkju í gær.
HUN mamma er farin
frá okkur eftir erfið
veikindi. Fyrir 15
árum fékk hún þann
sjúkdóm, sem flestir
skelfast mest og fór í
erfiðan uppskurð. Mamma var trú-
uð kona, sem trúði og treysti á
Guð, það hjálpaði henni og varð
hennar hjálparhella. Fjórum árum
eftir uppskurðinn fer hún í læknis-
skoðun og reyndist sjúkdómurinn
hafa tekið sig upp aftur. Vilja-
styrkurinn var mikill og lífslöngun-
in sterk. Aldrei sá ég henni bregða.
Við þessa fregn yrkir hún kvæðið
Von:
Ég krýp við klæðafaldinn þinn,
kem þar með bænir mínar,
og legg þær, ljúfi Drottinn minn,
[ líknarhendur þínar.
Ó, gefðu mér veikri von og trú
ó, veittu mér náðina þína.
Með blæju miskunnar breiðir þú
á brestina stóru mína.
Ó, gefðu mér lífsins ljósið milt
er lýsi á dimmum vegi
og dæmdu mér dýrðarriki þitt,
Drottinn, á efsta degi.
Ef einhver átti um sárt að binda,
var mamma alltaf til
staðar og leituðu
margir til hennar. Um
tíma starfaði hún með
kvenfélagi Laugarnes-
sóknar, og átti þar
góða vini, sem héldu
tryggð við hana. Hún
var vel hagmælt, og
kom ljóðabókin Blá-
þræðir út fyrir þremur
mánuðum.
Pabbi og mamma
voru dugleg að ferðast
til útlanda og voru
farnar margar ferðir.
Þá voru vinum og
barnabörnum alltaf færðar gjafir.
Hún lét sér mjög annt um barna-
börnin og átti alltaf fallegt bros
og sælgætismola handa þeim.
Listræn var hún í sér og eru til
margir fallegir munir, sem geyma
minningu hennar.
Síðustu árin varð hún að fara í
eftirlit á tveggja mánaða fresti á
Landspítalann og banalegan var
þar á deild 11-E. Þar er einstakt
starfsfólk og fannst henni allt of
mikið fyrir sér haft. Ég minnist
hvað mamma sárþjáð brosti við
starfsfólkinu. Ég hef ekki séð fal-
legra bros. Ef hún var spurð hvern-
ig henni Iiði, sagði hún alltaf að
sér liði vel. Það sýnir hvað vilja-
styrkurinn var mikill.
Þessar fáu línur eru aðeins lítið
brot, sem kemur upp í hugann.
Við minnumst hennar ævinlega
sem heiðarlegrar, viljafastrar og
góðrar eiginkonu, móður og ömmu.
Minningarnar eru það dýrmætasta
sem við eigum.
Elsku pabbi, þú sem varst svo
natinn við mömmu, Guð styrki þig.
Lýður Guðmundsson.
Þessi grein átti að birtast í
Morgunblaðinu í gær með öðr-
um minningargreinum um Láru
Sigríði, en varð útundan vegna
mistaka í vinnslu.
Til höfunda greina
TÖLUVERÐUR fjöldi aðsendra greina bíður nú birtingar í Morgun-
blaðinu. Til þess að greiða fyrir því að biðtími styttist og greinar
birtist skjótar en verið hefur um skeið, eru það eindregin tilmæli
Morgunblaðsins til greinahöfunda, að þeir skrifi að jafnaði ekki lengri
greinar en sem nemur tveimur A-4 blöðum með mesta línubili.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vélrituð og vel frá
gengin. Ákjósanlegast er að fá greinarnar jafnframt sendar á diskl-
ingi, þ.e. að blaðinu berist bæði handrit og disklingur.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
WordPerfect einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Þeir, sem þess óska, geta fengið disklingana senda til baka.
Merkið disklingana vel og óskið eftir endursendingu. Ritstj.
t
Elskulegur eiginmaður, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir og afi,
MAGNÚS EINARSSON
kennari frá Laxnesi,
til heimilis í Hjaltabakka 12,
er lést í Landspítalanum 28. mars, verð-
ur jarðsunginn föstudaginn 7. apríl.
Athöfnin fer fram frá Fossvogskirkju
kl. 13.30.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Ingibjörg Sveinsdóttir,
Sveinn E. Magnússon, Guðrún Guðmundsdóttir,
Sigurbjörg I. Magnúsdóttir, Kristinn R. Jóhannsson,
OddnýS. Magnúsdóttir, Ingimundur Guðmundsson,
Einar Magnússon, Margrét Steingrímsdóttir,
Helga Magnúsdóttir,
Margrét Einarsdóttir
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og jarðarför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
INGÓLFS INGVARSSONAR
frá Neðri-Dal,
til heimilis á Hvolsvegi 9,
Hvolsvelli.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Sjúkra-
húsi Suðurlands.
Þorbjörg Eggertsdóttir,
Ingvar Ingólfsson, Helga Fjóla Guðnadóttir,
Lilja Ingólfsdóttir, Viggó Pálsson,
Þórhallur Guðjónsson,
Tryggvi Ingólfsson, Elísabet Andrésdóttir,
Ásta Gréta Björnsdóttir, Baldvin Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
JÓNU ELÍSABETAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
siðast til heimilis
á Hrafnistu í Reykjavík,
(áður Hátúni 8, Reykjavík).
Eiður Steingrímsson, Soffía G. Þorsteinsdóttir,
Rósa Sólveig Steingrimsdóttir, Már Þorvarðarson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður minnar, ömmu og langömmu,
ÓLAFAR G. JAKOBSDÓTTUR,
vistheimilinu Seljahlíð.
Jakobfna G. Finnbogadóttir,
Nanna D. Björnsdóttir,
Ólöf G. Björnsdóttir, Vigfús Árnason,
Sveinbjörn E. Björnsson, Ase Gunn Björnsson,
Helga Lilja Björnsdóttir, Tryggvi Agnarsson,
Guðrún Þ. Björnsdóttir, Halldór R.Á. Reynisson
og barnabarnabörn.
t
Þakka auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför eigin-
konu minnar,
ÓLI'NU JÓNSDÓTTUR,
Brekkuvegi 3,
Seyðisfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks handlæknisdeildar Fjórðungs-
sjúkrahúss Akureyrar.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd aðstandenda,
Filippus Sigurðsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
RAGNHILDAR ÁSTU
GUÐMUNDSDÓTTUR
Ijósmóður,
Götu, Hvolhreppi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Ljós-
heima og Víðihlíðar fyrir einstaka alúð
og umhyggju.
Ástríður Jónsdóttir, Guðmundur S. Guðmundsson,
Bjarghildur Jónsdóttir, Helgi Einarsson,
Guðni Vignir Jónsson, Þórunn B. Björgvinsdóttir,
Ómar Jön Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.