Morgunblaðið - 20.04.1995, Page 46

46 FIMMTUDAGUR 20. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTINS VILHJÁLMSSONAR
framkvæmdastjóra,
Laufásvegi 59,
Reykjavík.
Jón P. Kristinsson,
Anna Sigríður Kristinsdóttir Fredriksen,
Finn R. Fredriksen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega þeim, sem sýndu okk-
ur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður míns og tengdaföður,
KRISTJÓNS ÓLAFSSONAR.
Jóhanna Kristjónsdóttir,
Ingvi J. Viktorsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI ÞORGEIR BJARNASON
gullsmiður,
Vallhólma 18,
Kópavogi,
sem lést 11. apríl sl., verður jarðsung-
inn frá Fossvoggkirkju föstudaginn
21. apríl kl. 13.30
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Jón Halldór Bjarnason, Elisabet Elfasdóttir,
Ragnhildur Bjarnadóttir, Birgir Reynisson,
Lárus Bjarnason, Hrafnhildur Sigurðardóttir,
Svava Bjarnadóttir, Sveinbjörn Imsland,
Bjarni Þorgeir Bjarnason, Kristfn Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Við þökkum innilega alla þá samúð og
vináttu, sem okkur hefur verið sýnd við
andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
ARTHÚRS JÓNATANSSONAR,
Stigahlfð 26.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 3. hæðar
á hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Marsibil Guðbjartsdóttir,
Sigmundur Arthúrsson, Ásthildur Sigurðardóttir,
Halldóra Arthúrsdóttir, Símon Ragnarsson
og barnabörn
+
Hjartanlegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og
vináttu við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
AGNETE ÞORKELSSON
hjúkrunarfræðings,
Ránargötu 19,
Akureyri.
Helen Þorkelsson,
Sólveig Þorkelsson,
Jóhann Björgvinsson,
Erla Björg Björgvinsdóttir,
Halla Björgvinsdóttir,
Emma Agneta Björgvinsdóttir,
Ásta Hrönn Björgvinsdóttir,
og barnabarnabörn.
Björgvin Leonardsson,
Ásthildur Sverrisdóttir,
Ólafur Ólafsson,
Sigurður G. Sigurðsson,
Vigfús Ó. Bjarkason,
Guðjón Steindórsson
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
VILBORGAR HÁKONARDÓTTUR,
Brimhólabraut 11,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Sjúkrahúss Vestmannaeyja.
Friðrik Helgi Ragnarsson, Erla Víglundsdóttir,
Anna Birna Ragnarsdóttir,
Hafsteinn Ragnarsson, Steinunn Hjálmarsdóttir,
Ómar Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hr "
r y
KRISTINN
VILHJÁLMSSON
+ Kristinn Vil-
hjálmsson fædd-
ist í Vetleifsholti í
Asahreppi í Rangár-
vallasýslu 13. mars
1912. Hann lést í
Borgarspítalanum
4. apríl síðastliðinn.
Kristinn Vilhjálms-
son var jarðsunginn
frá Frikirkjunni í
Reykjavík 12. apríl
sl.
KVADDUR hefur verið
hinstu kveðju Kristinn
Vilhjálmsson fram-
kvæmdastjóri Veltubæjar. Með hon-
um sér Góðtemplarareglan á bak
dugmiklum og þráutseigum liðs-
manni.
Kristinn var hugsjónamaður og
trúin á betra mannlíf laust undan
oki vímuefna, hugsjón góðtemplara,
var einnig hans.
Regla góðtemplara hefur starfað
á íslandi síðan 1884 eða í 111 ár.
Saga reglunnar síðustu 50 árin verð-
ur ekki sögð án þess að geta Krist-
ins Vilhjálmssonar. Þar hefur hann
oft staðið í fylkingarbijósti ekki hvað
síst þegar um stærri framkvæmdir
var að ræða. Má þar nefna landnám
templara á Jaðri, gamla Gúttó,
Templarahöllina og nú síðast
Vinabæ.
Annar starfsvettvangur Kristins
innan bindindishreyfingarinnar var
með bömum og unglingum. Þar
naut hann sín vel og þreyttist aldrei
á að brýna fyrir unga fólkinu mikil-
vægi bindindis og hollra lifnað-
arhátta. Hann var Stórgæslumaður
Unglingareglunnar 1980-1990 og
ferðaðist þá víða og sótti fundi og
mót bamastúkna. Eg átti kost á að
kynnast honum í þessu starfí og þau
kynni gleymast seint. Þó árin færð-
ust yfir var hann enn að og átti þátt
í endurreisn Ungmennastúkunnar
Eddu í Reykjavík nú nýlega og fylgdi
starfí hennar úr hlaði.
Þegar ráðist var í kaup og endur-
byggingu Vinabæjar, Skipholti 33,
fyrir rúmum fimm
ámm var Kristinn aðal-
hvatamaðurinn að því
verki. Hann tók svo að
sér að vera fram--
kvæmdastjóri þegar
breytingar og síðar
rekstur hússins hófust.
Þar gekk hann til vinnu
flesta daga og vinnu-
dagurinn var oft lang-
ur. Það hefur sjálfsagt
vakið furðu margra að
maður á níræðisaldri
stæði í slíkum stórræð-
um en Kristinn lét sér
fátt um fínnast. Á með-
an hann gæti lagt sitt af mörkum
taldi hann það ekki eftir sér.
Nú er komið að leiðarlokum. Við
kveðjum Kristin Vilhjálmsson með
söknuði og þakklæti fyrir ómetanleg
störf. En hugsjónin um fagurt mann-
líf, þar sem hollir lifnaðarhættir,
friður og bræðralag eru í fyrirrúmi,
hún lifír áfram.
Sjá framtíðarvonimar velga’ okkar dug,
á varðbergi trúir að standa!
Og brosandi geislamir benda okkar hug
til bjartari hugsjónalanda.
Þar stýrir sá fundi, er stóð oss við hlið
í starfinu ríkari’ og máttugri en við!
(Guðm. Guðmundsson.)
Innilegar samúðarkveðjur til
bama og ástvina allra.
Fyrir hönd stjómar Veltubæjar,
Mjöll Matthíasdóttir.
„Og nú fór sól að nálgast æginn
og nú var gott að hvfla sig
og vakna upp úngur einhvem dgainn
með eilífð glaða kringum þig.“
(Þorsteinn Erlingsson.)
Kristinn Vilhjálmsson var hug-
sjónamaður. Ungur tók hann við log-
andi kyndli friðar- og bræðralagshug-
sjónar bindindishreyfíngarinnar úr
höndum þeirra öldunga sem urðu
honum fyrirmyndir og leiðarljós til
æviloka. Helgi Sveinsson, sem verið
+
Elskuleg dóttir okkar og systir,
INGA BIRNA PÉTURSDÓTTIR,
Vallarbraut 9,
Akranesi,
lést 19. apríl í Sjúkrahúsi Akraness.
Jarðarförin auglýst síðar.
Pétur Jóhannsson, Sigurveig Kristjánsdóttir,
Sigrún Svansdóttir,
Jóhann Pétur Pétursson,
Berglind Ósk Pétursdóttir,
Þórey Svana Þórisdóttir.
+
Systir okkar,
GUÐRÚN ÞORVARÐARDÓTTIR
frá Bakka
á Kjalarnesi,
sem lést í Landspítalanum 4. apríl, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kapellu föstudaginn 21. apríl kl. 13.30.
Systkinin.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
SIGRÍÐUR JÓHANNESDÓTTIR
frá Flateyri,
Hraunbæ 100,
Reykjavik,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 21. aprfl kl. 10.30.
Valgerður Kristjánsdóttir, Kristján Valur Jónsson,
Eiríkur J. Kristjánsson, Gréta Þórdfs Kragesteen.
hafði bankastjóri á ísafírði, og fjöl-
vísi snillingurinn, Jón Ámason, prent-
ari, voru lærifeðumir, að ógleymdum
tengdaföður hans, Jóni Pálssyni,
bankaféhirði. Kristinn setti ljós sitt
ekki undir mæliker. Allt til hinstu
stundar hélt hann kyndlinum hátt á
loft. Hugsjónin var honum alt,
draumurinn um fagurt mannlíf,
vímulausa veröld.
Þó að hugsjónir Kristins Vil-
hjálmssonar gætu virst fjarlægar
draumsýnir var hann prýðilega
skyggn á vemleika líðandi stundar.
Hann gerði sér ljóst að framleiðend-
ur og sölumenn áfengis fóm fram
með meira offorsi síðustu árin en
löngum áður. Gífurleg offramleiðsla
áfengra drykkja, vínfenið alræmda,
olli því meðal annars. Þess vegna
varð að þegja staðreyndir í hel, þyrla
upp moldviðri blekkinga, kaupa sið-
lítið fólk til fylgispektar við áfengis-
gróðalýð. Þó að staðreynd væri að
hálf milljón Evrópumanna léti lífíð
fyrir aldur fram á hveiju ári vegna
áfengisneyslu var íjölmennt lið
stigamanna (lobbýista) á launum við
að hafa áhrif á stjómmálamenn og
embættismenn. Leigupennum var
vel goldið, vísindamönnum með tak-
markaða sjálfsvirðingu mútað. Allt
þetta vissi Kristinn Vilhjálmsson en
brast þó hvorki kjark né bjartsýni.
Hann trúði á mátt fordæmisins eins
og mannvinurinn Albert Schweitzer,
vissi að engin þjóð eignast betri
æsku eða verri en hún á skilið. Sá
sem vildi breytta og bætta siði yrði
að byija á að siðvæða sjálfan sig.
Annað væri fals sem hefndi sín fyrr
eða síðar.
Seint mún ég gleyma því er ég
leit Kristin Vilhjálmsson fyrst. Það
var á tröppunum hjá vini okkar,
Indriða Indriðasyni rithöfundi og
ættfræðingi. Indriði hafði sagt að
nú færi Jaðarsbíllinn að koma. Hann
hafði varla sleppt orðinu þegar breið-
ur og mikill kaggi — greinilega gerð-
ur til herflutninga — nam staðar
fyrir framan húsið. Út úr ferlíkinu
stökk maður fremur lágur vexti en
allþrekinn — og snöggur í hreyfíng-
um. Við nánari kynni kom í ljós að
hann gat einnig verið snöggur upp
á lagið ef því var að skipta. Er ekki
að orðlengja það að frá þessari
stundu var hann okkur hjónunum
trölltryggur vinur. Þó að fyrir kæmi
að okkur greindi á í einhveijum efn-
um skipti það engu. Vinátta hans
og hlýja í okkar garð var á því bjargi
byggð sem bifaðist hvergi.
Sumum mönnum lætur vel að
skara eld að eigin köku. Svo var
ekki um Kristin Vilhjálmsson. Hann
var fjármálamaður góður en nýtti
sér aldrei þann hæfílejka til að efla
eigin hag. Hins vegár naut Góð-
templarareglan verka hans í áratugi
og vafasamt að aðrir hafí rennt
styrkari stoðum en hann undir fjár-
hagslegt sjálfstæði hennar. Þegar
hann ók Jaðarsbflnum upp Stórholtið
og síðan upp að Jaðri regnþrungið
vorkvöld 1955 hafði hann lokið
venjulegum vinnudegi hjá Hitaveitu
Reykjavíkur. Kvöldið notaði hann —
eins og flestar tómstundir sínar það
sumar og mörg önnur — til að hlúa
að sumarheimili templara að Jaðri.
Þetta sumar fiafði hann unnið bind-
indishreyfíngunni vel í tæpa tvo ára-
tugi — og síðan eru þeir liðnir fjórir
og aldrei lét hann deigan síga.
Kristinn Vilhjálmsson var sá
gæfumaður að bregðast í engu
æskuhugsjón sinni. Hann var ekki
gamall er hann gerðist foiystumaður
í nýju félagi ungrar stéttar blikk-
smiða. Þá sveif yfir vötnunum
draumurinn um réttlátt þjóðfélag
þar sem hinn minnsti bróðir yrði
ekki háður ölmusugjöfum heldur
fullgildur þegn. Skömmu síðar
kynntist hann hugsjónum Góðtempl-
arareglunnar. Þó að hann væri kom-
inn á níræðisaldur þegar hann lést
átti hann enn við hjarta sér draum-
inn um fagra veröld friðar og
bræðralags. Líkaminn var þreyttur
eftir önn og eril í áratugi en öndin
óbuguð og baráttufús sem fyrr.
Konan hans góða, Guðný Torfadótt-
ir, var látin fyrir rúmu ári. í helgri
bók segir að hvað hafi sinn tíma „og
nú var gott að hvíla sig“.
Við minnumst þeirra beggja með
virðingu og þökk og biðjum ástvinum
þeirra blessunar Guðs.
Ólafur Haukur Árnason.