Morgunblaðið - 23.05.1995, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 23. MAÍ 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Stefán Rafn
Þórðarson
fæddist í Hafnar-
firði 27. júní 1924.
Hann lést í Borgar-
spítalanum 14. maí
siðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðbjörg Elísabeth
Einarsdóttir og
Þórður Stefán
Flygenring. Eftir-
lifandi eiginkona
Stefáns er Guðrún
Sigurmannsdóttir.
Þau eignuðust sex
börn, en eitt þeirra,
Guðbjörg Elísabeth, f. 1953,
lést 1956. Eftirlifandi börn
þeirra eru Sigurmann Rafn, f.
1950, kvæntur Lóu Sigrúnu
Leósdóttur; Einar Rafn, f. 1952,
kvæntur Lenu Stefánsson; Haf-
dís Stefánsdóttir, f. 1957, gift
Eiði Arnarsyni; Þórður Rafn,
f. 1958, kvæntur Guðbjörgu
Hjálmarsdóttur; Stefán Rafn,
f. 1964, sambýliskona hans er
Kristrún Birgisdóttir. Barna-
börn Stefáns eru átta. Hann tók
LÁTINN ER félagi okkar og vinur
Stefán Rafn Þórðarson húsgagna-
smíðameistari. Stefán var einn af
forvígismönnum iðnaðarmanna í
Hafnarfirði sem stóðu að stofnun
Meistarafélags iðnaðarmanna í
Hafnarfírði árið 1968. Stefán vann
ötullega að stofnun félagsins og
valdist hann síðan til að gegna for-
mennsku í því. Var hann formaður
fyrstu 11 árin en dró sig í hlé vegna
veikinda, en kom síðan aftur og
gegndi þá formennsku í tvö ár er
hann lét af formennsku. Stefán
Rafn var því frumkvöðull að mótun
starfshátta félagsins og býr félagið
enn að þeim góða grunni sem þar
var lagður. Stefán vann að mörgum
og margvíslegum trúnaðarstörfum
fyrir meistara í Hafnarfirði og raun-
ar á landinu. Hann sat í sambands-
stjórn Landsambands iðnaðar-
manna, átti sæti í stjórn Meistara-
sambands byggingarmanna fyrir
félagið. Auk þess sat hann í stjórn
Lífeyrissjóðs byggingariðnaðar-
manna frá stofnun og allt til 1987
eða 17 ár er hann lét af starfí.
virkan þátt í félags-
málum í Hafnar-
firði og gegndi þar
ýmsum trúnaðar-
störfum. Má þar
m.a. nefna íþrótta-
hreyfinguna, Lions-
hreyfinguna og
samtök iðnaðar-
manna. Stefán Rafn
sat einnig í bæjar-
sljórn, í stjórnum
ýmissa fyrirtækja
og stofnana bæjar-
ins og hafði umsjón
með margháttuðum
byggingarfram-
kvæmdum á vegum þeirra.
Hann rak um árabil eigið fyrir-
tæki, Húsgagnaverslun Hafnar-
fjarðar, ásamt félaga sínum,
Jónasi Hallgrímssyni, sem lést
1984. Þeir komu víða við í
rekstri sínum, smíðuðu hús-
gögn og hvers konar innrétt-
ingar, önnuðust veitingarekst-
ur auk margs annars.
Útför Stefáns Rafns fer fram
frá Víðistaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Hann starfaði í samninganefndum
og átti einnig sæti á Iðnþingi Íslend-
inga fyrir hönd félagsins.
Þrátt fýrir að hann léti af afskipt-
um af félagsmálum, þá rofnuðu
aldrei tengsl hans við félagið og
gerði hann sér oft ferð á skrifstof-
una til að ræða málin og fylgjast
með auk þess sem hann sótti flesta
fundi félagsins.
Stefán var kjörinn heiðursfélagi
Meistarafélags iðnaðarmanna í
Hafnarfirði árið 1992, var hann vel
að þeirri sæmd kominn eftir mikið
og áralangt starf að málefnum iðn-
meistara.
Stefán Rafn og Jónas Hallgríms-
son ráku um árabil umsvifamikla
byggingarstarfsemi auk þess sem
þeir félagar ráku húsgagnaverslun
og verksmiðju. Stefán var maður
framkvæmda og athafna. Af því
tilefni var oft leitað til hans með
byggingarstjórn þar sem samræma
þurfti vinnu iðnaðarmánna og koma
hlutum áfram. Þar nutu sín vel
þeir mannkostir Stefáns að drífa
hluti áfram, jafna ágreining auk
þess sem hann átti mjög gott með
að ná til fólks með persónuleika
sínum og ákveðni. Stefán var góður
félagi og jafnan léttur í lund.
Um leið og við vottum eiginkonu
og börnum samúð okkar viljum við
þakka samstarf og samfylgd.
F.h. Meistarafélags iðnaðar-
manna í Hafnarfírði,
Magnús Jóhannsson
formaður, Atli Ólafsson
framkvæmdaslj.
Þegar ég kom af sjónum mánu-
daginn 15. maí sl. voru mér sögð
þau tíðindi að Stefán Rafn í Hafnar-
firði væri látinn. Við þessa frétt
flugu skyndilega um huga minn
margar góðar minningar, er ég
hafði átt með Stefáni og fjölskyldu.
Nú er horfinn af sjónarsviðinu
einn besti maður er ég hef kynnst.
Um leið og ég kveð Stefán Rafn
þakka ég honum innilega fyrir allt
er hann hefur gert fyrir mig, en
sérstaklega þakka ég honum fyrir
að hafa verið einstaklega góður afí
sonar míns.
Dúnu og öllum ættingjum sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Valgeir Asgeirsson.
Kveðja frá Haukum
í dag kveðjum við Haukamenn
einn af okkar ágætustu félögum
og fyrrum formann félagsins, Stef-
án Rafn Þórðarson. Á aðalfundi
Hauka í lok sl. árs var Stefán Rafn
sérstaklega heiðraður í tilefni af
70 ára afmæli sínu þá fyrr á árinu,
fyrir hans mfkla framlag til upp-
byggingar félagsins og þá ekki síst
hlut hans í þeim merka áfanga að
Haukar eignuðust í fyrsta sinn þak
yfír höfuðið fyrir rúmum tveimur
áratugum.
Það lýsir best eiginleikum og
dugnaði Stefáns Rafns, að þegar
ákveðið var að taka til hendinni og
drífa hlutina áfram, þá þótti enginn
sjálfsagðari til verkstjórnar. Hauka-
menn þekktu það frá fyrri verkum
Stefáns Rafns, að hann myndi aldr-
ei gefast upp þó á móti blési. Ekki
þurfti að beita hann neinum for-
tölum til að taka að sér forystu í
félaginu á vordögum 1974, enda
vissi Stefán Rafn mætavel hvert
verkefnið var og hann var meira
en reiðubúinn til að takast á við það.
„Ég gerði mér ljóst að reynsla
mín af byggingarmálum vó þyngst
á metaskálunum, því að félagið var
STEFÁN RAFN
ÞÓRÐARSON
+ Viðar Loftsson
fæddist á Akur-:
eyri 5. júní 1942.
Hann lést 13. maí
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Ásthildar Guð-
laugsdóttur, f. 21.2.
1915 og Lofts Ein-
arssonar, f. 3.9.
1916. Loftur lést
12.4. 1982. Systkini
Viðars eru: 1) Sig-
ríður, f. 23.9. 1943,
búsett í Honduras
ásamt manni sínum,
Einari Sveinssyni.
Þau eiga eina dóttur, Asthildi.
2) Þórhildur, f. 12. 5. 1947,
búsett í Borgarnesi. Hennar
maður er Jóhann Kjartansson,
f. 3.1. 1948. Þau eiga þijú börn,
Einar, Guðrúnu og Jóhann
ÞEGAR MÉR barst sú frétt að Við-
ar væri látinn liðu fram í hugann
minningar um góðan vin sem ómeð-
vitað bar með sér gleði og birtu,
hvar sem hann fór. Snemma lágu
leiðir okkar saman þó ég ætti þá
heima í Stykkishólmi. Það var sam-
eiginlegur áhugi okkar á djasstón-
list og hljóðfæraleik sem leiddi til
kynna okkar fagurt vorkvöld í
Reykjavík, þar sem við höfðum set-
Gunnar. 3) Guðlaug-
ur, f. 28.8. 1948, bú-
settur í Reykjavík.
Börn hans eru Sig-
urður Freyr og Ást-
hildur. 4) Einar, f.
7.2. 1954. Kona hans
er Thelma Ólafs-
dóttir, f. 14.3. 1955,
búsett i Reykjavík.
Börn þeirra eru
Trausti, Dagný og
Elva Eir.
Viðar kvæntist
Hjördísi Karlsdóttur
frá Borgarnesi árið
1964. Börn þeirra
eru Loftur, f. 4.7. 1964, og Þór-
dís, f. 17.1. 1966. Viðar og Hjör-
dis slitu samvistum.
Útför Viðars hefur farið
fram í kyrrþey.
ið hlið við hlið á tóníeikum í Austur-
bæjarbíói, sem þá var aðal tónleika-
höll höfuðborgarinnar.
Nokkru síðar birtist Viðar í
Stykkishólmi. Hann var í atvinnu-
leit og fór á sjóinn. Þá þegar var
hann orðinn afburða trommuleik-
ari, sem bar með sér ferskan straum
vestur yfir fjallgarðinn. Allar stund-
ir sem gáfust, flest kvöld og fram
á nætur var rætt um tónlist og
spilað saman þegar tök voru á.
Eina menningarreisu fórum við
saman til Reykjavíkur á þessum
tíma. Það voru hljómplötu- og fata-
verslanir sem við þuiftum að heim-
sækja og þessa daga hugsuðum við
ekki mikið um annað en plötur og
föt og að sjálfsögðu hitt kynið líka.
Og við létum okkur ekki muna um
það að fara þijú kvöld í röð í Þórs-
kaffi, en þá voru líka allir peningar
búnir og okkar beið ekkert annað
en fyrsta rútuferð vestur með til-
heyrandi barningi og holuskaki í
hartnær átta klukkustundir.
Nokkru síðar stofnuðum við hljóm-
sveit með öðrum góðum félögum í
Borgamesi og fórum víða. Alltaf
var Viðar sami góði félaginn og
þegar kröfur um gömlu dansana
gerðust háværar í dansleikjum og
Ölsarar og Sandarar hótuðu okkur
lífláti ella þá var það hlutskipti Við-
ars að draga fram harmonikkuna
svo halda mætti friðinn. Þar kom
að leiðir skildu. Viðar fluttist tii
útlanda, þar sem hann dvaldi lengi.
Lífið er stutt. Þegar minnst varir
er sá tími sem okkur var ætlaður
útrunninn. Ár og dagar eru að baki
og koma al.drei aftur. Sumt fólk er
svo lánsamt að það getur ávallt
glatt aðra, þó lífið fari ekki alltaf
mjúkum höndum um það sjálft.
Þannig var Viðar. Þó hann sé nú
horfínn sjónum vina og vanda-
manna þá lifir hann enn, ekki síst
í huga og hjörtum þeirra sem kynnt-
ust honum.
Aldraðri móður, systkinum og
börnum haps sendi ég bestu kveðjur.
Ólafur Steinþórsson.
VIÐAR
LOFTSSON
nú að takast á við stærsta verkefni
sitt, Haukahúsið, og takmark
stjómarinnar var að koma því upp
á næstu tveimur árum,“ má lesa
eftir Stefáni Rafni í Haukabókinni.
Allt gekk eftir eins og fyrir var
lagt og á 45 ára afmæli félagsins
vorið 1976 var félagsheimilið við
Flatahraun tekið í notkun og
íþróttasalurinn í gamla fiskverkun-
arhúsinu ári síðar. í fyrsta sinn í
hartnær 50 ára sögu sinni var félag-
ið búið að eignast sitt eigið hús-
næði, og það var ekki síst að þakka
framtaki og ákveðni Stefáns Rafns
og annarra forystumanna Hauka á
þessum tíma.
Stefán Rafn gegndi formennsku
í Haukum fram til ársins 1978 og
sat áfram í stjórn sem gjaldkeri til
ársins 1981. Hann var ávallt reiðu-
búinn að koma til aðstoðar og ráð-
gjafar þegar á þurfti að halda og
það var gott að geta leitað í smiðju
til Stefáns Rafns þegar Haukar
byijuðu að undirbúa skipulag að
sínu nýja íþrótta- og útivistarsvæði
á Ásvöllum.
Það er margs að minnast og
margt að þakka nú á kveðjustund.
Við Haukafélagar minnumst góðs
félaga sem var öðrum betri í því
að drífa hlutina áfram. Þar höfum
við svo sannarlega góðu fordæmi
að fylgja við frekari uppbyggingu
félagsins á komandi árum. Eigin-
konu, bömum og öðrum ættingjum
sendum við hugheilar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning Stef-
áns Rafns.
Lúðvík Geirsson,
formaður Hauka.
Tengdafaðir minn, Stefán Rafn
Þórðarson, er látinn eftir stutta
sjúkrahúslegu. Með fáeinum orðum
vil ég minnast Stefáns, sem ég á
mjög ljúfar minningar um þá tvo
áratugi sem ég þekkti hann.
Stefán bar ætíð höfuðið hátt þótt
líkamlegt þrek væri farið að gefa
sig. í hans huga var það ekki til-
efni til að kveinka sér. Allur barlóm-
ur var honum fjarri skapi, sama
hvað hann gekk í gegnum.
Söknuðurinn við fráfall hans er
sár, ekki síst hjá bamabömunum,
því þau skipuðu stóran sess hjá hon-
um. Hann var einstaklega bamgóður
og hafði gaman af smellnum tilsvör-
um þeirra, og leyndi hann ekki sínu
stolti þar. Læddi afi oft litlum lófa
í hönd sér og gekk í annað herbergi
til að ræða málin við þau ein og sér.
Stefán var tryggur sínum bæ.
Hann var Hafnfírðingur eins og
þeir gerast bestir.
Að fá sér bíltúr daglega, keyra
um bæinn, kíkja á bryggjuna, sjá
hvaða skip lægju inni, ræða málin
við kunningja var mikils virði.
Ég á góðar minningar um góðan
tengdaföður og vin. Hans skarð
verður erfitt að fylla og er mikill
sjónarsviptir að honum. En það er
bjart yfir minningunum og þær
geymum við.
Hafi hann þökk fyrir allt.
Blessuð sé minning um góðan
mann.
Lóa.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast tengdaföður míns Stef-
áns Rafns Þórðarsonar. Þó einhvern
hafi eflaust grunað í hvað stefndi
í veikindum hans, held ég að flest
okkar hafi búist við því að hann
næði sér. Hann var alltaf svo dug-
legur þrátt fyrir veikindi sín og aldr-
ei kvartaði hann, heldur sló frekar
á Iétta strengi. Hann var ósérhlífínn
maður sem við sem nálægt honum
stóðum bárum mikla virðingu fyrir.
Mikið hafði hann gaman af bama-
börnunum sínum og fylgdist vel
með þeim. Ósjaldan gerði hann sér
ferð til þeirra á laugar- eða sunnu-
dagsmorgni með gotterí í poka.
Oftar en ekki þegar við vorum í
heimsókn á Smyrlahrauninu með
yngsta barnabarnið hans, Birgi
Rafn, þurftum við að hafa sérstak-
ar gætur á að hann laumaði ekki
einhveiju góðgæti eða jafnvel sopa
af kóki í hann. Honum fannst við
foreldramir nú vera óþarflega
ströng hvað þetta snerti þó bamið
væri ekki orðið eins árs. Ófáar ferð-
imar fór hann með litla snáðann á
handlegg niður í kjallara til að
skoða afa-dót.
Elsku Dúna, missir þinn er mik-
ill og bið ég góðan guð að vera
með þér í sorg þinni. Við sem eftir
stöndum verðum að varðveita hlýjar
minningar um mann sem var okkur
öllum svo kær. Elsku Stebbi, ég
þakka þér fyrir allt og allt. Blessuð
sé minning þín.
Ottinn við dauðann er eins og ótti smala-
drengsins við konung, sem vill slá hann til
riddara. Er smalinn ekki glaður í hjarta sínu
þrátt fyrir ótta sinn við að bera merki kon-
ungsins? Og fínnur hann þó ekki mest til
óttans? Því að hvað er það að deyja annað
en standa nakinn í blænum og hverfa inn
í sólskinið? Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann frá friðlaus-
um öldum lífsins, svo að hann geti risið upp
í mætti sínum og ófjötraður leitað á fund
guðs síns? Aðeins sá, sem drekkur af vatni
þagnarinnar, mun þekkja hinn volduga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitindinum, þá
fyrst munt þú hefja Qallgönguna. Og þegar
jörðin krefst líkama þíns, muntu dansa í
fyrsta sinn.
(Kahlil Gibran)
Kristrún.
REYNIR ALFREÐ
SVEINSSON
+ Reynir Alfreð Sveinsson
var fæddur á Eskifirði 3.
júlí 1916. Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 11. maí síðast-
liðinn og var jarðsunginn frá
Bústaðakirkju 18. maí.
REYNIR Alfreð Sveinsson starfaði
að ræktun íslenskra skóga í rúm
fjörutíu ár. Með starfi sínu fyrir
Skógræktarfélag Reykjavíkur átti
hann dijúgan þátt í því að skapa
hlýlega skógi vaxna ásýnd úr hin-
um nauðbeittu og uppblásnu holum
og melum höfuðborgarsvæðisins
og skapa þar eitt stærsta samfellda
skóglendi landsins. Reynir hafði
hlotið litla skólamenntun en þeim
mun meira lærði hann af lífinu.
Hann vann langan vinnudag, oft á
kvöldin, einnig um helgar og alltaf
erfiðisvinnu. Með konu sinni ól
hann upp níu böm. Þar sem hann
eyddi fleiri vökustundum í vinn-
unni á heimili sínu fór ekki hjá því
að Reynir tæki að sér að ala upp
margan ungan svein og snót úr
hópi vinnufélaga, því hann var
uppalandi af guðs náð. Grænjaxlar
voru oft settir til vinnu með Reyni,
til þess að læra undirstöðuatriðin
í skógrækt. Tókst í fjölda tilvika
að vekja í bijóstum þeirra skóg-
ræktarhugsjón, og örva jákvæða
gagnrýni og sjálfstæða hugsun,
sem við, sem þetta skrifum, búum
að enn í dag. Heimspekingur á
borð við hann sér oft óvæntar hlið-
ar á málum, fær félaga sína til að
nota heilann og gerir viðfangsefnin
áhugaverð. Það er tæpast tilviljun,
að sveit þeirra sem gert hafa skóg-
rækt að ævistarfi sínu er í dag
þéttskipuð okkur sem í upphafi
nutum handleiðslu Reynis sem
unglingar í sumarvinnu. Við þökk-
um honum ekki aðeins kennslu og
hvatningu. Við þökkum honum
einnig spaugsemi og neftóbak. Öll-
um þótti okkur vænt um hann,
enda var hann okkur sem besti
faðir.
Aðalsteinn Sigurgeirsson,
Auður Jónsdóttir, Bára
Guðjónsdóttir, Bogi Franz-
son, Helgi Gíslason, Jón Kr.
Arnarson, Jón Loftsson,
Kristinn H. Þorsteinsson,
Sigurður Skúlason, Sig-
valdi Ásgeirsson, Þórarinn