Morgunblaðið - 23.05.1995, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 23. MAÍ 1995 39
BJÖRNÞ.
JÓHANNESSON
+ Björn Þórarinn Jóhannesson
fæddist á Hvammstanga 29.
maí 1930. Hann lést á Landspít-
alanum 11. maí síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Dóm-
kirkjunni 19. maí.
HAUSTÐ 1945 hófst í næstsíðasta
sinn skólaseta í fyrsta bekk Mennta-
skólans í Reykjavík. í hópi ungling-
anna sem sumir fermdust þá um
haustið voru ekki margir sveinar eða
meyjar af landsbyggðinni. Þó var
þar einn Húnvetningur, Björn Jó-
hannesson, lágvaxinn og grannur
piltur sem stakk við þegar hann
gekk. Hann var prúður, hæverskan
uppmáluð og lét ekki mikið á sér
bera. Ekki leið á löngu þar til at-
hygli flestra beindist að honum
vegna þess að hann stakk flestum
aftur fyrir sig með háum einkunnum.
Hann varð hvað eftir annað dúx en
lét lítið yfír því, þurfti enda ekki
mikið að hafa fyrir náminu. Þar að
auki vöktu skákhæfíleikar einnig á
honum athygli. Þetta var greinilega
gáfumaður. Það blasti smámsaman
við öllum. Reyndar komumst við
seinna að því að Bjöm var í ætt við
mörg andans stórmenni. En á þeim
tíma var enginn sérstakur áhugi
þessara unglinga á ættfræði. En það
sem var mikilvægara við viðkynn-
inguna var drenglyndi og kímni auk
félagslyndis í þröngum hópi.
Fjórir bekkjarbræður fylgdust að
gegnum skólann og lásu meðal ann-
ars saman á vorin. Heldur var at-
gervið misjafnt í hópnum og und-
irbúningurinn frá því um veturinn.
En Björn kunni allt sem ætlast var
til og hefði án efa alltaf getað skot-
ið öllum aftur fyrir sig í bekknum
ef hann hefði kosið það. En honum
virtist falla betur að vera í félags-
skapnum þótt eiginlega yrði hann
þar kennari fremur en jafningi. Á
þolinmæði hans voru lítil takmörk.
Það átti án efa eftir að koma sér
vel þegar kennsla varð síðar lífsstarf
hans. Þrátt fyrir það að hann væri
að drösla félögunum með sér í upp-
Iestrarfríunum hlaut Björn stóran
styrk til framhaldsnáms, sem hann
stundaði síðan við háskólann í Edin-
borg.
Nú þegar Björn er allur minn-
umst við hans og þessara vordaga
með þakklæti. Hann hefur ekki ver-
ið nema lítið í sjónmáli okkar um
áratuga skeið nema stöku sinnum
þegar bekkurinn hefur komið saman
við hátíðleg tækifæri. Það gerðist
siðast fáeinum dögum fyrir svipleg-
an dauðdaga hans. Bjöm var þar
ásamt ágætri konu sinni Valgerði
Vilhjálmsdóttur, kátur að vanda og
skemmtinn, ánægður með að vera
sestur í helgan stein eftir langa
kennslu, síðast sem lektor við Kenn-
araháskóla íslands. Hann hafði
greinilega brennandi áhuga á
mörgu, var m.a. að hyggja að því
að bæta rússnesku við hin mörgu
tungumál sem hann hafði á taktein-
um.
Skólafélagarnir sem námu saman
endur fyrir löngu votta Valgerði,
ekkju Björns, og öðru venslafólki
innilega samúð fyrir hönd stúdent-
anna frá MR 1951.
Pétur Pétursson,
Örnójfur Thorlacius,
Páll Ásgeirsson.
Björn lagði ungur út á mennta-
braut og varð stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1951. Hélt
síðan til Edinborgar og stundaði nám
í enskri tungu og bókmenntum við
háskólann þar. Hann lauk M.A.
Honours prófi 1956 og kom þá heim.
Starfssaga Bjöms er annars á
þessa leið: Hann var kennari við
Gagnfræðaskóla Austurbæjar 1956
til 1957, skólastjóri barna- og ungl-
ingaskólans í Bolungarvík 1957 til
1963, að hann gerðist kennari við
Kennaraskólann. Lektor varð hann
við skólann, þegar honum var breytt
í háskóla, og skipaður 1973. Þar
kenndi Björn enska tungu og fieiri
greinar, allt til þess tíma, að hann
fékk lausn frá starfí sínu frá og með
1. ágúst 1992. Hann annaðist bóka-
vörslu við KÍ 1963 til 1972. Auk
þessa gegndi Björn ýmsum nefndar-
störfum. Hann var í ritnefnd ársrits-
ins Húnvetningur, sem Húnvetn-
ingafélagið í Reykjavík gefur út, og
ritstýrði því nokkur síðustu árin.
Björn kvæntist 29. sept. 1963
Valgerði Vilhjálmsdóttur, deildar-
stjóra skjalavörslu í menntamála-
ráðuneyti og lifir hún mann sinn.
Bjöm andaðist í sjúkrahúsi í
Reykjavík fímmtudaginn 11. maí
1995. Hann var jarðsettur frá Dóm-
kirkjunni föstudaginn 19. maí.
Þegar ágætur vinur og kennari
minn um skeið er horfinn af sviði
mannlifsins, þykir mér sjálfsagt að
kveðja hann með nokkrum orðum.
Mér fannst hann enn vera maður á
góðum aldri, þó að hann kysi fýrir
nokkm að leggja niður starf það,
sem hann hafði gegnt í meira en
hálfan íjórða áratug. Kennsla var
ævistarf þessa ágæta manns, og víst
er, að þar hefur hann skilið mikið
eftir, eins og raunar allir góðir kenn-
arar gera. Góður kennari er alltaf
að gefa af sjálfum sér.
Bjöm Þórarinn Jóhannesson var
lengst af kennari við þá stofnun, sem
menntar gmnnskólakennara, bæði
meðan stofnunin bar heitið Kennara-
skóli íslands og síðar Kennarahá-
skóli íslands. Hann lagði því dtjúgt
til menntamála landsins.
Ég kynntist Birni fyrst haustið
1969, er ég settist í sérdeild Kenna-
raskólans í orlofí mínu, sem mér var
þá veitt, eftir tveggja áratuga starf
við kennslu. Aðalgrein mín og félaga
minna sjö, sem þarna stunduðu nám,
var danska, en aukagreinar gátum
við tekið tvær með, og völdum flest-
ir ensku. Hana kenndi Björn, ásamt
Auði Torfadóttur. Við vomm sam-
mála um það, að Björn væri þægileg-
ur kennari. Hann var það hljóðlátur,
að líkast var sem hann læddist.
Dálítið bagaður á fæti, og gekk eilít-
ið haltur. En þrátt fyrir alla hóg-
værðina kom Björn því til skila sem
hann ætlaðist til, og við hlutum gott
veganesti hjá honum í þessu annars
margslungna tungumáli, sem ensk-
an er. Okkur duldist ekki, að maður-
inn bak við kennaraborðið bjó yfír
djúpstæðri þekkingu í kennslugrein
sinni. Framburður hans á ensku var
svipaður og hjá innfæddum Eng-
lendingi, og það vel menntuðum.
Mikið happ er menntastofnun að fá
að nýta starfskrafta og þekkingu
slíks kennara.
Á seinni árum urðu samskipti
okkar Björns nokkur, einkum vegna
ritstjórnar hans við ársrit Húnvetn-
ingafélagsins, Húnvetning, sem
komið hefur út í rúma tvo áratugi.
Þarna var Björn réttur maður á rétt-
um stað. Hann hringdi til mín
skömmu fyrir andlát sitt, þá hress
í máli, og spurði, hvort ég ætti eitt-
hvert efni í ritið. Jú, eitthvað átti
ég til, eftirlaunamaðurinn, sem ekki
hefur annað fyrir stafni en að sitja
við tölvuna og skrifa eitt og annað.
Ég brá fljótt við og heimsótti Björn
á heimili hans, að Heiðarási 24.
Kona hans var að störfum á vinnu-
stað sínum og hann einn heima í
rúmgóðu raðhúsi sínu. Og viðtökum-
ar voru eins og best verður á kosið.
Þetta var fimmtudaginn 27. apríl.
En síðast sá ég Björn vin minn
sunnudaginn 7. maí, á árlegri sam-
komu eldri Húnvetninga. Þar fékk
ég honum í hendur enn frekara efni
í ritið,- ásamt myndum. Þar er um
að ræða frásögn af síðustu dögum
mannlífs á Refsstöðum, minni gömlu
eignaijörð á Laxárdal, fyrir rétt
hálfri öld. Þarna sátum við Björn
saman við borð og ræddum margt,
sem ég geymi í huganum.
Réttum fjórum dögum síðar var
Björn allur. Ævi hans lauk með svip-
légum hætti. Hann er horfínn langt
um aldur fram. Hann var enn í starfi,
þótt kennslan væri að baki. Björn
var maður starfssamur og lét ekki
deigan síga meðan dagur var. Hon-
um færi ég þakkir fýrir góð kynni
og samstarf og votta eiginkonu hans
og ættmennum samúð við fráfall
hans. Blessuð sé minning mæts
manns.
Auðunn Bragi Sveinsson
frá Refsstöðum.
+ Magnús Hlíðdal
Magnússon, var
fæddur í Vest-
mannaeyjum ll.júli
1910. Hann lést í
Borgarspítalanum
13. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Margrét Bjarna-
dóttir og Magnús
Þórðarson og
bjuggu þau í Vest-
mannaeyjum. Magn-
ús ólst upp hjá for-
eldrum sínum til 14
ára aldurs en fór þá
að vinna fyrir sér.
Hann var einn
þriggja alsystkina en einnig átti
Magnús fjölda hálfsystkina.
Magnús kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Halldóru Hall-
dórsdóttur, f. 6. janúar 1913,
árið 1932. Móðir Halldóru var
Hólmfríður Sigurgeirsdóttir og
ólst Halldóra upp hjá henni
þangað til hún og Magnús hófu
búskap saman. Börn Halldóru
og Magnúsar eru:
Baldur, f. 1932, d.
1967, var kvæntur
Láru Haraldsdótt-
ur; stúlka, f. 1933,
d. 2 mánaða gömul;
Stefanía Arnfríður,
f. 1934, gift Einari
Bachmann; Sveinn,
f. 1936, kvæntur
Gunnhildi Valtýs-
dóttur; Anna Mar-
grét, f. 1939, í sam-
búð með Trausta
Péturssyni, Hólm-
fríður, f. 1941, gift
Júlíusi Sigmarssyni;
Þórarinn, f. 1943,
kvæntur Júliönu Grímsdóttur;
Sigríður, f. 1946, gift Róbert
Lauritsen; Súsanna, f. 1949, gift
Sævari Guðmundssyni, Magnús
Hlíðdal, f. 1950, kvæntur Olöfu
Oddgeirsdóttur; Svanur, f. 1958,
kvæntur Sveinbjörgu Davíðs-
dóttur.
Magnús lauk vélstjóraprófi í
Vestmannaeyjum 1941 og starf-
aði eftir það að mestu á skipum
og bátum.
Útför Magnúsar fer fram frá
Lágafellskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku langafi,
Núna þegar við kveðjum þig
hinstu kveðju langar okkur til að
minnast þín með nokkrum þakkar-
orðum. Margar minningar, allar ljúf-
ar, koma upp í hugann á slíkri
stundu. Hornsteinn minninga okkar
er þó sú hjartahlýja, ástúð og gest-
risni sem við nutum í heimsóknum
til ykkar Halldóru langömmu og eins
við ýmis önnur tækifæri þegar við
hittumst innan fjölskyldunnar. Einn-
ig er okkur minnisstæð þín Iétta og
ljúfa lund. Sennilega verður þér best
lýst með orðum lítillar dömu, barna-
barnabarns þíns, sem sagði þegar
henni var sagt frá andláti þínu:
„Hann besti afi okkar er dáinn.“
Með þesSum orðum þökkum við
þér samfylgdina og allar ljúfu stund-
irnar. Við biðjum góðan Guð að varð-
veita þig og veita langömmu allan
þann styrk sem hún þarf á að halda
á erfiðri stundu.
Elsku langafi, hvíl þú í friði drott-
ins.
Barnabörn Láru og Baldurs.
MAGNÚS HLÍÐDAL
MAGNÚSSON
+
ÞORVARÐUR JÚLÍUSSON
frá Litlanesi,
til heimiiis að Brjánslæk,
lést í Sjúkrahúsi Patreksfjarðar 21. maí. Jarðarförin auglýst síðar.
Rósa Ivarsdóttir,
Ragnar Guðmundsson.

Elsku faðir minn, afi og langafi,
INDRIÐI GUÐMUNDSSON,
Hnffsdalsvegi 35,
ísafirði,
lést föstudaginn 12. maí. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Innilegar þakkir til starfsfólks Fjórðungssjúkrahúss Isafjarðar fyrir
góða umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gísli M. Indriðason.
i
I
i
+
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir
okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
ÓLAFUR ÓSKARSSON
útgerðarmaður,
Miðleiti 5,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
dag, þriðjudaginn 23. maí, kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hans, eru beðn-
ir um að láta líknarfélög njóta þess.
Helga Gísladóttir,
Gísli Már Ólafsson, Aðaibjörg Áskelsdóttir,
Gunnar Örn Ólafsson, Anna Wolfram,
Óskar Hrafn Ólafsson, Hallbera Stella Leifsdóttir,
Kjartan Þröstur Ólafsson, Margrét Ingimundardóttir,
Guðrún Ólafsdóttir, Sigurður Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og RAGNHEIÐUR R. HJARTARDÓTTIR, l|j§í« W sem lést fimmtudaginn 18. maí, verður jarðsungin frá Langholtskirkju miðviku- Hjördfs R. Jónsdóttir, Hrólfur Ólason, Kristinn Hannesson, Ingunn Sveinsdóttir og barnabörn. -

Ástkær maðurinn minn, faðir, sonur, SIGURGEIR SIGURÐSSON, sem lést 13. maí sl., verður jarðsunginn miðvikudaginn 24. mai kl. 13.30. boim sem vilrin minnast hans. er hent V . á Fjölskylduvernd, minningarsjóð vegna Sigurgeirs Sigurðssonar, póstgíróreikningur 444 855. Inga Björk Dagfinnsdóttir, Jenný Rut Sigurgeirsdóttir, Katri'n Sigurgeirsdóttir, Jenný Karla Jensdóttir, Sigurður Sigurgeirsson, Elísabet Sigurðardóttir, Guðjón Guðmundsson, Ingibjörg Sigurðardóttir, Jón Gunnar Baldursson, systrabörn og aðrir aðstandendur.

Ástkær eiginmaður minn, faöir, STEFÁN RAFN ÞÓRÐARSON húsgagnasmíðameistari, sem lést þann 14. maí sl., verður jarð- sunginn frá Víðistaðakirkju í dag, þriðju- Guðrún Sigurmannsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.