Morgunblaðið - 01.11.1995, Síða 38

,38 MIÐVIKUDAGUR 1. NÓVEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
-I-
MINNINGAR
ÁSMUNDUR
HRÓLFSSON
+ Ásmundur Jós-
ep Hrólfsson
var fæddur í
Reyly'avík 23. sept-
ember 1954. Hann
lést á heimili for-
eldra sinna í
Reykjavík 24. októ-
ber síðastliðinn eft-
ir erfið veikindi.
Ásmundur ólst upp
hjá foreldrum sín-
•«. um, þeim Hrólfi
Ásmundssyni frá
Stóruhlíð í Víðidal,
fyrrverandi vega-
verksljóra, og
Tryggvinu Steinsdóttur frá
Hrauni, Skaga, konu hans.
Systkini hans eru Kristrún
matvælafræðingur og Gestur
félagsfræðingur.
Ási eignaðist einn
son, Hrólf, f. 7. ág-
úst 1985, með
Ragnheiði Fossdal
líffræðingi. Ás-
mundur var á sjó
sem stýrimaður
stóran hluta ævinn-
ar en eftir að því
starfi lauk lét hann
gamlan draum ræt-
ast og gerðist bygg-
ingaverktaki. Hann
byggði um tug ein-
býlishúsa víðsvegar
á höfuðborgar-
svæðinu.
Útför Ásmundar fer fram frá
Fossvogskirku í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
ÞAÐ VAR um síðustu páska að í
Ijós kom að Ásmundur, eða Ási eins
og hann var kallaður, var haldinn
sjúkdómi_ þeim sem dró hann til
dauða. Ási var svo lánsamur að
geta dvalist á heimili foreldra sinna
í umsjá fjölskyldunnar nær allan
veikindatímann. Þakka ber sérstak-
wlega hjúkrunarfólkinu sem kom við
sögu og vann starf sem var langt
umfram það sem hægt er að búast
við.
Það fyrsta sem flestir sem hittu
Ása tóku eftir var hve kátur hann
var allajafna. Hann var glaðbeittur
og orðheppinn og hafði næmt auga
fyrir því spaugilega svo að oft jaðr-
aði við góðlátlegt grín. Undir yfir-
borðinu leyndist hinsvegar viðkvæm
og heiðarleg sál sem vildi öðrum
allt það besta. Lífskrafturinn var
~*nógur og hann gekk sjaldan heldur
hljóp við fót þó hann væri ekkert
sérstaklega að flýta sér. Þrátt fyrir
að hann bæri það ekki með sér var
hann ágætiega sterkur og kroppur-
inn stæltur. Það var auðvelt að biðja
Ása um greiða jafnvel þótt hann
hefði í nógu að snúast sjálfur. Ási
var vinnusamur og harður við sjálf-
an sig. Hann var bjartsýnismaður
og kvartaði aldrei, jafnvel þegar
lánið sneri við honum baki. Hann
var minnugur og fylgdist vel með
atburðum líðandi stundar. Hann var
ótrúlega hugmyndaríkur og átti
gott með að sjá fyrir sér afleiðingar
og möguleika sem opnuðust og það
var ekki á allra færi að fylgja hug-
*vmyndaflugi hans eftir. Frændsemi
var mjög rík í fari hans og hann
fór marga ferðina í frændgarð norð-
ur í Skagafjörð og út á Skaga. Ási
var, eins og títt er um sjómenn,
talsvert trúaður þótt ekki væri hann
sérstaklega að halda því á lofti við
ókunnuga. Hann sýndi mikið æðru-
leysi í veikindum sínum og baráttu-
vilja. Við sem eftir lifum skiljum
að dauðinn er eðlilegur hluti af til-
verunni og að án hans er ekkert líf
hugsanlegt. Það sem maður vonar
þó og finnst eðlilegt er að þeir elstu
fái að deyja fyrst, börn að lifa for-
eldra sína og að dauðinn verði sem
sársaukaminnstur. Því miður er það
ekki alltaf svo fallegt. Það er sárt
að sjá á eftir ættingjum og vinum
eftir svo stutt viðkynni. Ási var líka
svo hlaðinn framtíðaráformum og
lífsorku að manni finnst einsog
lestrinum hafi verið hætt i miðri
sögu. Við kveðjum nú Ása, þökkum
honum fyrir samfylgdina og fyrir
að hafa gert líf okkar ríkara.
Oddur Thorarensen.
Þegar maður heyrir lát góðs vin-
ar, snertir það ætíð viðkvæma
strengi í bijósti manns enda þótt
slíkt hafi ekki átt að koma manni
á óvart. Því í dag kveð ég minn vin
og æskufélaga Asmund Hrólfsson
eða Ása eins og hann var ætíð kall-
aður. Það er ýmislegt sem rifjast
upp þegar maður hugsar tilbaka á
þessum 35 árum sem við höfum
þekkst. Stundimar saman í skóla,
til sjós, nú eða Kanadaferðin fyrir
20 árum, þá ungir strákar í okkar
fyrstu utanlandsreisu. Strákapörin
sem þá voru gerð verða ekki tíund-
uð hér.
Það er komið að kveðjustund, ég
þakka þér fyrir samfylgdina, kæri
t
Sonarsonur minn,
GUÐMUNDUR ERLENDUR
GUÐMUNDSSON
rafeindavirki,
Langeyrarvegi 5,
Hafnarfirði,
er látinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd móður og annarra ættingja,
Guðrún Ragnheiður Erlendsdóttir.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUNNARVERNHARÐSSON
garðyrkjumaður,
Furugerði 23,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 3. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er
bent á Krabbameinsfélag íslands.
Þorbjörg G. Guðjónsdóttir,
Jóna Gunnarsdóttir, Einar E. Guðmundsson,
Guðjón R. Gunnarsson,
Vernharður Gunnarsson, Björg Árnadóttir,
Ósk Gunnarsdóttir, Snorri Arnfinnsson,
Gunnar Þór Gunnarsson,
Katrín R. Gunnarsdóttir, Birgir Kristinsson
og barnabörn.
vinur, um leið vil ég og fjölskylda
mín sendum foreldrum þínum,
systkinum og syni þínum honum
Hrólfi og öðrum aðstendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um Guð um að styrkja ykkur í sorg-
ini.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrð^rhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Svavar Jóhannesson.
Það er erfitt að lýsa því hvernig
okkur varð innanbijósts þegar við
fréttum andlát Ása frænda okkar
og vinar. Tómleiki eins og þegar
tíminn stendur í stað, efasemdir,
söknuður og undrun, því að þrátt
fyrir erfíð veikindi Ása vildum við
innst inni ekki trúa því að þessi
stund rynni upp. Ási hafði háð erf-
iða baráttu við alvarleg veikindi og
í því stríði barðist hann við ósýnileg-
an andstæðing sem erfitt er að veij-
ast. Baráttan var eigi að síður háð
með sömu festu og glaðværð sem
einkenndi góðan dreng.
Minningamar streyma fram um
traustan vin sem ávallt bar af sér
ljúfan þokka og glaðværð i hjarta,
einkenni sem einatt fylgir þeim sem
eru vandaðir að gerð og hafa feng-
ið umhyggju og ástríki í ferðanesti
lífsins. Þetta var líka það sem Ása
þótti ljúfast að miðla til samferða-
manna sinna, þar sem vinátta og
trygglyndi sat í öndvegi í öllum
hans gerðum.
Oft lágu leiðir Ása í Skagafjörð-
inn til vina og ættingja þar sem
hann var ávallt aufúsugestur, enda
fylgdu heimsóknum hans ætíð gleði
og bjatsýni, þar sem lífsins amstri
var varpað fyrir róða svo ekki bæri
skugga á góðar samvistir. Ljósasta
dæmið um félagslyndi og tryggð
Ása var þegar haldið var ættarmót
í Melsgili um napra helgi fyrir þrem-
ur árum. Þá var annasamt hjá Ása
í lífsbaráttunni, en þrátt fyrir erfið
störf kom hann norður til að
skemmta og gleðjast með ættmenn-
' um sínum og vinum og til að treysta
þau fjölskyldubönd sem eru okkur
öllum ómissandi bakhjarl í lífinu.
Á tregastundu eru það minning-
amar sem lýsa hugskot okkár og
þau vináttubönd sem við tengj-
umst, þó nú sé höggvið skarð í
hópinn. Minningin um frændann og
vininn mun aldrei gleymast því
hana geymum við í hjarta okkar
og varðveitum í anda þeirrar gleði
sem Ási færði okkur öllum. Minn-
ingin um föðurinn sem Hrólfur litli
Fossdal mun ávallt geyma í sálu
sinni og verður honum ljós á lífsleið-
inni, og minningin um soninn og
bróðurinn sem nú er horfínn til
æðri vettvangs og mun með styrk
Guðs yfirbuga sorg og trega. Elsku
Tryggvina og Hrólfur, megi Guð
-blessa ykkur á þessari stundu og
gefa ykkur Kristrúnu, Gesti og
Hrólfi litla styrk til að lina söknuð
ykkar með ljúfum minningum um
góðan dreng.
Kveðja frá Geitagerði.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
IIÓTEL LOFTLEIBia
PÁLL
ÖGMUNDSSON
+ Páll Ögmunds-
son fæddist á
Sauðárkróki 29. júlí
1914. Hann lézt á
Borgarspítalanum
10. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Kristín
Björg Pálsdóttir, f.
15. apríl 1884, d. 17.
ágúst 1942, og Ög-
mundur Magnús-
son, f. 31. marz
1879, d. 9. ágúst
1968, söðlasmiður.
Páll var fjórði í röð
sex systkina. Hin
voru Magnús, f. 17. október
1904, d. 9. marz 1964, skósmið-
ur, Ingibjörg Jakobína, f. 12.
janúar 1906, Sigurbjög, f. 23.
október 1907, d. 29. júní 1994,
Jóhanna, f. 6. júní 1917 og Sig-
ríður Björg, f. 2. maí 1921.
Fyrri kona Páls var Sigur-
björg Sveinsdóttir, f. 26. marz
1919, frá Þorsteinsstaðakoti í
Lýtingsstaðahreppi
i Skagafirði. Bjuggu
þau á Sauðárkróki.
Þeirra böm era
Hreinn, f. 5. júní
1937, Elsa, f. 30.
desember 1938,
Magnús, f. 15. júní
1940, og Krístin, f.
14. ágúst 1942. Þau
skildu. Síðarí kona
var Halla Sigurðar-
dóttir, f. 21. janúar
1915, frá Gljúfri í
Ölfusi. Bjuggu þau
í Reykjavík. Þeirra
dætur eru Guðný,
f. 29. október 1950, og Kolbrún,
f. 10. desember 1955. Páll gekk
einnig tveim böraum Höllu af
fyrra hjónabandi í föður stað,
Guðmundi, f. 14. nóvember
1939, og Þorbjörgu, f. 11. maí
1941. Þá ættleiddi hann son
Þorbjargar, Pál, f. 20. júlí 1958.
Páll var jarðsunginn 20. þessa
mánaðar.
ÓTRÚLEGAR þjóðfélagsbreytingar
hafa orðið til hins betra síðan afí
minn og amma fluttust vestan úr
Húnavatnssýslu til Sauðárkróks
árið 1907 og móðurbróðir minn,
Páll Ögmundsson, sleit þar barns-
skónum í samheldnum systkinahópi
á 2. og 3. tug þessarar aldar. Á
þeim tíma þakkaði flest fólk fyrir
að hafa þak yfír höfuðið og í sig og
á frá degi til dags - annað og
meira var munaður. Þótt lítil væru
efni í foreldrahúsum Páls, höfðu
margir þó enn minna á milli handa.
Minntist Páll þess síðar, þegar
móðir hans bjó hann í sendiferðir
með einhvern matarglaðning eða
fataplögg til þeirra, sem mest höfðu
farið halloka í lífsbaráttunni í þorp-
inu. Féllu þá stundum þakkartár,
og blessunarorð í garð hinnar góðu
konu fylgdu honum á veg. Minnis-
stæðastar voru þó ánægjustundirn-
ar. Börnin fundu sér eigið gaman
við ýmsa leiki og spil eða lestur og
stundum tók móðir þeirra fram litla
harmoniku og spilaði fyrir þau af
hjartans lyst. Lærði Páll snemma á
sams konar hljóðfæri og lék á dans-
leikjum á yngri árum.
Eins og alsiða var, fór Páll strax
og þroski og kraftar leyfðu að vinna
fyrir sér. Stundaði hann sjó-
mennsku fyrir norðan, en var
reyndar enn innan við tvítugt þegar
hann hélt fyrst á vertíð suður til
Faxaflóa. Var orð á því haft hvílíkt
snyrtimenni hann var og því líkast
sem óhreinindi loddu ekki við hann
að hverju sem hann gekk.
Páli var fátt eins ferskt í minni
og þegar frændi hans, Árni Daníels-
son á Sjávarborg, kom með fyrstu
„rennireiðina“ til Sauðárkróks árið
1926. Fékk hann samstundis mik-
inn áhuga á þessum nýju farartækj-
um og lærði strax á bíl þegar að-
stæður voru til. Varð bifreiðaakstur
síðan aðalstarf hans lengstan hluta
ævinnar.
Páll ók í mörg ár flutningabílum
á milli landshluta í upphafi bílaald-
ar, bæði fyrir einstaklinga og Póst
og síma. Kunni hann frá mörgu að
segja úr þeim ferðum. í þá daga
var vegagerð skammt komin og því
voru þessar ferðir oft mjög erfíðar
á hinum slæmu akbrautum. Jafn-
framt voru bifreiðaverkstæði ekki
á hverju strái og þurftu bílstjórarn-
ir eiginlega að geta bjargað sér sem
mest sjálfír og kunna flest til við-
gerða. Tók stundum marga daga
að komast þá vegalengd, sem nú
er farin á fáeinum tímum.
Auk ferða á milli Norður- og
Suðurlands eða Reykjavíkur,
minntist Páll sérstaklega þeirra
svaðilfara, þegar hann ók með efni
fyrir símavinnuflokka austur yfir
hin óbrúuðu fljót, sem þá og lengi
síðan voru hinir verstu farartálmar
á Suðurlandsundirlendinu.
Þegar Páll lét af langferðaflutn-
ingum réðst hann meðal annars til
aksturs hjá Bæjarútgerð Reykjavík-
ur. Eftir að hann lét þar af störfum
fyrir aldurs sakir, var hann hjá
frændum sínum í fyrirtækinu Segli
hér í Reykjavík, er reyndust honum
ómetanlegur félagsskapur hin síð-
ustu æviár.
Vegna aldursmunar kynntist ég
fyrst Páli frænda mínum á efri
árum hans. Fyrir mig var sennilega
ómetanlegast að hann var frá-
sagnamaður. Sagði hann mér og
bræðrum mínum ýmislegt af föður
okkar, sem hann átti að vini og
hafði verið með til sjós, þegar báð-
ir voru ungir menn, en pabbi dó svo
fljótt frá okkur að við nutum hans
ekki fullvaxta.
Frændi minn var ekki frásneidd-
ur því að vökva lífsblómið af og
til, eins og skáldið komst að orði.
Á ég skemmtilegar minningar um
slík kvöld, þegar við af yngri kyn-
slóðinni sátum í kringum hann og
fengum að heyra nokkrar góðar
sögur frá gömlu síldar- eða her-
námsárunum, sem ekki sízt tengd-
ust mannlífinu í átthögunum, þ.e.
á Króknum eða í Skagafirði. Og
frásagnargáfunni hélt hann
óskertri, þótt líkaminn væri mjög
farinn að gefa sig, þegar kom að
hinztu stund.
Eg votta eiginkonu, börnum og
öðru venzlafólki dýpstu samúð
mína.
Ögmundur Helgason.
t
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
GUÐJÓN EMILSSON,
Skólabraut 5,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn 3. nóvember
kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hans, er bent á M.S. félag íslands, Sléttuvegi 5.
Dagrún Gunnarsdóttir,
Emil Theodór Guðjónsson, Guðriður Halldórsdóttir,
Sveinn Guðjónsson, Björg H. Bjarnason,
Gunnar Guðjónsson, Guðrún Gísladóttir,
Anna Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
í
€
1
C,
c:
c
c
c
I
I
1