Morgunblaðið - 30.03.1996, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 30. MARZ 1996 49
ÓLAFUR MAGNÚSSON
+ Ólafur Magnús-
son fæddist á
Hnjóti í Rauða-
sandshreppi 1. jan-
úar 1900. Hann lést
á Sjúkrahúsi Pat-
reksfjarðar 18.
mars síðastliðinn.
Foreldrar Ólafs
voru Magnús Arna-
son bóndi á Hnjóti
og Sigríður Sigurð-
ardóttir. Ólafur átti
ellefu alsystkini,
tvö dóu í æsku en
tíu komust t.il full-
orðinsára. Af þeim
er nú aðeins eitt á lífi, Kristjana
Magnúsdóttir, búsett í Kefla-
vík. Þá átti Ólafur tvö hálf-
systkini sem bæði eru látin.
Eiginkona Ólafs var Ólafía
Egilsdóttir frá Sjöundá á
Rauðasandi, ljósmóðir, f. 27.
nóvember 1894, d. 20. október
1993. Börn Ólafs og Ólafíu eru:
1) Egill, f. 14.10. 1925, maki
Ragnheiður Magnúsdóttur frá
Flatey á Breiðafirði, f. 1.12.
1926. Þau eignuðust fjögur
börn, Ólaf, f. 4.3. 1945, var
kvæntur Ásdísi Ásgeirsdóttur,
kennara, þeirra börn eru Anna
Langur starfsdagur er liðinn.
Þreyttur ferðalangur hefur náð
áfangastað.
Heiða Ólafsdóttir f.
23.6. 1974, Dagný, f.
1.9. 1976, Guðný, f.
4.9. 1977 og Egill, f.
8.7. 1983; Egil Stein-
ar, f. 21.5. 1955, d.
18.7. 1969; Kristin
Þór, f. 15.4. 1958,
kona hans er Kristín
Gunnarsdóttir hjúkr-
unarfræðingur, f.
3.12. 1962 og eiga
þau tvo syni; og
Gunnar, f. 9.6. 1962,
kona hans er Allý
Mills Alison, f. 9.10.
1960, og eiga þau
einn son. 2) Sigríður, f. 6.12.
1926. Hennar maður er Ari
Benjaminsson, f. 15.11. 1917,
börn þeirra eru Sóldís, f. 21.2.
1948, gift Jóhannesi Harðarsyni,
f. 20.12. 1947; Ólafur, f. 20.3.
1950, hans kona er Agnes Art-
húrsdóttir, f. 14.9. 1950; Ingi-
björg Þuríður, f. 5.5. 1957, henn-
ar maður er Guðmundur Sigur-
jónsson, f. 7.7. 1948; og Draum-
ey, f. 21.3. 1960. 3) Sigurbjörg,
f. 12.12. 1929, gift Bjarna Þor-
valdssyni, f. 3.7. 1931, þau eiga
Ægi Kára, f. 1.4. 1954, sambýlis-
kona hans er Herdís Eyjólfsdótt-
Sofnaður er úr veröld þessari
Ólafur Magnússon á Hnjóti í Ör-
lygshöfn. I anda síns þolgæðis og
ir, f. 4.8. 1957; Örlyg Holt, f.
17.11. 1960, sambýliskona hans
er Sigurbjörg Alfonsdóttir, f.
30.4. 1961; Þorvald, f. 2.9. 1956,
hans kona er Guðrún Karlsdótt-
ir f. 21.9. 1955; Vigni Þór f.
29.1. 1969, hans kona er Guð-
björg Ragnheiður Jónsdóttir,
f. 5.8. 1969; og Lóu, f. 24.11.
1971, hennar maður er Ottó
Másson, f. 13.1 1965. Ólafur og
Ólafía tóku eina fósturdóttur,
Ólafíu Jónsdóttur, f. 10.6. 1945.
Ólafur stundaði útróðra frá
14 ára aldri til 29 ára. Hann var
bóndi á Hnjóti frá árinu
1922-53, sat í sljórn Sparisjóðs
Rauðasandshrepps í 38 ár, var
í sóknarnefnd Sauðlauksdals-
kirkju í 47 ár, og stofnaði Mjólk-
urfélag Örlygshafnar, síðar
Mjólkurfélag Rauðasands-
hrepps, árið 1938. Ólafur annað-
ist dýralækningar í tugi ára
undir leiðsögn Ásgeirs Einars-
sonar dýralæknis. Þá var Ólafur
póstafgreiðslumaður um 40 ára
bil og síðustu árin umsjónar-
maður með minjasafni á Hnjóti.
Útför Ólafs Magnússonar
verður gerð frá Sauðlauksdals-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
staðfestu varð hann flestum mönn-
um langlífari, kominn vel á tíræðis-
aldur, er hann hvaddi þennan heim.
EIRÍKUR ÍVAR
SVEINSSON
+ Eiríkur Ivar Sveinsson var
fæddur í Miklaholti í Bisk-
upstungum 8. október 1913.
Hann andaðist í Reykjavík 23.
mars síðastliðinn. Foreldrar
hans voru Sveinn Eiríksson,
bóndi, Miklaholti, f. 1880, d.
1972, og kona hans Júlíana
Jónsdóttir frá Eystra-Geldinga-
holti í Gnúpverjahreppi, f. 1886,
d. 1965. Systkini Eiríks, alsystk-
ini: Jón, bóndi í Miklaholti, f.
1915, d. 1983; Magnús B., f.
1917, bóndi á Norðurbrún, Bisk-
upstungum, síðar póstmaður í
Reykjavík, kvæntur Steinunni
Við kveðjum nú mikinn sóma-
mann.
Léttur var hann í spori og þolgóð-
ur þar sem hann fetaði lífsgötuna
í rúm áttatíu ár. Síðasti spölurinn
var honum þó erfiður en ekki var
æðrast frekar en fyrr, og nú eru
ferðalok.
í dag verður Eiríkur Sveinsson
frá Miklaholti lagður til hinstu hvílu
í kirkjugarðinum á Torfastöðum.
Þar var kirkjan hans sem hann sótti
alla ævi og sem hann starfaði fyrir
áratugum saman.
Hringjari og sóknarnefndarmað-
ur langalengi og til dauðadags en
fyrst og síðast slíkur velunnari og
hjálparmaður kirkjunnar á Torfa-
stöðum að fágætt er.
Það var ekki að ófyrirsynju að
þresturinn okkar, sr. Guðmundur
Oli, sem starfaði með Eiríki um
langan aldur, lýsti því á þann veg,
að Eiríkur í Miklaholti væri nánast
hluti af kirkjunni og eiginlega
óhugsandi að hann væri þar ekki
til eftirlits meðan kraftar Ieyfðu.
Já, Eiríkur lét sér annt um kirkj-
una sína, gerði við það sem aflaga
fór, reisti nýja girðingu um garðinn,
gerði sáluhlið og fleira.
Oft sló hann sjálfur kirkjugarð-
inn, og ljósaskreytingár á leiðum
um jól voru líka hans verk.
Mér er minnisstætt, að fyrir
nokkrum árum, þegar eftirlitsmaður
kirkjugarða og arkitekt voru fengn-
ir uppað Torfastöðum til að teikna
upp garðinn og gera skipulagsbreyt-
ingar, þá voru þar mörg ómerkt
leiði og vandi á höndum. Þá dró
Eiríkur fram krossviðarplötu eigi
all litla og sýndi þeim. Þar hafði
hann dregið upp leiðaskipanina og
númerað og merkt inná með sinni
smiðshendi, eftir gömlum lýsingum,
Jóhannsdóttur, en þau slitu
samvistum; Guðrún, f. 1919, gift
Magnúsi Ólafssyni, bifreiða-
stjóra í Reykjavík, sem látinn
er; Jóhanna Ingunn, f. 1927,
gift Steingrími Magnússyni,
húsasmið í Reykjavík, sem lát-
inn er.
Eiríkur var bóndi í Miklaholti
með föður sinum frá 1939, síðar
með Jóni bróður sínum. Lét af
búskap 1983 og settist þá að í
Bergholti í Biskupstungum.
Útför Eiríks fer frajn frá
Skálholtskirkju og hefst athöfn-
in klukkan 14.
upplýsingum annarra og eigin vitn-
eskju.
Eg man vel hvað eftirlitsmaður-
inn, Aðalsteinn, varð glaður og feg-
inn yfir þessu framtaki Eiríks og
ræktarsemi, og hann sagði eitthvað
á þá leið, að svona mann þyrftu
allar kirkjur að hafa.
En Eiríkur gerði fleira en að hlúa
að kirkjunni. Hann rak gott bú í
Miklaholti ásamt Jóni bróður sínum
þar til Jón lést fyrir tæpum þrettán
árum. Þá var Eiríkur einn eftir í
Miklaholti og lét jörðina frá sér.
Hann flutti í eigin eldri manna íbúð
í Bergholti og undi þar vel sínum
hag í góðum félagsskap og öryggi.
Eins og áður kom fram hafði Eirík-
ur smiðshendur og nutu þess marg-
ir nágrannar í gegnum árin.
Fljótlega eftir að foreldrar mínir
settust hér að, stuttu fyrir stríð, fór
Eiríkur að starfa hjá þeim um lengri
eða skemmri tíma við byggingar og
viðhald. Svona gekk það gegnum
árin.
Stundum var hann viðloðandi
heilu veturna. Oft var hringt í Eirík
ef bjarga þurfti málum, ef gróður-
hús höfðu orðið fyrir áföllum, brotn-
að af snjó eða roki. Alltaf var gott
að leita til hans og best þegar mest
lá við. Þá kom hann með hamarinn
sinn með sér og sögina og tók til
hendi hávaðalaust. Foreldrar mínir
biðja fyrir innilegar þakklætiskveðj-
ur fyrir samfylgdina þessi mörgu
ár og alla hjálpsemi og vinatryggð
Eiríks og alls Miklaholtsfólksins.
Þessa sömu hjálpsemi reyndi ég
líka af Eiríki í mínum búskap. Hann
byggði með mér hús, liann gerði
við, og það var alltaf gott að biðja
hann um viðvik. Væri hann búinn
að segja að hann ætlaði að sjá til
hvort hann kæmi, þá var öruggt
eins og dagurinn risi, að hann birt-
ist á tilsettum tíma. Ekki var hann
harður á að rukka vinnulaunin, enda
mun hann frekar hafa litið þessa
íhlaupavinnu sem greiðasemi við
granna en atvinnu og líka haft
ángæju af að vera þar með þar sem
fleiri unnu saman, því hann var fé-
lagslyndur og fylgdist vel með öllum
framkvæmdum í sveitinni.
Og nú kveðjum við hann með
söknuði og þökk í huga.
Fjölskyldu Eiríks sendum við hjón-
in hjartanlegar samúðarkveðjur.
Ólafur Stefánsson.
í dag þegar góður vinur og ná-
granni er kvaddur, skiptast á sökn-
uður og góðar minningar. Við
kynntumst Eiríki er við fluttum í
Biskupstungur haustið 1987. Þá
þegar varð okkur Ijóst hvern öðling
þessi yfirlætislausi og einlægi mað-
ur hafði að geyma. Ósjaldan kom
hann gangandi niður brekkuna til
okkar til að spjalla og þá oftar en
ekki með gúrku, gulrætur og annað
góðgæti sem hann hafði ræktað í
litla gróðurhúsinu. Síðan höfum við,
eins og svo margir aðrir, notið vin-
áttu hans og tryggðar. Við minn-
umst Eiríks líka sem hagleiksmanns
og snyrtimennis, hvort sem um var
að ræða í ræktun eða smíði. Það
eru þó ekki síst börnin okkar sem
hafa misst kæran vin, en eiga góðu
minningarnar og lýsir það e.t.v.
mannkostum Eiríks best.
Við þökkum Eiríki samfylgdina
og sendum systkinum og frændfólki
samúðarkveðjur.
Anna Björg og Stefán.
Erfidrykkjur
Glæsilegt kaffihlaðborð
og hlýleg salarkynni.
Góð þjónusta.
HÓTEL
REYKJAVÍK
Sigtúni 38.
Upplýsingar i símum 568 9000 og 588 3550
Þó að lítt hafi ólafur viljað láta á
sér bera um ævina sæmir varla
annað en að kveðja þann mæta
mann örfáum orðum á opinberum
vettvangi.
í minningunni kemur fyrst upp
í hugann flutningur hans á hinni
hefðbundnu bæn meðhjálparans við
upphaf messu í Sauðlauksdalskirkju
forðum. Rómurinn lágur, framburð-
ur skýr en látlaus, engin radd-
brigði. I raun túlkaði framsögnin
ekki bæn, heldur vissu, trú á hjálp-
ræði, öryggi þess sem veit að hann
gengur á Guðs vegum.
Þannig hygg ég að Ólafi hafi
farið við öll sín störf. Hann gekk
að þeim eins og sjálfsögðum hlut,
trúði á árangur af allri sinni iðju,
en þótti mest um vert að þau kæmu
öðrum að gagni, miklu fremur en
honum sjálfum.
Auk þess að hafa á tímabili all-
mikinn búskap með höndum, þjón-
aði hann sveitungum sínum á mörg-
um sviðum, sá til dæmis um póst-
dreifingu, leiddi safnaðarstarf,
starfaði í þágu nautgriparæktar og
gekk í störf dýralæknis. Af dýra-
læknisstörfunum virtist hann hafa
yndi, enda heppnuðust þau oft með
ágætum. Algjörlega fumlaus mað-
ur, sem virtist ekkert koma á óvart.
Að vissu leyti var Ólafur nokkuð
sérsinna. Hann sótti t.d. lítt fundi
og alls ekki mannfagnaði, a.m.k.
ekki í seinni tíð. En það var fjarri
Ólafi að hafa áhyggjur af því að
hann breytti ekki í öllu eins og sam-
ferðamennirnir. Hann naut hvers-
dagsins, var sáttur við samtíð sína
og fylgdist gjörla með atburðum
allt fram til hinstu stundar.
Ólafur lét sér annt um fortíð
sveitar sinnar, atvinnusögu og
mannlíf á fyrri árum. Hann var
minnugur á liðna atburði og vissi
einnig margt sem hann hafði heyrt
af vörum sér eldra fólks. Ekki veit
ég hvort tekist hefur að varðveita
mikið af þessum fjársjóði Ólafs, en
víst er að Egill sonur hans hefur
búið að honum við uppbyggingu
hins myndarlega minjasafns á
Hnjóti, sem nú er fjölsóttur áfanga-
staður ferðamanna. Þar annaðist
Ólafur löngum gæslu eftir að hann
komst á efri árin, og marga kveðj-
una fékk undirritðaur frá honum
þaðan, landsendanna á milli, ef
hann vissi af Austfirðingum á ferð.
Ræktarsemin hans Ólafs á Hnjóti
náði ekki aðeins til fortíðar, heldur
einnig til samtíðarinnar og þeirra
sem hún hafði uppfóstrað. Ölafur
var sonur Magnúsar Árnasonar
bónda á Hnjóti og konu hans, Sig-
ríðar Sigurðardóttur, kvæntist ung-
ur Ólafíu Egilsdóttur frá Sjöundá,
én hún er látin fyrir fáum árum.
Þau eignuðust þrjú börn, Sigríði,
Sigurbjörgu og Egil, auk þess sem
þau tóku í fóstur Olafíu, stúlku sem
ólst upp hjá þeim til fullorðinsára.
Heimilið á Hnjóti var í þjóðbraut,
og kom sér oft vel að húsbændurn-
ir voru gestrisnir í meira lagi. Víst
er að hin einstæða greiðasemi þess-
ara frábæru hjóna verður aldrei að
fullu launuð, né önnur störf þeirra
í þágu sveitunganna.
Því vill undirritaður setja þessi
fátæklegu orð á blað, að af þeim
megi skilja djúpa virðingu og ein-
læga þökk þeirra sem notið hafa
góðs af starfi þeirra.
Hvíli þau í friði.
Sigurjón Bjarnason.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar
um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÞORVALDUR GUÐJÓNSSON
söðlasmíðameistari,
Laugarnesvegi 54,
lést á Hrafnistu fimmtudaginn 28. mars.
Ragnar V. Þorvaldsson,
Guðjón S. Þorvaldsson,
Hulda Þorvaldsdóttir, Heiðar Þorleifsson,
Jóhann H. Þorvaldsson, Unnur Eggertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför
HANS SIGURBERGS DANELÍUSSONAR
frá Hellissandi,
til heimilis
á Sunnubraut12,
Keflavík.
Sólveig B. Guðmundsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til ykkar allra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
STEFÁNS VALDIMARS AÐALSTEINSSONAR,
Spítalavegi 1,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til heimahlynningar fyrir góða umönnun síðustu
vikurnar.
Jónína Helga Guðmundsdóttir,
Guðrún Stefánsdóttir, Sigurjón Eðvarðsson,
Guðmundur Stefánsson, Hrefna Svanlaugsdóttir,
Kristín Stefánsdóttir, Ingjaldur Guðmundsson,
Kolbrún Stefánsdóttir, Friðrik Adólfsson,
Ómar Þór Stefánsson, Hulda Vigfúsdóttir,
Stefán Heimir Stefánsson, Anna Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.