Morgunblaðið - 31.08.1996, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 1996 39
Þó að nú se sorg og tár og tregi,
tómlegt allt nú sé,um stundj
Þá lifír minning björt sem blóm á sumardegi,
um blíðan dreng sem horfmn ér á Guðs síns
fund.
(Guðmundur Skúlason.)
Þín,
Fanney Dögg.
Þær sorgarfréttir bárust okkur
að morgni laugardags 24. ágúst að
elsku afí okkar væri látinn, en um
hann afa okkar eigum við góðar
minningar sem við geymum í hjört-
um okkar. Það var mikið áfall fyrir
einu og hálfu ári þegar þau fluttu
úr sveitinni á elliheimilið Grund hér
í Reykjavík og hættu með búskap.
Það er tómlegt að koma í sveitina,
engin amma, afi eða Jonni og eng-
inn Lubbi eða kýr eða kindur. Það
er þó huggun að við höfum ennþá
nokkra hesta. Samt er það nú þann-
ig að við viljum helst hafa alla hluti
óbreytta. Dýrin voru afa allt, hann
þekkti þau öll með nöfnum og hann
notaði sín merki til að kalla á þau.
Alltaf var har.n með úttroðna vasa
af molum fyrir hestana og sig líka
því að hann var mikill sælkeri. Öll
sumur vorum við í sveitinni hjá
þeim. Þó við séum mörg barnabörn-
in var alltaf nóg pláss fyrir okkur
öll. En öll prakkarastrikin sem við
gerðum sá afí alltaf og stundum
héldum við að hann væri með aug-
un í hnkkanum, en reyndar var
raunin sú að afi átti kíki svo hann
gat fylgst með okkur og öðru sem
gerðist í sveitinni.
Við kveðjum þig, elsku afi okk-
ar, með ást og virðingu. Elsku
amma og Jonni, megi Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefí,
glaðir vér megum
þér síðan fylgja' í friðarskaut.
(V. Briem.)
Eva, Jón Þorgeir og íris.
Ég vil minnast góðs vinar míns
og frænda, Þorgeirs Jónssonar á
Möðruvöllum í Kjós, sem kvaddur
er í dag. Ég kynntist Geira og Ingi-
björgu, konu hans fyrst þegar ég
kom að Möðruvöllum 9 ára gamall
og ætlaði að vera snúningastrákur
hjá þeim bændum um sumarið, vin-
áttan hefur haldist alla tíð síðan.
Ég var í sveit á Möðruvöllum fjögur
sumur. Geiri og Jónmundur bróðir
hans kenndu mér, ungum drengn-
um, hvernig umgangast ætti dýrin
og náttúruna. Þetta var þroskandi
og góður tími. Ég var svo heppinn
að fá að kynnast sveitalífinu, og
sjá hvað þeir þurftu að hafa mikið
fyrir lífinu, tæknin var ekki sú sama
og í dag. Geiri var sérstaklega lag-
inn við að galta hey. Tæknin er nú
önnur í dag þar sem allt hey er
rúllubaggað og ekki þarf að bíða
eftir þurrki. Geiri var léttur í lund
og tók þátt í galsa okkar krakk-
anna. Hann var ákveðinn og vildi
ekki að við óhlýðnuðumst, hann var
fylginn sér og við þorðum ekki ann-
að en að hlýða honum.
Geiri átti góða hesta og hafði
unun af því að bregða sér á bak.
Mér er sérstaklega minnisstæð
merin hans, sem hann fékk gefins,
það var hún Vinda. Geiri mátti ekki
selja hana, enda stóð það aldrei til.
Þessi meri var sérstaklega þýð, og
vel byggð. Geiri naut þess að sitja
hana og fara á kappreiðar á Kjalar-
nesi. Hann hafði unun af að tala
um Vindu og hestana sína. Það
hafa margir gæðingar komið frá
Möðruvöllum. Ég vil sérstaklega
þakka Geira fyrir alla greiðasemina
sem hann hefur veitt mér um ævina,
þegar ég bað hann um að fá lánaða
hesta fyrir mig, börnin mín og aðra
sem hafa verið á mínum vegum.
Hann var alltaf tilbúinn hvenær sem
ég bað hann, ef hestarnir voru
ójárnaðir var járnað fljótt, hann var
einkanlega laginn járningamaður.
Geiri var mjög barngóður og sá ég
það best þegar ég var með Kittý
og Markús, börnin mín, hjá honum
og hann var að sýna þeim nýfædd
lömbin, hvað hann geislaði af gleði
þegar þau voru að klappa lömbun-
um hans.
Á hveiju hausti fór ég með þeim
frændum að smala fénu, Geiri var
alltaf efsti maður í göngum á með-
an hann hafði heilsu til. Þetta var
einstaklega ágægjulegur tími fyrir
mig, að fara í göngur á haustin.
Við vorum ekki lengi en það var
oft erfitt, allra veðra var von. Mér
er það mjög minnisstætt hvað
frændi minn var geislandi glaður
þegar féð var komið í réttirnar.
Mig hafði dreymt um að byggja
mér sumarbústað, og þá helst ná-
lægt Möðruvöllum. Ég spurði Þor-
geir og Jónmund frændur mína
hvort ég mætti byggja mér bústað
í landinu þeirra. Geiri sagði að ef
einhver fengi að byggja sumarbú-
stað í landinu þeirra þá væri það
ég. Þá varð ég mjög ánægður og
þakklátur. Ég byggði bústaðinn
minn, Lækjarbakka 1981. Þessi
staður er mér mjög kær og þarna
hef ég átt margar ánægjustundir.
Þetta treysti böndin milli okkar
frændanna.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveiin er sér góðan getur.
Árni Friðrik Markússon.
Til elskulegs afa míns.
Ég var ekki há í loftinu þegar
ég var komin út til að hjálpa þér,
enda eitt það skemmtilegasta sem
ég gerði að koma í sveitina til þín,
ömmu og Jonna.
Ég man eftir einum páskum þeg-
ar við vorum hjá þér og þá eins og
siður er voru páskaeggin falin og
í þetta skiptið voru þau falin í stofu-
glugganum, en ég mátti ekkert
vera að því að leita að eggjunum
því ég var svo upptekin við að hjálpa
þér að mjólka og gefa rollunum,
að þegar við komum inn var bara
ein stór súkkulaðiklessa í stofu-
glugganum.
Þú varst einkar laginn við dýrin
og gast nánast fengið þau öll til
að vera vinir þínir. Eins og t.d. roll-
an sem labbaði alltaf við hliðina á
þér og vék sér ekki frá. Og þegar
Grána gamla kom og hneggjaði
fyrir utan gluggann af því að folald-
ið hennar þorði ekki yfir ána.
Ég ætlaði alltaf að koma og vera
hjá ykkur ömmu í sveitinni og
hjálpa ykkur um leið og ég var
búin með skyldunámið, en ég fædd-
ist nokkrum árum of seint, því þið
voruð flutt í burtu.
Einu sinni man ég eftir því að
þú gafst mér fimmtán krónur og
það var eins og þú hefðir gefið mér
allan heiminn, það var nefnilega
ekki verðgildið sem skipti sköpum,
heldur var hugurinn svo mikill og
það var það sem gerði gjöfina svona
yndislega.
En núna, elsku afi minn, ætla
ég að kveðja þig í seinasta skiptið
og veit það að núna líður þér vel,
sitjandi þarna uppi og fylgist með
okkur. Og ég veit það líka að það
verður gaman þegar við verðum
aftur saman - enn á ný allt til enda
eilífðar.
Veit nokkur næsta árið
hver nár mun hníga í gröf?
Án boða feigðarfárið
oft fírrir lífsins gjöf.
Þó vanti ei veðrið mjúka
oft vorlauf bleik sjást fjúka.
En hver af oss, sem eftir þreyr,
með elsku tregar þann, sem deyr.
Jóna Björg.
+ Kristinn Jónas-
son fæddist 17.
ágúst 1914 í Tungn
í Stíflu. Hann lést
24. ágúst síðastlið-
inn á Sauðárkróki.
Foreldrar hans
voru Jónas Jósafats-
son og síðari kona
hans Lilja Kristín
Stefánsdóttir, síðast
búendur á Knapp-
stöðum í Stíflu, börn
þeirra voru níu.
Árið 1955 gekk
Kristinn að eiga
Guðrúnu Guðmundsdóttur frá
Berghyl í Fljótum. Kristinn og
Guðrún bjuggu í Tungu og
Knappstöðum í Stíflu þar til
Kallið er komið og sól er sest,
að því kemur að kvöldar og menn
og konur færast um set. Mér varð
hugsað til þessa ferils í lífskeðjunni
þegar mér var tjáð andlát Kristins
Jónassonar, gamals sveitunga og
vinar, þá fannst mér við hæfí að
festa á blað fáeinar línur og rifja
upp nokkur minningarbrot frá sam-
veru okkar sem við deildum með
okkur heima í Tungu. Það mun
hafa verið í fardögum 1930 að leið-
ir okkar lágu fyrst saman, er Krist-
inn (eða Kiddi í Tungu eins og hann
var almennt kallaður af sveitungum
sínum og vinum) réðst sem vinnu-
maður á æskuheimili mitt Tur.gu,
ég þá á ellefta árinu en hann tæpra
16 ára. Þetta var á þeim ánim sem
menn urðu að treysta meira á mátt
sinn og megin, fremur en á tæknina
og vélarnar. Snemma mun það hafa
komið fram að það var liðsauki að
nýja vinnumanninum, hann var ós-
érhlífinn og samviskusamur og
gekk til hverra starfa sem til féllu.
Torfrista var eitt meðal margra
verka sem til féllu á vorin og var
hún bæði kaldsöm og erfið og gekk
Kristinn að henni sem öðru. Mér
eru minnisstæð mörg vor er sauð-
burður stóð yfir, að það voru æði
margar næturnar sem ekki var
langur svefntími hjá vinnumannin-
um, því Kristinn lagði alla alúð sína
við að fylgjast helst með hverri kind
sem bar og ég held að megi segja
að lokinni þeirri annatörn, er sauð-
burðinum lauk, hafi miklu oki verið
létt af Kristni. Gekk þá í garð ró-
legri tími þar til heyskapur byijaði,
sem var á þeim tíma frumstæður
miðað við nútímann, því þó sláttuvél
væri komin á heimili okkar, þá var
mikill orfasláttur. Þá var nánast
hvert strá bundið í bagga og flutt
á klökkum heim. Heybandsleiðin
þaðan sem íjarst var frá bæ var ca.
5-6 km. Iðulega þegar bundið var
frá þessum stað voru um 20 hross
sem flutt var á. Á þessum stórbind-
ingardögum fóru þeir æði oft á milli,
sem kallað var, fóstri minn og Krist-
inn og ég liðléttingurinn með þriðju
lestina. Það þurfti athygli til að fylgj-
ast með svona löngum heybandslest-
um, að ekki snöruðust af þeim bagg-
arnir og sitthveiju fleira þurfti að
BORGAR
APÓTEK
Álftamýri 1-5
GRAFARVOGS
APÓTEK
Hverafold 1-5
eru opin til kl. 22
"Á"
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Borgar Apótek
1974 að þau fluttu
til Akureyrar.
Þeim varð tveggja
barna auðið. 1) Sig-
urlína Kristín, f.
1956, húsmóðir á
Deplum i Stíflu.
Maki Haukur Ást-
valdsson og eiga
þau tvær dætur. 2)
Guðmundur, járn-
smiður að mennt,
kvæntur Birnu
Sævarsdóttur; þau
eru búsett í
Stykkishólmi og
eiga tvo syni.
Utför Kristins fer fram frá
Barðskirkju í Fljótum í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
fylgjast með og var Kristinn velvak-
andi fyrir þessu.
Vorið 1934 var byggt steinhús í
Tungu, þar komu margir við sögu,
öll steypa hrærð á höndum og vinna
öll upp á erfiðasta máta. Allt bygg-
ingarefni — annað en mölina, þurfti
að fiytja á hestum frá Haganesvík
um 18 km leið. Kristinn kom þar
mikið við sögu ásamt fóstra mínum.
Oft var ég með þeim í förum. Segja
má að með ólíkindum sé að þessar
ferðir gengu snurðulítið. Og ef eitt-
hvað gerðist óvænt þá var leyst
fljótt og vel úr því af þeim Kristni
og fóstra mínum.
Snemma gerðist Kristinn virkur
félagi í UMF Von í Stíflu og var
fram til síðustu lífdaga þess ötull
liðsmaður í þeim félagsskap. Þegar
ráðist var í að stækka félagsheimil-
ið voru þær ótaldar vinnustundirnar
sem Kristinn lagði fram af hugsjón
einni saman til að koma því verki
áfram, segja má að hann hafi verið
potturinn og pannan í því verki. Inn
á milli hinna stríðandi tíma komu
afþreyingar- og gleðistundir og þar
var Kristinn vel liðtækur og hrókur
alls fagnaðar og ég held ég megi
segja að á dansleikjum sem haldnir
voru og hann var á, var hann ávallt
fyrstur út á gólfíð til að taka dans-
sporið. Mér er kunnugt um að eftir
að hann flutti til Akureyrar ávann
hann sér traust og virðingu innan
verkalýðsstéttarinnar og var fulltrúi
hennar á sambandsþingum. Krist-
inn var sterkur fundarmaður og
beitti orðsins brandi í málflutningi
sínum. Hann var dagfarsprúður og
jafngeðja.
Eftir að hann hvarf af vinnu-
markaðnum fyrir aldurs sakir lagði
hann fyrir sig bókband og náði
langt í þeirri iðn og mun hafa verið
búinn að binda hundruð bóka. Þó
leiðir okkar skildu fyrir langalöngu
þegar ég flutti úr sveitinni, þá
fýlgdist ég ávallt með honum úr
Qarska. Um Ieið og ég votta frænku
minni og öðrum aðstandendum inni-
legar samúðarkveðjur, þá kveð ég
þig, gamli góði félagi, og bið þér
Guðs blessunar. Lif þú í friði.
Guðmundur Jóhannsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRIR BEIMEDIKTSSON,
Melgerði 12,
Reykjavík,
lést í Landakotsspítala 28. ágúst.
Jarðsungið verður frá Fossvogkirkju
miðvikudaginn 4. september kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vilja minnast hins
látna, er bent á heimahlynningu Krabbameinsfélags íslands.
Björg Gunnlaugsdóttir,
Hilmar Þórisson, Guðlaug I. Ólafsdóttir,
Þorbjörg Þórisdóttir, Ari H. Ólafsson,
Benedikt Þórisson, Elínborg B. Sturlaugsdóttir,
Steinunn Þórisdóttir, Eyjólfur Brynjólfsson,
Herdis Þórisdóttir, Guðmundur Ragnarsson,
Gunnlaugur Þórisson, Sigrún Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær faðir minn og afi okkar,
BJÖRIM ÞORKELSSON,
Huidulandi 1,
Reykjavík,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Fossvogi, 29. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jóhann Dagur Björnsson,
Valdimar Þór Jóhannsson,
Jón Kristófer Jóhannsson,
Kristjana Margrét Jóhannsdóttir.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
GYÐRÍÐUR STEINSDÓTTIR,
Glaðheimum 8,
(áður Heiðargerði 62),
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 30. ágúst.
Jónas K. Guðbrandsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.

Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts
sonar okkar og bróður,
SKÚLA FRIÐRIKSSONAR,
Byggðarholti 11,
Mosfellsbæ.
Aðstandendur.
KRISTINN
JÓNASSON