Morgunblaðið - 31.08.1996, Side 42

42 LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MAGNÚS ÖRLYGUR
LARUSSON
+ Magnús Örlyg-
ur Lárusson
fæddist í Reykjavík
21. apríl 1980. Hann
lést af slysförum 17.
ágúst síðastliðinn í
Grafningshreppi
við Þingvallavatn
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 27. ágúst.
Aðfaranótt sunnu-
dagsins 18. ágúst bár-
ust okkur þau miklu
sorgartíðindi að frændi
okkar, Magnús Örlygur, hefði látist
af slysförum að kvöldi laugardagsins
17. ágúst.
Skyndilega dró fyrir sólu og allt
virtist svo óraunverulegt. Spumingar
eins og „hvers vegna?“, „hver er til-
gangurinn?“ gerast áleitnar. Við slík-
um spumingum fást að sjálfsögðu
engin svör. Við verðum aðeins að
trúa að þeir sem guðimir elska deyi
ungir. Við vitum líka að elsku frændi
okkar, Magnús Örlygur, fær hlýjar
móttökur handan móðunnar miklu.
Magnús Örlygur var hávaxinn og
myndarlegur piltur, sem miklar vonir
voru bundnar við. í vor náði hann
þeim áfanga að ljúka grunnskólanum
og framhaldsskólinn blasti við. Hann
hlakkaði til að takast á við ný við-
fangsefni og naut þar dyggs stuðn-
ings foreldra sinna. Framtíðin virtist
björt og fögur. En enginn má sköpum
renna. Á einu andartaki er lífsneist-
inn slökktur, án alls fyrirvara. Rósin
sem var rétt að byija að springa út
er rifin upp með rótum á morgni lífs-
ins. Eftir sitja harmi slegnir ástvinir
sem fá engin svör við spumingunum
„hvers vegna“, „hver er tilgang-
urinn?"
tímamót geisla ungling-
ar yfirleitt af ánægju,
vissum áfanga er lokið
og við tekur spennandi
óvissa framhaldsskóla-
áranna.
En enginn veit sína
ævi fyrr en öll er og nú
er ævi Magnúsar Örlygs
öll. Það kemur alltaf illa
við okkur sem störfum
með unglingum þegar
einhver úr þeirra hópi
fellur frá. Það er nú
einu sinni svo að í líf-
legu starfí og leik ungl-
inganna virðist dauðinn
fjarlægur, en fjarlægðin
er ekki mikil og slys gera ekki boð
á undan sér. Ungmenni eru hrifin
frá okkur án þess að ná fullorðinsá-
mm, eftir stöndum við mannlegar
verur og margar spurningar vakna
en fátt verður um svör.
Vissulega er það huggun harmi
gegn að eiga minningar um góðan
dreng. Magnús Örlygur var mjög
heilbrigður unglingur, hann var virk-
ur nemandi í skólalífinu, tók þátt í
íþróttamótum fyrir hönd skólans og
var skólanum til sóma. Slíkir ungl-
ingar eru þó ætíð fyrst og fremst
sjálfum sér og fjölskyldu sinni til
sóma og við þeim virðist framtíðin
brosa. En lífíð fer ekki eftir neinni
forskrift og þungt högg fellur, eftir
standa foreldrar, systur, ættingjar
og vinir og eiga erfítt með að ná
áttum.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við starfsfólk Laugalækj-
arskóla þig Magnús Örlygur og biðj-
um alla góða vætti að vemda sálu
þína að eilífu. Við vottum foreldmm
þínum, systrum og öðmm ættingjum
dýpstu samúð á erfíðri stundu.
Jón Ingi Einarsson,
skólastjóri.
Elsku Lalli frændi, Ragga, Jónína,
Matthildur og aðrir ástvinir Magnús-
ar Öriygs, Guð gefi ykkur styrk og
þol til að standast þá þungu raun
sem ykkur er ætlað að ganga í gegn-
um. Hugur okkar allra er hjá ykkur.
Hví fólnar jurtin friða
og fellir blóm svo skjótt?
Hví sveipar barnið blíða
svo brátt hin dimma nótt?
Hví verður von og yndi
svo varpað niður í gröf?
Hví berst svo burt i skyndi
hin besta lífsins gjöf?
(Bjöm Halldórson frá Laufási)
Fjölskyldurnar,
Rauðagerði 30 A og B.
Það var dapurleg frétt sem fjöl-
miðlar fluttu okkur í síðustu viku,
enn eitt ungmennið hafði látið lífíð
af slysfömm. Fómarlambið að þessu
sinni var Magnús Örlygur Lámsson
sem lauk gmnnskólanámi sínu frá
Laugalækjarskóla síðast liðið vor.
Magnús Örlygur stundaði nám við
Laugalækjarskóla síðustu þijá vetur,
hann var því einn af þeim rúmlega
sextíu unglingum sem luku námi sínu
við skólann síðast liðið vor. Við slík
Hvað getur maður sagt þegar
sextán ára unglingur er hrifsaður
burt frá ástvinum sínum? Hann sem
átti allt lífíð framundan. Maður
stendur máttvana eftir og spyr sig
hver sé eiginlega tilgangurinn. Hvort
sem við komumst að því eður ei, þá
breytir það ekki þeim sársauka sem
situr í bijóstinu og nístir þá sem
eftir sitja. Foreldrar og systur horfa
nú á eftir einkasyni og bróður, enn
eitt bflslysið hefur tekið sinn tol! og
hrifsað fallegan dreng sem átti bjarta
framtíð fyrir sér. Hann Magnús var
góður drengur með fallegt blik í
augum og gott hjartalag. Margan
morguninn hitti ég hann er hann var
á leið í skólann og alltaf kastaði
hann á mig kveðju og stundum smá-
spjall. Nú fyrir rúmri viku hitti ég
hann, þá var hann að koma heim
úr vinnunni og sagði mér að hann
hefði fengið sumarstarf í Kassagerð-
inni sem honum líkaði ágætlega en
nú færi skólinn að bytja og væri
hann búinn að fá inni í MS og hlakk-
aði til að takast á við ný verkefni
og kynnast nýjum krökkum. Ég
horfði á hann og dáðist að hversu
skemmtileg blanda hann væri af for-
Minmngargremar
og aðrar greinar
Eins og kunnugt er birtist jafnan
mikill Qöldi minningargreina í
Morgunblaðinu. Á einum og hálf-
um mánuði í byijun árs birti
blaðið 890 minningargreinar um
235 einstaklinga. Ef miðað er
við síðufjölda var hér um að
ræða 155 síður í blaðinu á þess-
um tíma.
Vegna mikillar Qölgunar að-
sendra greina og minningar-
greina er óhjákvæmilegt fyrir
Morgunblaðið að takmarka
nokkuð það íými í blaðinu, sem
gengur til birtingar bæði á minn-
ingargreinum og almennum aðs-
endum greinum. Ritstjórn Morg-
unblaðsins væntir þess, að les-
endur sýni þessu skilning enda
er um hófsama takmörkun á
lengd greina að ræða.
Framvegis verður við það mið-
að, að um látinn einstakling birt-
ist ein uppistöðugrein af hæfí-
legri lengd en lengd annarra
greina um sama einstakling er
miðuð við 2.200 tölvuslög eða
um 25 dálksentimetra í blaðinu.
Jafnframt verður hámarks-
lengd almennra aðsendra greina
6.000 tölvuslög en hingað til
hefur verið miðað við 8.000 slög.
MINNINGAR
eldrum sínum þó svo að hann væri
nauðalíkur pabba sínum, svo mjög
að ég er viss um að gömlu skólafélag-
ar okkar hefðu þekkt hann sem son
Lalla. Ég horfði á eftir honum inn
sundið og hugsaði með mér að þama
færi drengur sem mikið ætti eftir
að verða úr, en að þetta væri í hinsta
sinn í þessu jarðlífi sem ég sæi hann.
Nei!!, enginn veit sína æfína fyrr en
öll er og nú er komið að skilnaðar-
stundu í bili að minnsta kosti.
Elsku Ragga, Lalli, Jónína og
Matta, ykkar missir er mikill og erf-
titt að skilja hvers vegna svona yndis-
legur drengur er hrifsaður frá ykkur
í blóma lífsins en þið eruð samhent
fjölskylda og ég veit að sá tími kem-
ur að þið getið horft björtum augum
fram í tímann. Ég bið ykkur guðs
blessunar og blessuð sé minning
Magnúsar Örlygs.
Gulla og fjölskylda.
Kæri Maggi.
Nú kveð ég þig með brostið hjarta.
Ég mun ætíð minnast þín.
Elsku Lalli, Ragga, Jónína og
Matta. Ég votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Petra.
Ungur maður á sautjánda ári er
hrifínn burt í bílslysi. Hann hefur
vart hafíð ferð lífsins. Ferðin endar
svo skjótt og að því er virðist svo
tilgangslaust eitt sumarkvöld við
Þingvallavatn. Enn erum við minnt
á að vegir lífsins eru órannsakanleg-
ir og stöndum agndofa frammi fyrir
staðreyndinni að Maggi er frá okkur
tekinn.
Maggi var tíður gestur á heimili
okkar. Þessi dagfarsprúði drengur
varð hugljúfi okkar allra. Maggi
hafði ríka réttlætiskennd, velti fyrir
sér ýmsum málefnum tilverunnar og
það var gaman að ræða við hann.
Honum fylgdi hugarró og birta sem
hafði áhrif allt í kring um hann. Við
tókum líka eftir því hversu gott sam-
band var milli Magga og foreldra
hans sem tóku mikinn þátt í hugðar-
efnum hverrar stundar.
Fyrr í sumar var frumsýnt í sjón-
varpinu nýtt myndband sem vekja
átti ungt fólk til umhugsiinar um
vímuefni og hættur þeirra. I því léku
Maggi og félagar hans þögla vini
söguhetjunnar og kvöddu hana að
lokum í krikjugarðinum. Maggi var
verðugur fulltrúi hinnar heilbrigðu
kynslóðar sem nú vex úr grasi á ís-
landi og berst gegn vágestum tryll-
ingsins' í heiminum.
Körfuboltinn var honum hugleik-
inn og hann var góður sóknarmaður.
Hann átti sinn hlut í velgengni KR-
liðsins undanfarin ár, margfaldir ís-
lands-, bikar- og Reykjavíkurmeist-
arar. Ef leikinn er körfubolti á himn-
um bætist nú örugglega góður
þriggja stiga maður í liðið þar.
Minningin um hinn hugljúfa,
hrausta og vel gerða dreng er sterk.
Foreldrum hans, systrum og ástvin-
um biðjum við Guðs mildi.
Líf Magnúsar Örlygs var á sinn
hátt vottur um fegurð mannlífsins
og gæði þess sem er. Fyrir hin stuttu
kynni við hann verðum við ævinlega
þakklát.
Vertu sæll, kæri vinur.
Davíð Þór Þorsteinsson
og fjölskylda.
Það var sunnudagsmorgunn, Lár-
us, faðir Magga, hringdi í mig og
sagði mér frá þessum hörmulega
slysi, að hann Maggi okkar væri
dáinn.
Ég átti erfítt með að átta mig á
því að svona ungur drengur væri
tekinn frá okkur á jafnskjótan hátt,
ég starði út í loftið til að reyna að
meðtaka þessi sorglegu tíðindi, það
var ekki fyrr en ég hitti foreldra
hans, að ég gerði mér grein fyrir því
að hann væri dáinn.
Maggi hóf að æfa og leika körfu-
bolta 11 ára gamall með KR, þar
naut ég þess heiðurs að þjálfa Magga
í fjögur góð og minnisstæð ár.
Körfuboltinn átti hug hans allan
og lagði hann mikið á sig til að geta
stundað aðaláhugamálið af eins mikl-
um krafti og hann gerði.
Flokkurinn sem Maggi æfði og lék
með var mjög sigursæll og hampaði
flokkurinn þremur Islands-, tveimur
bikar- og fímm Reykjavíkurmeistar-
atitlum, að auki var Maggi valinn í
æfíngahóp fyrir verkefni drengja-
landsliðsins sumarið 1995.
Það sést á þessu að Maggi og fé-
lagar voru hæfileikaríkir í körfunni
og stóð hann sig vel í öllu sem við
kom þessum hópi. Það munu því all-
ir sem umgengust Magga sakna
góðs og trausts félaga.
Lárus og fjölskylda, ég sendi ykk-
ur mínar dýpstu samúðarkveðjur og
megi Guð gefa ykkur allan þann
styrk sem þið þurfíð í þessum sorg-
lega missi sonar og bróður.
Minningin um Magga lifir í hugum
okkar allra.
Ingi Þór Steinþórsson.
Okkur setur hljóð, verðum harmi
slegin þegar við fáum fregnir af því
að einn úr okkar hópi, vinnufélagi
okkar, hefur snögglega verið svipt
bami sínu í hörmulegu slysi. Við
þekktum þig, elsku Maggi, í gegnum
mömmu sem var alltaf svo afar stolt
af þér og fylgdumst við með þér í
leik og starfi gegnum árin. Þú á leið
í þínar keppnisferðir fullur af áhuga
hveiju sinni. Hið jarðbundna líf lét
þig ekki ósnortinn og varst þú óvenju
ábyrgur miðað við ungan aldur, þú
varst bæði hagsýnn og hugsandi og
veltir fyrir þér ýmsum þáttum hins
daglega lífs. Þú þreyttir samræmdu
prófín í vor ásamt mörgum öðrum
unglingum. Það var stolt mamma
sem sagði okkur frá því að Maggi
hennar stóð sig vel og náði góðum
árangri. Sá árangur mun örugglega
nýtast þér á æðri stöðum. Við skiljum
ekki og eigum erfítt með að sætta
okkur við af hveiju þú varst hrifínn
burtu frá þinni fjölskyldu en Guð
hlýtur að hafa sínar ástæður.
Elsku Ragnhildur okkar, Lárus,
Jónína, Matthildur og aðrir aðstand-
endur. Sorg ykkar er mikil, megi
góður Guð gefa ykkur styrk og vera
með ykkur öllum. Góður drengur lif-
ir í minningu ykkar.
Samstarfsfólk, Deild A-2.
Ég skrifa þessi fátæklegu orð til
minningar um vin minn og bekkjar-
bróður, Magnús Örlyg Lárusson.
Ég var staddur hjá frænda mínum
í Dallas, Texas, laugardaginn 24.
ágúst þegar Gísli vinur minn hringdi
í mig og sagði mér þessar hræðilegu
fréttir. Áfallið var griðarlegt, dreng-
ur sem ég er búinn að þekkja stóran
hluta ævi minnar farinn svona
snögglega.
Eg kynntist Magga þegar hann
+ Ragnar Þorvaldsson fæddist
á Akureyri 25. febrúar 1947.
Hann lést 11. ágúst síðastliðinn
og fór útför hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 23. ágúst.
Vinur minn og félagi í áratugi,
Ragnar Þorvaldsson, lést 11. ágúst
síðastliðinn, langt fyrir aldur fram.
Við Ragnar höfum verið samheijar
frá því á unglingsárum en báðir
kepptum við og störfuðum fyrir
íþróttafélagið Þór í áratugi. Á árum
áður lékum við saman í liði bæði
handbolta og fótbolta, með IBA og
Þór. Hann var oftast kallaður Raggi
„Long“ enda mjög hávaxinn og lang-
flestir þekktu hann undir því nafni.
Raggi var ekki fæddur íþrótta-
maður en hann náði langt vegna
áhuga og eljusemi við æfingar og
sá mikli kraftur endurspeglaðist í
öllu öðru sem hann tók sér fyrir
hendur í lífinu. Hann var hæglátur
maður og vann sin verk í hljóði og
var ekki mikið fyrir að miklast af
eigin verkum. Raggi hafði hins vegar
ákveðnar skoðanir á ýmsum málum,
m.a. um hvað hann taldi félaginu
sínu fyrir bestu og lét þær óspart í
ljós.
Eftir að keppnisferli okkar beggja
lauk lágu leiðir saman á ný. Á mínum
10 ára formannsferli í Þór var Raggi
sá maður sem ég hafði hvað mest
samskipti við enda var hann að vinna
fyrir félagið á nánast öllum vígstöðv-
um. Það skipti ekki máli hvað hann
kom inn í N-bekkinn í Laugames-
skóla árið 1990 og hef verið með
honum í bekk ætíð síðan. Maggi féll
strax vel inn í hópinn, stundaði fé-
lagslífið af krafti og var einnig góð-
ur íþróttamaður. Maggi var alltaf
frekar ræðinn og hef ég átt við hann
margar samræður um allt milli him-
ins og jarðar. Ég gleymi aldrei sög-
unni sem við skrifuðum eitt sinn
saman í ensku árið 1994 og lásum
svo upp fyrir bekkinn við það miklar
vinsældir að menn muna eftir henni
enn þann dag í dag. Minningarnar
um Magga eru margar og góðar,
bæði úr Laugames- og Laugalækjar-
skóla, og munu þær lifa um ókomna
tíð.
Maggi minn, þakka þér fyrir þessi
tæpu sjö ár sem ég hef þekkt þig,
minningin um þig mun lifa.
Að lokum vil ég votta fjölskyldu,
vinum og vandamönnum hans mína
dýpstu samúð.
Jóhann Bjarni Kolbeinsson.
Elsku Maggi.
Hveijum hefði dottið í hug að þú
ættir eftir að fara svona fljótt frá
okkur. Þú sem varst okkur svo góður
vinur og félagi. Flest kynntumst við
þér þegar þú byijaðir í Laugarnes-
skólanum í ellefu ára bekk. Þú féllst
strax inn í hópinn og allar stelpurnar
urðu skotnar í þér, þú varst svo feim-
inn og sætur. Ef einhver fæddist
brosandi þá varst það þú.
Eftir útskriftina úr Laugalækjar-
skóla lágu leiðir okkar í ýmsar áttir
og í sumar vorum við öll strax farin
að fjarlægjast. En þegar við misstum
þig fundum við strax hvað hópurinn
er sterkur. En hann mun aldrei verða
samur án þín. Það hefur myndast
skarð sem verður aldrei fyllt upp í
aftur.
Elsku Maggi okkar. Nú þegar þú
ert farinn eru minningamar um þig
það eina sem við eigum eftir og þær
eru okkur dýrmætari en nokkuð ann-
að.
Við vottum þínum nánustu okkar
dýpstu samúð.
Að lokum viljum við birta ljóð sem
Maggi skrifaði í skólablað Laugar-
nesskóla í 7. bekk.
Körfubolti er góð íþrótt.
Yfir völlinn kemst mjög fljótt.
Ef maður getur hlaupið,
það er gaman að horfa á áramótaskaupið.
Við elskum þig öll, Maggi. Þú
varst yndislegur.
Þínir vinir úr Laugalæk.
tók sér fyrir hendur, ef það var í
þágu félagsins var það gert fljótt og
af einurð. Það kom því ekki á óvart
þegar kona mín var beðin að aðstoða
við nokkur verkefni fyrir stjórn hand-
knattleiksdeildar Þórs á síðastliðnum
vetri, að Raggi var alltaf sá maður
sem hún nefndi að hefði einnig verið
á staðnum.
Raggi gat verið seinheppinn á
velli og eru til margar skemmtilegar
sögur af honum. Sjálfur hafði hann
hvað mest gaman af að rifja þessar
sögur upp og þær eiga eftir að lifa
meðal félaga hans um ókomin ár. Á
þeim tíma sem synir mínir, Sigur-
páll Árni og Geir Kristinn, léku hand-
bolta með Þór var Raggi yfirleitt að
starfa fyrir handknattleiksdeildina,
fór með í ferðir og var mikið í kring-
um leikmennina. Sigurpáll Ámi og
Geir Kristinn, sem nú búa í Reyja-
vík, hafa ætíð borið mikla virðingu
fyrir Ragga. Eftir að ég tilkynnti
þeim um andlát hans hringdu þeir
oft í mig næstu daga á eftir og fannst
mér eins og þeir vonuðust til að ég
segði þeim að fréttin af andláti
Ragga væri ekki sönn.
Nú er Raggi hins vegar kominn á
æðra tilverustig og því vil ég fyrir
hönd fjölskyldu minnar nota þetta
tækifæri og senda öllum ættingjum
hans og vinum mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur. Með Ragnari er geng-
inn einhver ötulasti félagsmaður sem
íþróttafélagið Þór hefur átt. Hans
er sárt saknað.
Aðalsteinn Sigurgeirsson.
RAGNAR
ÞOR VALDSSON