Morgunblaðið - 05.10.1996, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 5. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
ÓLAFUR GÚSTAF
SIG URJÓNSSON
-I- Ólafur Gústaf
* Signrjónsson
var fæddur á
Lambalæk í Fljóts-
hlíð hinn 28. októ-
ber 1925. Hann lést
á heimili sinu á
Torfastöðum í
Fljótshlíð hinn 29.
september siðast-
liðinn. Hann ólst
upp hjá foreldrum
sinum þeim Guð-
björgn Gunnars-
dóttur, f. 2.11.1888,
d. 15.1. 1973, og
Sigurjóni Þórðar-
syni, f. 22.8. 1891, d. 18.10.
1971. Á Lambalæk ólst hann
upp ásamt sjö öðrum systkinum
sem eru: 1) Gunnar Þórarinn,
f. 12.11. 1914, kvæntur Arn-
björgu Baldursdóttur, f. 16.8.
1907, d. 19.2. 1980. 2) Ingi-
björg, f. 5.3. 1916. 3) Ingileif
Þóra, f. 16.6. 1917. 4) Pálsna,
f. 14.7. 1918, gift Óskari
Hraundal, f. 28.10.
1915. 5) Guðrún
Ágústa, f. 20.12.
1919, gift Guð-
mundi Gunnars-
syni, f. 26.3. 1916.
6) Sigurbjörg, f. 8.9.
1921, gift Oddi
Þórðarsyni, f. 2.7.
1915, d. 3.11. 1987.
7) Jónína Guðrún,
f.31.1.1923, d.28.1.
1966, var gift
Kristjáni Sæmunds-
syni, f. 20.8. 1926,
d. 3.3. 1973.
Eftirlifandi sam-
býliskona Gústafs er Kristín
Stefánsdóttir, f. 13.12. 1931 og
átti hún tvo syni, þá Valgeir
Rúnar Hauksson, f. 30.9. 1953,
og Sveinbjörn Smára Hauks-
son, f. 3.10. 1957.
Útför Gústafs fer fram frá
Breiðabólstaðarkirkju í Fljóts-
hlíð í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Það er bjartur og fallegur sunnu-
dagseftirmiðdagur og síminn hringir,
og í símanum er hann pabbi minn
til þess að segja mér að Gústi frændi
á Torfastöðum sé dáinn. En getur
það verið, hann sem var svo hress
tveimur tímum áður?
Dauðinn gerir að vísu ekki alltaf
boð á undan sér. Gústi hafði að vísu
átt við vanheilsu að stríða undanfar-
in misseri, en þetta var samt alltof
snöggt. Mig setur hljóða. í huganum
hrannast upp minningabrotin hvert
af öðru. Allt eru þetta fallegar og
. góðar minningar enda geta það varla
^Áerið annað en góðar minningar þeg-
ar hugsað er um þennan hugprúða
og glaðværa mann sem Gústi hafði
að geyma. Efst í huganum verður
smáminningarperla frá því fyrir allt
að 30 árum. Eg sé fyrir mér Fljóts-
hlíðina á fallegum sumardegi og sól
skín í heiði. Ég, litla stelpan úr
Reykjavík, stödd í sveitinni hjá ömmu
og afa á Lambalæk og það er hásum-
ar og allir í sveitinni að keppast við
heyskap og engan tíma mátti missa.
Afi að verða búinn með sláttinn og
við Imba frænka fórum til Gústa og
Stínu að Torfastöðum til að hjálpa
til við heyskapinn. Og ég man hvað
Gústi var alla tíð sérstaklega barn-
elskur maður og laðaði til sín krakka
á öllum aldri. Hann hefur því fljótt
séð þegar litla frænkan var orðin
þreytt á að raka. Þá kallaði hann til
mín og sagði að sig vantaði svona
aðstoðarstelpu til að segja sér til á
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur hlýhug og samúð
við fráfall og útför elskulegs föður okkar, tengdaföður, afa og
bróður,
HAUKUS GUÐJÓNSSONAR,
Staðarhrauni 2,
Grindavík.
Árni B. Hauksson, Hólmfríður Georgsdóttir,
Guðjón Hauksson, Þórný Harðardóttir,
Pétur R. Hauksson, Dóróthea Jónsdóttir,
Bryndís Hauksdóttir, Skúii E. Harðarson,
Guðrún Helga Pálsdóttir,
barnabörn og systkini hins látna.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
KARLS I. AÐALSTEINSSONAR,
Varmahlíð 16,
Hveragerði.
Sérstakar þakkir fyrir kærleiksríka
umönnun á Vífilsstaðaspítala.
Rannveig Hjálmarsdóttir,
Ásgeir Karlsson, Viktoría Pettypies,
Jónas Karlsson,
Svanhildur Karlsdóttir,
Rakel, Daníel og Nadía.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og sonur,
SIGURÐUR H. GUÐJÓNSSON,
Suðurhvammi 20,
Hafnarfirði,
andaðist á heimili sínu 2. október.
Sigriður Á. Árnadóttir,
Aidis Guðný Sigurðardóttir, Christophe Aiexandre Duret,
Hildur Brynja Sigurðardóttir, Erlendur Guðmundsson,
Málfríður Dögg Sigurðardóttir,
Aldís Magnúsdóttir.
MINNINGAR
traktornum. Og Gústi fékk sannar-
lega hjálp frá mér við aksturinn með
heyvagninn. Þegar dagur var að
kvöldi kominn bauð Stína til veislu
með saltkjöti og baunum sem ég vissi
aldrei hvenær hún eldaði. Stína var
alltaf sívinnandi úti og inni og það
kemur yfirleitt engum á óvart þó að
borðin svigni undan kræsingum og
þó nóg sé að starfa úti.
Með þessu litla minningarbroti
mínu er ég að reyna að segja hversu
gott var að sækja Gústa og Stínu
heim. Gústi hafði líka góða konu sér
við hlið sem er Kristín Stefánsdóttir
og átti hún tvo syni, þá Valgeir og
Sveinbjöm, sem voru augasteinarnir
hans Gústa. Það má með sanni segja
að þau Stína og Gústi ráku bú sitt
af miklum myndarskap. Gústi var
elskaður og dáður af sveitungum sín-
um, og er nú stórt skarð í Fljótshlíð-
inni þegar bóndann á Torfastöðum
vantar í bændahópinn. _
Gústi hét fullu nafni Ólafur Gústaf
og var yngsta barn foreldra sinna,
þeirra Guðbjargar Gunnarsdóttur og
Siguijóns Þórðarsonar sem bæði eru
látin fyrir allmörgum árum. Guð-
björg og Siguijón bjuggu á Lamba-
læk í Fljótshlíð og voru börnin þeirra
átta. Næstyngsta bamið, Jóna, dó
árið 1965, langt fyrir aldur fram.
Sex em enn á lífi og missa nú yngsta
bróðurinn. Systkinahópurinn frá
Lambalæk er í senn sterkur og ljúfur
og sérlega hláturmildur. Það er gam-
an að heyra í þeim hláturinn þegar
þau rifja upp gamlar minningar að
heiman, sérstaklega er gaman að
heyra þau segja frá bernskuárunum.
En nú er stórt skarð í hópnum og
er ég þess fullviss að amma, afi og
Jóna hafa tekið vel á móti Gústa.
Elsku Kristín, þinn söknuður er
mestur. Ég bið algóðan Guð að
styrkja þig og leiða i þinni miklu
sorg. En mundu að minningin um
Gústa verður aldrei frá okkur tekin.
Gott er að eiga góðar minningar.
Ó, ég vil elska Kristi kross
er kraft og sigur veitir mér.
Að engu met ég heimsins hnoss,
því Herrann Jesús gefur oss
það líf sem eilíft er.
(Sbj. Sveins.)
Hafi Gústi frændi þökk fyrir allt
og allt.
Þín frænka,
Kristín Hraundal.
Elsku Gústi minn, þegar mamma
sagði mér að þú værir farinn til
Guðs, því að hjartað í þér var svo
veikt, varð ég sorgmædd og grét
mikið, því ég veit að þeir sem fara
þangað koma ekki aftur. Þess vegna
get ég aldrei heimsótt þig aftur í
sveitina þína sem þér þótti svo vænt
um. Kannski geturðu núna labbað
um hagana með hestunum þínum
án þess að verða þreyttur eða illt í
hjartanu og þá veit ég að þú ert
ánægður. Mamma spurði mig hvað
ég myndi segja við þig ef þú gætir
heyrt í mér, það var svo mikið sem
mér datt í hug að segja þér að
mamma bjó til þetta bréf til þín. Það
var alltaf gaman að koma í heim-
sókn til ykkar Stínu, þá fékk ég oft
að fara með í fjósið eða labbaði með
pabba til hestanna. Síðasta sumar
var skemmtilegast því þá var ég
farin að fara sjálf á hestbak. Þá
fékk ég stundum lánaða hana Blesu
þína og fór í reiðtúr með pabba upp
í haga. Ég vil þakka þér fyrir að
lána mér hana Blesu því ég veit að
hún var gullið þitt og það eru ekki
margir sem lána 5 ára barni slíkan
gæðing. Það er sorglegt að systir
mín sem er aðeins 2ja mánaða nýtur
ekki þeirra forréttinda að fá að
kynnast þér eins og ég. Elsku Gústi
minn, ég mun sakna þín mikið og
ég veit að mamma og pabbi munu
sjá til þess að ég gleymi þér aldrei.
Eg ætla að kveðja þig með einu
bæninni sem ég kann:
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Elsku Guð, viltu taka vel á móti
Gústa og styrkja Stínu og alla aðra
í sorginni. Elsku Stína mín, við elsk-
um þig og þú átt alla samúð mína
og fjölskyldu minnar.
Bless Gústi minn, þín
Bergdís Rún Jónasdóttir.
ÞIÐRIK
BALD VINSSON
+ Þiðrik Baldvins-
son fæddist í
Hægindi í Reyk-
holtsdalshreppi 16.
mars 1911. Hann
lést á Dvalarheimili
aldraðra í Borgar-
nesi 26. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Baldvin Jónsson og
Benónýja Þiðriks-
dóttir frá Grenjum
og var hann fimmta
barn í hópi átta
systkina.
Hinn 10. júlí 1946
gekk Þiðrik að eiga
Ingibjörgu Magnúsdóttur, f. 18.
júní 1920. Eignuðust þau eina
dóttur, Rebekku Björk, f. 28.
nóvember 1955. Maður hennar
er Viðar Pétursson og eiga þau
fjögur börn.
Útför Þiðriks fer fram frá
Borgarneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Þegar Þiðrik var á fjórða aldurs-
ári fluttist hann með foreldrum sín-
um að Grenjum í Álftaneshreppi og
ólst þar upp. Vann hann að búi með
foreldrum sínum fram til ársins
1946, tók hann þá við búi foreldra
sinna ásamt eiginkonu sinni og var
bóndi þar til ársins 1960.
I búskapartíð Þiðriks, fyrst með
föður sínum og síðan eftir að hann
tók við, voru öll hús jarðarinnar end-
urbyggð, var jörðin vel uppbyggð
miðað við samtímann. Þiðrik bjó
mjög snyrtilegu búi enda rækti hann
öll störf af einstakri alúð og snyrti-
mennsku, mátti það glöggt sjá þegar
komið var að Grenjum.
Þiðrik hætti búskap 1960, flutti
þá í Borgarnes og keypti íbúðarhús
á Þorsteinsgötu 5, sem var steinhús
á einni hæð, nokkru síðar byggði
hann aðra hæð ofan á það hús úr
timbri og vann þá byggingu að mest-
öllu leyti sjálfur, kom sér þá vel
hversu lagtækur hann var við smíð-
ar, enda var hann mjög hneigður til
þess. Flutti hann svo í þessa ibúð
og átti þar heimili ætíð síðan.
Við andlátsfregn góðs vinar og
samferðamanns vakna mjög sterkt
upp minningar sem verða þá ljóslif-
andi í huga manns og líða hjá líkt
og á tjaldi.
Grenjar eru þannig í sveit settar
að afskekkt má teljast, en þrátt fyr-
ir það var þar mikil mannaumferð,
einkum vor og haust. Þar lá leið um
þegar bændur neðan úr sveitinni
ráku fé til fjalls á vorin og á haustin
leitarmenn á leið í göngur, var þá
ævinlega komið við á
Grenjum hjá Didda og
Ingu eins og þau voru
oftast kölluð, og nutu
menn hinnar alkunnu
gestrisni og velvildar
þeirra. Ég man vel þeg-
ar ég fór fyrst í leitir,
þá unglingur, hvað mér
fannst gott að koma að
Grenjum, inn í hlýjuna
og fá hressingu eftir að
vera búinn að ferðast
hálfan daginn í kalsa-
rigningu á hestum.
Þiðriki þótti mjög
gaman að fara í göngur
enda alinn upp við fjall-
ið og byijar þegar sem lítill drengur
að smala ánum upp um fjöll.
Ég hygg að hann hafí farið í flest-
ar leitir öll þau ár sem hann var á
Grenjum og eftir að hann flutti í
Borgames fór hann í eina eða fleiri
leitir á hveiju hausti í fjölda ára því
hálfur hugur hans var alltaf í sveit-
inni. Ástæða þess að Þiðrik hafði
slíkt gaman af að fara í leitir sem
raun ber vitni var að hann var sér-
lega léttur göngumaður og reyndist
honum því erfítt verk létt og gaman
eitt.
Hann var mjög glaður maður í
góðra vina hópi og naut þess að vera
með kunningjum og vinum inn til
fjalla í leitum sem annars staðar.
Ég á margar góðar minningar frá
því að vera með honum í leitum og
á öðrum vettvangi.
Hann gat verið mjög hnyttinn í
tilsvörum og sagði skemmtilega frá,
og ávallt þar sem hann var í hópi
manna ríkti glaðværð og oft dátt
hlegið.
Eftir að Þiðrik flutti í Borgarnes
þá starfaði hann lengst af hjá Borg-
ameshreppi. Honum féll vel að vera
í Borgarnesi og naut hann þess að
dóttir hans og tengdasonur bjuggu
þar iíka, því gat hann haft náin kynni
við barnabömin sem voru mjög kær.
Samskipti þessara heimila hafa verið
mikil og náin, nánast eins og ein fjöl-
skylda.
Söknuður í huga og hjarta
er þú kvaddir vinurinn.
Muna vil ég daga bjarta
er þú komst í bæinn minn.
(G.G.M.)
Er við kveðjum Þiðrik, er kvaddur
góður drengur sem eftir skilur ein-
göngu góðar minningar.
Kæra Inga, Bekka og aðrir að-
standendur, innilegar samúðarkveðj-
ur frá okkur.
Jóhannes Magnús
Þórðarson og fjölskylda.
GUÐNI
MAGNÚSSON
+ Guðni Magnússon fæddist í
Narfakoti í Innri Njarðvík-
um 21. nóvember 1904. Hann
lést í Sjúkrahúsi Suðurnesja
hinn 15. september síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Keflavíkurkirkju 24. september.
Einn þeirra, sem mestan svip
settu á Keflavík um miðbik aldarinn-
ar, Guðni Magnússon málari, er fall-
inn frá, 92 ára að aldri. Guðni bjó
hjá foreldrum sínum í Narfakoti til
1935 að hann byggði stórt og glæsi-
legt hús, Suðurgötu 35 í Keflavík.
Guðni var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Jóna Jónsdóttir frá Stapa-
koti í Innri-Njarðvík. Hún lést 1939.
Þau áttu svo syni: Vigni og Jón Birgi.
Árið 1944 kvæntist Guðni Hans-
ínu Kristjánsdóttur. Þau eignuðust
þijú börn: Eirík, Steinunni og Arn-
heiði.
Guðni lærði iðn sína hjá Kristni
bróður sínum í Hafnarfirði. Guðni
var ótrúlegur afreksmaður á félags-
málasviðinu: Frá stofnun Kaupfé-
lagsins var hann stjórnarformaður
og fram til 1950. Þá var hann lengi
forystumaður í samtökum iðnaðar-
manna hér og gekkst fyrir útgáfu
Iðnaðarmannatals á Suðurnesjum.
Guðni var einn af stofnendum mál-
fundafélagsins Faxa og skrifaði
mikið í samnefnt blað. Hann var
alllengi gjaldkeri þess. Meðal efnis
frá Guðna í Faxa er vert að geta
greinaflokks um bindindishreyfing-
una á Suðurnesjum. Guðni var 4.
maður á lista verkalýðsfélagsins,
þegar það bauð fyrst fram í hrepps-
nefnd í Keflavík undir forystu
Ragnars Guðleifssonar og Danivals
Danivalssonar. Síðar sat hann oft
í byggingarnefnd, skólanefnd og
fræðsluráði.
En síðastan en ekki sístan tel ég
hlut Guðna í bindindisstarfi í byggð-
arlaginu. Hann var þar hið þunga
akkeri, er aldrei haggaðist og allar
reglur kunni, alltaf reiðubúinn til
starfa, ætíð tillögugóður á fundum
og mannamótum. Ef skorti skemmti-
efni var Guðni til taks með skrýtlur
og gamansögur. Þær sagði hann
ætíð grafalvarlegur.
Ég og kona mín sendum Hansínu
og öðrum skyldmennum innilegar
samúðarkveðjur.
Hilmar Jónsson.