Morgunblaðið - 20.12.1996, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
-ý
Schiesser®
Bómullar-
náttföt
Bömullar-
náttkjólar
*
*
SOLRUN
EINARSDOTTIR
+ Sólrún Einars-
dóttir fæddist á
Hvalnesi í Lóni, A-
Skaftafellssýslu 26.
ág’úst 1921. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 14.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar Sól-
rúnar voru Einar
Eiríksson, f. 10.6.
1883, d. 3.1. 1973,
bóndi á Hvalnesi í
Lóni, síðar kaup-
maður á Höfn, og
Guðrún Þórðar-
dóttir, f. 14.9. 1884,
d. 9.7. 1926. Systkini Sólrúnar:
stúlka, f. 19.10. 1911, d. 25.10.
1911, Eiríkur, f. 1.3. 1913, d.
11.3. 1913, Guðbjörg, f. 9.7.
1914, Þorbjörg, f. 16.5. 1916,
Eiríkur, f. 28.4. 1919, d. 21.10.
1994, og Sigurður, f. 23.6.1925.
Eiginmaður Sólrúnar var
Kristján Gústafsson frá Djúpa-
vogi, f. 12.5.1921, d. 27.4.1980.
Börn þeirra eru 1) Einar Guð-
jón, f. 2.6.1953, útgerðarmaður
á Höfn, kona hans er Guðrún
Snorradóttir, börn þeirra eru
Sólrún, Snorri, Guðrún og Ey-
dís. 2) Gústaf Valdimar, f. 20.7.
1955, vinnur við umönnun og
er búsettur í Reykjavík, og 3)
Jónína Maria, f. 24.8. 1957,
húsmóðir í Reykjavík, hennar
maður er Þormar
Ragnarsson, börn
þeirra eru Kristján
Valdimar og Lísi-
bet.
Sólrún vann hin
ýmsu störf um
ævina. Á ung-
dómsárum sínum
vann hún á vertíð-
um jafnt í landi sem
kokkur á síldarbát-
um og á togara, við
fatasaum, kvöt-
vinnslu sem og á
hótelum. Sólrún
kynntist Kristjáni
Gústafssyni árið 1952. Bjuggu
þau fyrstu búskaparárin í
Reykjavík, fluttu siðan til Hafn-
ar í Hornafirði þar sem Kristján
var skipstjóri í mörg ár og mik-
ill athafnamaður í útgerð og
vinnslu sjávarafurða. Á þeim
árum var stórt heimili undir
umsjá Sólrúnar. Eftir andlát
Kristjáns fluttist Sólrún til
Reykjavíkur og bjó sér heimili
í Skipasundinu i nálægð við son
sinn Gústaf. Sólrún verður
kvödd frá Áskirkju í Reykjavík
í dag, föstudaginn 20. desem-
ber, og hefst athöfnin klukkan
13.30. Jarðsett verður kl. 13.30
frá Hafnarkirkju, Höfn, Horna-
firði, laugardaginn 21. desem-
ber.
Elsku Rúna okkar, nú kveðjum
við þig með söknuði og sorg í hjarta.
Stutt er síðan við fögnuðum 75 ára
afmælinu með þér. Eins og þinn
var siður var veislan þín hlaðin
dýrindis kræsingum svo lá við að
borð svignuðu. Aldrei vantaði
heimabakaða flatbrauðið sem alltaf
var jafn ómissandi, enda það mest
ekta sem völ var á. Óraði engan
fyrir að þetta yrðu okkar síðustu
fagnaðarstundir í Skipasundinu
með þér. í litla rauða húsinu sem
þú varst búin að láta endurbæta
svo mikið eftir að þú fluttir hingað
suður. Húsið sem smám saman fékk
EINARINGI
FRIÐRIKSSON
+ Einar Ingi Frið-
riksson var
fæddur í Reykjavík
28. febrúar 1951.
Hann lést af slys-
förum 7. desember
síðastliðinn. For-
eldrar Einars eru
Málfríður Ólafs-
dóttir og Friðrik L.
Guðjónsson.
Einar giftist
Steinunni Gylfa-
dóttur, þau skildu.
Börn þeirra eru
Hermann Ingi, Kar-
en Osp og Steinar
Smári.
Útför Einars Inga fer fram
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
15.
Ekki datt okkur í hug áhöfninni
á M/S Silkeborg, er við sigldum inn
í höfnina í Livorno á Italíu að kvöldi
laugardags hins 7.desember, að eft-
ir nokkra klukkutíma yrði einn af
okkur brottkvaddur af þessari jörð.
Við vorum búnir að vera saman tvö
þjóðarbrot í rúma fjóra mánuði, sex
Islendingar og níu Filippseyingar
og höfðum siglt víða og komið við
á mörgum höfnum og menn voru
farnir að þekkja hver annan mjög
vel. Ég er hér að minn-
ast Einars Inga Frið-
rikssonar, háseta, sem
lést af slysförum þann
7. desember síðastlið-
inn um borð í M/S
Silkeborg, sem áður
hét M/S Laxfoss.
Einar var dagfars-
prúður maður en var
nokkur einfari, lagði
ekki margt til í umræð-
um, frekar hlustaði og
lét þögnina tala. Hin
stuttu kynni mín af
Einari voru góð, hann
var rólegur og hafði
góð áhrif á alla um borð. Sérstak-
lega lagði hann sig fram, umfram
okkur hina íslendingana, að kynn-
ast Filippseyingunum, sem voru
langt í burtu frá sinni heimabyggð
og í allt öðrum heimshluta. Oft
sást hann á tali við þá og spjölluðu
þeir um alla heima og geima. Við
geymum mynd hans i hjarta okkar
og minnumst hans sem góðs
drengs. Guð veri með honum.
Við hér um borð viljum flytja
okkar innilegustu samúðarkveðjur
til allra aðstandanda Einars heima
á íslandi og sérstaklega til aldraðr-
ar móður hans og barna.
Skipstjóri og skipshöfn
M/S Silkeborg.
Guðmundur Kr. Kristjánsson.
svo mikla sál. Þú hafðir gaman af
því að fólk kíkti inn í kaffi. Alltaf
fylgdi ríkulegt meðlæti og hæfileg-
ur skammtur af hlátrasköllum.
Maður fékk oft að heyra að of oft
væri aldrei of oft í heimsókn til þín
komið. Allir voru velkomnir hvenær
sem var. Því hjá þér var tími, hlýja
og húsrúm. Énda ávallt gott að
sækja þig heim. Þú varst kjarna-
kona. Stórorð á stundum, stutt í
léttleikann, með munninn á réttum
stað en hjartað var það svo sannar-
lega líka. Heimilið bar þess glöggt
merki að trúin átti stóran sess í
þínu lífí. Oft varð þér tíðrætt um
Betlehemferðina sem þú fórst með
honum Kristjáni þínum. Kemur það
óneitanlega í hugann er þú kveður
á þessum tima.
Hugurinn leitar til æskuslóða,
Hafnar í Homafírði. Kynni sem eru
óijúfanleg minningu afa okkar, því
hjá þér dvaldi hann sín síðustu ár.
Litlu frænkur þínar sem spásseruðu
um á Höfn í öllum fallegu kjólunum
sem þú saumaðir. Yndislegir blóma-
kjólar og glitrandi fínir jólakjólar
svo okkur leið eins og litlum prins-
essum. Öll þessi meistarastykki
hafa verið vel varðveitt fyrir næstu
kynslóð því svo fallegir og sígildir
eru kjólarnir. Enda engar venjuleg-
ar töfrahendur sem sköpuðu slíkar
gersemar eins og töfrasprota væri
veifað. Á fullorðinsámm nutum við
síðar góðs af hæfileikum þínum,
elsku Rúna frænka, bæði í tilsögn
með saumaskap og greiðvikni að
sauma fyrir okkur. Ekkert of var
stórt né of lítilvægt fyrir þig. Ekki
er hægt að komast hjá því að minn-
ast á útsaumsverkin er urðu til
undir saumavélinni þinni. Hin hrein-
ustu listaverk.
Ein síðustu orð þín til okkar voru:
„Lífíð er lærdómur." Þú vissir að
tilveran er ferðalag og okkar að
nema. Þú gafst okkur mikið, fyrir
það emm við þakklátar. Minningin
um þig lifír með okkur. Elsku
Mæja, Gústaf, Einar og ykkar fjöl-
skyldur, okkar innilegustu samúð-
arkveðjur til ykkar allra.
Oddný, Hildur, Eva,
Erna og Anna.
Elsku amma okkar.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þins gleðisal.
(V. Briem)
Elsku amma, það var alltaf gott
að koma til þín í Skipasundið og
alltaf varst þú eitthvað að gera,
annaðhvort á saumavélina þína, eða
að baka jólaköku með fullt af rúsín-
um eða besta flatbrauð í heimi.
Ekki gmnaði okkur þegar þú fórst
á spítalann, elsku amma, að þú
kæmir aldrei heim aftur. En mikið
fannst okkur gott að sjá hvað
starfsfólkið á A-6 var hlýtt og
nærgætið við þig, eins og þú talað-
ir reyndar svo oft um. Við viljum
þakka þér fyrir allt það sem þú
gerðir fyrir okkur.
Elsku amma, nú ert þú búin að
hitta afa.
Lísibet, Kristján og Guðný.
- kjarni málsins!