Morgunblaðið - 08.01.1997, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ALEXANDER
GUÐJÓNSSON
+ Alexander Guð-
jónsson fæddist
á Geitagili í Rauða-
sandshreppi 12. maí
1905. Hann lést á
Sólvangi í Hafnar-
firði hinn 27. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju 3.
janúar.
Látinn er vinur minn
bg móðurbróðir Alex-
ander Guðjónsson eða
Alli eins og hann var
alltaf kallaður. Hann var eitt af sex
móðursystkinum mínum, sem voru
auk hans, Sigurbjörn, Marinó,
Bjarnveig, Bryndís móðir mín, Ag-
ústa og Kristrún sem dó ung. Þau
voru af aldamótakynslóðinni, fædd
og uppalin á Gili í Örlygshöfn við
Patreksfjörð, fluttust flest ung
hingað á Reykjavíkursvæðið. Þau
voru afburða frændrækin og höfðu
þess vegna mikil áhrif á æsku mína
og uppvöxt.
Áramótin eru alltaf ákveðin tíma-
mót í lífi manns, og með söknuði
m-or árið kvatt sem aldrei kemur aft-
ur. Eins finn ég nú á nýársdag fyr-
ir miklum söknuði og ákveðnum
kaflaskiptum í lífi mínu vegna þess
að Alli er síðastur til að kveðja
þennan heim af þessu góða frænd-
fólki mínu. Ég laðaðist öðrum frem-
ur að Alla. Kannski var ástæðan
sú, að ég var ákaflega smávaxinn
langt fram á táningsaldurinn og
hafði af þessu miklar áhyggjur. En
móðir mín sagði ávallt: „Hafðu ekki
áhyggjur af því, væni minn, hann
bróðir minn var líka svona seinn
að stækka." Þetta virkaði ágæt-
lega, ég þurfti ekki annað en að
hugsa til Alla frænda til að róast,
en hann var í góðu meðallagi á hæð
og bæði fríður og myndarlegur.
Alli fór í vélstjóranám og var á
togurum fyrstu starfsárin sín. Þegar
ég fór að muna eftir honum var
hann kominn í land og rak í félagi
við annan, blikksmiðjuna Dverga-
stein í Hafnarfirði en þangað flutti
hann þegar hann giftist henni Júllu
sinni, sem var ættuð úr Hafnarfirði.
Alli var greiðvikinn, sem drengur fór
ég margar ferðir suður í Hafnarfjörð
með föður mínum til að fá húsaskjól
og hjálp Alla við að gera við bílinn.
Alli var félagslyndur og starfaði í
~mörgum félögum og var kosinn til
trúnaðarstarfa í þeim flestum. Hann
var jafnaðarmaður eins og þeir ger-
ast bestir og var mikill málsvari fé-
lagshyggjunnar.
Alli var fisknasti
maður sem ég hef
kynnst. Ég hef oft hug-
leitt af hverju hann var
svona fiskinn. Ástæð-
umar eru efalaust
margar. Hann var
kominn með mikla
reynslu þegar ég fór
að veiða með honum.
Honum virtist í blóð
borið þetta veiðimann-
seðli. Hann notaði jöfn-
um höndum spún,
maðk og flugu, þó að
flugan væri hans uppá-
halds agn. En það sem
ég held að hafi ráðið úrslitum, var
að hann var svo fádæma iðinn. Ég
minnist þess ekki að hafa komið
að Alla við vatn öðruvísi en að línan
hjá honum hafi verið útí. Ég fór
stundum með honum ásamt fleirum
í laxveiðiferðir og ávallt var félags-
veiði með okkur og aldrei man ég
eftir að ekki hafi veiðst fyrir veiði-
leyfunum og oftast var það mest
Alla að þakka. Oft kom fyrir í þess-
um veiðiferðum að einhveijum gekk
illa, hafði kannski ekki fengið neinn
fisk þegar líða tók á veiðiferðina.
Þá hafði Alli ætíð forgöngu um að
viðkomandi fengi að veiða á bestu
veiðisvæðunum á besta tíma dags-
ins til að enginn færi nú fisklaus
heim.
Alli giftist 25. október 1930 Sig-
rúnu Júlíu Sigurbjömsdóttur og
lifðu þau í ástríku hjónabandi alla
tíð. Þau misstu frumburð sinn Guð-
jón nokkmm dögum eftir fæðingu,
en eignuðust síðan þrjár dætur,
Aðalheiði, Huldu og Svanhildi, sem
allar eru giftar og eignuðust þau
30 afkomendur. Þau voru svo lán-
söm að fá að lifa í skjóli dætra sinna
saman fram í háa elli. Því miður
dró ský fyrir sólu þegar Júlla lést
7. október sl. Eftir það fór að draga
af Alla þar til hann lést 27. desem-
ber sl. Hann hreinlega gat ekki lif-
að án hennar Júllu sinnar. Það er
mikiii harmur kveðinn að dætrunum
og fjölskyldum þeirra en það er
huggun í harmi að hafa átt svona
ágæta foreldra og fá að njóta þeirra
svona lengi. Við Dunna sendum
þeim okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Rúnar Guðbjartsson.
Að morgni 27. desember fékk ég
þá fregn að vinur minn og sam-
starfsfélagi, hann Alexander, væri
látinn. Mig setti hljóðan um stund,
og ég rifjaði upp þá tíð er kynni
okkar Alexanders hófust. Var ég
\
t
Etskuleg móðir okkar,
VALGERÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 120,
Reykjavík,
sem lést á Landakotsspítala föstudag-
inn 27. desember 1996, verður jarð-
sungin frá Áskirkju í dag, miðvikudaginn
8. janúar 1997, kl. 13.30.
Lilja Hallgrímsdóttir,
Þórdfs Ólöf Hallgri'msdóttir,
Sigríður Ásta Hallgri'msdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
HÓLMFRÍÐUR MEKKINÓSDÓTTIR,
Skaftahlíð 15,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 3. janúar, verður
Ásgeir Hannes Eiriksson,
Valgerður Hjartardóttir,
og barnabörn.
jarðsungin frá Dómkirkjunni i dag,
kl. 13.30.
Eiríkur Ketilsson,
Guðrún Birna Eiriksdóttir,
Dagmar Jóhanna Eiriksdóttir
þá formaður Sósíalistafélags Hafn-
arfjarðar en hann var þá félagsmað-
ur þar. Tókst þar með okkur gott
samstarf sem varði í nokkur ár.
Alexander var dugmikill félags-
málamaður, framtakssamur og
glöggur á bæði menn og málefni.
Það var svo árið 1960 er rekstur
skipasmíðastöðvarinnar Bátalóns
hf. var í miklum blóma að ég hitti
Alexander eftir nokkurt hlé. Kom
fram að mig vantaði þá starfsmann
í bókhaldsvinnu, og var það þá strax
ákveðið að Alexander myndi taka
því starfi.
Eftir að við kvöddumst var ég
mjög ánægður með þennan nýja
starfsmann sem ég taldi mikið happ
að fá til starfa. Reyndist það einnig
svo. Alexander starfaði hjá Bátalóni
hf. í rúm 20 ár og var einstaklega
gott að starfa með honum. Hann
var ráðagóður og var gott að hafa
svo traustan starfsmann sem hann
var, því mörg voru málin sem við
þurfti að glíma. Var gott að leita
til hans um ráð, og einnig að ræða
stöðu fyrirtækisins og þau vanda-
mál sem við þurfti að kljást. Á þess-
um 20 árum bar aldrei skugga á
okkar samstarf eða vináttu. Það er
með þakklátum huga sem ég kveð
hann og votta fjölskyldu hans sam-
úð mína.
Blessuð sé minning þessa góða
manns.
Þórbergur Ólafsson.
Við andlát Alexanders Guðjóns-
sonar á Alþýðubandalagið á bak
að sjá einum sínum mætasta félaga.
Alexander var einn af stofnend-
um Félags ungra jafnaðarmanna í
Hafnarfírði, fylgdi Héðni Valde-
marssyni við stofnun Sameiningar-
flokks alþýðu-Sósíalistaflokksins og
varð fyrsti formaður Alþýðubanda-
lagsins í Hafnarfirði og þar með
fyrsti formaður Alþýðubandalags-
félags á landinu.
Hann var ævinlega ötull baráttu-
maður fyrir stjórnmálalegri einingu
alþýðufólks og sameiningu samtaka
þess og sagði m.a. í viðtali í blaði
Alþýðubandalagsins í Hafnarfírði á
30 ára afmæli félagsins árið 1988:
„Það hefur alltaf verið mín hugsjón
að geta sameinað alþýðu þessa lands
í einum öflugum flokki og hreyf-
ingu. Fyrir mér hafa flokksnöfn
ekki verið heilög, heldur hugsjónin.“
Baráttan fyrir þeim mannréttind-
um, sem nú þykja sjálfsögð, var oft
óvægin og hörð og kostaði ærnar
fórnir en árangursins nýtur almenn-
ingur í dag enda þótt ekki geri all-
ir sér ljóst hveiju þurfti til að kosta.
Um þá baráttu, sem háð var, sagði
Alexander í fyrrgreindu viðtali:
„Það væri ekki heiðarlegt annað en
að segja að menn hafi náð ýmsu
fram. Þrátt fyrir óskaplega sterka
stöðu hægri aflanna á öllum svið-
um, þá hefur verið hægt að knýja
fram miklar breytingar með sam-
stöðu og baráttu. Aður fyrr áttu
atvinnurekendur mannskapinn eins
og hvert annað verkfæri. Ég segi
ekki að réttlætið sé orðið fullkomið,
en ég fínn að ég og mín kynslóð
hefur ekki puðað í pólitíkinni til
einskis.“
Starf Alexanders og annarra
hugsjónamanna hefur ekki verið til
einskis unnið, og án efa hefur það
glatt hann að nú að undanfömu
hefur orðið æ öflugri krafan um
að hugsjón hans um sameinaðan
flokk félagshyggjufólks verði að
raunveruleika.
Alþýðubandalagsfólk í Hafnar-
firði minnist Alexanders Guðjóns-
sonar sem einstaks félaga. Hann
umgekkst alla með sérstakri alúð
og hlýju og yfir honum hvíldi ávallt
sú tign og reisn sem var í samræmi
við lífsstarf hans allt.
Stjórn Alþýðubandalagsins
í Hafnarfirði.
Nú er elsku afi dáinn og farinn
á fund ömmu. Okkur langaði til að
skrifa nokkur orð til að minnast
þeirra beggja. Alltaf var jafn gott
að koma til afa og ömmu á Suður-
brautinni. Það var ósjaldan sem
okkar biðu pönnukökur á borðum
sem amma hafði bakað og langar
og góðar samræður við afa. Það
var alveg sama hvað bar á góma,
allt frá umræðum um pólitík eða
nýjasta efnið í tölvuheiminum, alltaf
var afi vel inní málum. Það var oft
eins og maður stykki til baka í tím-
anum. Þarna sast þú fyrir framan
okkur og hafðir upplifað svo margt
sem við vorum að læra í sögubókum
í skóla og manni fannst vera úr
grárri fornöld. Þú gerðir þetta ljós-
lifandi fyrir okkur og gast gefið
okkur nýja lífssýn á hlutina. Oft
fann maður fyrir auðmýkt þegar
þú sagðir hvernig lífið hefði verið
í þá daga samanborið við okkar
daga. Þú fékkst okkur virkilega til
að hugsa um allt það sem við höfum
í dag og hvað fólk hafði þá.
Minnið þitt var alveg einstakt.
Það sem þú hafðir lært í skóla sem
barn, það mundir þú. Þú fékkst
mann til að meta það hvers virði
það er að læra. í þína daga var
ekki sjálfsagt að börn fengju eins
mikla menntun og börn í dag og
sagðir þú okkur frá skólagöngu
þinni sem fór að mestu leyti fram
í farskóla. Það er alveg yndislegt
að hafa fengið að upplifa frásagnir
þínar af lífinu eins og það var og
geymum við þessar minningar
ávallt í bijóstum okkar.
Það eru ófáar minningar sem
tengjast þér og veiðimennskunni.
Djúpavatn og Hlíðarvatn, og svo
seinna meir Elliðaárnar, alltaf kem-
ur þú upp í huga okkar þegar þess-
+
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LÁRA SIGRÍÐUR
BJARNADÓTTIR
frá Ögurnesi,
lést þriðjudaginn 31. desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 9. janúar kl. 15.00.
Fyrir okkar hönd og annarra vanda-
manna,
Þórunn Dani'elsdóttir, Ármann Jóhannsson,
Kolbrún Björnsdóttir, Gunnvant B. Ármannsson,
Edda Bryndís Ármannsdóttir,
Brandur Gunnvantsson.
+
Bróðir minn og frændi,
SKÚLI EINARSSON,
lést á heimili sínu, Giljaseli 7, þann
6. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Helga Þórðardóttir,
Erla Þórðar.
ir staðir eru nefndir. Alltaf hægt
að leita til þín um það hvar best
væri að veiða, hvar líklegast væri
að fá físk. Og núna seinni árin, þó
svo að þið ættuð ekki eins heiman-
gengt og áður, fylgdist þú alltaf
með. Það var gaman að koma til
þín áður en farið var í veiði og fá
upplýsingar um heillavænlegustu
veiðistaðina.
Við kveðjum ykkur með sorg í
hjarta en minningar um ykkur eiga
ávallt eftir að ylja hjarta okkar.
Minning ykkar mun lifa með okkur
um aldur og ævi. Elsku mamma,
Hulda og Allý. Þið hafið misst mik-
ið, megið þið finna styrk í sorginni.
Meðalsnotr
skyli manna hverr,
æva til snotr sé;
þeim er fyrða
fegrst at lifa,
er vel margt vitu.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjalfr it sama;
en orðstírr
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getr.
(Hávamál)
Alexander, Ágústa, Júlía,
Orri, Halla, Gísli og
Karl Ásgrímur.
Elsku afi, okkur langar að skrifa
þér nokkur orð. Við viljum fá að
þakka þér fyrir þær dýrmætu
stundir sem við fengum með þér.
Allir veiðitúramir hvort sem farið
var í Hauku, Hlíðarvatn eða Djúpa-
vatn, alltaf var jafn gaman og minn-
ist maður nú að alltaf var hægt að
koma til þin og fá leiðbeiningar hjá
þér um hvernig ætti að bera sig
að við að reyna að fá þann stóra
og kemur sú leiðsögn manni að
miklu gagni í dag. Á jólum, í afmæl-
um og öðrum fjölskylduboðum hafði
maður alltaf jafn gaman af þeim
frásögnum sem þú hafðir fram að
færa um lífíð og tilveruna eða frá
því þú varst ungur maður og að
byija lífsbaráttuna og maður vissi
að þú hafðir lent í ýmsu um dag-
ana. Elsku afí, þú vissir vel hvað
ég og Rósa urðum þakklát fyrir að
hafa eignast dóttur á afmælisdegi
þínum er þú varst níræður. Þessi
merkisdagur mun alla tíð heiðra
minningu þína. Við vitum að nú
hefur amma tekið þér opnum örm-
um í ríki guðs sem paradís er.
„Ég er ljós heimsins. Sá sem
fylgir mér, mun ekki ganga í
myrkri, heldur hafa ljós lífsins."
(Jóhannes 8.12.)
Hörður og Rósa.
Kveðja frá Barðstrend-
ingafélaginu
Þegar staðið er yfír moldum Alex-
anders Guðjónssonar vill Barðstrénd-
ingafélagð koma á framfæri þakk-
læti sínu til þessa góða félaga. Alex-
ander var einn af stofnendum Barð-
strendingafélagsins og traustur liðs-
maður þess alla tíð. Hann sat í stjórn
félagsins um hartnær aldarfjórðungs
skeið og tók við formennsku í því
að Jóni Hákonarsyni látnum, sumar-
ið 1952 og gegndi formennsku þar
til í janúar 1956. Eftir það var hann
lengi í stjóm félagsins og oft varafor-
maður. Ymsum fleiri störfum gegndi
hann fyrir félagið m.a. átti hann
dijúgan þátt í uppbyggingunni í
Bjarkalundi og Flókalundi. Sumarið
1961 störfuðu hann og Júlía kona
hans í Bjarkalundi.
Eins og áður sagði var Alexand-
er traustur liðsmaður félagsins og
fáar munu þær samkomur hafa
verið á fyrsta aldarfjórðungi félags-
ins, sem þau hjón ekki sóttu.
Þegar Alexander hætti stjórnar-
störfum í félaginu var hann gerður
að heiðursfélaga þess. Sigrún Júlía
Siguijónsdóttir, kona Alexanders,
lést í október sl.
Barðstrendingafélagið vill hér
með færa þessum heiðurshjónum
þakklæti sitt og hinstu kveðju og
vottar dætrum þeirra og öðru
venslafólki dýpstu samúð.
Barðstrendingafélagið.