Morgunblaðið - 13.03.1997, Qupperneq 40

40 FIMMTUDAGUR 13. MARZ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
+ Helga Kjartans-
dóttir fæddist á
Fáskrúðsfirði 5.
janúar 1922. Hún
lést á Landspítalan-
um 21. febrúar síð-
astliðinn. Hún var
dóttir hjónanna
Þorbjargar Björns-
dóttur frá Miðbæ,
Norðfirði, og Kjart-
ans Indriðasonar
frá Vattarnesi við
Reyðarfjörð. Hún
var yngst þriggja
systkina. Bræður
hennar Lárus Al-
freð og Jón Björgvin dóu ungir
að árum.
Helga giftist 1942 eftirlif-
andi eiginmanni sínum Ólafi
Eyjólfssyni, f. 22. sept. 1914,
frá Fáskrúðsfirði. Þau bjuggu
lengst af á Reynistað í Fá-
skrúðsfirði og eignuðust fimm
börn.
1) Jón Alfreð, f. 1943, ógiftur
og barnlaus. 2) Eyjólfur, f.
1944, sambýliskona hans er
Vilma Brazaite og eiga þau
einn son, Ólaf Andrius. Eyjólf-
ur á þrjár dætur og sex barna-
börn frá fyrra hjónabandi með
Björgu Asgeirsdóttur. Dæturn-
Mig langar að minnast elsku
tengdamóður minnar, Helgu Kjart-
ansdóttur, sem lést á Landspítalan-
um 21. febrúar síðastliðinn.
Tæp 15 ár eru liðin frá því eigin-
maður minn, Kjartan Ólafsson,
kynnti mig fyrir foreldrum sínum
og gleymi ég aldrei þeim degi. Mér
var strax tekið opnum örmum og
urðum við Helga miklar vinkonur.
Ég minnist Helgu minnar sem
hjartahlýrrar og yndislegrar vin-
konu sem vildi öllum allt sem best.
Við áttum margar gleðistundir sam-
an á Reynistað en þangað var yndis-
legt að fá að koma og eyða frídög-
ar eru Hugrún
Harpa, gift Daníel
Eyjólfssyni. Þeirra
börn eru: Eybjörg
Helga og Björgvin
Logp. Eyrún Björk,
gpft Jens Sigurðs-
syni. Þeirra börn
eru: Jenný Björk,
Erla Björg, Sindri
Freyr og Sigurður
Brynjar. Kristbjörg
Helga, sambýlis-
maður hennar er
Gylfi Arnar Isleifs-
son. 3) Þorbjörg, f.
1950, gift Ingabirni
Kristinssyni. Þeirra börn eru:
Helgi Ólafur og Kristbjörn. 4)
Kjartan, f. 1953, kvæntur Elínu
Ósk Óskarsdóttur. Þau eiga
einn son, Heimi Þór. 5) Elísa-
bet, f. 1956, gift Birni Aðal-
steinssyni. Þeirra börn eru:
Jakobína, Ólafur og Dagur.
Unnusti Jakobínu er Þorgeir
Einar Sigurðsson.
Útför Helgu Kjartansdóttur
fór fram frá Fáskrúðsfjarðar-
kirkju föstudaginn 28. febrúar
síðastliðinn og minningarathöfn
frá Kapellunni á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund, Reykja-
vík, laugardaginn 8. mars.
um með henni, Óla eiginmanni
hennar og Nonna syni þeirra sem
bjó hjá þeim. Oft var sest við píanó-
ið og spilað og sungið af hjartans
lyst, því tónlistin var í hávegum
höfð á þeirra heimili. Einnig spilaoi
Helga fyrir okkur á píanóið, á
svörtu nóturnar eins og hún nefndi
það, en hún spilaði oft fyrir dansi
á orgel á yngri árum. Þetta voru
miklar gleðistundir. Helga var
myndarleg húsmóðir og átti hlýlegt
og fallegt heimili sem hún bjó eigin-
manni sínum og börnum á Reyni-
stað. Alltaf var tekið á móti öllum
opnum örmum og hlaðin borð af
góðgæti. Þegar hún vissi af okkur
Kjartani og Heimi Þór syni okkar
á leiðinni í heimsókn, setti hún
gjarnan upp kjötsúpupottinn því
hún vissi að tengdadótturinni
fannst kjötsúpan hennar svo góð.
Svona var tengdamamma, hugsaði
alltaf hvað öðrum kom best. Oft
urðum við þeirrar ánægju aðnjót-
andi að fá Helgu til okkar til
Reykjavíkur og síðan hingað í Hafn-
arfjörð. Margt var sér til gamans
gert. Við fórum m.a. oft í verslanir
saman og þótti þá alltaf sjálfsagt
að enda þá ferð á kaffihúsi og fá
okkur „gúmmilaði" eins og við
nefndum það okkar á milli. Alltaf
ræktaði Helga vinskapinn við æsku-
vinkonur sínar og aðra vini og ætt-
ingja í þessum ferðum sínum. Það
var glatt á hjalla, rifjaðar upp gaml-
ar og góðar minningar sem við
fengum oft hlutdeild í.
Helga var yndisleg amma og
sóttu ömmubörnin öll mjög til henn-
ar með sín hjartans mál, stór og
smá. Hún tók þeim sem jafningjum,
vafði þau hlýju og umhyggju. Ég
kveð mína hjartkæru tengdamóður,
Helgu Kjartansdóttur, með saknað-
artárum og þakka henni allar sam-
verustundirnar. Kærleikur Guðs og
friður fylgi þér, elsku Helga mín.
Ég vil einnig biðja góðan Guð að
varðveita og styrkja Olaf eiginmann
hennar, börn og alla ættingja og
vini í þeirra miklu sorg.
Elín Ósk.
Frænka mín Helga Kjartansdótt-
ir er látin eftir erfið veikindi. Mig
langar að minnast hennar með fá-
einum orðum.
Fyrstu minningar mínar um
Helgu eru frá þeim tíma, þegar hún
sem ung stúlka kom í heimsókn á
heimili foreldra minna út í Vattar-
nes. Feður okkar voru bræðrasynir
og stunduðu sjó saman á sumrin
og eru minningamar um þennan
frænda minn sérstaklega ljúfar.
Eftir að Helga giftist kom hún svo
með elstu drengina sína tvo, meðan
þeir voru litlir, út i Vattarnes og
dvaldi þá gjarnan vikutíma að
sumri. Allar mínar minningar um
þessa frænku mína eru góðar. Hún
var kát og hress hvar sem hún fór.
Helga giftist Óla manni sínum
ung og bjuggu þau allan sinn bú-
skap á Búðum í Fáskrúðsfirði, fyrst
í leiguhúsnæði. Alltaf var sérstak-
lega vel tekið á móti manni hjá
Helgu og Óla. Seinna eignuðust þau
húsið sem foreldrar hans höfðu átt,
byggðu við það og bættu á allan
hátt.
Þorbjörg móðir Helgu dvaldi hjá
dóttur sinni og tengdasyni eftir að
hún missti mann sinn og veit ég
að einstaklega gott var milli hennar
og barnanna. Síðustu árin var hún
orðin sjúklingur, en Helga lét hana
ekki frá sér fara og finnst mér það
sýna best hvaða mann hún hafði
að geyma.
Helga hafði mikið yndi af tón-
list. I stofunni hennar var píanó sem
drengirnir hennar léku á og Elín
Ósk tengdadóttir hennar söng þá
gjarnan með. Ég var svo heppin
að hitta á eina slíka stund.
Nú hefur skyndilega komið skarð
í þessa góðu fjölskyldu. Ég bið allar
góðar vættir að annast þá sem eft-
ir lifa. Ég kveð þessa frænku mína
með innilegu þakklæti fyrir allt.
Steinunn Ulfarsdóttir.
Elsku amma mín, Guð geymi þig
þangað til við hittumst á himnum.
Vertu sæl, elsku amma.
Heimir Þór.
Þegar þrautin amar þungan huga minn
líf og streita lamar lúið geð og sinn
heim til þín í huga hef ég mína ferð
fer þá létt sem fluga fleyið mitt þú sérð.
Móðir mína kæra meta best ég kann
sem lét mig forðum læra lífs um konungs-
mann
móðurhöndin mjúka mild um vanga fer
sál og hugann sjúka sínar bætur lér.
(Kjartan Ólafsson)
Kjartan.
Elsku amma.
Nú þegar leiðir skilja viljum við
þakka þér fyrir allar yndisiegu
stundirnar sem við áttum hjá þér.
Þegar við vorum litlar var Reyni-
staður okkar draumastaður. Þang-
að fórum við á hverju sumri til afa
og ömmu, og þaðan eru okkar bestu
bemskuminningar sprottnar. Við
sjáum þig fyrir okkur brosandi með
rauða hárið þitt og fallegu augun
þín. Þú varst mikilfengleg kona.
Á Reynistað var yfirleitt margt
í heimili sem naut gæsku þinnar,
og hjá þér fengum við mikla ást,
umhyggju og hlýju því að þú varst
mest gefandi kona sem til var.
Kallið kom fyrr en við áttum von
á og það er með hryggum huga sem
við ritum þessar línur. En við nutum
nærveru þinnar hjá okkur í Grinda-
vík áður en þú fórst í stóru aðgerð-
ina.
Okkur grunaði ekki að stuttu síð-
ar myndum við kveðja þig hinstu
kveðju við dánarbeð þitt. Við nutum
þeirrar gæfu að geta kvatt þig með
kossi og hvísla ljúfsárum kveðjum
í eyra þitt.
Ó, minning, minning.
Líkt og ómur fjarlægra söngva,
líkt og ilmur deyjandi blóma.
Berast orð þín að hlustandi
eyrum mínum.
Eins og lifandi verur
birtast litir og hljómar
hinna liðnu daga,
sem hurfu sinn dularfulla veg
út í dimmbláan fjarskann
og komu aldrei aftur.
Ó, æska, æska.
Þegar dagamir komu
eins og undarlegt, heillandi
ævintýri,
og þeir báru allan fögnuð og fegurð lífsins
í faðmi sínum.
Þegar við bömin gengum í gróandi túninu,
og grasið og blómin
og lækirnir
voru leiksystkin okkar.
Þegar rökkrið vafðist um vötnin og
heiðamar
eins og vinarfaðmur,
og vindurinn söng í sefinu,
unz við sofnuðum.
Ó, minning.
Þú hvíslar svo hljótt, svo hljótt,
að það heyrist varla.
(Steinn Steinarr)
Elsku afi og aðrir aðstandendur,
við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð. Minning hennar lifir.
Hugrún Harpa og
Eyrún Björk.
HELGA
KJARTANSDÓTTIR
ALFREÐ
JÚLÍUSSON
+ Alfreð Júlíusson
var fæddur á
Akureyri 25. októ-
ber 1915. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
6. mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Júlíus
Júlíusson, rafvéla-
vörður á Akureyri
og Margrét Sig-
tryggsdóttir.
Hinn 20. nóv.
1948 giftist Alfreð
Lukku Ingibjörgu
Þorleifsdóttur frá
Neskaupstað. Börn
þeirar eru: Margrét Steinunn,
gift Stefáni Stefánssyni, María,
gift Birgi Þór Þórðarsyni, og
stjúpsonur, Þór Már Valtýsson,
kvæntur Kolbrúnu Guðveigs-
dóttur. Barnabörnin eru 11 og
barnabarnabörnin tvö.
Útför Alfreðs fer fram frá
Matthíasarkirkjunni á Akureyri
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Ég minnist þess þegar ég sá Al-
freð í fyrsta sinn, en það var á Rak-
arastofu Sigtryggs Júlíussonar bróð-
ur hans sumarið 1936. Ég var þá á
síldarskipi frá Akureyri svo og þtjú
næstu sumrin og í landlegum fórum
við strákarnir mikið á stofuna til
Tryggva til þess að láta snyrta okk-
ur. Á þessari stofu unnu þá þrír ung-
ir, hressir strákar, eigandinn Sig-
tryggur, Alfreð og Jón Kristinsson.
Andrúmsloftið á rakarastofunni var
fijálslegt og vinalegt og stakk veru-
lega í stúf við hátíðlegheitin og form-
festuna sem þá var
áberandi á götum Akur-
eyrar og í flestum versl-
unum, þar sem menn
voru sífellt að lyfta hött-
unum og hneigja sig
hver fyrir öðrum og
ávarpa með þéringum.
Svo ólíkt því sem maður
átti að venjast í sjávar-
þorpum fyrir austan og
sunnan þar sem maður
hafði áður dvalið.
Á Rakarastofu
Tryggva var aftur á
móti spjallað við mann
um daginn og veginn
og þá ekki sfst um afla-
brögð. Þarna urðum við Alfreð aðeins
málkunnugir og þá strax vakti at-
hygli mína vinaleg og hógvær fram-
koma þessa unga fallega manns.
Alfreð dvaldi þó ekki lengi innan
veggja rakarastofunnar heldur fór til
sjós sem vélstjóri en hann hafði tekið
vélstjórapróf árið 1933 þá aðéins 18
ára gamall. Árið 1940 ræðst hann
sem vélstjóri til Rafveitu Akureyrar
og gegnir því starfi til ársins 1943
að hann ræður sig að Laxárvirkjun.
Þar á þessum dásamlega fagra og
friðsæla stað festi hann rætur, enda
átti umhverfið sérlega vel við hans
rólegu og hlýju skapgerð.
Haustið 1946 réðst systir mín
Lukka Ingibjörg Þorleifsdóttir sem
bústýra til hans, en þau rugluðu svo
saman reytum sínum og giftu sig
árið 1948. Þarna á Laxá, eins og
staðurinn var oftast kallaður, bjuggu
þau sér einstaklega fallegt heimili
og undu hag sínum vel í þessu fagra
umhverfi og meðal góðra granna.
Þótt einangrun væri nokkur á vet-
urna var öðru máli að gegna á sumr-
in, því þá mátti segja að heimilið
væri eins og opinber gististaður.
Aldrei heyrði maður þó kvartað und-
an gestanauð, síður en svo. Á móti
öllum var tekið af einstakri alúð og
hlýju. Ég minnist jafnan þeirra daga
sem við hjónin gistum þar og þá oft
ásamt börnum okkar, hvað maður
slappaði algjörlega af. Allt svo kyrrl-
átt og vinalegt. Stundum var farið
út með Alla og kastað fyrir silung
eða farið í stuttar ferðir um nágrenn-
ið, sem hvert sem litið er, er jafn
fagurt og heillandi.
Já, þetta voru dásamlegir dagar.
Þegar systir mín fluttist til Al-
freðs átti hún ungan son, Þór Má.
Strax frá byijun reyndist Alfreð
honum sem besti faðir. Móðir okkar
dvaldi og oft hjá þeim hjónum á
Laxá þar sem hún naut mikillar ást-
úðar og hlýju og lofaði hún mjög
mannkosti Alfreðs.
Árið 1968 fluttust þau Alfreð og
Lukka Ingibjörg til Akureyrar þar
sem Alfreð réðst sem vélstjóri að
varastöð Landsvirkjunar. Þótt þau
hafi bæði saknað Laxár og góðra
granna þar, undu þau hag sínum
vel á Akureyri. Lengst af bjuggu
þau að Eyrarvegi 31, en nú síðustu
árin í Víðilundi 24.
Árið 1989 lét Alfreð af störfum
og hafði þá þjónað Rafveitunum í
49 ár. Þótt ég þekki ekkert inná
störf Alfreðs, er ég viss um að hann
hefur skilað þeim af vandvirkni og
trúmennsku, enda vitnar starfsald-
urinn þar um. Hann var og maður
vel greindur og lagvirkur.
Þótt skipt væri um umhverfi
breyttist ekki heimilisbragurinn.
Alltaf jafn yndislegt að koma á
þeirra fallega og vinalega heimili. I
síðustu heimsókn okkar í sumar er
leið sáum við að Alfreð var nokkuð
brugðið, enda baráttan þá hafin við
erfiðan sjýkdóm. Ég átti þó von á
því að í fyrirhugaðri heimsókn okkar
hjóna til Akureyrar um páskana
myndum við hitta hann.
En fyrst svo verður ekki, verður
þetta okkar hinsta kveðja. Hann
mun lifa í minningu okkar sem sann-
ur, góður maður sem við og börn
okkar höfum mikið að þakka. Þér,
systir mín góð, þökkum við allt og
allt og vottum þér okkar dýpstu
samúð svo og börnum ykkar og fjöl-
skyldum þeirra og öðrum vanda-
mönnum. Blessuð sé minning Al-
freðs Júlíussonar.
Stefán Þorleifsson.
Það er sárt þegar sorgin knýr
dyra í fyrsta skipti meðal okkar
systkinanna, ekki síst þegar jafn
góður maður og hann afi fellur frá.
Hann skilur eftir í hörtum okkur
góðar og hlýjar minningar um sig,
fremur en sorg og tómleika. Því
þannig maður var hann og á þann
hátt hefði hann viljað að sín væri
minnst.
Hann var gjafmildur og góðhjart-
aður maður ávallt fús til að rétta
okkur barnabörnunum hjálparhönd
og oftast án þess að hann væri beð-
inn um hana eða þá, án þess að
spyija hvers vegna. Ekki fundum
við fyrir því að hann hefði reynt að
ýta okkur út í eitthvert ákveðið nám
eða þess háttar, heldur leyfði hann
sérhveijum að finna sína eigin leið
og virtist treysta því að maður væri
að gera rétt.
Engin var Akureyrarferð án þess
að líta inn til afa og ömmu í kaffi
og brauð, og ræða um daginn og
veginn. Hann tók ávallt vel á móti
okkur þegar við komum í heimsókn
og ef hann átti von á einhveiju okk-
ar beið hjann oft úti í glugga, tilbú-
inn að veita okkur viðtöku. Hann
var þögull maður og mjög rólegur
og lét yfirleitt ekki skoðanir sínar í
ljós. Hann hafði mjög ganan af að
fara með okkur í bíltúra og þá var
oftar en ekki skoðuð spennustöðin,
gamla dísilstöðin eða bara keyrt um
bæinn. Það verður skrítið að fara
til Akureyrar án þess að hitta hann
afa, en samt sem áður mun minning-
in um hann ávallt vera full af gleði.
Kæri afi, þú munt ávallt eiga
þinn sess í hjörtum okkar og við
viljum þakka þér fyrir að hafa átt
þig að.
Ég átti afa
sem minnti á þig -
með hvítt hár
og hátt enni,
og hann líktist þér mest í því,
finnst mér nú þegar hann er farinn
að hann sagði aldrei neitt -
Samt var návist hans lögmál.
Ég óttaðist hann ekki
en leit hann sömu augum
og ég nú horfi
til þín.
(Matthías Johannessen)
Stefán Alfreð Stefánsson,
Gauti Stefánsson, Ingibjörg
Stefánsdóttir, Davíð Stefáns-
son.
Maður veit ekki hvað maður hefur
átt, fyrr en maður hefur misst það.
Þannig líður manni eftir reiðarslagið
í síðustu viku. Þú vildir allt fyrir
mig gera og gerðir það. Þú varst
maður sem ávallt réttir út hjálpar-
hönd til þeirra sem á hjálp þinni
þurftu að halda og sama hver vand-
inn var. Þín verður minnst af öllum
sem þekktu þig að góðmennsku og
kærleika. Ég kveð þig hér með mikl-
um söknuði og trega, en þú munt
ávallt lifa í hjarta mínu um ókomin
ár.
Og allt sem jörðin af sér gefur
aftur í hennar hverfur skaut
og það sem getið himinn hefur
á himna leitar aftur braut.
(Evripides)
Þinn
Stefán Alfreð Stefánsson.