Morgunblaðið - 17.04.1997, Blaðsíða 45

Morgunblaðið - 17.04.1997, Blaðsíða 45
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FIMMTUDAGUR 17. APRÍL 1997 45 Það er svo ótal margt, sem kemur í hugann við svona hræðilegt slys og svo ótímabært fráfall þitt. Þú, sem áttir svo mikið að gefa. Elsku Þorgeir, guð veri með þér. Elsku Ingunn og börn. Þið hafið misst svo mikið. Frábæran eigin- mann og föður. Guð veri með ykkur og gefi ykkur styrk og trú. Elsku Halla mín, Haraldur og Ingibjörg. Elskulegur sonur og bróð- ir hefur kvatt að sinni. Guð blessi ykkur og styrki. Guð blessi yndisleg- an frænda. Rannveig, Helga, Alma. Það vorar seint í ár. Laugardagurinn 5. apríl var bjart- ur að mestu og gaf ofurlítil fyrirhe- it um að vorið væri í nánd. Aætlun um ferðalag austur á sanda hafði verið skotið á frest í annað sinn og ég velti því fyrir mér þennan morg- un, hvort þessi ferð yrði nokkurn tíma farin. Um eftirmiðdaginn heyrði ég ávæning af fréttum um flugslys. Kvíðinn nagaði og er heim kom stað- festist hinn vægðarlausi grunur. Flugvél týnd og Þorgeir vinur minn var annar tveggja sem saknað var og báðir taldir af. Þrátt fyrir afburðahæfni, ábyrgð og varfærni sem hann var þekktur að í þessu áhugamáli sinu, urðu ör- lögin ekki umflúin og eftir sitjum við skilningsvana og sorgmædd. Kynni okkar Þorgeirs hófust á unglingsárum og vináttan í kjölfarið. Návistir við Þorgeir og fjölskyldu hans hafa alla tíð verið mér dýrmæt- ar og dásamlegar, enda maðurinn einstakur ljúflingur og svo dæma- laust auðveit að láta sér líða vel í návist hans. Hann hafði þennan sér- staka hæfileika að honum lá aldrei neitt sérstaklega á. Alltaf á kafi í áhugamálum og þrátt fyrir langan vinnudag virtist hann alltaf geta fundið tíma til að sinna þeim. Ef mér, í hálfgerðri öfund, varð á að tala við hann um brenglað tímaskyn hló hann bara að mér og flutti stutt erindi um forvarnir gegn streitu. Fæst af áhugamálum hans voru beinlínis mín, eða mín hans, en það breytti engu, við tókum þá bara annarra manna áhugamál og gerð- um hæfilegt grín að. Það lét honum vel, gamansamt háð og græskulaust grín. Saman áttum við þó í því að koma okkur upp sumarbústöðum, nánast hlið við hlið, vestur á Mýrum. í all- mörg ár höfum við eytt þar minnis- stæðum stundum, jafnt að vetri sem sumri, við þetta verkefni, sem ekki virðist eiga sér neinn afmarkaðan endi. Flestum mönnum var Þorgeir fremri í að matreiða „holulæri" og þau hjónin samhent að galdra fram veisluborð. Var ósjaldan setið við og spjallað langt fram á nætur og sfð- ast nú um páskana. Þó að seint verði auðvelt að sætta sig við auða sætið, munu hlýjar minningar úr Logalundi og af Verönd ylja okkur um ókomin ár. Kornungur tók Þorgeir við for- ræði í prentsmiðju föður síns Árna Valdemarssonar, er hann lést skyndilega langt um aldur fram. Vann hann því fyrirtæki, ásamt móður sinni og síðar systkinum, af öllum kröftum. Með dugnaði, mikilli verkþekkingu og ekki síst því að- dráttarafli sem Þorgeir hafði á alla sem til hans leituðu, óx fyrirtækið og dafnaði, og varð um tíma með þekktustu prentsmiðjum í Reykjavík. En ofþensla í þjóðfélaginu, verð- bólga og gengisriðlun varð mörgum fyrirtækjum skeinuhætt og fjöldi áfalla dundi á prentiðnaðinum. Úr miklu ölduróti og verulegum háska hafði fjölskyldunni tekist að ná landi og tengjast Steindórsprenti- Gutenberg ehf., öflugu fyrirtæki undir stjórn góðra manna. Þarna birtust hæfileikar Þorgeirs vel á ný og var hann vinsæll og virtur af öllum sem að borði hans komu, sam- starfsmönnum, viðskiptavinum og kannski ekki síst keppinautum er margir nutu góðs af reynslu hans og skoðunum. Eftir þungan róður í nokkrum sorta virtist ný dagrenn- ing í sjónmáli. Er sárt til þess að hugsa að Þorgeir skuli ekki mega njóta hennar með fjölskyldu sinni og ástvinum. Þorgeir var mikill fjölskyldumað- ur. Ekkert skipaði æðri sess í huga hans og hjarta en fjölskyldan. Frá fyrsta fundi þeirra var hann sem bergnuminn af Ingunni konu sinni. Tvíburarnir Stefán Árni og Halla Sólveig og „augasteinninn“ Auður Rán nutu ómælds ástríkis hans og vináttu. Mörg voru kvöldin sem við skelltum á skeið í afkvæmametingi og lét hann þar hvergi hlut sinn, enda einlæglega stoltur af þeim, áhugamálum þeirra og verkefnum. Þá var honum afar hlýtt til tengda- sonar síns Björns og hlakkaði til veiðiferða með honum, þó veiðar væru honum ekkert sérlega að skapi. Systkinum sínum Haraldi og Ingi- björgu var Þorgeir mjög nákominn og bar hag þeirra mjög fyrir bijósti, enda tók hann ungur við hlutverki föður síns og hafði ríka ábyrgðartil- finningu gagnvart þeim. Móður sinni Hallfríði var Þorgeir mikill vinur og félagi og samstarf þeirra alla tíð með eindæmum gott. Þessu fólki öllu og fjölskyldum þeirra, vottum við hjónin samúð á sárri kveðjustund og vonum að við megum um langa framtíð njóta með þeim minning- anna um þann trygga vin og öðlings- dreng sem Þorgeir Logi var okkur. Hvíli hann í friði. Guðjón og Inga. Þorgeir Logi Árnason er fallinn frá langt fyrir aldur fram, aðeins fimmtugur að aldri. Það er erfitt fyrir okkur sem þekktum Þorgeir og nutum umhyggju hans og lið- veislu í gegnum árin að sætta okk- ur við þessa staðreynd, en lífið er nú einu sinni þannig að ekkert er sjálfgefið eða öruggt. Ég kynntist Þorgeiri fyrst fyrir 27 árum í fram- haldi af kynnum okkar Ingibjargar systur hans. Aðeins nokkrir mánuð- ir voru þá liðnir frá fráfalli Árna Valdemarssonar föður þeirra systk- ina, sem lést aðeins 46 ára gamall. Sárin eftir föðurmissinn voru ennþá djúp og sár því Árni var einstaklega umhyggjusamur faðir, klettur sem ekkert fékk haggað. En samt, allt í einu, fyrirvaralaust, horfinn úr þessum heimi án þess að nokkur mannlegur máttur fengi við það ráðið. Árni hafði ásamt eiginkonu sinni Hallfríði komið á fót prent- smiðju og rekið fyrirtækið um skamma hríð. Það kom því í hlut þeirra bræðra, Þorgeirs og Harald- ar, sem þá voru aðeins 23 og 21 árs gamlir, og Hallfríðar að taka við rekstri prentsmiðjunnar. Það sýndi sig fljótt, þrátt fyrir ungan aldur að þeir bræður, með dyggri aðstoð Hallfríðar, reyndust vandan- um vaxnir. Fyrirtækið óx og dafn- aði í höndum þeirra og var rómað fyrir góða fagmennsku og vingjarn- legt viðmót þeirra bræðra gagnvart starfsfólki og viðskiptavinum. Eftir fráfall Áma Valdemarssonar tók Þorgeir að nokkru leyti við hlut- verki föður síns gagnvart systur sinni, bar ætíð mikla umhyggju fyr- ir velferð hennar og varð sá klettur sem við hjónin gátum ætíð leitað til þegar erfiðleikar steðjuðu að eða þegar leita þurfti góðra ráða. Þor- geir tók okkur alltaf vel með bros á vör eins og honum var tamt og gerði lítið úr þeim vandamálum sem okkur fannst vera óyfírstíganleg. Það voru ófáar stundir sem við hjónin áttum í Þingholtsstræti 27 í upphafi sam- búðar okkar og nutum umhyggju og leiðsagnar þeirra Þorgeirs og Ingunnar sem aldrei verður metin til fjár eða endurgoldin. Þorgeir var fjölhæfur maður og áhugamálin mörg. Áhugi hans á flugi var slíkur að engu líkara var en flugið væri hluti af sálu hans. Hann drakk í sig allan fróðleik sem hægt var að finna um flug, gekk í gegnum allan ferilinn frá upphafi til enda. Smíðaði sem unglingur flugmódel, svifflugsskutlur og litlar mótorflugvélar, lærði flug og varð gagntekinn af svifflugi enda veitti hann formennsku í félagi svifflug- manna um margra ára skeið. Þor- geir var heillaður af fluglistinni og kunni öll töfrabrögð þeirrar listar enda landsþekktur listflugmaður. Fyrir leikmann var sem oft væri telft í tvísýnu þegar fylgst var með Þorgeiri leika allar mögulegar listir flugsins en Þorgeir var afar varkár maður sem aldrei tók óþarfa áhættu og lagði ætíð ríka áherslu á að flug og glannaskapur færi ekki saman. Þorgeir var áhugaljósmyndari, tók mikið af myndum, vann þær sjálfur, framkallaði og innrammaði. Ljós- myndir hans bera glöggt vitni um glöggskyggni hans og listræna hæfi- leika. Stjarnfræði og vísindi voru honum einnig mjög hugleikin enda las hann allt sem hann komst yfir varðandi þau fræði. Þorgeir var mik- ill lestrarhestur og áhugamaður um bókmenntir og kvikmyndalist svo ekki var komið að tómum kofunum þegar þau mál bar á góma. Það kom okkur hjónunum skemmtilega á óvart, fyrir um 10 árum, þegar Þorgeir og Ingunn viðr- uðu þá hugmynd við okkur að byggja í félagi sumarbústað í landi Gríms- staða á Mýrum. Einhvern veginn fannst okkur Þorgeir hafa nógu mörg járn í eldinum svo ekki væri einum sumarbústað við þau bætandi en það var öðru nær, Þorgeir sýndi byggingu bústaðarins jafn mikinn áhuga og öllu öðru sem hann tók sér fýrir hendur og átti þar margar ánægjustundir með fjölskyldu sinni og vinum og gat þar jafnframt sinnt öðrum áhugamálum sínum í ró og næði, svo sem bókalestri og ljós- myndun. Þorgeir var einstaklega hjartahlýr maður og mikið góðmenni sem bar mikla umhyggju fyrir fjölskyldu sinni og tengdist börnum sínum og þeirra vinum einstaklega sterkum böndum. Hann var mikill vinur vina sinna og átti stóran vinahóp. Þeir sem nutu þeirra sérréttinda að vera í hópnum urðu vinir hans fyrir lífs- tið. Það var eins og að Þorgeiri lað- aðist sérstakt einvalalið manna og kvenna sem nú eftir andlát Þorgeirs hefur reynst eftirlifandi Qölskyldu Þorgeirs ómetanleg stoð og veitt henni huggun í raunum sínum. Oft er sagt að sagan endurtaki sig í sífellu. Þorgeir er fallinn frá eftir hörmulegt flugslys. Eftir standa Ingunn og börn þeirra hjóna, þau Stefán Árni, Hallfríður Sólveig og Auður Rán og syrgja sárt látinn maka og föður. Þau standa nú ísömu sporum og Hallfríður og börn henn- ar fyrir 27 árum og eiga bágt með að skilja hvaða réttlæti sé í því að Þorgeir, sem svo margt átti eftir að gera og átti af svo miklu að miðla, af þekkingu sinni og reynslu, sé á þennan hátt fyrirvaralaust á brott kallaður úr þessum heimi. En lífið heldur áfram og ég er sannfærður um að Ingunn og börnin muni eiga, þegar tímar líða, eftir að líta bjarta daga og eftir þeim muni verða tekið í þeim verkum sem þau eiga eftir að taka sér fyrir hendur, á sama hátt og Hallfríður og hennar börn forðum, enda eru þau öll einstökum hæfileikum gædd. Ég votta allri fjölskyldu Þorgeirs, tengdafólki og vinum innilega sam- úð mína og vona að sárin grói sem fyrst. Eitt er víst, að ljúf minning um góðan dreng mun lifa með öllum þeim sem hann þekktu, á meðan þeir lifa. Guðmundur F. Baldursson. Kæri vinur, þegar við kveðjum þig hinsta sinni þjóta um hugann mörg ljósbrot frá samstarfí okkar, samverustundum fjölskyldna okkar og vina til margra ára í Svifflugfé- Iagi íslands, FMÍ og víðar. Þar bar aldrei skugga á. Er mér ljúft að minnast þess þegar þið hjón komuð við hjá mér, þar sem ég var við störf í Mývatnssveit og eyddum saman degi við að skoða náttúruperlur þar. Þá áttum við saman ljúfa stund um verslunarmannahelgina síðastliðið sumar á Geitamel þegar „litla húsið" var vígt, því þrátt fyrir rok og rign- ingu áttum við vinahópurinn yndis- lega stund saman sem aldrei gleym- ist. Einhvern veginn var alltaf sól- skin í kringum þig og Ingunni. Með fráfalli þínu hefur verið höggvið stórt skarð í vinahópinn, sem ekki verður bætt en við verðum að lifa með. Það sem hjálpar okkur að tak- ast á við vinamissi eru góðar minn- ingar um ljúfan dreng sem hafði öryggi og fagmennsku í fyrirrúmi og var vinur vina sinna hvað sem á gekk. Elsku Ingunn, Stefán, Halla og Auður. Við erum þátttakendur í sorg ykkar sem er full af söknuði við missi eiginmanns og föður. Kenndu mér klökkum að gráta kynntu mér lífið í svip. Færðu mér friðsæld í huga fmndu mér leiðir á ný Veittu mér vonir um daga vertu mér hlýja og sól. Láttu mig læra af reynslu leyfðu mér áttum að ná. Gefðu mér gullin í svefni gættu að óskum og þrám. Minntu á máttinn í sálu minning er fegurri en tár. Og sjáðu hvar himinn heiður handan við þyngstu ský er dagur sem dugar á ný. (Sigmundur Emir.) Baldur, Guðrún og Kristín. Með örfáum línum viljum við í Flugsmíð kveðja félaga okkar og formann Þorgeir L. Árnason. Hann tók þátt í stofnun félagsins og hefur frá upphafi gegnt formennsku og unnið ötult og óeigingjarnt starf fyrir félagið í þau sex ár, sem liðin eru frá stofnun þess. Þorgeir smíð- aði sér svifflugu, TF-SON, ásamt Herði Hjálmarssyni, nokkrum árum áður en Flugsmíð var stofnuð. Hann þekkti því vel muninn á því að vinna svona verkefni einn, eins og var á þeim tíma, eða með aðstoð félags- ins. Þorgeir lagði grunninn að því góða samstarfi sem félagið hefur í dag við Loftferðaeftirlitið. Nú er svo komið að Flugsmíð sinnir flestum þeim atriðum sem við koma flugvéla- smíði í umboði eftirlitsins. Nýlega tók Þorgeir þátt í undir- búningi að smíði lítillar listflugu. Hann hafði á seinni árum lagt stund á listflug og var kominn í fremstu röð hér á landi í þeirri grein. Það var sérstaklega þægilegt að starfa undir stjórn Þorgeirs í Flug- smíð. Hann gætti þess vel að dreifa vinnunni sem jafnast á stjórnarmenn og tók alla jafnan jákvætt á hug- myndum og tillögum samstarfs- manna sinna. Það er því með virð- ingu og söknuði sem við kveðjum þennan mikla flugáhugamann og félaga okkar í Flugsmíð. Við vottum Ingunni, börnum þeirra og öðrum ástvinum dýpstu samúð. Félagar í Flugsmíð. Sumarið nálgast, sólin hækkar á lofti og vermir jörð og hjörtu en skyndilega dregur ský fyrir sólu. Sú harmafregn barst okkur laug- ardaginn 5. apríl að okkar ágæti félagi og vinur, Þorgeir L. Árnason, hefði farist í flugslysi. Kynni okkar við Þorgeir hófust fyrir u.þ.b. 30 árum er leiðir okkar lágu saman í gegnum flugmódelflug og stofnuðum við Flugmódelfélagið Þyt árið 1970. Þorgeir var síðan einn af þeim fyrstu sem kepptu í flugmód- elflugi fyrir íslands hönd á erlendri grund. Allt sem tengdist sportflugi heill- aði Þorgeir og næst lá leið hans til Svifflugfélags íslands þar sem hann sat í formannssæti um árabil og stýrði félaginu með glæsibrag. En Þorgeir leit hærra, því nú fór hann jafnframt að stunda vélflug og beindist áhugi hans aðallega að list- flugi sem hann stundaði af miklum áhuga síðustu árin. Kæri vinur og félagi. Nú er síð- asta æfingafluginu þínu lokið. Hvernig má slíkt gerast? Og þú sem áttir svo margt eftir ógert. Við kveðjum góðan vin og félaga og þökkum þér samfylgdina. Við vottum Ingunni og börnunum, móð- ur Þorgeirs og systkinum, okkar innilegustu samúð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Guð blessi minninguna um góðan vin og félaga. Einar Páll Einarsson, Jón V. Pétursson, f.h. Flugmódelfélagsins Þyts afe. í dag kveðjum við Þorgeir Loga Árnason, sem hvarf mjög snögglega og hörmulega af sjónarsviðinu. Hveijum hefði dottið í hug að þessi laugardagur, þegar sólin skein hvað skærast, yrði hinsti dagur Þorgeirs, þessa ljúfa drengs, sem ætíð var til- búinn að hjálpa öllum sem til hans leituðu. Leiðir okkar Þorgeirs lágu saman í vinnunni þegar PÁV sameinaðist Steindórsprenti Gutenberg. Frá fyrsta degi lagði hann alla orku sína^ í að efla fyrirtækið sem mest hann mátti og vann traust allra sem með honum störfuðu. Þorgeir var alltaf í góðu skapi og tilbúinn að ræða málin, segja okkur frá sínu stærsta áhugamáli, fluginu. Hann sagði allt- af og hló við, hættulegt, nei, þetta er ekkert hættulegra en að keyra bíl, en ekki sjáum við daginn til enda. Samstarf okkar og Þorgeirs var mikið, og var honum trúað fyrir ábyrgðarstörfum í fyrirtækinu, sem hann leysti vel af hendi. Þarna fór mjög hæfur maður, sem í framtíð- inni yrði einn helsti máttarstólpi fyr- irtækisins. Söknuður okkar er mikili og er skarð fyrir skildi. Margir sakna vinar og félaga, mestur er þó sökn-’* uður eiginkonu og fjölskyldu. Þeim sendum við okkar dýpstu samúðar- kveðjur og biðjum Guð að milda þeim sorgina. Sólrún og Steindór. Oftar en ekki þegar minningarorð eru rituð vill hver og einn sem þau ritar draga það fram í dagsljósið, sem honum eða henni er hugleikn- ast í minningunni um hinn látna. Nú þegar við kveðjum samstarfs^ mann okkar Þorgeir Loga Árnason vefjast ekki fyrir okkur þau atriði í fari hans, sem við viljum draga fram í minningunni um hann. Þorgeir var ákaflega hreinn og beinn og öllum var vel til hans er honum höfðu kynnst. Þorgeir var gætinn í um- gengni við fólk og varkár í orðum. Hann var einn af þeim mönnum sem gott var að vera í nálægð við. Þor- geir lærði prentun í prentsmiðjunni Hólum á sínum yngri árum og var vinna við prentverk hans lifibrauð alla hans starfsævi. Hann tók við rekstri prentsmiðju föður síns að honum látnum ásamt Haraldi bróður sínum. Prentsmiðju Árna Valdimars- sonar ráku þeir í áratugi, en árið 1994 sameinaðist prentsmiðjanp* Steindórprenti-Gutenberg, en þar starfaði Þorgeir síðan til hinsta dags. í prentverki þarf oft að viðhafa mikinn hraða til að bjarga málum í höfn. Þau vinnubrögð kunni enginn betur en Þorgeir. Segja má að hann hafi verið meistari í „reddingum". Hann var úrræðagóður og óspar á að miðla af sinni þekkingu til ann- arra og aðstoða ef hann taldi sig geta orðið öðrum að liði. Iðulega i fann hann einhver ráð til að koma i verkefnum í þann farveg að vel mætti fara. Sá stóri hópur viðskipta- vina er hann átti samskipti við ber þess glöggt merki. Þó svo að prentverkið væri hans j lifibrauð var honum þó flug og ann** : i að það sem að því laut hugleiknara, hvort sem það var svifflug eða vél- flug. Það var því ósjaldan sem hann seinni hluta dags fór að gjóa augun- um út um gluggann til þess að at- huga hvort ekki viðraði til þess að bregða sér á loft til að njóta frelsis- ins sem flugið gaf honum eftir eril dagsins í prentsmiðjunni. Ingunni, börnum þeirra, móður sem og öðrum ástvinum sendum við okkar innilegustu samúðarkveðjur. Megi Guð gefa þeim er svo mikið hafa misst styrk til að bera þennan mikla harm. Sú minning sem vl^ eigum um Þorgeir mun ylja okkur um ókomna framtíð. Samstarfsfólk í Stein- dórsprenti Gutenberg. • Fleiri minningargreinar um Þorgeir Loga Árnason bíða birt- , ingar og munu birtast í blaðinu '*k- næstu daga.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.