Morgunblaðið - 25.07.1997, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ 1997
----------V-----------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

4

MAGNUS EINARS
INGIMARSSON
+ Magnús Einars
Ingimarsson
fæddist á Suður-
eyri við Súganda-
fjörð 26. desember
1938. Hann lést á
heimili sínu í
Reykjavík 9. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Markúsína Sigríð-
ur Jónsdóttir og
Sturla Ingimar
Guðmundur
Magnússon. Þau
bjuggu alla tíð í
Súgandafirði.
Markúsína var frá Gelti í Súg-
andafirði, dóttir Jóns Hálf-
dáns Guðmundssonar útvegs-
bónda, Gelti. Magnús Einars
var þriðji elstur í röð tíu systk-
ina en níu komust til fullorð-
insára. Þau eru: Rafn Ragn-
arsson, f. 14.9. 1933, d. 12.1.
1955; Ragna Sólberg, f. 17.9.
1936; Jón Ingimarsson, f. 17.1.
1940, d. 15.10. 1981; Guðrún
Ólöf Ingimarsdóttir, f. 20.7.
1941, d. 13.11. 1941; Sigurður
Ingvar Ingimarsson, f. 17.11.
1942; Friðbjörg Kristjana
Ingimarsdóttir, f. 6.5. 1944;
Guðmundur Albert Ingimars-
son, f. 23.6. 1945; Astríður
Ingimarsdóttir, f. 12.7. 1947,
og Hallfríður Bára Ingimars-
dóttir, f. 18.11. 1949. Börn
Magnúsar eru Lilja Rafney,
f. 24.6. 1957, með Þóru Þórð-
ardóttur; Sigurbjörn Sævar,
f. 26.6. 1960, og Sína Sigríð-
ur, f. 23.8. 1962, með Hildi
Hafdísi Valdimars-
dóttur; Guðni Þór,
f. 26.6. 1962, með
Sigríði Kristjáns-
dóttur, og Bjarki,
f. 28.3. 1971, með
Vigdísi Pálsdóttur.
Magnús ólst upp
á Suðureyri, var í
sveit á Brekku í
Dýrafirði og Sel-
árdal og Bæ í Súg-
andafirði. Hann
fer til sjós 14 ára
gamall á síldar-
vertíð til Keflavík-
ur og var til sjós
upp frá því á ýmsum bátum.
Árið 1954 tók Magnús 30
tonna skipstjórnarréttindi á
ísafirði og varð stýrimaður
hjá Kristjáni Ibsen skipstjóra
á Hallvarði. Hann tók skip-
stjórnarpróf frá Stýrimanna-
skólanum í Reykjavík vorið
1957, var stýrimaður á Freyju
2. þjá Ásgeiri Sölvasyni, og
eitt sumar með Ólafi Frið-
bjarnarsyni á Freyju dönsku.
Frá árinu 1959 til ársins 1990
gerir hann út og rær sínum
eigin báti frá Suðureyri; Jóni
Guðmundssyni, sem hann
nefnir eftir afa sinum frá
Gelti og reyndist happafleyta.
Magnús fluttist til Reykjavík-
ur 1990 og sljórnaði útgerð-
inni til dauðadags en sonur
hans Sævar gerði bátinn út frá
Ólafsvík.
Útför Magnúsar Einars
Ingimarssonar fór fram frá
Suðureyrarkirlyu 17. júlí.
Myndirnar eru komnar upp
í anddyri Morgunblaðshússins í Kringlunni I hefur
verið sett upp sýning á Ijósmyndum frá ferð þeirra
Björns, Einars og Hallgríms upp á tind Everest. Einnig
er hluti af búnaði þeirra til sýnis, eins og fatnaður,
tjald og eldunarbúnaður. Á meðan á förinni stóð
voru þeir félagar í beinu sambandi við Morgunblaðið
I gegnum gervihnött sem gerði lesendum kleift að
fylgjast með leiðangrinum í máli og myndum þær
10 vikur sem hann stóð yfir.

-v
o
<5
Mitt fley er lítið
en lögurinn stór
og leynir þúsundum skeija
en aldrei mun granda
brim né sjór
þvi skipi er drottinn
má veija.
(Vald. V. Snævarr.)
Elsku pabbi minn, nú hefur þú
siglt fleyi þínu í örugga höfn og
losnað úr þeim fjötrum sem þú
varst bundinn í síðustu árin. Eg
veit að ég á eftir að sakna þín
sárt og börnin mín lfka en okkur
öllum er ætlað hlutverk í lífinu og
við sjáum ekki fyrir hvert vegir
Guðs liggja, en ef við trúum því
að allt hafi sinn tilgang og lífið
haldi áfram í börnum okkar munt
þú lifa áfram í hugum okkar sem
elskuðum þig og við munum búa
að því sem þú gafst okkur með
ást þinni og umhyggju.
Þegar ég lít yfir farinn veg
finnst mér stundum að ég hafi
verið samferða þér alla tíð, svo
margt hefur verið spjallað okkar á
milli um gamla tíma, æsku þína í
stórum systkinahópi, sumrin þín í
sveitinni sem þér þótti alltaf vænt
um, lífsbaráttuna sem hófst
snemma og sjóslysið þegar Súg-
firðingur fórst, var keyrður niður
í þoku af breskum togara og þú
bjargaðist naumlega aðeins 16 ára
unglingur, en bróðir þinn fórst og
góður vinur. Þetta rifjaðir þú oft
upp ásamt lífshlaupi þínu, þar sem
skiptust á skin og skúrir. Þú áttir
því láni að fagna að vera happa-
sæll skipstjóri, mjög fengsæll og
þú talaðir oft um að þú þakkaðir
fyrir að ekki hefðu orðið nein slys
um borð hjá þér á þínum skip-
stjóraferli.
Við ræddum oft um lífið og til-
veruna, réttlætið og ranglætið í
þessu jarðlífi okkar. Eftir að þú
fluttir suður til Reykjavíkur 1990
einkenndust okkar samskipti af
löngum símtölum og stuttum
heimsóknum mínum til þín þegar
ég þurfti að skjótast til Reykjavík-
ur á fundaflakk. Þó að okkar sam-
skipti væru alla tíð góð ólst ég
ekki upp hjá þér og í æsku horfði
ég til þín með stolti og feimni og
ég man að þegar ég gekk fram
hjá eldhúsglugganum þínum von-
aði ég alltaf að þú bankaðir í
gluggann og byðir mér inn, sem
gerðist oft og boðið var upp á
mjólk og pönsur og spjallað við
Sínu ömmu og þig. Það voru góð-
ar stundir. Þegar ég stofna mitt
eigið heimili ung byrja ég að búa
í endanum hjá þér og ömmu á
Aðalgötu 25. Alltaf vildirðu mér
og fjölskyldu minni allt það besta
og ég fann að þú varst ánægður
með að okkur farnaðist vel og
varst metnaðarfullur fyrir hönd
barnabarna þinna. Það síðasta
sem við spjölluðum um var hvort
sonur minn kæmist ekki örugg-
lega í áframhaldandi nám í vetur.
í okkar samskiptum og samtölum
hin síðari ár fann ég æ betur að
á milli okkar lágu sterk bönd sem
tengdu okkur saman og við gátum
rætt allt milli himins og jarðar,
s.s. stjórnmál, atvinnumál, liðna
tíma, draumráðningar, ást og von-
brigði, en alltaf var stutt í glens
og grín og oft gátum við hlegið
saman því húmorinn var sá sami.
Símtölin byijuðu oftast svona:
„Sæl elskan, pabbi hérna.“ Og
oftar en ekki sagðir þú í gríni og
alvöru í lokin: „Every day and
every morning if you love me let
me know.“ (Ef þú elskar mig, láttu
mig þá vita af því á hveijum
morgni.)
Og við elskum þig, pabbi minn,
og afabörnin munu geyma minn-
inguna um góðan afa sem vildi að
þeim farnaðist vel í lífinu og fræddi
þau um margt sem ekki mun
gleymast. Guð geymi þig, pabbi
minn. Við hittumst síðar hinum
megin.
Og hver veit nema Ijósir lokkar,
litlir skór og stuttir sokkar,
hittist fyrir hinumegin?
Þá getum við í gleði okkar
gengið suður Laufásveginn.
(Tómas Guðm.)
Þín dóttir,
Lilja Rafney Magnúsdóttir,
Suðureyri, Súgandafirði.