Morgunblaðið - 02.08.1997, Qupperneq 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 1997 49
SIGURÐUR
GEIRSSON
+ Sigurður Geirs-
son fæddist í
Reykjavik hinn 10.
maí 1934. Hann lést
í Landspítalanum
25. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Geir Finnur
Sigurðsson, f. 19.
október 1898, d. 1.
september 1967, og
Kristjana Gíslína
Sigurðardóttir, f.
23. janúar 1905, d.
25. nóvember 1970.
Eldri bróðir hans
er Örn Geirsson, f.
18. febrúar 1932, og yngri bróð-
ir hans sem lést í æsku var
Ólafur Elías Geirsson, f. 11.
desember 1944, d. 23. júní 1946.
Hinn 29. desember 1957
kvæntist Sigurður fyrri konu
sinni, Ástu Erlingsdóttur, f. 7.
júní 1935, d. 1. ágúst 1973.
Foreldrar hennar voru Erling-
ur Pálsson, f. 3. nóvember 1895,
d. 22. október 1966, og Sigríður
Sigurðardóttir, f. 25. júlí 1896,
d. 31. ágúst 1974. Börn Sigurð-
ar og Astu eru : 1) Geir, f. 14.
apríl 1962. Kona hans er Erna
Jóna Eyjólfsdóttir, f. 16. sept-
ember 1965. Synir þeirra eru:
Sigurður, f. 27. október 1986
og Erlingur f. 3. nóvember
1993. 2) Sigríður, f. 26; júlí
1964. Maður hennar er Óskar
Axel Óskarsson, f. 8. nóvember
1960. Börn þeirra eru: Ásta
Guðrún, f. 23. október 1985, og
Óskar Áxel, f. 24. júní 1991. 3)
Erlingur, f. 2. september 1968.
4) Kristjana, f. 2. júní 1970.
Sambýlismaður
hennar er Grímur
Helgi Pálsson, f. 7.
desember 1967.
Dóttir þeirra er
Marít, f. 14. mars
1997. 5) Sigurður,
f. 12. ágúst 1972.
Sambýliskona hans
er Hildur Sif Arnar-
dóttir, f. 31. janúar
1974. Sonur þeirra
er Elmar Örn, f. 25.
júlí 1995. Hinn 15.
júlí 1995 kvæntist
Sigurður eftirlif-
andi konu sinni, Ól-
ínu Guðbjörgu Ragnarsdóttur,
f. 4. febrúar 1944. Faðir hennar
er Ragnar Magnússon, f. 4.
nóvember 1910, og móðir henn-
ar var Steinnunn Áslaug Jóns-
dóttir, f. 8. júní 1909, d. 1. febr-
úar 1975.
Sigurður ólst upp í Reykja-
vík. Hann stundaði nám við Iðn-
skólann í Reykjavík og útskrif-
aðist sem arkitekt frá Seattle í
Bandaríkjunum 1958. Hann
starfaði við hönnun húsa, m.a.
á Teiknistofu landbúnaðarinns.
Sigurður hóf síðar rekstur
umboðs- og heildverslunarinn-
ar Akta hf. og stofnaði og rak
verslunina Persíu í tengslum
við hana. Sigurður var félagi í
Félagi íslenskra stórkaup-
manna og reglubróðir í frí-
múrarastúkunni Eddu frá árinu
1975.
Útför Sigurðar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 5. ágúst nk.
klukkan 13.30.
Einn okkar allra besti og traust-
asti vinur, Sigurður Geirsson, er
fallinn frá. Eftir nokkuð langa og
erfiða baráttu við veikindi, þar sem
hann meðal annars fór í tvær
hjartaaðgerðir, varð hann að lokum
að lúta í lægra haldi. í veikindum
sínum sýndi Sigurður enn og aftur
þvílíkur baráttumaður hann var.
Með einstökum dugnaði og seiglu
stóð hann af sér hjartaaðgerðirnar
og var þá vonast eftir að hann
næði sér á strik á ný en reyndin
varð önnur. Líkamsstarfsemin
brást þó svo að hugurinn væri
ætíð jafn einbeittur í því að sigrast
á sjúkdómnum.
Kynni okkar hófust fyrir um 25
árum þegar við fluttum í Gilsár-
stekk 8, þá nýgift. í næsta hús,
Gilsárstekk 7, voru nýflutt inn Sig-
urður og Ásta, fyrri kona Sigurð-
ar, með fimm börn. Þann 1. ágúst
1973 fengum við þær fréttir að
Ásta, eiginkona Sigurðar, hefði
dáið skyndilega. Stóð_ hann þá einn
uppi með börnin sín. Á þessum tíma
rak Sigurður litla matvöruverslun
á Langholtsveginum. Hann tók þá
miklu ábyrgð sem hvíldi á honum
með æðruleysi, dugnaði og útsjón-
arsemi. Að ala upp börnin, mennta
þau og koma þeim til manns. Hann
sinnti bæði föður- og móðurhlut-
verkinu af mikilli kostgæfni.
Vegna starfa sinna varð hann
að fá ráðskonu til að annast heimil-
ið yfir daginn. Aftur á móti voru
oft andvökunætur hjá honum og
við vitum til þess að ef eitt barn-
anna hóstaði var hann vaknaður
og farinn að hjúkra. Seinna, eftir
að við eignuðumst okkar börn, átt-
uðum við okkur á þvi álagi sem á
honum hvíldi.
Það var mikil gæfa fyrir Sigurð
og börnin þegar Þóra Sigurðardótt-
ir hóf störf hjá honum. Hún annað-
ist heimilið og börnin í um sex ár
af slíkri natni að einstakt má telja.
Sigurður seldi fljótlega matvöru-
verslunina og hóf innflutning á
gólfdúkum, teppum og ýmsum öðr-
um hlutum. í fyrstu útbjó hann sér
góða aðstöðu í kjallaranum í Gils-
árstekk 7 þar sem hann starfrækti
fyrirtækið sitt, AKTA. Það var líka
þægilegt fyrir börnin að hafa hann
í húsinu. Síðar fluttist fyrirtækið í
Sundaborg í Reykjavík. Þar rak
hann heildverslunina í nokkuð
mörg ár. Fyrir fimm árum opnaði
hann verslunina Persíu í eigin hús-
næði í Faxafeni. Synimir hafa allir
unnið að einhveiju leyti við rekstur-
inn þó svo að yngsti sonurinn, Sig-
urður, hafi á síðustu árum séð um
verslunina með föður sínum. Út-
sjónarsemi Sigurðar sem kaup-
manns var mikil. Hann lauk ætlun-
arverki sínu. Börnin fimm urðu
stúdentar. Þau eru einstaklega
dugleg og vel gerð og hefur verið
gaman að fylgjast með framgangi
þeirra. Þau bera hin góðu einkenni
foreldra sinna.
Fyrstu árin eftir fráfall Ástu
eyddi hann öllum sínum frítíma
með börnunum. Það var ekki fyrr
en löngu síðar, að hann lét eftir
sér að skoða mannlífið.
Etir þessi tuttugu og fimm ár
er margs að minnast. Þó ber hæst
sú mikla vinátta sem myndaðist á
milli íbúa þessara tveggja húsa.
Við vorum sammála um það að þar
sem við byggjum í neðstu húsum
Breiðholtsins værum við eins konar
hornsteinar hverfisins. Þar af leið-
andi urðu böndin að vera sterk til
að halda uppi sjálfu Breiðholtinu.
Sigurður hafði, sem mjög ungur
maður, byggt sumarbústað við
Þingvallavatn. Þangað var oft farið
og naut hann þess að vera með
börnunum við veiðar og ýmsa leiki.
Okkur var oft boðið með og var
ætíð jafn gaman að koma þangað
og lentum við í ýmsum ævintýrum.
Rifjuðum við oft upp atvikið þegar
synt var á eftir minki í vatninu.
Sumarbústaðurinn var honum afar
kær. Það var hans heitasta ósk í
veikindunum að komast austur í
bústað. Þau eru líka ófá áramótin
sem við höfum átt saman. Fyrir
hvert gamlárskvöld smíðaði Sig-
urður stóran skotpall. Hann var
óspart notaður. Að auki útbjó hann
fyrstu brennuna ,úti í móa“ eins
og það var nefnt. Síðar meir þegar
drengirnir urðu stærri var þetta í
nokkur ár ein stærsta brennan í
austurhluta borgarinnar.
Einn af mörgum góðum kostum
Sigurðar var glettnin og húmorinn
sem fylgdi honum alla tíð. Hann
var fljótur að svara fyrir sig og
fann ætíð spaugileg'u hliðarnar á
málunum. Fársjúkur á spítalanum
vildi hann spaugast og minnti á
ýmis skemmtileg atvik frá liðinni
tíð. Hann var mjög rausnarlegur í
hvívetna og vildi aldrei skulda
nokkrum manni neitt. Það var föst
venja Sigurðar að fara með börnin
til kirkju á paskadagsmorgun og
siðan að leiði Ástu. Þessu hélt hann
alla tíð. Sigurður var ákveðinn
maður og fylginn sér. Þeir sem
sýndu honum óbilgirni, mættu of-
jarli sínum.
Fyrir tveimur árum kvæntist
Sigurður Olínu Ragnarsdóttur frá
Grindavík. Sá dagur er okkur mjög
minnisstæður. í blíðskaparveðri fór
athöfnin fram í gömlu Árbæjar-
kirkjunni í Árbæjarsafni. Að athöfn
lokinni var haldin garðveisla með
hljóðfæraleikurum í Gilsárstekk 7.
Síðar um daginn héldu þau í brúð-
kaupsferð. Sigurður hafði oft sagt
okkur frá námsárum sínum í New
York þar sem hann bjó á 34. stræti.
Hann nefndi það oft að til New
York ætlaði hann aftur. Því var
ákaflega ánægjulegt að sjá á eftir
þeim renna upp Gilsárstekkinn á
brúðkaupsdaginn og áfangastaður-
inn var New York. Kynni okkar
af Ólínu eru stutt en afar góð. Hún
stóð sem styrk stoð við hlið hans.
Síðustu mánuðina annaðist hún
hann af slíkri umhyggju að aðdáun-
arvert var.
Fyrir tuttugu árum gekk ég í
Lionsklúbbinn Ægi. Helsta tekju-
öflun klúbbsins er Kútmagakvöldið
sem haldið er fyrsta fimmtudag í
mars ár hvert. í þessi tuttugu ár
mætti Sigurður alltaf. Fyrst vorum
við aðeins tveir en síðan stækkaði
hópurinn, sem fylgdi okkur. Sig-
urður var mikill stuðningsmaður
Lionsklúbbsins Ægis. Sérstaklega
í sambandi við aðal verkefni
klúbbsins í 40 ár, að styrkja starf-
ið að Sólheimum í Grímsnesi. Ávallt
lagði hann sinn hlut ríflega fram
á þessum tekjuöflunarkvöldum.
Sjötta mars síðastliðinn kom Sig-
urður á Kútmagakvöldið, þá nýlega
búinn að fá blóðgjöf og afar máttf-
arinn. Hann mætti í heimahús áður
og fór svo með okkur „strákunum“
vestur á Sögu og var með okkur
allt kvöldið. Það var gert meira af
vilja en mætti. Kútmagakvöldið var
hinn órjúfanlegi tengiliður í tilveru
okkar.
Sigurður sýndi okkur alla tíð
mikla vináttu og tryggð. Við getum
aðeins þakkað einstök kynni og
nábýli í tuttugu og fimm ár sem
aldrei bar skugga á.
Við viljum að lokum senda okkar
innilegustu samúðarkveðjur til Ól-
ínu, Geira, Siggu, Ella, Sjönu og
Sigga, maka og barnabarna. Megi
góður Guð styrkja þau í þessari
miklu sorg.
Anna María og
Ágúst Ármann.
Frændi minn Sigurður Geirsson
var af Snartartunguætt í Bitru.
Þaðan var móðurfólk hans og þar
liggja ættir okkar saman.Við
kynntumst ekki fyrr en á fullorðins
aldri. Þá vann hann í fagi sínu á
Teiknistofu landbúnaðarins sem
var til húsa hjá Búnaðarbankanum.
Þótt hann eðli málsins samkvæmt
starfaði einkum að teikningum
húsa til sveita greip hann stundum
í að teikna hús fyrir vini og kunn-
ingja hér í Reykjavík. í eitt þeirra
húsa kom ég stundum og líkaði svo
vel að þegar við hjónin hugðum á
byggingu einbýlishúss var leitað til
Sigurðar. Þar hófust kynni okkar.
Sigurður var góður fagmaður,
mjög smekkvís og ávallt reiðubúinn
að verða við óskum þeirra sem
hann var að vinna fyrir. Sigurður
á það vissulega inni hjá mér að ég
skrifi nokkrar línur um hann þótt
ekki sé fyrir annað en að hafa af
mikilli hugkvæmni teiknað húsið
okkar hjóna þar sem okkur hefur
liðið einstaklega vel síðastliðin 40
ár. Sigurður var ekki fæddur með
silfurskeið í munni. Hann fékk
ungur að reyna mótlæti lífsins.
Faðir hans, sem var lögreglumað-
ur, slasaðist illa í hinum svo nefnda
„Gúttóslag“ og var öryrki upp frá
því. Þeir atburðir mótuðu æskuárin
og breyttu miklu í lífi fjölskyldunn-
ar eins og gefur að skilja.
Þessar fáu línur mínar eru ekki
æviferilsskýrsla. Leiðir okkar Sig-
urðar lágu ekki ýkja oft saman
þótt við vissum hvor af öðrum.
Báðir höfðum við nóg að sýsla. En
þegar við hittumst var það mér
jafnan til ánægju. Hann ræddi
málin af skynsemi og yfirvegun og
var viðræðugóður. Eftir að hafa
reist glæsilegt einbýlishús að Gils-
árstekk 7 dynur sú ógæfa yfir að
eiginkonan fellur skyndilega frá.
Börnin voru þá orðin fimm. Hið
yngsta á fyrsta ári en hið elsta
ellefu ára. Einhveijir hefðu bognað
og sumir brotnað við þær aðstæður
sem þá sköpuðust. En Sigurður var
ekki þeirrar gerðar að láta bugast.
Sýndi hann þá allt í senn dugnað,
útsjónarsemi og stolt við að halda
heimilinu saman og bjargast af eig-
in rammleik.
Sigurður var í eðli sínu mjög
stoltur maður og sú eigind i fari
hans sterk, að vera sjálfstæður og
ekki upp á aðra kominn. Bömum
sínum kom hann til þroska og full-
orðinsára. Þau eru hið gjörvilegasta
fólk eins og þau eiga kyn til. Gjarn-
an hefði ég viljað hitta Sigurð
frænda minn oftar og eiga með
honum fleiri stundir. Þannig voru
þau samskipti sem við áttum. Héð-
an af verður ekki úr því bætt.
Eiginkonu og börnum votta ég
dýpstu samúð.
Kristján Benediktsson.
Þriðjudaginn 5. ágúst nk. verður
til grafar borinn æskuvinur minn
og frændi Sigurður Geirsson. Hann
lést á Landspítalanum hinn 25. júlí
síðastliðinn eftir all langvinna og
erfiða sjúkdómsraun. Við Siggi
vorum systkinasynir. Foreldrar
hans voru hjónin Geir Finnur Sig-
urðsson frá Þvottá og Kristjana
Gíslína Einarsdóttir frá Þórustöð-
um í Bitru. Sigurður var fæddur
10. maí 1934. Bræður hans voru
Örn vélvirki, nú búsettur í Kópa-
vogi, og Ólafur Elías, sem lést
ungur.
Er hernámið dundi yfir vorið
1940 greip um sig ótti meðal barna-
fólks við að búa í borginni. Fluttu
þá foreldrar hans með drengina
austur í Álftafjörð, á föðurslóðir
Geirs að Þvottá. Þar var þó aðeins
staðnæmst í tvö ár. Að vori fluttu
þau aftur til Reykjavíkur og þar
var heimili Sigurðar upp frá því
og starfsvettvangur hans. Ungur
að árum hóf hann störf á Teikni-
stofu landbúnaðarins er þá v_ar til
húsa i Búnaðarbankanum. í því
starfi sýndi hann ótvíræða hæfi-
leika. Hann vann þar í mörg ár við
vaxandi vinsældir yfirmanna sinna
og ekki síður bænda er kunnu vel
að meta. Ég hygg að hann hafi
teiknað mikinn hluta þeirra bygg-
inga er reistar voru í sveitunum á
árabilinu 1950-1970, á því tímabili
dvaldi hann um skeið við nám í
Bandaríkjunum.
Hin síðari ár gerðust fundir okk-
ar færri svo sem verða vill enda
vík milli vina. Á uppvaxtarárum
okkar voru fjölskylduböndin býsna
sterk. Það var fastur þáttur í tilver-
unni og mikið tilhlökkunarefni á
hveiju sumri. Þegar foreldrar hans
komu norður í sumarfríinu með
strákana sína, dvöldu þau oftast í
hálfan mánuð. Það eru sólríkir dag-
ar í minningunni. Siggi var ákaf-
lega glaðlyndur, alltaf glettinn og
skemmtilega smástríðinn. Og árin
liðu. Lífsbaráttan tók við af
bernskuleikjunum. Siggi frændi
fann sitt konuefni, elskulega
stúlku, Ástu Erlingsdóttur. Ásta
var einstaklega viðfelldin kona og
hlý í viðmóti og á ég góðar minn-
ingar frá heimsóknum á þeirra fal-
lega heimili. Framtíðin virtist því
björt, þau eignuðust fimm börn.
En svo kom reiðarslagið er hún
féll frá í blóma aldurs síns aðeins
38 ára gömul sumarið 1973 frá
barnahópnum þeirra svo ungum.
Þá tóku við erfiðir tímar hjá föðurn-
um að sjá hópnum sínum farborða.
En það tókst.
Það er sagt að tíminn græði öll
sár og mun nokkur sannleikur í
því. En mér er til efs að sárið hans
Sigga hafi nokkurn tíma gróið til
fulls. 15. júlí 1995 gekk hann í
hjónaband öðru sinni og þá með
Olínu Guðbjörgu Ragnarsdóttur.
Hún á nú um sárt að binda. Mér
er sagt að hún hafi reynst honum
og börnunum traust stoð og
hjálparhella þá er tók að halla und-
an með heilsufarið. Hafi hún fyrir
það heila þökk okkar vina hans.
Nú undanfarið hafa miðsumars-
dagarnir verið mildir og hlýir hér
norðanlands. Þeir minna mig á
sumardagana fyrir rúmri hálfri öld ,
þegar við Siggi frændi vorum að
leika okkur við silungsveiði á bökk-
um árinnar og í útreiðum á kvöld-
in. Því vil ég nú við þessi leiðaskil,
er hann gengur á vit þess óþekkta,
þakka fyrir hönd okkar gömlu
Þórustaðasystkina allar þær góðu
stundir er við áttum með honum
og um leið votta eiginkonu hans,
Ólínu, börnum og öðrum aðstand-
endum dýpstu samúð. Hvíl í friði,
kæri vinur.
Kjartan Ólafsson.
Þegar ég fór í heimsókn til afa
kallaði hann mig alltaf afastelpuna
sína og engilinn sinn og auðvitað
kem ég til með að sakna þessara
orða.
Hvað gjafir snertir var afi alltaf
stórtækur, aðeins það besta fyrir
sína og er mér minnisstætt þegar
ég var lítil stelpa og dvaldist í
nokkra mánuði ásamt mömmu í
Portúgal, að hann afi gerði sér ferð
út til þess að sjá hvernig við hefð-
um það og það fyrsta sem blasti
við mér þegar afi bankaði uppá var
risastór bieikur bangsi sem hann
kom með til að gefa mér.
Þegar afi var ungur teiknaði
hann og byggði sumarbústað sem
er í Kaldárhöfðalandi við Þingvalla-
vatn. Þessi bústaður er litla sveitin
okkar. Þarna komum við með afa,
veiddum silung, fórum að leita að
kríueggjum, kveiktum bál og nut-
um þess að vera úti í náttúrunni,
fyrir okkur er þessi sveit paradís á
jörðu. Þetta sumar þráði afi það
svo heitt að komast austur í bústað-
inn og eyða þar góðum tíma á
meðan hann jafnaði sig eftir veik-
indin og finnst mér sárt að sjá það
ekki rætast.
Elsku afi, við söknum þín og
þökkum fyrir þær góðu stundir sem
við fengum að njóta með þér. í
hjarta okkar geymum við minning-
una um góðan afa.
Elsku Ólína amma, guð gefi þér
styrk.
Ásta Guðrún og Óskar Axel.
ÓMAR
ÖRNEY-
STEINS-
SON
+ Ómar Örn Eysteinsson
fæddist í Hafnarfirði 17.
desember 1954. Hann lést 27.
júlí sl. Útför hans fór fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði 1.
ágúst.
Kveðja til pabba.
Elsku pabbi. Ég á erfitt með að
tjá mínar tilfinningar og mig skort-
ir orð til að tjá mig um hversu
mikið ég elska þig og sakna. Þess
vegna skrifa ég ljóð.
Ég sakna þín.
Til hvers fórstu,
þitt bros, þitt líf!
Af hverju þú?
Ég mun alltaf elska þig
og sakna.
Tinna Hrund Ómarsdóttir.