Morgunblaðið - 13.01.1998, Side 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 13. JANÚAR 1998 49
VIGGÓ
GUÐMUNDSSON
+ Vigg<5 Guðmunds-
son fæddist á
Hamri í Nauteyrar-
hreppi 12. maí 1927.
Hann lést í Reykjavík
2. janúar síðastliðinn.
Viggó var sonur Hall-
beru J. Hannesdóttur,
f. 31. júh' 1895, d. 20.
maí 1982, og Guð-
mundar Torfasonar, f.
8. desember 1905, d.
20. maí 1994. Albróðir
Viggós er Halldór S.
Guðmundsson, f. 12.
júb' 1925 búsettur í
Kópavogi, hálfbróðir
þeirra, samfeðra, er
Kristinn Guðmundsson, f. 2. júní
1934, búsettur í Reykjavík. Viggó
var tvíburi, tvíburabróðir hans lést
í fæðingu. Sex vikna gamall var
Viggó settur í fóstur til hjónanna
Vigdísar Jónsdóttur og Þorsteins
Ólafssonar sem nú eru bæði látin.
Bjuggu þau lengst afá Flateyri.
Viggó kvæntist
Huldu Jóhannesdótt-
ur, þau skildu. Synir
þeirra ei-u: 1) Þor-
steinn, húsasmiður, f.
8. júm' 1953, hann er
búsettur í Borgarnesi.
Kona hans er Ragn-
hildur Helga Ragnars-
dóttir. 2) Jóhannes,
lögreglumaður, f. 29.
júm' 1954, búsettur í
Kópavogi. 3) Lárus, f.
8. júh' 1957, búsettur í
Reykjavík. Kona hans
er Ása Ólafsdóttir.
Viggó bjó lengst af
í Reykjavík og sinnti
þar ýmsum störfum, svo sem
sendibflaakstri og akstri hjá
Hrafnistu í Reykjavík. Síðustu árin
vann hann hjá Reykjavíkurborg,
m.a. við gangbrautavörslu.
Viggó verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Aðfaranótt 2. janúar sl. lést
frændi minn Viggó Guðmundsson.
Ég vil kveðja þennan káta, lífs-
glaða mann með eftirfarandi broti
úr Hávamálum,
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
Eg veit einn
að aldri deyr
dómur um dauðan hvem.
Kæri Viggi, þú naust þín vel á
ferðalögum og nú ert þú farinn í
ferðalagið langa sem bíður okkar
allra. Þín er sárt saknað. Ég sendi
sonum þínum og fjölskyldum
þeirra samúðarkveðjur mínar, svo
og Margréti vinkonu þinni sem þú
varst hjá síðustu stundirnar þínar.
Kæri pabbi, þú hefur ekki bara
misst bróður heldur líka náinn fé-
laga sem þú stóðst með í gegnum
lífsins þrautir. Söknuður þinn er
sár, en við verðum að trúa því að
núna líði Vigga vel.
Kæri frændi, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Halla Ósk.
+
Ástkær móðir okkar og dóttir mín,
ÞÓRUNN HARALDSDÓTTIR,
Kringlunni 61,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum aðfaranótt þriðjudags-
ins 6. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni miðviku-
daginn 14. janúar kl. 15.00.
Ásgeir Guðnason,
Anna Sigríður Guðnadóttir,
Birna Guðmundsdóttir.
Ástkær dóttir mín, eiginkona, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og systir,
SIGRÍÐUR KRISTÓFERSDÓTTIR,
Möðrufelli 5,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu föstudaginn 9. janúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudag-
inn 19. janúar kl. 13.30.
ÓLAFUR
ÁRNASON
+ ÓIafur Árnason fæddist á
Akranesi 5. mars 1919. Hann
lést í Sjúkrahúsi Akraness 31.
desember síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Akraneskirkju
9. janúar.
Þeir sem standa þér næst eru
þeir sem þú vandist aldrei að skoða
sem aðskiljanlega einstaklinga; þeir
voru alltaf eins og hluti af þér sjálf-
um. Þetta gildir um fólkið sem þú
þekkir á þann hátt að vitundin um
það og tilfinningin fyrir því rennur í
blóði þínu. Þetta er fólkið sem erfið-
ast er að lýsa; þú sérð það aldrei,
það býr í þér sjálfum. Þannig fer
mér nú gagnvart móðurbróður mín-
um, Ólafi Árnasyni Ijósmyndara,
sem var alltaf nálægur í bernsku
minni og þáði aldrei þökk fyrir að
vera það tryggðatröll sem hann var.
Það var ekki stærilætinu íyrir að
fara hjá Óla frænda og hroki var
honum framandi. Öðrum sýndi
hann aldrei lítilsvirðingu né ól hann
með sér öfund eða kala í garð ann-
arra. Þar á móti átti hann auðmýkt
og lítillæti í ríkum mæli. Hann gat
verið fámáll en fáskiptinn var hann
aldrei; tilfinningum sínum hélt hann
ógjarnan fram en duldi þær þó ekki.
Vitaskuld gat honum mislíkað, jafn-
vel sámað, einkum vegna þess sem
gert var á hlut annarra sem honum
fannst eiga betra skilið, því hann
hafði réttlætiskennd og var tilfinn-
ingaríkur. En ef honum þótti við
einhvem, lá hann ekki á afstöðu
sinni því falsleysi var honum eigin-
legt. Ef réttlætiskennd hans var
misboðið gat hann orðað skoðun
sína svo auðveldlega varð skilið, en
sá hlátur sem gjarnan fylgdi sagði
meira en mörg orð um hversu lítil-
mótlegt athæfi það er að sýna yfir-
gang og græðgi. Honum gat þannig
mislíkað ýmislegt varðandi stjóm-
mál eða framgöngu manna á opin-
beram vettvangi og reyndar var
hann vel virkur í baráttunni fyrir
jöfnuði í samfélaginu, en þegar allt
kom til alls þótti honum hæfileikar
mannskepnunnar til óheilinda ein-
faldlega fyndnir.
Hann átti til gáska, jafnvel grall-
araskap og það var gaman að vera
barn í návist hans. Hann var spaug-
samur og fyndinn en flíkaði þeim
hæfileika ekki úr hófi. Hann var
ekki maður margra orða en trúnað-
ur hans og vinátta fóru þó aldrei á
milli mála. Sú öryggiskennd sem ég
naut í bernsku var ekki síst honum
að þakka. Ef taka þurfti spor í enni
drengsins, var það Óli frændi sem
kom honum til læknis og stóð þétt
við hlið hans gegnum þá raun alla,
öðru fremur til þess að mamma og
amma yrðu ekki óþarflega áhyggju-
fullar.
Hann var vinnusamur og natinn,
en natni hans sást best þegar hann
var að ljósmynda börn. Þau fundu
fljótt að þau áttu í honum vin sem
óhætt var að treysta. Og fyrir hann
brostu þau, já hlógu dátt á fjöl-
mörgum portrettmyndum sem hann
hrifsaði frá andránni og gaf eilífð-
inni. Vinnusemi hans er vottuð af
því að hann annaðist ljósmyndatök-
ur ekki bara á Akranesi heldur um
Vesturland vítt og breitt, allt vestur
i Stykkishólm.
Óli og Inga byggðu sér mikið hús
með íbúð og ljósmyndastofu á
granni gömlu ljósmyndastofunnar
sem hafði brannið. Að húsabaki út-
bjuggu þau ótrúlega gróðurvin á
vindþurrkuðu og saltstroknu Akra-
nesinu þar sem umhyggja, hugvit
og vinnusemi fann lausn á öllum
vanda, en þá voru naumast tíu
skrautgarðar við heimahús á Akra-
nesi. Hjá Ingu og Óla uxu jafnvel
jarðarber, eitt og eitt, þar uxu lit-
fögur blóm, þar var tjörn, þar voru
gangstéttarhellurnar steyptar á
höndum og meira að segja tré og
runnar teygðu Sig til himins and-
stætt öllum lögmálum sem suðvest-
an stinningskaldi, sementsryk og
síldarverksmiðjubrækja réðu.
Þannig mátti þekkja ðla af verkum
hans þótt honum væri ekki um það
gefið að stæra sig af þeim.
Veri góður drengur kært kvadd-
ur.
Árni Ibsen.
HÉÐINN
HANNESSON
+ Héðinn Hannesson fæddist f
Vopnafirði 24. febrúar 1929.
Hann lést á Landspítalanum 25.
desember síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Vopnafjarðar-
kirkju 8. janúar.
Mig langar að minnast Héðins
frænda míns með nokkrum orðum.
Ég heimsótti hann tvisvar í
Böðvarsdal með ömmu minni og
afa. I bæði skiptin sem ég kom
þangað hjálpuðum við honum svolít-
ið í heyskap. Héðinn hlustaði mikið
á útvarp og tók ég eftir því að hann
var alltaf með ferðatækið með sér,
enda fylgdist hann vel með öllum
fréttum.
Á uppvaxtarárum Héðins bjuggu
fjórar fjölskyldur í Böðvarsdal og
var þar oft fjölmenni, en síðar fækk-
aði fólki og að lokum var hann einn
eftir á jörðinni. Böðvarsdalur er
landmikil jörð, sem nær frá sjó og
inn að hálendinu og skiptir Dalsá
löndum Böðvarsdals og Eyvindar-
staða. Þarna er víða mjög fallegt
eins og sést þegar komið er að aust-
an yfir Hellisheiði. Þarna undi
frændi minn sér vel og vildi hvergi
annars staðar eiga heima. Hann var
óþreytandi við að segja mér heiti á
flúðum og klettum meðfram stönd-
inni og lækjum, minni og stærri,
sem renna niður hlíðarnar. Þetta er
líka allt skráð í samantekt um
Formáli minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar um
hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systkini, maka og börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar
komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinun-
um sjálfum.
Böðvarsdal. Með Héðni er farinn
síðasti ábúandinn þar, að minnsta
kosti í bili, og hefur þá sama ættin
búið í Böðvarsdal óslitið í um tvö
hundruð og fimmtíu ár, eða frá ár-
inu 1751.
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson.)
Farðu í friði.
Helga Rún.
Crfisclrykkjur
Guðbjörg Jónsdóttir,
Benedikt Benediktsson,
Guðbjörg Ásgeirsdóttir, Matthías Oddgeirsson,
Kristófer Ásgeirsson, Kolbrún Ósk Albertsdóttir,
Beglind Ásgeirsdóttir, Ómar Andrés Gunnarsson,
barnabörn og systkini.
Hjalti Hjaltason, Poltra Hjaltason,
Ævar Hjaltason, Hrefna Einarsdóttir,
Kolbrún Hansdóttir, Hafsteinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn og faðir,
JÓN SIGURÐSSON
járnsmíðameistari,
Ljósvallagötu 8,
sem lést á Landspítalanum 7. janúar sl.,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 15. janúar kl. 13.30.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðný Skúladóttir,
Margrét Jónsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SKÚLI SIGURBJÖRNSSON
fyrrv. leigubílstjóri á Hreyfli,
Grensásvegi 56,
andaðist á Borgarspítalanum 11. janúar sl.
Jarðarförin auglýst síðar,
Ingibjörg Bergmann,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Útför
TÓMASAR ÞORVARÐSSONAR
löggilts endurskoðanda,
fer fram miðvikudaginn 14. janúar kl. 13.30 frá
Fossvogskirkju.
Þeir, sem vildu minnast hans, láti Hrafnistu
njóta þess.
Systkini og aðstandendur.