Morgunblaðið - 13.11.1998, Page 46

46 FÖSTUDAGUR 13. NÓVEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Gylfi Þór Magn-
ússon fæddist í
V estmannaeyjum
20. desember 1942.
Hann lést af slysför-
um 6. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Magnús Guðmund-
ur Guðbjartsson,
vélsljóri í Reykja-
vík, f. 17. mars
1899, d. 14. jiíní
1976, og Sigríður
Guðrún Benónýs-
dóttir, húsmóðir, f.
12. nóv. 1915. Föð-
urforeldrar voru Guðbjartur
Björnsson, bóndi á Höfða í
Dýrafirði, og Sigríður Magnús-
dóttir. Móðurforeldrar voru
Benóný Stefánsson frá Meðal-
dal í Dýrafirði, stýrimaður í
Reykjavík, og Guðmunda Olöf
Guðmundsdóttir frá Keldudal í
Dýrafirði. Systir Gylfa Þórs er
Elísabet S. Magnúsdóttir nær-
ingarfræðingur, f. 30. ágúst
1940. Hálfsystkini frá fyrri
hjónaböndum Magnúsar eru
Kristberg Magnússon vélfræð-
ingur, f. 20. mars 1927, og
Magnea Magnúsdóttir, f. 21.
sept. 1932.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður, og þú munt sjá, að að-
eins það, sem valdið hefur hi-yggð
þinni, gerir þig glaðan. Þegar þú
ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði
þín.“ (Kahlil Gibran.)
Ástkæri faðir. Það er sérstakt að
skrifa þér þessa kveðju. En þetta
þarftu að vita. Það er þrennt, sem
veitir ^okkur öllum svo mikinn
styrk. I fyrsta lagi eru það Guð og
kærleikur hans. Öll hittumst við
aftur í sendiförinni, sem erindrekar
almættisins að breiða út þann kær-
leik milli manna, sem Kristur
kenndi okkur og þú kunnir svo vel
að gefa. I annan stað eru það fjöl-
skyldan, vinirnir og allt fólkið í
kringum okkur, sem nú sem fyrr
reynist svo vel. Þökk sé þeim og
Guð varðveiti þau. Síðast en ekki
síst ert það þú sjálfur. Minningin
um þig er ótrúleg, sem verður
aldrei frá okkur tekin. Hraustur á
líkama og sál. Einstakur áhugi þinn
á störfum okkar Helgu í gegnum
lífið gerir okkur svo þakklát. Við
brosum alltaf í gegnum tárin.
Veganestið, sem þú bjóst okkur er
einstakt. Af þeirri miklu gjöf er
okkur skylt að gefa. Guð, hjálpa
okkur við það. Samskipti þín við
allt og alla, þinn háttur og þitt ein-
staka lag við að umgangast alla
sem þína bræður voru okkur til fyr-
irmyndar. Megi þau ætíð vera okk-
ur öllum, sem eftir lifa til eftir-
breytni. Nú hefur þú verið kallaður
til starfa á öðrum stað. Það er vel,
þín er víða þörf. Hafðu engar
áhyggjur, þú finnur lyklana þína.
Ég er holdi klæddur fulltrúi þinn,
afa Magnúsar og litla bróður til að
styðja við bakið á ástum þínum
þremur, dóttur, eiginkonu og móð-
ur. Veitið mér styrk. Við biðjum
fyrir þér.
Sæll að sinni,
Magnús Þór Gylfason.
Mig langar til þess að skrifa
nokkur orð til hjartagóða pabba
míns, sem mér þykir svo vænt um.
Elsku pabbi. „Erfiðleikarnir eru
aðeins andlegs eðlis. Ég trúi, að ég
yfirvinni þá - ég mun sigra þá.“
„Ég megna allt í Kristi."
Þú átt að temja þér jákvæða
hugsun. Ekkert er misheppnað.
Þessi orð geymdir þú í Nýja
testamentinu þínu og mér fmnst
þau lýsa þér svo vel. Þó ég geti ekki
knúsað þig núna verður þú alltaf
verndarengillinn okkar. Takk fyrir
mitt veganesti.
Þín dóttir
Helga Björg.
Gylfí Þór kvæntist
18. september 1971
Sigríði Dóru Jó-
hannsdóttur hár-
greiðslumeistara, f.
19. sept. 1948. For-
eldrar hennar eru
Jóhann Tómas
Egilsson, fyrrum
bankaútibússtjóri,
og Björg Jónsdóttir
húsmóðir. Börn
Gylfa Þórs og Sig-
ríðar Dóru eru
Magnús Þór, f. 16.3.
1974, óskírður
drengur, f. 14.8.
1979, d. 9.10. 1979, og Helga
Björg, f. 6.4. 1983.
Gylfi Þór útskrifaðist sem við-
skiptafræðingur frá Háskóla ís-
lands árið 1969. Hann starfaði
meðal annars sem fulltrúi for-
stjóra Heklu hf. og síðar sem
framkvæmdastjóri Sölustofnun-
ar lagmetis. Hann hóf störf fyr-
ir Sölumiðstöð hraðfrystihús-
anna árið 1981 og var einn af
helstu stjórnendum fyrirtækis-
ins, lengst af sem framkvæmda-
sljóri sölu- og markaðsmála.
Útför Gylfa Þórs fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
í bamæsku lærast mörg orð sem
eru rík af merkingu. Eitt þeirra er
orðið frændi. Af ljúfri reynslu er
þetta orð mér hugstætt. Það segir
margt án orðaflaums og skrúð-
mælgi. En í dag er komið að kveðju-
stund við kæran frænda, Gylfa Þór
Magnússon, sem lést langt um aldm-
fram hinn 6. nóvember síðastliðinn.
Þingvallavatnið var svo blátt, víð-
átturíkt og gjöfult af fiski. Pramm-
inn var fleytan sem við lærðum
bamung að róa og trén sem við
hjálpuðum Jonna til að setja niður
eru nú hávaxin, bein og falleg. Dag-
arnir i Naustinu tengdu okkur órjúf-
anlegum böndum. I Skerjafirðinum
var þá líka falleg og lífmikil fjara,
hólarnir ævintýraland og bæði rými
og gnægð leiksvæða. I Gerði, sem er
númer 27 við Reykjavíkurveg,
hljómuðu raddir barna og unglinga
sem þar bjuggu eða komu þar títt.
Þær einkenndust af gleði og öryggi
áhyggjulítilla æskudaga. Og enn víð-
ar lágu leiðir þétt saman. Skátastarf,
og kjarni þess útilífið, heillaði á
þessum ámm marga kröftuga og
forvitna unglinga sem þar lögðu
grunn að ást sinni og virðingu fyrir
íslenski-i náttúm og lærðu að njóta
bæði margbreytileika hennar og
þeirrar veðráttu sem hún býður
hverju sinni. A síðari áram var það
einmitt þetta sem gaf kost á auknum
samvistum. Á ferðum vinahópsins
Fet fyrir fet gleymist jafnan erill
hversdags og atvinnuþrefs þegai'
bakpokinn er axlaður og skeiðað af
stað. Skiptir þá ekki máli hvort
gengið er um íslensk fjöll eða er-
lendis, hvort vindur blæs með eða
mót. Gangan eftir Kóngsvegi í belj-
andi rigningu nú í október er orðin
að ljúfri minningu um síðustu fundi
okkar, áhugaverðar samræður og
brosið glettnislega. Frændi minn
stendur skýrt íyrir hugskotssjónum
þótt hann hverfi sjónum. Hann á ör-
uggan sess í minningum sem engin
brotalda fær afmáð, þótt hún sé
snögg og ofsafengin. Umhugsun um
góðan dreng, kátan vin og traustan
mann mun ætíð verma. Ur fjarska
sendum við Amlaugur hlýjar sam-
úðarkveðjur okkar og fjölskyldunn-
ar allrar til Sigríðar Dóra, Magnús-
ar og Helgu og einnig til systur hans
Elísabetar, fjölskyldu hennar og
móðurinnar Sigríðar Benónýsdóttur.
Anna Kristjánsdóttir.
Af hverju Gylfi, uppáhaldsfrændi
okkar systranna? Það eru margar
spurningar sem vakna á stundu sem
þessari og er okkur það óskiljanlegt
hvers vegna svona yndislegur mað-
ur er kallaður frá okkur.
Gylfí var mikill gleðigjafi og einn
af þeim sem var sífellt í góðu skapi.
Hann var drífandi og hafði einstaka
samskiptahæfileika til að lyfta fólki
upp og koma því í gott skap. Þær
eru óteljandi gleðistundirnar sem
við höfum átt með Gylfa og fjöl-
skyldu hans og erum við ævinlega
þakklátar því að hafa fengið að
kynnast honum og fengið að njóta
nærvera hans.
Gylfi var oftast hlaðinn verkefn-
um og vinnu en samt hafði hann
alltaf tíma fyrir fjölskylduna. Síð-
asta minningin um Gylfa er sú er ég
fékk símhringingu frá honum þar
sem ég var stödd í London yfir
helgi. Þá var hann staddur í morg-
unkaffi á heimili mínu og segir
svona við mig: „Er það satt sem ég
sé, að þú hafir stungið af til London
án þess að búa um rúmið þitt, ég var
búinn að minna þig einu sinni áður á
þetta og ég hélt að þú hefðir tekið
það til athugunar, en nú ert þú kom-
in með tvö strik í kladdann!“ Það
var alltaf stutt í grínið hjá honum og
ávallt var hann að gleðja aðra.
Við systurnar höfum fengið
ómældan stuðning frá Gylfa frænda
og veitti hann okkur oft ráðlegging-
ar við ýmsar ákvarðanatökur í lífí
okkar. Hann lét okkur alltaf finna
að hann væri stoltur af frænkum
sínum og sýndi hann námi og störf-
um okkar ávallt mikinn áhuga.
Gylfi og Sigga Dóra tóku á móti
Sigiíði Erlu í Hamborg þegar hún
kom þangað árið 1986. Þau hjálpuðu
henni við að fá au-pair stöðu þar í
borg og komu henni í réttar hendur.
Ekki er auðvelt að fara út í hinn
stóra heim 19 ára gömul, en þar sem
þau hjónin bjuggu í Hamborg á
þeim tíma, veitti það henni öryggi
að hafa þau sér við hlið. I raun er
það þeim að þakka að Sigríður Erla
ílengdist í Hamborg og hefur verið
frúin okkar í Hamborg síðan þá.
Þegar þau fluttust frá Hamborg þá
sagði Gylfi í kveðjuhófí að nú gæti
hann farið með góðri samvisku því
að annar fjölskyldumeðlimur væri
kominn til að dvelja þar. Söknuður
og minning um yndislegan frænda
mun lifa í hjörtum okkar.
Elsku Sigga Dóra, Magnús Þór,
Helga Bjöi'g og amma Sigríður.
Megi góður Guð styrkja ykkur á
þessum erfiðu tímamótun í lífi ykk-
ar. Megi minningin um yndislegan
eiginmann, föður og son eiga eftir
að ylja ykkur um hjartarætur í ná-
inni framtíð.
Þóra Björk Eysteinsdóttir,
Sigríður Erla Eysteinsdóttir.
Það er með miklum söknuði sem
við kveðjum í dag góðan vin. Gylfi
Þór var einn sá besti maður sem við
höfum kynnst. Hann tók alltaf á
móti okkur með opnum faðmi, bros
á vör og kossum á báðar kinnar.
Gylfi var ákaflega hjartahlýr og
bamgóður maður og er sorgin mikil
hjá börnum í fjölskyldunni. Hann
eyddi ófáum stundum með dóttur
okkar, Jóhönnu Björgu, spilaði við
hana og dansaði. Hún mun ávallt
minnast hans sem eins besta vinar
síns.
Minningar mínar (Jóhanns) frá
barnæsku um Gylfa eru mjög
ánægjulegar. Sumar í Þýskalandi og
Danmörku árið 1983 ber ofarlega í
huga, en þá var Gylfi í sumarfríi og
fór með mig og Magga í Tívolí í
Danmörku og alla helstu skemmti-
garða og útivistarsvæði í og við
Hamborg. Vart mátti sjá mun á
hver hefði meira gaman af, við
frændur eða Gylfi.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Gylfa, en hann
hafði áhrif á líf okkar og kenndi
okkur svo margt. Háttvísi, lífsgleði
og driíkraftur einkenndu Gylfa, en
hann var ávallt reiðubúinn að taka
til hendinni þegar þurfti.
Gylfi var mikill náttúrunnandi og
bai' mikla virðingu fyi’ir umhverf-
inu. Hann eyddi mörgum stundum
við að gróðursetja tré við sumarbú-
staðinn á Þingvöllum, þar sem við
höfum eytt ófáum helgum saman í
faðmi stórfjölskyldunnar.
Elsku Sigga, Maggi og Helga,
megi Guð styrkja ykkur í sorg ykk-
ar. Gylfi Þór mun ávallt lifa í minn-
ingu okkar.
Jóhann Tómas, Edda
og Jóhanna Björg.
Deyrfé
deyja frændur
deyr sjálfur hið sama,
en orðstír
deyr aldrei
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Hann Gylfi Þór frændi og vinur
er látinn. Þessi harmafregn barst
okkur hjónum á föstudagskvöld sl.
og hefur ekki vikið úr huga okkar
síðan. Gylfi ólst upp í faðmi ástríkr-
ar fjölskyldu, fyrst á Blómvallagötu
þá í Bannahlíð og síðar í Stigahlíð
hér í borg.
Þegai' litli frændi hans, undiritað-
m', missti móður sína aðeins tveggja
ára gamall, flutti Ágúst faðir hans
með litla son sinn í risíbúð á Blóm-
vallagötu. Þar bjuggu á neðri hæð
foreldrar Gylfa, þau Sigríður og
Magnús, en Sigríður og Guðbjörg
móðir undiraitaðs, vora systur. Litli
frændi var strax tekinn í faðm fjöl-
skyldunnar. Var þar lagður grund-
völlur að vináttu og frændsemi sem
hélst órofin áfram, þótt litli frændi
hafi eignast annað heimili seinna, er
faðir hanns giftist aftur Friðrikku,
systur Sigríðar. Minningarnar með
Gylfa Þór eru margar og dýrmætar,
jafnt í gleði og á sorgarstundum í lífi
okkar hjóna. Hann Gylfi hafði svo
mikið að gefa öðrum og var svo
sannarlega óspar á þær gjafir. Ljúf-
ui' vinur og traustur var hann öllum
þeim sem þekktu hann.
Gylfi var óvenju sterkur persónu-
leiki. Styrkleikinn byggðist á hinni
miklu mildi, sem hann bjó yfir og
þeim hæfileika' að geta áreynslu-
laust sett sig í spor annarra og leyst
úr vandamálum þannig að allir
höfðu upphefð af.
Frændsystkini Gylfa vora mörg
og lét hann sér annt um velferð
þeirra allra. Gylfi gekk í skátahreyf-
inguna ungur drengur. I þeim góða
félagsskap kynntist hann útilegum
og gönguferðum um hálendi ís-
lands. Ahugi hans á náttúru lands-
ins hélst óbreyttur meðan honum
entist aldur til.
Margar ógleymanlegar stundir
höfum við átt saman í gönguferðum
um Island, ásamt félögum okkar í
gönguklúbbnum. Það er fjársjóður
minninga sem fyrnist aldrei. Síðustu
gönguferðinni með Gylfa er lokið.
Söknuðurinn er mikill en við hlökk-
um til allra hinna gönguferðanna,
sem við eigum eftir að ganga saman
á öðrum vettvangi, einhverntímann
seinna.
Við biðjum góðan Guð að hugga
og styrkja Sigríði Dóra, Helgu
Björg og Magnús Þór í sorg þeirra.
Sigríði móður hanns og Elísabetu
systur vottum við einnig okkar
dýpstu samúð.
Guðmundur og Torfhildur.
Hann Gylfi frændi er dáinn. Ég
trúði ekki mínum eigin eyrum. Mað-
urinn var staddur í mínum húsum
aðeins mánuði áður og áttum við
saman yndislegar stundir á afmæli
Siggu Dóru og Bjargar tengdamóð-
ur. Þetta getur bara ekki verið satt,
hugsaði ég með mér. A örfáum mín-
útum rifjuðust upp fyrir mér kynni
mín af þessum einstaka manni.
Ávallt á hlaupum og hafði mikið að
gera en gaf sér alltaf tíma. Glaður
og ánægður. Yndislegur, gefandi og
skemmtilegur maður. Við komumst
svo síðar að því við nánari athugun
að Gylfi og ég værum náskyldir.
Eftir það, þegar hann sló á þráðinn
til mín, bara til þess að heyra hvern-
ig við hefðum það, eins og hann
sagði, kallaði hann mig ávallt
frænku eða vinkonu. Sonur minn og
Gylfi urðu bestu vinir. Gylfi hafði
það í sér að tala við börnin eins og
þau væru jafningjar og þessu fann
Davíð fyrir. Það geislaði af Gylfa já-
kvæðnin og ánægjan með lífið og til-
verana og sína nánustu. Hann
elskaði konuna sína og börnin sín
svo heitt og innileg að í hvert skipti
sem hann talaði um þau, geislaði
hann.
Elsku Gylfi minn, takk fyrir okk-
ar stuttu kynni. Mér þykir svo vænt
um þig og þú verður ávallt í hjarta
mínu. Ég er miklu ríkari eftir að
hafa kynnst svona einstökum manni
eins og þér. Ég get ekki skilið að þú
sért hoi'finn á braut fi'á okkur. Ég
GYLFIÞÓR
MAGNÚSSON
trúi því að þú vakir yfir okkur öllum
og þá sérstaklega þeim sem þér
þótti allra vænst um. Þú veist að
þau eiga um sárt að binda, en ef ég
þekki þig rétt þá myndir þú vilja að
minning þín væri umlukt gleði og
ánægju.
Elsku Sigga Dóra, Maggi og
Helga mín. Megi almættið styrkja
ykkur á þessum tímum. Styrkið
hvert annað og leitið styrktar út á
við. Biðjið um hjálp og hún lætur
ekki á sér standa. Grátið og verið
sorgmædd því að mikill maður hef-
ur verið tekinn frá ykkur, en munið
ávallt að leita inn á við í hjarta ykk-
ar því að þar liggur minningin um
yndislegan eiginmann og ástkæran
föður sem enginn getur tekið frá
ykkur.
Guð geymi ykkur.
Helena og Davíð.
Orð fá ekki lýst þeirri sorg er
gagntók okkur við fréttina af
skyndilegu og ótímabæru fráfalli
Gylfa Þórs Magnússonai'.
Kynni okkar systkinanna af Gylfa
hófust þegar þau Sigríður Dóra,
fi'ænka okkar, og hann fóru að
draga sig saman stuttu eftir að Gylfi
hóf störf hjá Húsgagnaverksmiðj-
unni Valbjörk á Akureyri. Frá
fyrstu tíð varð hann einn af okkur.
Með sinni ljúfu og jákvæðu fram-
komu vann Gylfi hug okkar allra og
varð góður vinur.
Allt frá bernsku höfum við
bræðraböm Hólmsteins, Jóns og
Jóhanns Egilssona haldið hópinn og
voru þau Gylfi og Sigga Dóra mik^
ilsverður hlekkur í vinakeðjunni. I
hugann koma árin á Eyrinni, afí og
amma, jólaboðin og hið daglega líf í
Eiðsvallagötunni þar sem stórfjöl-
skyldan bjó í mörg ár en þar var
grunnurinn að vináttu og samkend
okkar frændsystkinanna lagður í
skjóli foreldra, afa og ömmu.
I fjöldamörg ár höfum við
frændsystkinin hist reglulega með
mökum okkar og börnum að
óglejmdum foreldrum okkar. Sl.
sumar var eitt slíkt ættarmót haldið
í garðinum í Goðabyggð og þar voru
fremst í flokki Sigga Dói'a og Gylfi
ásamt börnum sínum Magnúsi og
Helgu Björgu. Það var hinn ljúfi og
glettni Gylfi Þór sem fór fyi'ir í línu-
dansi sem dóttir þeirra stjórnaði á
grasflötinni í Goðabyggð þessa sól-
björtu sumarnótt, og grunaði þá
engan, sem á horfði hversu stutt
væri í endalokin hjá þessum þrótt-
mikla vini okkar.
Við lútum höfði og þökkum sam-
fylgdina, kæri vinur, í minningunni
munt þú lifa sem frábær félagi.
Elsku Sigga Dóra, Magnús og
Helga Björg, okkar dýpstu samúð-
arkveðjur. Missir ykkar er vissulega
mikill en huggið ykkur við minning-
una um góðan og ástríkan eigin-
mann og fóður og árin sem þið áttuð
saman. Við sendum samúðarkveðjur
til móður Gylfa, tengaforeldra og
annarra ættingja.
Guð veri með ykkur.
Börn Jóns Egilssonar
og makar.
Fyi’ir rúmlega 30 árum kynnt-
umst við Gylfa Þór, er hann kom til
sumardvalar í Munchen í Þýzka-
landi sem skiptinemi á vegum við-
skiptadeildar HÍ. Fór hann þá í
starfskynningu hjá Seidl-brauð-
verksmiðjunni, sem var ein sú
stærsta þar í landi. Þjóðverjar
kunnu nú lagið á slíkum piltum og
vissu hvað gagnaðist þeim. Byi'jaði
hann á því að sópa gólf klukkan 3
fyrstu næturnar, síðar keyrði hann
út vörur, fékk að skreyta kökur,
kynntist sölumálum o.fl. og þannig
var hann leiddur í gegnum fyrirtæk-
ið allt upp á efstu hæðina. Okkur
kunningjunum fannst þetta nú allt
hálfkyndugt, en þannig upplifði
hann líklega venjulegt ævistarf á
tveggja mánaða hraðferð. Kannski
má segja að líf hans hafi síðar orðið
þessu líkt.
Nokkru síðar dvaldi Sigríður
Dóra, frændkona Erlu, í sömu borg
og starfaði þar sem hárgreiðslu-
dama í hér um bil tvö ár. Árin liðu
og þá barst okkur sú frétt að heim-
an að hún Sigga Dóra væri búin að
finna sér kærasta á Akureyri, en