Morgunblaðið - 12.12.1998, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Þvílíkt
lostæti
x /
A haustin leggjumst við Islendingar í
verslunarvíking og í ár var fyrirheitna
landið Irland. Súsanna Svavarsdóttir
slæddist með í eina slíka ferð og hellti
sér út í könnun á veitingahúsamenn-
ingunni í Dublin.
ÞAÐ hefur líklega ekki farið
framhjá mörgum að versl-
unarborg íslendinga í ár er
Dublin á írlandi. Heilu
Júmbó- og TriStar-vélarnar hafa
flogið þessa tveggja tíma leið með
belginn fullan af fólki og tómum
töskum út og síðan heim aftur með
þetta sama fólk og töskumar fullar.
Svo höfum við slæðst með, örfá,
sem höfum skilið Visakortið eftir
heima, jafnvel þótt maður hafí verið
svo heppinn að vinkona manns
skyldi vinna ferð fyrir tvo í happ-
drætti. Bara farið með fót til skipt-
anna og nautnabelginn framan á
sér, ákveðin í að finna bestu veit-
ingahúsin í borginni - eða eins og
segir í ævintýrinu um Pflu pínu; eta
og vera glöð, drekka og vera glöð.
Irsku aukakílóin renna bara sam-
an við jólaaukakflóin. Og hvað með
það?
Við Anna vinkona fórum, sem sagt,
til Dublin. Bara tókum upp pláss,
sem aðrir með ferðatöskur hefðu get-
að notað, helgina sem átta hundruð
manns voru ferjaðir til þessarar
draumaborgar eyðsluseggjanna. En
vegna einhverra einkennilegra duttl-
unga forlaganna gerðist það, að hót-
elið í tölvunni á ferðaskrifstofunni
neitaði að skrá okkur - svo það varð
að fínna annað hótel handa okkur;
hótel sem vildi okkur.
Pað tókst og lentum við á Stakis
hóteli, sem er allt mjög nýtt, rúm-
gott, snyrtilegt og rúmin þar svo
góð að okkur tókst að sofa tólf tíma
á nóttu alla ferðina, tvær lúnar ein-
stæðar mæður.
Reyndar hefðum við alveg getað
verið á þessu hóteli allan sólarhring-
inn - hefðum ekkert þurft að fara út
- vegna þess að á jarðhæðinni er
þetta líka dýrindis franska veitinga-
hús, sem við auðvitað prófuðum;
fengum okkur fískrétti, sem maður
bara gerir ekki á Bretlandseyjum,
og urðum ekki fyrir vonbrigðum.
Engu að síður ákváðum við að
láta eins og við værum á ferðalagi,
drattast á lapph- upp úr hádegi,
skoða borgina og fínna sérstæðustu
og bestu veitingahúsin. Og þau eru
býsna mörg.
Það er oft sagt að Englendingar
kunni ekki að elda mat og eftir að
hafa búið í Englandi í nokkur ár,
hlýt ég að vera sammála því. En það
kunna frændur þeirra, írar, hins
vegar. Það verður enginn horfellir á
manni þar.
Frönsk og ítölsk veitingahús eru
nokkuð áberandi í borginni og það
er ekki laust við að það hvarfli að
manni að írar vildu gjaman vera
franskir. Kannski eru þeir það -
þegar enginn sér til, eins og segir í
bókunum um hana Lottu litlu sem
er bláeyg og kann að hjóla - þegar
enginn sér til.
Nú, það er skemmst frá því að
segja, að við Anna vorum voða, voða
duglegar að borða þá daga sem við
dvöldum í borginni, mikið franskt,
mikið ítalskt, mikið gott. En það
voru tvö veitingahús sem bára þó af
eins og gull af eiri. Annað rússneskt,
hitt marokkóskt.
Odessa, Kiev og Novgorod
Það rússneska heitir því sér-
EITT herbergi og eldhús;
þegar staðurinn er fullset-
inn komast 25 manns í
sæti.
OLD DUBLIN lætur ekki
mikið yfir sér þar sem
hann er staðsettur í miðri
antíkgötunni.
manns fyrir í hverju þeirra - og eld-
urinn logar.
Marokkó í miðborginni
Annar staður sem hægt er að
mæla sterklega með, er Marrakesh
veitingahúsið, staðsett í hjarta
borgarinnar, en þó ekki hlaupið að
því að finna það. Þetta er ofboðslega
lítill staður, á annam hæð og skiltið
utan á húsinu er varla sýnilegt.
Marrakesh er eitt herbergi og eld-
hús og í herberginu komast tuttugu
og fímm manns í sæti. Það er allt og
sumt.
Herbergið er grænt, en maturinn
er skrautlegur, bragðmikill og ber
þess merki að marokkósk matar-
gerð hefur drukkið í sig áhrif frá
svörtu Afríku, austurlöndum fjær,
Andalúsíu á Spáni og verndarhendi
Frakka.
Súpur og foiTéttir kosta frá 2,95-
5,95 pund. Og þar var mest freist-
andi að prófa Harira á la Fassia,
súpuna sem í gegnum tíðina hefur
brotið upp föstuhefð Ramadahm
mánaðarins. Algert gómsæti, jafnvel
þótt í henni sé lambakjöt, því hún er
full af baunum og kóríander og
kryddum. Þessi líka fína kjötsúpa.
En ef mann langar ekki í súpu og
vill samt kóríander, þá er óhætt að
mæla með hefðbundnu marokkósku
salati með ferskum kóríander.
I aðalrétt er boðið upp á Tagines,
sem eru pottréttir, ýmist með
lambakjöti eða kjúklingakjöti, sem
hefur verið lengi að mallast í ótal
kryddum og eru því ákaflega bragð-
miklir. Einnig er boðið upp á
couscous rétti, með kjöti, fski,
kjúklingi. Eg mæli með kjúklinga
tagines - af áðurnefndum lamba-
kjötsástæðum.
í eftirrétt er hægt að fá ís og sor-
bet, en það er nú hægt að fá alls
'staðar, svo ég mæli með tveimur
marokkóskum eftirréttum, Morokk-
an Orange Salad sem er saxaðar
appelsínur með döðlum og möndl-
um og Beghrir, marokkóskar
pönnukökur, drukknaðar í hunangi,
möndlum og bræddu smjöri. Ægi-
lega gott.
VínseðiIIinn á Marrakesh er mjög
óvenjulegur og var ekki laust við að
maður yrði hálfhræddur. Vínin voru
öll frá Marokkó og Líbanon - og við
þessir sveitamenn frá flæðiskeri
norður í ballarhafí, lentum í vand-
ræðum. En þjónninn valdi fyrir
okkur rauðvín sem heitir Rabbi Jac-
ob, árgerð 1993 - og það sló ger-
samlega í gegn. Einstaklega ljúft og
bragðgott vín. Og í lokin, bolli af
negulkrydduðu kaffí.
kennilega nafni „Old Dublin.
Ástæðan fyrir því er sú að það er
staðsett í einum elsta hluta borgar-
innar og það sem meira er, í Frane-
is Street sem er helsta antíkversl-
unargata borgarinnar. Það er ekki
leiðinlegt að ráfa um þá götu
daglangt, skoða raunverulega antík-
muni og enda á þessu líka
veitingahúsi, þar sem skíðlogar á
arninum. Enginn gervieldur það.
Matseðillinn er ekkert yfirþyrm-
andi að lengd - sem vínlistinn er
hins vegar.
Forréttir kosta á bilinu 4,50-6
pund, nema einn, Blini kavíar með
frosnu Stolichnaya Vodka. Hann
kostar 18,50 pund. Við létum hann
eiga sig. Það var þetta með vodkann
sem fór alveg með okkur. Frosinn
eða í fljótandi formi; ekki okkar
drykkur. Sem var allt í lagi, því okk-
ur leist ekki illa á restina. Vorum þó
ákveðnar í því að fá okkur ekki
grafínn lax eða skandinavíska síld.
Getum etið það heima hjá okkur.
Héldum áfram niður seðilinn, sáum
„Russian Blini“ sem er eins konar
pönnukaka, fyllt með laxi, rækjum
og sfld, „Zakuska Salad“ sem er æði
skrautlegur sjávaiTéttaforréttur.
Það voru tveir karlar á næsta borði
að snæða hann. Við skiptum okkur
dálítið af því og ákváðum að þetta
væri ekki það sem við vænim að
leita að, veltum fyrir okkur „Fresh
Seafood Katerina," sem er innbakað
sjávarfang með skelfísksósu - en
höfðum einmitt borðað eitthvað svo-
leiðis á hótelinu kvöldið áður við
mikinn fögnuð og ákváðum að
sleppa honum. Síðasti forrétturinn
á seðlinum hét því einfalda nafni
„Forsmak" og er samsettur úr
lambi og síld.
Regla númer eitt: Aldrei að borða
lambakjöt á Bretlandseyjum.
í GÓÐU yfirlæti á Marrakesh.
Aldrei. Ekki ef þú ert íslendingur.
Vegna þess að ullarbragðið er svo
megnt að manni finnst maður vera
að eta steikta lopapeysu.
Þá vorum við komnar að súpun-
um. Tvær súpur á dagskrá: Borscht
og Siberienne Pelmini. Sú fyrri er
hin annálaða rauðrófusúpa sem hef-
ur gert rússneska matargerð fræga
um allar koppagi’undir, og hin
kjúklingaseyði. Auðvitað var farið í
Borscht - sem er einhver dásamleg-
asta súpa heimssögunnar. Og Ijúf
var hún. Mér hefði verið sama að fá
hana líka í aðalrétt, og eftirrétt og
svo hefði ég getað drukkið hana
með úr glasi. Bara þessa einu súpu.
En maður kann sig nú.
í aðalrétt er boðið upp á fjóra
fískrétti, Medley of Seafood (ferskt
sjávarfang, borið fram með
saffransósu), Salmon Kulebjaka
(borinn fram með sítrónusósu),
Grilled Black Sole, með rækju-
smjörsósu og Fillet of Tubot
Odessa, með kavíarrjómasósu.
Verðið frá 12,50-15 pund.
Kjötréttir eru líka fjórir: Chicken
Kiev, Peppered Fillet Rasputin,
Planked Sirloin Hussar og Fillet of
Beef Novgorod. Verð frá 11,50-33
pund. Það nægði mér að piparsteik-
in héti Rasputin. Minn maður, tvö-
faldur í háttum, enda tvær piparsós-
ur með steikinni. Ég þangað. Anna
fór í plankasteikina frá Hussar.
Þvílíkt lostæti.
Það er fátt sem jafnast á við góð-
ar nautasteikur á Bretlandseyjum.
Svona veiklyndar gi’ænmetisætur
eru fljótar að svíkja sinn málstað
þegar þær eru annars vegar. Maður
bara fer í sitt hægasta tempó, sker
sér bita, stingur upp í sig, lygnir
aftur augunum; og kjöt og blóð
bráðna, seytla út í vitin, fylla þef-
skyn og bragðskyn - og sálin verður
kyiT.
Svona borðar maður Rasputin
piparsteik - og er lengi, lengi að
njóta.
Gott rauðvín með. Þetta tók allt
kvöldið
í eftirrétt er hægt að fá osta-
bakka eða ís. Ostabakkinn varð fyr-
ir valinu og var eins fullkominn og
allt annað á þessum fallega stað,
sem er samsettur úr mörgum litl-
um, rauðum herbergjum, þar sem
komast þetta frá tíu til fimmtán