Morgunblaðið - 12.12.1998, Blaðsíða 56

56 LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
GUNNAR HALLDOR
ÁRNASON
+ Gunnar Halldór
Árnason fædd-
ist á Neðri-Bæ í Sel-
árdal við Arnar-
fjörð 5. apríl 1920.
Hann lést á Land-
spítalanum 24. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fossvog-
skapellu 2. desem-
ber.
Allt frá okkar fyrsta
minni var Gunnsi
frændi hluti af tilveru
okkar. Hann var stóri bróðir hennar
mömmu og náinn vinur sem alltaf
var hægt að leita til. Sambandið var
mikið á milli heimilanna og vinskap-
ur náinn milli þeirra systkina.
Þegar við lítum til baka eiga
minningamar svo greiða leið upp á
yfirborðið. Stutt var í stríðnina sem
var svo góðleg og einlæg. Alls konar
athugasemdir komu frá honum sem
okkur fannst vera svo skemmtilegar
og allt að því nauðsynlegar. Það var
ósjaldan að Gunnsi kom heim og
bauð okkur í bfltúr á nýja bflnum
sínum sem var þegið með þökkum.
Fómm við rétt út fyrir bæinn t.d. að
Hafravatni og Vatnsenda en okkur
fannst við vera komin langt upp í
sveit.
Við munum vel eftir honum
traustum og úrræðagóðum þegar
það átti við og það var nokkuð víst
að farið var eftir ráðleggingum
Gunnsa. Hann gat verið fastur fyrir
og þegar hann ætlaði sér eitthvað
varð því ekki haggað. Eiginleiki
sem kom honum oft vel.
Gunnsi hafði allt það til að bera
sem prýðir sannan heiðursmann.
Hann koma fram af heilindum, orð
skyldu standa, og þegar átti að
framkvæma var það gert strax.
Hann hugsaði frekar um hag ann-
arra en sjálfs sín, en alltaf á sinn
hljóðláta hátt. Góðmennskan var
honum í blóð borin.
Hann var elstur í
systkinahópnum og
hafði ríka ábyrgðartil-
finningu gagnvart sínu
fólki og var fljótt kom-
inn með útrétta hjálp-
arhönd ef eitthvað
bjátaði á.
Hann var af þeirri
kynslóð sem man tím-
ana tvenna en var samt
alltaf tilbúinn að nýta
sér nýjungar og taka
þátt í framförum hvers
tíma. Þegar við spurð-
um hann um liðna tíð
var hann hafsjór fróðleiks og
gi'einagóður um ýmislegt sem
tengdist lífi fólksins áður fyrr.
Allt það sem hann tók sér fyrir
hendur gerði hann af alúð og kost-
gæfni.
Á síðustu árum styrktist sam-
bandið enn frekar og þá í gegnum
sameiginlegan áhuga á kálrækt. Við
nutum þeiri-a forréttinda að hafa af-
not af hluta af stóra garðinum
þeúra í Efstasundinu. Þær voru
ófáar tilraunirnar sem gerðar voru
til að bæta ræktunina, og alltaf var
Gunnsi tilbúinn að reyna eitthvað
nýtt í þvi sambandi. Það var ómet-
anlegt að fá tækifæri til að fræðast
af honum og ekki varð gleðin minni
á haustin þegar komið var heim
með góðmetið úr garðinum.
Okkur var tamt að nefna Lilju
konu hans í sömu andránni og við
töluðum um Gunnsa frænda. Þau
eiga bæði tvö vissan sess í okkar
uppeldi og minningum. Megi góður
guð styrkja hana á þessari erfiðu
stundu.
Minning hans í hugum vina ljómar,
hún er eins og þýðir mildir ómar.
Saknendum í sorg hún veitir yl,
sælukenndar hjörtun finna til.
Hökk í huga kveðjum vér þig, bróðir.
Á kveðjustund gerast flestir hljóðir.
Tilfinningar tala meira þá
en tungur vorar megna’ að skýra frá.
Vertu sæll! Og far í Drottins friði.
Fagna vinir þér á nýju sviði.
Það er fagurt, þar er gleði’ á brá.
Þar er gott að lifa drottni hjá.
(Böðvar Bjarnason.)
Með virðingu og þökk kveðjum við
góðan frænda. Blessuð sé minning
hans.
Bergljót og Ólöf.
ÞORSTEINN
SIGURÐSSON
+ Þorsteinn Sig-
urðsson, fyrrv.
forstjóri J.P. Pét-
urssonar, fæddist í
Reykjavík 9. mars
1920. Hann lést á
Landakoti 2. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Áskirkju 6.
nóvember.
Þorsteinn Sigurðsson
er látinn, andlátsfréttin
barst okkur frá vina-
fólki á Islandi. Margar
góðar minningar leita á hugann og
langar mig nú, enda þótt nokkuð sé
um liðið, að rifja upp það minnis-
stæðasta eftir margra áratuga vin-
áttu við Þorstein og síðar einnig við
konu hans og börn.
Það mun hafa verið í upphafi
seinni heimsstyrjaldarinnar að Þor-
steinn réðst til starfa að gróðrar-
stöðinni á Reykjum í Mosfellssveit,
sem þá var í eigu Guðmundar Jóns-
sonar og Bjarna Ásgeirssonar en
faðir minn, Niels Tybjerg, var þar
framkvæmdastjóri á þessum tíma.
Eg minnist þess að Þorsteinn var á
þessum árum ft-emur hlédrægur
ungur maður, en vingjarnlegur og
skjótráður - hann hafði svörin jafn-
an á reiðum höndum. Aldrei sá ég
Þorstein koma gangandi á leið sinni,
hann hljóp jafnan við fót.
Þorsteinn aðlagaðist fljótlega fjöl-
skyldu minni og í nokkur ár átti
hann heimili á Bjargi, nálægt garð-
yrkjustöðinni, ásamt öðrum starfs-
mönnum þar. Vegna hæfileika sinna
og þekkingar á sviði verslunar var
honum fljótlega falið að sjá um sölu á
allri framleiðslu gróðrarstöðvarinn-
ar, og þá ekki eingöngu gróðrar-
stöðvarinnar á Reykj-
um heldur einnig í vax-
andi mæli annarra aðila
á sama sviði. Þessu
starfi sinnti hann áfram
í fjölda ára eftir að fjöl-
skylda mín fluttist al-
farin til Danmerkur ár-
ið 1948. Þorsteinn var
okkur börnunum afar
góður. Hann átti jafn-
an til sælgæti í fórum
sínum og veitti vel og
við krakkarnir höfum
líklega hesthúsað all-
mörg kfló af sælgæti á
þessum árum. Áhugi
minn á frímerkjum á líka rætur sín-
ar að rekja til þessara góðu ára í
æsku þegar ég var samvistum við
Þorstein. Síðar eftir að við settumst
að í Danmörku treystum við vin-
áttuböndin með því að skiptast á
bréfum og heimsóknum. Þorsteinn
talaði og skrifaði nánast lýtalausa
dönsku og ég reyndi að halda ís-
lenskunni við.
Árið 1957 dvöldum við hjónin hjá
vinafólki okkar í Reykjavflc. Þá starf-
aði ég hjá fyrirtæki J.P. Péturssonar
en Þorsteinn var þá orðinn forstjóri
fyrirtækisins. Síðan höfum við
nokkrum sinnum ferðast saman um
Suðurland, m.a. til Þingvalla og riðið
út á hestum Jóns bónda á Reykjum.
Síðast bar fundum okkar Þorsteins
saman á árunum 1991-1992. Eftir það
hef ég jafnan á ferðum mínum til Is-
lands haft samband við konu hans,
Ingu Lilly, til þess að geta fylgst með
líðan hans.
Löngum og afkastamiklum lífsferli
er lokið - hugur okkar dvelur nú hjá
þeim sem eftir lifa. Blessuð sé minn-
ing Þorsteins Sigurðssonar.
Ebba og Arne Tybjerg,
Haderslev, Danmörku.
ÞEIR sem veiða sjóbirting snemma á vorin og seint á haustin geta
lent í verri veðurfarslegum hremmingum heldur en allur þorri
stangaveiðimanna. En þeir uppskera einnig oft ríkulega.
ingur eigi það til að ganga mjög
seint og á árum áður voru alltaf
nokkrir sérvitringar sem voru að
veiða alveg fram undir jól. í krafti
þessa hafa ýmsir viljað lengja
haustveiðina í ánum jafnvel á
kostnað vorveiðanna, sem raunar
hafa verið aflagðar víða á þeim
forsendum að sami fiskurinn verði
ekki veiddur tvisvar, a.m.k. ef
miðað er við gamlar íslenskar
hefðir sem felast í að drepa aflann
og nýta.
Vaxandi vandamál
Selir eru til vaxandi vandræða í
laxveiðiám hér á landi. Ekki skal
um það fullyrt að þeim hafi fjölg-
að, en síðustu sumur hafa verið
margar sögur um að selir hafi
jafnvel gengið langt upp í lax-
veiðiár með tilheyrandi áhrifum á
veiðiskap. Hítará er gott dæmi.
Dæmi um þetta frá síðasta sumri
var Sogið, en selur kom a.m.k. í
tvígang inn á Aiviðrusvæðið síðla
sumars og elti þar laxahópa fram
og til baka. Bændur sem áttu
netaveiði héldu sel nokkuð niðri,
en eftir að flestar eða allar laxa-
netalagnir hafa verið keyptar upp
eða leigðar hefur þetta aðhald
sveitamanna minnkað. Dæmi eru
þó um að leigutakar hafi passað
vel upp á sitt. Dæmi um það er frá
Straumfjarðará, en ellefu selir
voru skotnir við ósa hennar síð-
asta sumar.
HELGI
HANNESSON
Það var mál manna að sjóbirt-
ingsveiði hefði ekki verið jafn góð
á síðasta hausti og síðustu 2-3
haust. Haft hefur verið á orði að
stofnar sjóbirtings sveiflist og sé
óhætt að reikna með tíu ára
kúrfu, ekki ósvipað og hjá rjúp-
unni. Samkvæmt þeirri kenningu
hafi síðasta haust verið það fyrsta
í niðursveiflunni. Þetta er dapur-
leg kenning fyrii' stangaveiði-
menn, því ef satt er má búast við
minnkandi veiði næstu vor, sumur
og haust. Hitt er svo annað mál að
þrátt fyrir lægri veiðitölur síðasta
haust heldur en t.d. á vertíðinni
1997 bar nokkuð á mjög síðbúnum
göngum.
Dæmi um þetta var t.d. í Geir-
landsá þar sem veiði var í sjálfu
sér prýðileg, en samt 100 birting-
um minni heldur en 1997. Þar
fundu menn í lokahollinu 9,-
lO.október fyrir því að bjartur
fiskur var að ganga, bæði geld-
fiskur og stærri fiskar í bland. Þá
var næstum aflabrestur í Hörgsá
á Síðu, sem er ein af betri sjóbirt-
ingsánum, en samt sáu menn þar
mikinn fisk, sérstaklega neðan til,
eftir að veiðitíma lauk. Þetta kem-
ur heim og saman við það sem
alltaf hefur verið vitað, að sjóbirt-
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Það var
nóg af sjó-
birtingi
gæða, en lagði þó nótt
við dag til að skapa
þjóðinni auð, sem oft-
ast féll öðram í skaut
að njóta. Gegn slíku
óréttlæti vora menn
eins og Helgi vígðir til
að vinna. Þeir höfðu
atvinnu sem refsihönd
vinnuveitenda náði
ekki til, þess vegna
treystu þeir sér í slag-
inn og verkafólk fagn-
aði slíkum stuðningi
manna sem það gat
treyst. Allt framlag
þessara manna í þágu
verkalýðshreyfingarinnar er því
merkilegra og þakkarverðai’a þeg-
ar haft er í huga að allt var þetta
unnið í sjálfboðavinnu, samhhða
hfsstarfi við kennslu eða önnur
störf.
Helgi Hannesson var formaður
Baldm’s á umbrotatímum frá 1939
til 1949, en í stjórn félagsins frá
1932, þessi ártöl sýna þann eigin-
leika hans að hlaupa aldrei frá
óloknu verki. Hann sleppti ekki
hendinni af félögum sínum fyrr en
hann var kahaður til enn mikilvæg-
ari trúnaðarstarfa hjá heildarsam-
tökunum sem forseti ASÍ.
Sem virðingarvott fyiir öll hans
störf í þágu Baldurs var hann kjör-
inn heiðursfélagi og verðskuldaði
sannarlega þann heiður.
Verkalýðsfélagið Baldur sendir
eiginkonu og afkomendum samúð-
arkveðjur.
Verkalýðshreyfíngin kveður góð-
an félaga og traustan foringja.
Pétur Sigurðsson.
+ Helgi Hannes-
son fæddist á
Dynjanda í Jökul-
Ijörðuin 18. apríl
1907. Hann lést á
Sólvangi í Hafnar-
firði 30. nóvember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Dómkirkjunni 10.
desember.
Kveðja að vestan
Helga Hannesson,
fyrrverandi formann
V erkalýðsfélagsins
Baldurs á Isafirði kveðjum við í
dag með söknuði, en fyrst og
fremst með þakklátum huga fyrir
öll hans mikilvægu störf í þágu
verkafólks á Isafirði og landinu
öllu.
Helgi var, eins og svo margir af
hans kynslóð, hertur af kjöram
sem alþýðufólk ólst upp við á þeim
tíma. Fátækt og réttlítið fólk, sem
ekki hafði annað en hendur sínar
til að vinna sér framfærslu, átti
ekki í mörg skjól að leita. Verka-
lýðsfélögin voru því oft sá vett-
vangur sem gat gert drauma þess
um betra líf að veraleika. Helgi tók
þátt í því starfi strax sem ungur
maður og síðan sem fulltíða, að lok-
inni skólagöngu í kennarafræðum.
Margir kennarar vora áberandi í
forustusveit verkafólks og sjó-
manna á Isafirði og víðar. Það var
eins og þessir menn teldu það
skyldu sína að halda áfram starfinu
til að auka réttindi fólks sem ekki
átti mikla möguleika til hfsins
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá er
enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni i bréfinu, ekki sem
viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinai’ um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-
4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt
til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir. greinunum.