Morgunblaðið - 07.02.1999, Qupperneq 30

30 SUNNUDAGUR 7. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Ásdís
SKEMMTILEGUR
BARNINGUR
VIÐSKIPTIAIVINNUIJF
ÁSUNNUDEGI
► Ásgerður Jóna Flosadóttir fæddist í Hafnarfirði 11. nóvem-
ber 1954 en flutti kornung til Reykjavíkur þar sem hún ólst
upp. Föðurfólk hennar er frá Fáskrúðsfírði en móðurfólk frá
Lýsudal í Staðarsveit á Snæfellsnesi. Hún varð stúdent frá
máladeild Verzlunarskóla Islands. Hún stundaði nám í enskum
og amerískum bókmenntum við Háskóla íslands einn vetur en
tók síðan BA-próf frá sama skóla í stjórnmála- og ljölmiðla-
fræði. Hún hóf eigin atvinnurekstur 19 ára gömul en þá opnaði
hún tískuverslunina Strikið á Laugavegi 8 auk þess sem hún
flutti inn tískufatnað. Hún er varaformaður Sjálfstæðisfélags-
ins í Hlíða- og Holtahverfi og í stjórn Landssambands sjálf-
stæðiskvenna. Hún var í stjórn Hvatar, félags sjálfstæð-
iskvenna í Reykjavík, til þriggja ára, þar af sem varaformaður
í tvö ár. Auk þess situr hún í stjórn Mæðrastyrksnefndar
Reykjavíkur. Ásgerður Jóna tók þátt í prófkjöri Sjálfstæðis-
flokksins í Reykjavík fyrir síðustu alþingiskosningar en BA-rit-
gerð hennar fjallaði einmitt um árangur kvenna í prófkjörum
innan Sjálfstæðisflokksins frá 1970 til 1990. Ásgerður Jóna sat
í kjörnefnd Sjálfstæðisflokksins við uppstillingu á lista flokks-
ins fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar.
► Jóhannes Jón Gunnarsson fæddist í Reykjavík 6. maí 1950
og ólst þar upp. Hann er framreiðslumeistari að mennt og
var formaður prófnefndar Hótel- og veitingaskóla íslands í
10 ár. Hann rak Leikhúskjallarann í 12 ár fyrir Þjóðleikhús-
ið. Þau hjón eiga tvær dætur, sú eldri, Guðrún Eva, er 22 ára
viðskiptafræðinemi við HI en sú yngri verður fermd í vor og
heitir Flosrún Yaka.
eftir Maríu Hrönn Gunnarsdóttur
ETTA er, held ég, elsti
söluturninn í Reykjavík,"
segir Ásgerður Jóna
Flosadóttir, um söluturn-
inn Sundanesti, sem um þessa
mundir hefur verið starfræktur í
heil fjörutíu ár á gatnamótum Sæ-
brautar og Dalbrautar í Reykja-
vík. Hún vill þó ekki slá því alveg
föstu enda skiptir það ekki megin-
máli.
„Sundanesti var stofnað af
Snorra Guðlaugssyni snemma árs-
ins árið 1959 og var þá kallað
Snorrasjoppa, eins og eflaust
margir muna eftir.“ Hann rak sölu-
tuminn í fjölda ára en Asgerður og
Jóhannes eru þriðju eigendur stað-
arins. Lengst af var söluturninn til
húsa norðan og vestan við gatna-
mótin en fyrir u.þ.b. tveimur og
hálfu ári var reksturinn fluttur
austur fyrir þau í nýtt húsnæði í
eigu Olís. Hófst þá samstarf þeirra
hjóna við Olís, sem gengið hefur
mjög vel.
„Lóðavilyrði borgarinnar
stóðust ekki“
En rekstur söluturnsins hefur
ekki gengið áfallalaust frá því Ás-
gerður og Jóhannes keyptu hann
árið 1993 á 30 milljónir króna.
„Við keyptum húsnæðið á 16 millj-
ónir og reksturinn á 14 milijónir,“
segir Asgerður og ítrekar hversu
hátt kaupverðið er. „Inni í þessu
kaupverði var samþykkt lóðarvil-
yrði í borgarráði frá árinu 1991,
sem gerði verðmæti hússins þetta
mikið. Þau eru á þá leið að ef og
þegar Sæbrautin verður breikkuð
þá eigum við að fá lóð 40 metrum
vestar en sú lóð er ekki til. Ég hef
staðið í mikilli baráttu síðastliðin
sex ár við núverandi borgaryfir-
völd til að ná fram rétti mínum en
án árangurs. Það hefur enginn
vilji verið hjá meirihlutanum að
leysa mitt mál með réttlátum
hætti. Enda eru ekki margir borg-
arfuiltrúar meirihlutans í dag mér
vitanlega með einhverja viðskipta-
reynslu. Svona geta einstaklingar
orðið illa úti í viðskiptum sínum
við borgaryfirvöld. Það sem mér
finnst ámælisvert við þetta er að
borgin skuli ekki hafa gert at-
hugasemdir við kaupsamninginn
snemma árs 1994. Hún átti for-
kaupsrétt að húsinu, sem þýðir að
kaupsamning þurfti að leggja fyrir
borgarráð Reykjavíkur." Ásgerð-
ur segist hafa haft uppi áform um
að byggja sölu- og veitingaskála á
lóðinni sem vilyrðið var fyrir auk
þess sem hún hafi haft hug á að fá
olíufélag til samstarfs við sig um
rekstur bensínstöðvar á sama
stað. „Þá vill svo til að Olís fjár-
festir í lóðinni austan megin við
Sundanesti þar sem nú hefur verið
byggð glæsileg þjónustustöð
01ís.“ Upp úr því hófst samstarf
Sundanestis og Olís enda segir
Ásgerður að ef hún hefði ekki
ákveðið að færa sig austur fyrir
hefði einhver annar opnað þar
veitingastað. „Áður hafði ég gert
borgaryfirvöldum tilboð um maka-
skipti á lóð Sundanestis og lóð við
Ánanaust en ég ekki virt viðlits
frekar en fyi’ri daginn.“
Hún segir að rekstur Sundanest-
is gangi vel núna en fyrst eftir að
sölutuminn var fluttur drógust við-
skiptin saman. I öðrum enda húss-
ins er söluturn með bílalúgum en í
hinum endanum veitingasalur með
fullt vínveitingaleyfi og sæti fyrir
40 gesti.
Fjölbreytt
atvinnustarfsemi
Ásgerður segist alls ekki sætta
sig við svikið lóðarvilyrði hjá borg-
inni. „Það er sárt að sjá 16 miltjón-
ir gufa upp.“ Osáttust er hún við að
borgaryfirvöld skuli geta, ef þeim
sýnist svo, fyrirvaralaust kippt fót-
unum undan rekstri gamalla og
gróinna fyrirtæka. Hún segir það
enda enga tilviljun að hún er nú
búin að flytja drjúgan hluta af fyr-
irtæki sínu í Garðabæ, þar sem hún
segir viðhorf bæjaryfirvalda til at-
vinnurekstrar mun vinveittai'a en
borgarinnar.
„Eg hef á tilfinningunni, út frá
minni eigin reynslu, að borgar-
stjórinn í Reykjavík sé fyrirtækja-
fjandsamlegur og svo virðist sem
lítils skilnings gæti á því hjá meiri-
hlutanum í borginni að fyrirtækin
eru tannhjól samfélagsins. Væri nú
ekki æskilegt að embættismaður,
sem situr í slíkri áhrifastöðu sem
borgarstjóraembættið er, byggi yf-
ir reynslu af fyrirtækjarekstri og
reynslu í viðskiptum yfirleitt?"
Auk Sundanestis reka þau
Ásgerður og Jóhannes m.a. sölu-
turninn Bitabæ í Garðabæ og sölu-
tuminn Lollipopp á Laugavegi 46.
Þá eiga þau undirfataverslunina
Mónu Lísu, einnig við Laugaveg
46, en húsnæðið keyptu þau á síð-
asta ári. „Húsið var byggt árið
1905 og var einu sinni til mikillar
prýði á Laugaveginum. Því hefur
tvisvar verið breytt síðan það var
byggt, fyrst árið 1937 og síðan árið
1959 en við ætlum að láta gera það
upp og koma því í upprunalegt
horf.“ Bitabæ keyptu þau snemma
árs 1998 og hafa þau þegar fengið
samþykki bæjaryfirvalda til að
byggja þar bensínstöð. Þá langar
þau, ef leyfi fæst til þess, að byggja
u.þ.b. 60 fermetra veitingasal á
sama stað.
Viðurkenning fyrir
gott aðgengi
Ásgerður segir þau hjón vera
samtaka í atvinnurekstri sínum
þótt þau hafi komið sér upp mjög
skýrri verkaskiptingu. Jóhannes er
rekstrarstjóri Sundanestis, Bita-
bæjar og Lollipops en Ásgerður
hefur aftur á móti yfimmsjón með
öllum rekstrinum, áætlanagerð,
stefnumótun og hugmyndavinnu.
Auk þess sér Asgerður alfarið um
heildverslunina Dalrós sem flytur
inn mikið af hárskrauti auk ýmis-
konar fatnaðar og gjafavöm.
„Fyrirtækið okkar er nánast
reyklaust," segir Ásgerður einnig.
„Það gengur þó ekki vel að hafa
veitingasalinn í Sundanesti
reyklausan, fyrir utan á sunnu-
dögum milli klukkan tólf og fjórt-
án.“ Sundanesti, ásamt Olís og
Skífunni, býður tveimur fjölskyld-
um í senn í mat, bensín og rúðu-
vökva á heimilisbílinn og miða í
kvikmyndahús sérhvern sunnu-
dag. Fjölskyldurnar em á vegum
Félags krabbameinsveikra barna
og Neistans, félags hjartveikra
barna, og em þær einmitt í mat í
hádeginu á sunnudögum. „Þá fjar-
lægjum við alla öskubakka og
segjum öðrum viðskiptavinum
hvers vegna. Þeir taka þessu mjög
vel og finnst ekkert sjálfsagðara
en að reykja ekki á meðan.“ Þetta
samstarf fyrirtækjanna og fjöl-
skyldnanna segir Ásgerður að sé
sérstaklega ánægjulegt og nú er
hugmyndin að bjóða geðfötluðum
bömum ásamt fjölskyldum þeirra
að vera með. Rúmlega 400 ein-
staklingar frá félögunum tveimur
hafa þegið boð fyrirtækjanna.
Ásgerður er ánægð yfir því að í
fyrra fékk Sundanesti viðurkenn-
ingu Sjálfsbjargar fyrir gott að-
gengi fatlaðra á alþjóðadegi fatl-
aðra. „Olís á í raun allan þann
heiður enda eiga þeir húsið og það
vora þeir sem voru svo forsjálir að
láta hanna húsið með þessum
hætti.“
Aukin umsvif
Ásgerður hefur staðið í eigin at-
vinnurekstri meira og minna allar
götur frá því hún opnaði verslunina
sína 19 ára gömul. Fljótlega hóf
hún rekstur heildsölunnar Dalrós-
ar og var heildsalan lengst af í
kjallaranum á heimili þeirra hjóna.
Frá því á síðasta ári hefur hún ver-
ið til húsa í 250 fermetra húsnæði
sem þau hjón keyptu og hýsti áður
heilsugæslustöð Garðabæjar. Ein-
ungis Bitabær er rekinn sem
einkahlutafélag en hin fyrii-tækin
era enn sem komið er rekin á
þeirra eigin kennitölum. Á því
verður þó breyting bráðlega.
Ásgerður segir að rekstur einka-
fyrirtækis eins og fyrirtækis þeirra
hjóna sé þess eðlis að ekki verði
hlaupið frá honum í margra vikna
sumarfrí. Ef svona fyrirtæki eigi
að geta gengið þurfi fólk að vera
vakið og sofið yfir rekstrinum því
gífurleg samkeppni ríki á mark-
aðnum. „Það efnast enginn á einni
nóttu. Það er ekki fyrr en eftii’
mörg ár að maður fer að sjá árang-
ur af starfi sem þessu,“ segir hún.
En erfiðið segir hún að sé svo
sannarlega þess virði og starfið sé
mjög krefjandi en skemmtilegt.
Laun erfiðisins koma líka stundum
úr óvæntum áttum eins og þegar
hún síðastliðið haust fékk bréf þar
sem henni var boðið að vera í bók-
inni Who’s who of professional and
business women. Hún þáði gott boð
þannig að hennar verður getið í 6.
útgáfu bókarinnar sem kemur út á
sumri komanda í Bandaríkjunum.
Á milli 40 og 50 manns eru á
launaskrá hjá Ásgerði og Jóhann-
esi. Hún segist ekki ráða fólk til