Morgunblaðið - 09.02.1999, Qupperneq 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Grettir
Ég ætti að krefja þig um leigu fyrir að deila með Ég verð þó að játa að það er góð tilfinning að deila
mér teppinu ... Hundar borga ekki leigu ... með einhverjum ... Og góð tilfinning að vita að
hundar gæta hússins. maður er að gæta hússins ... Voff!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Eiturlyfjasala er
glæpsamlegt athæfí
Frá Ásthildi Cesil Þórðardóttur:
NÚ ER í umræðunni að þyngja refs-
ingu fyrir fíkniefnaafbrot. Almenn-
ingur virðist telja þetta mikið þjóð-
þrifaverk. Umræðan snýst líka alltaf
um það að fíkniefnaneytendur séu
glæpamenn. Ég held að við verðum
að skoða málið betur og frá fleiri
sjónarhornum.
Eru þessir menn, sem verið er að
taka, í flestum tilfellum glæpamenn
eða eru þetta manneskjur sem eru
sjálfar háðar eiturefnum? Eg bið þig
lesandi góður um að hugsa alvarlega
um þetta áður en þú dæmir. Málið er
nefnilega einmitt það að þetta vesal-
ings fólk sem löggæslumenn ná er í
flestum tilvikum í besta falli burðar-
dýr sem gera slæma hluti í von um
skjótfenginn gróða, en ekki af glæp-
samlegu eðli. Hinir eru flestir sjúkir
einstaklingar sem selja og smygla til
að hafa fyrir eigin neyslu. I þessu
Ijósi er líka alveg furðulegt að það
skuli alltaf tíundað í fréttum hve
mikið menn hefðu nú grætt ef þeir
hefðu ekki náðst. Þessir einstakling-
ar myndu ekki getað fjármagnað
kaup upp á fleiri milljónir og ég held
ekki að menn geti verið á greiðslu-
kjörum í þessum bransa.
Hvar eru hinir eiginlegu glæpa-
menn, þeir sem fjármagna kaupin?
Þeir nást nefnilega svo til aldrei, tak-
ið það með í reikninginn, þegar þið
fordæmið. Þetta eru hvítflibbar sem
ekki fellur blettur á, eða eru í góðum
samböndum. Þá mætti mín vegna
taka af lífí ef þeir næðust, en það lít-
ur ekki einu sinni út fyrir að það sé
verið að reyna að ná þeim. Það virð-
ist bara vera hugsað um að koma
böndum á þá litlu og veiku.
Og ég segi það aftur og enn; eitur-
lyfjaneytendur á ekki að setja í fang-
elsi, það fólk á að fara á lokaðar með-
ferðarstofnanir, þar sem það fær að-
hlynningu og hjálp og síðan aðstoð
til að koma undir sig fótunum í lífinu
á ný. Á meðan yfírvöld skilja ekki
þetta grundvallaratriði er margt
ungmennið ofurselt fíknum og
glæpamönnum sem leika sér að þeim
eins og strengjabrúðum, og aftur og
aftur sami rúnturinn, þess vegna er
meirihluti fanga í íslenskum fangels-
um fíkniefnaneytendur. Margir taka
sitt eigið líf í vonleysi, aðrir dansa
bara áfram í vonlausum dansi. Þeim
örfáu sem reyna að komast upp úr
eymdinni er gert það nær ókleift,
vegna sífellds áreitis úr öllum áttum
og ekki síst frá þeim aðilum sem
ættu að aðstoða þá. Ekki segja mér
að það séu ekki til peningar til að
koma upp slíkum stofnunum, ég er
viss um að þær myndu borga sig upp
á nokkrum árum vegna minni glæpa-
tiðni ungs fólks.
Þetta eru þung orð og stór, en þau
eru engu að síður sönn. Og þetta vita
foreldrar og aðstandendur þessara
ungmenna og ég hef lengi verið ein
af þeim. Það er líka, eins og ég hef
oft bent á, að aðstandendur eru of
sundurtættir og orkulausir til að
geta snúið vörn í sókn. Því þeir sem
lenda í eiturlyfjum breytast og svik
og lygi verða þeirra aðaleinkenni
þangað til enginn trúir eða treystir
þeim lengur, og þeir sjálflr kunna
ekki að snúa ofan af þeim vef, þó þeir
vilji.
Við þurfum að breyta hugsun okk-
ar, ekki setja samasem-merki milli
eiturlj'fjaneysiu og glæpamanns, það
er einungis hinn sýnilegi hluti af
dæminu, sá sem við sjáum. Aðalill-
þýðið liggur í felum og passar upp á
sitt, og vellur í illa fengnum gróða,
án þess að nokkur skipti sér af.
Kóngulóin situr í miðjum vefnum og
spinnur óhamingju og dauða yfir
börnin okkar, en við tínum bara nið-
ur flugurnar.
ÁSTHILDUR CESIL
ÞÓRÐARDÓTTIR,
Seljalandsvegi 100, Isafirði.
Að blóta jólin
Frá Einari Ingva Magnússyni:
ÞAÐ ER orðið stutt í þúsund ára af-
mæli kristnitökunnar á íslandi, en
árið þúsund var kristni lögtekin á ís-
landi. Ekki er þar með sagt að allir
landsmenn hafí orðið kristnir við
þann atburð, því eins og flestir vita
var þeim leyft að blóta á laun, sem
og margir gerðu. Og þó kristni hafi
verið lögboðin í 999 ár eru margir
ennþá ókristnir, iðka önnur trúar-
brögð og dýrka aðra guði, en þann
sem kristur boðaði.
Mér varð hugsað til kristindómsins
í jólaringulreiðinni og aftur á síðasta
kvöldi ársins nýliðna. Á meðan hálfur
heimur deyr úr hungri og drepsótt-
um er áætlað að meðalfjölskylda hafi
ekki eytt undir hundrað þúsundum
króna í jólahátíðina og áramótin.
Margar hugsanir fóru um höfuðið á
þessum síðustu dögum ársins.
Við fegrum heimili okkar í staðinn
fyrir að gefa öðrum heimili. Við
borðum dýrustu jólasteik í staðinn
fyrir að gefa hungruðum bita, nema
ef vera skyldi okkar eigin gæludýr-
um. Við gefum gjafir þeim sem ekk-
ert skortir í staðinn fyrir að gefa fá-
tækum. Við höldum jólin hátíðleg án
þess að gefa þeim jól, sem engin
eiga. Þá er mér spurn hvernig við
getum glaðst með góðri samvisku
um jólin í þessum auðæfa lystisemd-
um á meðan hálfur heimur sveltur og
deyr úr hor.
Já, jólin, slíkar hátíðir „kristinna“
manna eru ekki annað en auðæfa of-
læti á hæsta stigi, sem við kristnir
menn skulum skammast okkar fyrir.
Hvernig getum við haldið slíkar ýkt-
ar hátíðir þar sem engu er til sparað,
þegar við minnumst þess að Kristur
fæddist í útihúsi fyrir sauðfé og boð-
aði auðmjúkt líferni og fórnarlund í
garð náungans og þeirra sem minna
mega sín. Svona jól, sem þekkjast í
dag, eru ekki kristin jól. Þau eru
blótuð öðrum guðum, en þeim sem
Kristur boðaði. Við kristnir menn
skulum athuga það, við sem viljum
kalla okkur kristin. Það er ekki
seinna vænna fyrir hátíð kristnitök-
unnar, sem verður vonandi ekki í
takt við auðæfa oflætisfyllirí jólanna.
Vonandi sjá kristnir menn, og tel-
ur sá sem þetta bréf ritar sig í þeirra
hópi, sóma sinn í því að Ieggja frekar
þá fjármuni, sem kynnu að fara í
ýktar veislur, í þann málstað sem
leiðtogi þeirra, Jesús Kristur, var
talsmaður fyrir.
EINAR INGVI MAGNÚSSON,
Heiðargerði 35, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.