Morgunblaðið - 21.08.1999, Síða 53

Morgunblaðið - 21.08.1999, Síða 53
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR LAUGARDAGUR 21. ÁGÚST 1999 53 taksins. Áberandi var í fari hans vinsemd í annarra garð. Undirritaður minnist þess ekki eftir 35 ára viðkynningu að hafa heyrt hann leggja misjafnt orð til náungans. Slíkt er eðli þeirra sem kunna kurteisi. Tómas Jónsson var með erlent blóð í æðum. Móðir hans, Valgerð- ur, var dóttir Tom Scotts, sem var einn þekktasti skipstjórinn á hinum tígulegu amerísku skonnortum frá Gloucester í Massachussetts í Bandaríkjunum. Þeir höfðu sem kunnugt er bækistöð sína á Þing- eyri í lok 19. aldar. Þegar Valgerður bar Tómas undir belti, vitjaði Scott gamli hennar í draumi og bað að láta heita eftir sér. Hún taldi það af og frá. Sér detti ekki í hug að skíra bamið nafni hans, hún hafi aldrei séð hann og hann hafi aldrei skipt sér af henni, hvorki fyrr né síðar. Næstu nótt dreymir hana sama drauminn. Gekk Tom Scott jafnvel svo langt að klípa hana tii að leggja áherslu á orð sín. En hún neitaði sem fyrr. Þriðju nóttina dreymir hana enn sama drauminn, og er Tom Scott ákveðnari en nokkru sinni. Henni finnst þá að hún segi við hann: „Eg skal þá láta hann heita eftir þér, en aðeins með því skilyrði að þú lofir því að hann verði ávallt heilsuhraustur og duglegur að læra.“ Svo skrifar frúin á Mýrum í Dýrafirði, Edda Amholtz, í ritgerð um þátt amerískra lúðuveiðara í sögu Dýrfirðinga og hefur eftir Oddi bónda á Gili, bróður Tómasar. Ekki vantaði það að afkomandi am- eríska skipstjórans var heilsu- hraustur megnið af ævi sinni, þoldi til dæmis kulda betur en aðrir menn, sama hvemig viðraði. Gekk ávallt iéttklæddur. Og lærdóms- hæfileikamir vom til staðar. Þetta var góð blanda. Slíkir persónuleikar sem Tómas Jónsson em ómetanleg- ir sínu samfélagi, enda verður það daufara mjög við brottfor hans. Tómas Jónsson átti góða konu. Var vel kvæntur maður. Eiginkona hans, Sigríður Guðrún Steinþórs- dóttir frá Lambadal, var akkerið í lífi hans og studdi hann með ráðum og dáð í öllum hans fjölbreyttu störfum. Á heimili þeirra var vest- firsk gestrisni í hávegum höfð og öllum tekið sem jafningjum. Við hjónin sendum hlýjar hugsanir til Sigríðar, barna þeirra Tómasar og annarra aðstandenda. Hallgrímur Sveinsson, Hrafnseyri. Og svo kemur nótt. Svartnættið er eins og svalandi veig, og sál þín drekkur í einum teyg. Þreytan breytist í þökk og frið, þðgnin í svæfandi lækjamið, haustiðívor. Hafðu þökk fyrir öll þín spor. Það besta sem fellur öðrum í arf, er endurminning um göfugt starf. Með miklum trega og söknuði kveðjum við nú Tómas Jónsson fyrrverandi skólastjóra á Þingeyri. Margs er að minnast og af mörgu að taka og kemur okkur fyrst í huga bamaskólaárin okkar fyrir margt löngu þar sem við nutum leiðsagnar Tómasar. Hann stóð við stjómvöl- inn og við nemendumir báram ótta- blandna virðingu fyrir manninum sem gat bæði verið strangvu- og Ijúf- ur í senn og gerði okkur skiljanlegt að reglur skyldi halda og virða. Hann var frábær og fjölhæfur skólastjómandi og kennari sem glæddi áhuga okkar á viðfangsefn- inu ásamt því að virkja krafta okkar á jákvæðan og þroskandi hátt. Skipti þá ekki máli hvort um var að ræða kennslu í bóklegum greinum, leikfimi eða söng, en Tómas hafði þann hátt á að láta alla nemendur skólans koma saman til morgun- söngs á hveijum degi. Minnumst við þá sérstaldega vinnu hans og samstarfsmanna við undirbúning og stjómun skólaskemmtana þar sem allir nemendur skólans höfðu ákveðnu hlutverki að gegna og gleð- in skein úr hveiju andliti. Kjölfesta þessara skemmtana var sjálfur skólakórinn, margraddaður, undir dyggri og öraggri stjóm Tómasar. Öll þessi fjölbreytta og mikla starf- semi auðgaði og gaf skólastarfinu aukið gildi og er vandséð að betur sé að gert á þeim vettvangi í dag. Undirrituð varð síðar þeirrar gæfu aðnjótandi að stíga sín fyrstu spor í kennslu hjá Tómasi skóla- stjóra og minnist þeirra stunda með gleði og þakklæti. Þar var lagður grannurinn að þeim vinskap og þeirri tryggð sem einkenndi sam- skipti okkar æ síðan og má þar ekki gleyma hlutdeild Sigríðar eiginkonu hans sem var honum tryggur og trúr lífsföranautur. Þau voru sam- hent, greiðvikin og góð heim að sækja og alltaf aufúsugestir enda nærvera þeirra notaleg og upplífg- andi. Minnumst við sérstaklega skemmtilegra stunda heima í Estivuhúsi þar sem Tómas var hrókur alls fagnaðar og oft mikið sungið. Húsráðandi þar saknar nú góðs vinar, hjálparhellu og söngfé- laga. Að leiðarlokum viljum við þakka Tómasi samfylgdina og votta þér, elsku Sigga, bömum þínum og fjöl- skyldum dýpstu samúð okkar. Moldin er þín. Moldin er trygg við börnin sín, sefar alla, söknuð og harm og svæfir þig við sinn móðurbarm. Grasið hvíslar sitt ljúfasta ljóð á leiðinu þínu. Moldin er hljóð og hvíldin góð. (Davíð Stefánsson.) Blessuð sé minning Tómasar Jónssonar. Gerður og Ólafiir, Selfossi. Örlögin geta verið svo grimm og miskunnarlaus. Illvígur sjúkdómur leggur mann að velli á örskömmum tima. Enginn mannlegur lækninga- máttur fær við nokkuð ráðið. Verks síns trúi þegn er á vettvangi sínum glaðbeittur, samviskusamur, alltaf reiðubúinn til allra góðra verka í þágu samborgara sinna og vina, kippt í burtu. Mitt í önn dagsins er hinn glaði og góði vinur allur. Kallið hefur glumið honum og við sem eft- ir stöndum undramst vægðarleysi örlaganna, hve skjótt getur dregið fyrir sólu. Sannarlega munu margir samferðamenn og vinir sakna góðs félaga þótt sárastur sé missir ást- vina hans þegar hin dapra hönd dauðans hefur kippt honum í burtu. Við ýmis tækifæri fengum við að njóta þessa góða drengs, tónlistar- mannsins, söngvarans, hestamanns- ins, kennarans, skólastjórans, briddsáhugamannsins, sparisjóðs- stjórans en þó fyrst og síðast lipurs og ljúflynds drengs sem öllum vildi gott gera, gjarnan með léttum, stuttum sögum og vísum. „Já, já, bomm, bomm,“ frásagnarhæfileiki hans fór ekki framhjá neinum og var alltaf þess eðlis að allir gátu hlegið og komist í gott skap. Nú er allt í einu skarð fyrir skildi og sá af vettvangi genginn sem ætíð var svo auðugur af velvild og átti gleðinnar góðu fylgd. Hann Tómas var góðum hæfileikum gæddur, sérstaklega átti söngurinn ríkan þátt í brjósti hans. Vora fá þau skipti sem hann var ekki með á sönglofti kirkjunnar okkar hér á Þingeyri og er nú stórt skarð í okkar sönghóp. Mikill hesta- maður var félagi okkar. Innan þess félagsskapar sem fylgir hesta- mennsku átti hann sem annars staðar margar gleðistundir en birta gleðinnar lýsti jafnan svip hans og brá birtu á veg okkar sem áttum með honum samleið. Á baki gæð- ings naut hann sín vel enda gnótt slíkra í eigu þeirra feðga, hans og Steinþórs. Állar stundir nýtti Tómas á góðan hátt. Heimili og fjöl- skylda hans einkennist af mikilli hlýju og alltaf jafn yndislegt að sækja þau heim. Heimilið var og er þeirra helgistaður og gagnkvæm virðing hefur ávallt ríkt þar. Af kostgæfni, alúð og hlýju var að hverju verki gengið hjá fjölskyld- unni. Við þjónin og allt okkar fólk færam Sigríði, bömum, tengda- bömum og barnabömum svo og öðram þeim sem nána fylgd hins dugandi og ljúfa drengs áttu, okkar innilegustu samúðarkveðjur. Við biðjum góðan Guð að gefa þeim styrk á sorgarstundu. Honum fylgir á eilífðarleið sá söknuður, þranginn miklu þakklæti fyrir ljúfar stundir liðins tíma. Blessuð sé björt og hug- ljúf minning um góðan dreng, Tómas Jónsson. Ólafía, Kristján og fjölskylda. Mig langar til að minnast hér með nokkram fátæklegum orðum kærs samferðamanns, Tómasar Jónssonar á Þingeyri. Þó kynni okkar hafi ekki staðið mjög lengi, þá var um margt eins og við hefðum átt langa samleið. Eg var rétt nýkominn til starfa sem sóknarprestur á Þingeyri, er hann eitt sinn, brosmildur og hlýr, sagði við mig eftir kóræfingu í Þing- eyrarkirkju, að honum fyndist hann hafa þekkt mig alla ævi. Þessi ein- földu orð hans urðu mér afar kær, því í mínum huga fólu þau í sér upp- rifjun á því, hvernig leiðir forfeðra okkar höfðu legið saman í firðinum fallega um aldir, og vora jafnframt eins og yfirlýsing um að hann vissi nákvæmlega hvaða mann ég hefði að geyma, því hann hafði frá unga aldri þekkt fólkið mitt. Það var gaman að fá tækifæri til að takast á hendur prestsþjónustu í Þingeyrarprestakalli, en einnig erfitt, sérstaklega fyrir þann sem var að stíga sín fyrstu skref, og ekki síður fyrir þann sem vildi gera um- talsverðar breytingar á formi helgi- haldsins. Allt mætti þetta samt skilningi og velvild, og þá ekki hvað síst frá hendi Tómasar, sem eitt sinn sagði: „Við geram bara allt sem þú segir okkur að gera.“ Flókn- ara var þetta ekki í hans huga, og lýsti honum að mörgu leyti vel, því hann mætti hverjum hlut eins og hann kom fyrir, var alltaf jákvæður og glaðsinna, og aldrei fyrir að gera veður út af neinu. Nú þegar komið er að leiðarlok- um er margt sem hugurinn kallar fram. Eg minnist allra góðu stund- anna, þar sem Tómas var hrókur alls fagnaðar og sagði skemmtisög- ur með sínum sérstaka og eftir- minnilega hætti. Einnig minnist ég með þakklæti alls þess óeigingjama starfs sem hann ásamt eiginkonu sinni, Sigríði Steinþórsdóttur, innti af hendi í þágu kirkjulegs starfs í Þingeyrarprestakalli. Það mátti einu gilda hvort ferðinni var heitið yfir á Hrafnseyri eða út á Ingjalds- sand, að ekki sé minnst á Mýrar og Núp, alltaf var hann reiðubúinn til að leggja sitt af mörkum við helgi- haldið og gefa tóninn ef enginn var organistinn. Hugheilar þakkir fyrir það allt. 0, Drottinn, minnar sálar sól, nú sezt í æginn ljóssins hjól, en þegar birtan burtu fer, þín blessuð ásján lýsi mér. Gef hjarta mínu helgan frið, gef hverri sálu líkn og grið, 6, fyrirgef oss fall og synd, ó, frelsa ,Drottinn, þína mynd. (M. Joch.) Að lokum vil ég koma á framfæri innilegum samúðarkveðjum til Siggu og bamanna og annarra að- standenda, frá okkur hjónunum í Saurbæ. Kristinn Jens Sigurþórsson. Nú þegar Tómas Jónsson er allur verður mér hugsað til þess hvað það hafi verið sem gerði hann svo sér- stakan. Niðurstaða mín verður sú að það hafi verið hversu hann var traustur og heilsteyptur félags- málamaður og litríkur og skemmti- legur félagi. Fyrstu kynni mín af Tómasi vora er hann nýlærður íþróttakennari kom austur í Vatnsdal til þess að segja ungmennafélögum til í grein- inni. Næst bar svo fundum okkar saman á ársþingi Landssambands hestamannafélaga allmörgum áram síðar. Mættum við þar, sem fulltrú- ar félaga okkar. Enn liðu nokkur ár, en þó færri. Ég var við störf á hestamannamóti á Vindheimamel- um. Tómas var allt í einu kominn að hlið mér í áhorfendabrekkunni. Þarf ekki að orðlengja að áður en mótinu lauk hafði ég lofað að koma, þá fljót- lega, vestur að Söndum í Dýrafirði til þess að stjóma þar gæðingadóm- SJÁ NÆSTU SÍÐU Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, uppeldis- faðir, afi, langafi og bróðir, DAGBJARTUR HANNESSON bóndi, Gljúfurárholti, Ölfusi, lést fimmtudaginn 19. ágúst á hjúkrunar- heimilinu Kumbaravogi. Fyrir hönd aðstandenda, Brynja Dagbjartsdóttir, Þorleifur Sigurðsson, Kristján Karl Gunnarsson. + Elskuleg dóttir okkar og systir, SIGRÚN SÓLBJÖRT HALLDÓRSDÓTTIR, Neðri-Breiðadal, Önundarfirði, lést fimmtudaginn 19. ágúst. Guðrún Hanna Óskarsdóttir, Halldór Mikkaelsson, Jóhanna Ósk Halldórsdóttir, Óskar Halldórsson, Ómar Halldórsson. t Elskuleg móðir mín og tengdamóðir, MARÍA G. JÚLÍUSDÓTTIR frá ísafirði, Njálsgötu 86, andaðist á heimili sínu fimmtudaginn 19. ágúst. Útför auglýst síðar. Katrín Pálsdóttir, Sveinn Sigursteinsson. + Ástkær dóttir okkar, systir og barnabarn, HANNA BJÖRG PÉTURSDÓTTIR, Búagrund 1, 116 Kjalarnesi, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 23. ágúst kl. 13.30. Guðrún Ólafsdóttir, Pétur F. Þórðarson, Guðný Eva Pétursdóttir, Kolbrún Hrönn Pétursdóttir, Steinunn Guðnadóttir, Eva S. Bjarnadóttir. + Innilegar þakkir og góðar óskir sendum við þeim sem sýndu okkur samúð og vinarhug vegna andláts SIGRÍÐAR ÞORVALDSDÓTTUR frá Hjarðarholti. Jón Þór Jónasson, María Jónsdóttir, Þorvaldur Tómas Jónsson, Hrefna Bryndís Jónsdóttir, Ragnheiður Laufey Jónsdóttir, Siggeir Lárusson. + Við þökkum auðsýnda vináttu og hlýhug vegna andláts og útfarar okkar hjartkæra föður, tengdaföður, afa, langafa og langalangafa, ÓLAFS BJÖRGVINS ÓLAFSSONAR prentara. Þóra Erla Ólafsdóttir, Ólafur Emil Ólafsson, Elsa Kemp, barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.