Morgunblaðið - 25.08.1999, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 25. ÁGÚST 1999 39
--------------------------^
SIGURJÓNA
SIG URJÓNSDÓTTIR
+ Sigurjóna Sig-
urjónsdóttir,
Syðra-Langholti IV,
Hrunamannahreppi
fæddist í Reykjavík
26. júlí 1934. Hún
lést á Landspítalan-
um 14. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Soffía
Ingimundardóttir,
f. 1900, d. 1964, og
Sigurjón Jónsson, f.
1894, d. 1982.
Bjuggu þau á
Bakkastíg 4 í
Reykjavík. Sigur-
jóna átti fjórar systur, einn
bróður sammæðra og fjögur
systkini samfeðra.
Hinn 23. aprfl 1955 giftist
Sigurjóna Þórði Þórðarsyni, f.
21. október 1933. Foreldrar
hans voru Jóna Kristjánsdóttir,
f. 1911, d. 1991, og Þórður
Kárason, f. 1909, d. 1933. Sigur-
jóna og Þórður hófu búskap í
Syðra-Langholti 1955 og
bjuggu þar allan sinn búskap.
í dag kveðjum við með miklum
trega og söknuði okkar yndislegu
ömmu. Það eru mikil forréttindi
fyrir okkur systkinin að hafa getað
alist upp í næsta húsi við ömmu og
afa. Amma og afi hafa alltaf verið
til staðar þegar við höfum þurft á
þeim að halda en núna stendur afi
einn eftir og erum við lánsöm að
geta haldið áfram að leita til hans.
Það er mikill tómleiki hjá okkur
þegar amma er farin. Amma hafði
alltaf tíma fyrir okkur og varla leið
sá dagur að við hittumst ekki. Þeg-
ar við systkinin fengum eitthvað
nýtt, dót eða fot, þá var það eitt af
okkar fyrstu verkum að fara yfir
til ömmu og sýna henni. Amma var
alltaf tilbúin til að gleðjast með
okkur og ef eitthvað var að hjá
okkur var hún fljót að skynja það
og hjálpaði okkur því ekki vildí
hún að okkur liði illa. Alltaf var
gott að koma til ömmu, þó svo að
hún væri orðin lasin þá stóð hún
sig alltaf eins og hetja í sínum
veikindum. Aldrei kvartaði hún um
að sér liði illa en við skynjuðum
stundum að henni leið ekki vel og
reyndum þá að vera stillt og buð-
umst sjálf til að standa upp og fara
fram í búr til að ná í eitthvað gott í
munninn. Sleikjó og tyggjó voru
efst á vinsældalistanum og passaði
amma alltaf uppá að nóg væri til
því hún vissi að stundum dugði
ekki að fá bara einn sleikjó. Amma
var alltaf dugleg að baka og þótti
okkur pönnukökurnar hennar
alltaf bestu pönnsurnar. Eins má
segja um jólakökurnar hennar,
þær voru alltaf bestar. Þrátt fyrir
að mamma okkar bakaði eftir
sömu uppskrift þá varð kakan
aldrei eins.
Það kom aldrei fyrir að amma
væri okkur reið og aldrei hnaut
styggðaryrði af vörum hennar.
Amma var örlát við okkur á verald-
lega hluti en ekki síður á það sem
mestu máli skiptir og eftir situr í
minningunni, ást, virðingu og
hvatningu til að standa okkur vel.
Það er svo margt sem maður vill
segja, svo margar yndislegar
minningar, en svo fá orð. Við fyll-
umst þakklæti og söknuði þegar
við kveðjum ömmu okkar, sem er
komin á góðan stað, þar sem vel
verður hugsað um hana. Missirinn
er mikill og söknuðurinn sár en
minningin um ömmu lifir í hjörtum
okkar um ókomna tíð.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthóli.)
Elsku afi, þú veist af okkur
hérna hjá þér. Megi algóður Guð
styrkja þig á erfiðum stundum.
Sandra, Siguijón og Hekla.
Börn þeirra eru 1)
Siguijón, f. 1953,
búsettur á Selfossi,
kvæntur Guðrúnu
Sigurðardóttur, f.
1955, eiga þau tvo
syni. 2) Jóna Soffía,
f. 1956, búsett í
Efra-Langholti,
Hrunam.hr., gift
Sveini Flosa Jó-
hannssyni, f. 1955,
eiga þau fimm börn
og tvö barnabörn.
3) Þórir Ágúst, f.
1962, búsettur í
Syðra-Langholti,
kvæntur Sigrúnu Guðmunds-
dóttur, f. 1965, eiga þau þrjú
börn. 4) Kristján Garðar, f.
1968, búsettur á Flúðum, sam-
býliskona hans er Ingibjörg
Steindórsdóttir, f. 1963, eiga
þau tvær dætur.
Útför Siguijónu fer fram frá
Skálholtskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30. Jarð-
sett verður í Hrepphólakirkju-
garði.
Nú ertu farin, elsku amma. Sjúk-
dómurinn sem hafði reynt að beisla
þig svo lengi, náði þér og hefur nú
leitt þig í burtu frá okkur.
Við söknum þín svo sárt, en
huggum okkur við þær góðu minn-
ingar sem við eigum um þig. Guð
varðveiti þig.
Elsku afi, við biðjum góðan guð
að vera með þér.
Sesterþínsól,
kvöld þitt er komið,
stjömumar skína,
þúerteinafþeim,
yfir okkur vakir.
Muntvegokkarlýsa,
leið okkarvísa,
gæta okkar úr Qarlægð.
Þúertokkarljós.
Þórður og Telma.
í Reykjavík fæddist hún Sigga
og vestast í vesturbænum ólst hún
upp hjá foreldrum sínum og voru
systkinin sem þar ólust upp fimm
talsins. Húsakynni voru ekki stór,
en hópurinn var samhentur og
heimilisbragur allur með þeirri ró
og festu en þó þeim léttleika, sem
einkenndi foreldra hennar. Eins og
þá var venja var hún snemma send
í sveit á sumrin og var hún nokkur
sumur hjá móðursystur sinni og
hennar fjölskyldu í Fossnesi í
Gnúpverjahreppi. Hún talaði oft
um veru sína þar og átti þaðan
margar góðar minningar. Eftir að
hún lauk gagnfræðaprófí réðst hún
kaupakona til móðurbróður síns á
Grafarbakka í Hrunamannahreppi,
en segja má að þetta sumar hafi
lífshlaup hennar ráðist en í þessari
vist kynntist hún mannsefni sínu,
Þórði Þórðarsyni í Syðra-Lang-
holti. Þau gengu í hjónaband vorið
1955, stofnuðu nýbýli í Syðra-
Langholti og bjuggu þar alla sína
búskapartíð, fyrst í sambýli við
móðurbróður Þórðar, Bjarna Kri-
stjánsson, en lengst af sátu þau
jörðina ein. Þau húsuðu jörðina
fljótlega að nýju, byggðu sitt eigið
íbúðarhús og síðar gripahús og
skemmur. Þau bjuggu sér hlýlegt
og notalegt heimili og í því endur-
speglast myndarskapur hennar,
reglusemi og dugnaður. Hún var
þó ekki síður liðtæk við útiverkin,
ekki síst um sauðburðinn og í hey-
skapnum, þegar á þurfti að halda.
Það ber og heimilinu vitni hve allir
þeir mörgu unglingar, sem voru
hjá þeim í sumarvinnu bæði skyldir
og vandalausir, hafa haldið mikilli
tryggð við heimilið. Sigurjón faðir
hennar eyddi ævikvöldinu hjá dótt-
ur sinni og í faðmi fjölskyldunnar
var þess gætt að vel færi um gamla
manninn.
Það var sól og blíða daginn sem
Sigga kom fyrst í vesturbæinn í
Langholti úr vesturbænum í
Reykjavík með elsta son þeirra,
Siguijón, þá á fyrsta ári. Varla hef-
ur hana þá órað fyrir að hún ætti
eftir að búa þar ævina alla. Það var
líka bjart yfir á frumbýlingsárun-
um, börnin komu eitt af öðru og
búið stækkaði. Þau gátu því, þegar
fram liðu stundir, með nokkru
stolti dregið sig út út búskaparam-
strinu og fengið blómlegt bú í
hendur syni sínum og tengdadótt-
ur. Þau fengu þá meiri tíma fyrir
sig og gátu notað hann t.d. til
ferðalaga, en bæði höfðu þau gam-
an af að ferðast innanlands og ut-
an. í ferðalögum þessum eignuðust
þau marga góða ævivini. Þau hjón-
in voru mjög samhent og miklir fé-
lagar og sambúð þeirra öll hin far-
sælasta. Sigga var heilsteypt kona,
vinaföst og trygg. Hún var greið-
vikin og hjálpsöm og mátti ekkert
aumt sjá. Hún fylgdist vel með
mönnum og málefnum og lá ekki á
skoðunum sínum ef því var að
skipta. Þótt hún væri róleg og yfir-
veguð var alltaf grunnt á glettninni
og hinni skoplegu hlið hlutanna.
Fyrir nokkrum árum kenndi
Sigga sér þess meins, sem ekki
reyndist unnt að ráða bót á. Barátt-
an var oft hörð, einkum síðustu
misserin, bæði andlega og líkam-
lega. Sigga sýndi í þessu stríði
mikla bjartsýni, sálarstyrk og
æðruleysi þannig að maður hlaut að
dást að kjarki hennar og dugnaði.
Við, sem stöndum að þessum
sundurlausu minningabrotum, tók-
um upp sumarbúskap í gamla íbúð-
arhúsinu í Langholti fyrir rúmum
tuttugu árum. Eins og nærri má
geta þurfti oft að leita yfir hlaðið,
að fá eitthvað lánað eða hjálp við
eitt og annað. Öllu slíku var tekið
ljúfmannlega og málin leyst. Böm-
in okkar og seinna barnabörn áttu
margar ferðir til að skoða dýrin.
Hópurinn var stundum stór, börnin
áhugasöm og jafnvel aðgangshörð,
stundum hrædd, en þessar ferðir
voru þroskandi og mikils virði fyr-
ir. Alltaf voru þau velkomin í fjós
og fjárhús. Það var oft þröng á
þingi en allir eins og ein stór fjöl-
skylda.
Fyrir allt þetta og svo ótalmargt
annað, sem ekki verður komið orð-
um að, viljum við nú þakka Siggu
að leiðarlokum. Við biðjum guð að
styrkja ykkur öll.
Fjölskyldumar
Syðra-Langholti II.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast og kveðja hana Siggu
frænku sem lést laugardaginn 14.
ágúst.
Þær eru margar minningarnar
sem leita á hugann, því hjá þeim
Siggu og Dúdda var mitt annað
heimili meðan ég var að alast upp.
Við vorum margir krakkarnir á
Langholtshlaðinu og margt brallað
og uppátækin mörg, en Sigga tók
vel á hlutunum ef á þurfti að halda.
Þó að heimsóknirnar yrði færri
nú í seinni tíð var alltaf jafn gott að
koma til þeirra, setjast inn í stofu
með kaffibolla og konfekt.
Nú er þjáningum hennar Siggu
lokið, en hún barðist eins og hetja
við þennan illvíga sjúkdóm sem
sigraði að lokum.
Elsku Dúddi og fjölskylda, ég og
fjölskylda mín sendum ykkur okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum guð að vera með ykkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hþota skalt.
(V. Briem.)
Ingþór.
Að eiga góða vini sem auk þess
eru nágrannar manns er meira
virði en svo margt annað sem talið
er til lífsfyllingar.
Það finnst best þegar slíkur vin-
ur kveður þetta jarðlíf.
Hinn 14. ágúst lést Sigurjóna
Sigurjónsdóttir, hún Sigga í Lang-
holti eins og hún var jafnan nefnd,
eftir stutta banalegu en langa bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm.
Liðlega viku áður höfðum við
samband við hana, þar sem þau
hjónin Sigga og Dúddi voru á leið
tH vikudvalar í orlofshúsi austur á
Héraði, full tilhlökkunar yfir því að
eiga góða daga framundan, miðað
við aðstæður. En örlögin réðu því
að dvölin varð skemmri en ætiað
var. Kannski var það táknrænt fyr-
ir Siggu að hún skyldi nýta síðustu
kraftana tO að ferðast með eigin-
manni sínum og fjölskyldu og njóta
fegurðar landsins. Það var hennar
yndi, því kynntumst við hjónin vel
enda verið ferðafélagar þeirra á
hveiju ári um langt skeið, síðast nú
um miðjan júlí um Strandir og
Norðurland. Var aðdáunarvert
hvað hún naut ferðarinnar og var
hvetjandi að komast yfir sem mest
þrátt fyrir þverrandi mátt. Fyrir
þennan þátt í samskiptum okkar
viljum við þakka og ekki síður sam-
gang milli bæjanna með gagn-
kvæmum heimsóknum, næstum því
reglulegum, þar sem setið var og
spjallað, tekið í spil, eða átt saman
glaðar stundir með góðri tónlist.
Allt þetta geymist í minningunni
um góða konu, sem skapaði með
eiginmanni sínum hlýlegt heimili
og samhenta fjölskyldu.
Elskulegi Dúddi og fjölskylda,
megi guð veita ykkur styrk í sorg-
inni.
Sigríður og Ágúst.
Það er skarð fyrir skildi í vestur-
bænum í Syðra-Langholti nú þegar
kær nágrannakona okkar í austur-
bænum, hún Sigga, er látin langt
um aldur fram úr illvígum sjúk-
dómi. Hún og hennar fjölskylda
hafa verið órjúfanlegur hluti okkar
litia og nána samfélags hér í Syðra-
Langholti um nær hálfrar aldar
skeið. Á árinu 1955 voru stofnuð
skemmtilegur og bóngóður. Það
voru mörg góð skemmtikvöld sem
við áttum saman heima í Leyni,
þegar þú mættir og sagðir frá
ýmsu sem þú hafðir reynt.
Frásagnir þínar voru svo lifandi og
svo mikil kímni í þeim og allt á
þinn kostnað. Þú gast séð spaugi-
legar hliðar á öllum málum og
gerðir margt svo skemmtilegt. Við
munum til dæmis eftir traktors-
ferðinni á Selfoss þegar verið var
að sækja timbur og þú sast á vagn-
inum og hafðir það óskaplega
þægilegt með pípuna þína og kaffi-
sopa, þetta vildir þú gera til að sjá
viðbrögð annarra vegfarenda.
„Þegar bændur fara í kaupstað."
Líka þegar þú varst með okkur
að pakka káli og þú þóttist vera að
líta eftir krana bakatil við falskan
vegg, en þá varst þú með falda
myndavél. Ég man hvað Fjólu
blöskraði hvað hún talaði mikið.
Svona voru prakkarastrikin þín
saklaus og vandlega unnin.
Þú hafðir líka mjög gaman af því
að gera fólki greiða og þú vildir fá
að reyna að laga allt sem bilaði hjá
öðrum; símum og klukkum sem
voru afskrifuð hjá fagmönnum
komst þú í lag.
tvö nýbýli hér, Syðra-Langholt III
og IV. Jóhannes í austurbænum og
Þórður í vesturbænum, báðir
fæddir hér og uppaldir og nær
jafnaldra, höfðu náð sér í ungar
konur, Hrafnhildi og Sigurjóni^;
báðar fæddar árið 1934. Árin liðu
og fjölskyldurnar stækkuðu, börn-
in léku sér saman hér á bæjunum
og brölluðu margt í góðu vinfengi
og samheldni. Sum þessara barna
hafa sest hér að og nú eru risin hér
átta íbúðarhús auk sumarhúss
elsta sonar Siggu og Dúdda.
Það er margs að minnast frá
þessum liðnu árum en hæst ber
órofa vináttu og samvinnu á mörg-
um sviðum. Ungu konurnar sem
komu hingað um svipað leyti, önnur
að norðan, hin að sunnan, festu hér-^j
rætur og stóðu ævinlega vel saman.
Þau Þórður og Sigurjóna eða
Dúddi og Sigga eins og þau hafa
jafnan verið kölluð af vinum og
vandamönnum hafa alla tíð verið
einstaklega samhent og samstiga
hjón og búnaðist þeim alla tíð mjög
vel enda bæði dugnaðarforkar.
Vinahópurinn er stór og hin síðari
ár hafa þau ferðast mikið til út-
landa sem og innanlands og hafa
því kynnst mörgum og séð margt.
Sigga hafði mikið yndi af ferðalög-
um og þó að heilsan hafi staðið
völtum fæti nú síðustu árin lagði
hún ótrauð í ferðir og það var í
einni slíkri ferð, er þau voru stödd
á Austurlandi, að sjúkdómurinntr'
óvægni, sem við öll vonuðum að
henni tækist að yfirvinna, herti sín
tök og hún lést að fáum dögum
liðnum.
Við hjónin og fjölskyldurnar hér
frá austurbænum þökkum af alhug
alla vináttu og samstöðu liðinna
áratuga og flytjum fjölskyldunni
og sérstaklega okkar kæra vini,
Þórði, dýpstu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Sigurjónu
Sigurjónsdóttur.
Hrafnhildur og Jóhannes.
hafðir gaman af börnum, þau
hændust öll að þér. Greiðvikni
þinnar fengu þau líka að njóta. Þú
gerðir við leikföng og vildir skoða
alla nýja hluti hjá þeim, því þú
naust þess að skoða og fínna út
hugvitið bakvið hönnun hvers hlut-
ar sem þú snertir.
Um miðjan níunda áratuginM
fórst þú í Vélskólann í Reykjavík.
Þér gekk vel í skólanum og þótti
þér gaman að læra á og umgangast
vélar. Þegar allt lék í lyndi hjá þér
bankaði erfiður sjúkdómur upp á.
Við það breyttist tilveran hjá þér
eins og öllum öðrum þegar heilsan
bilar. Upp frá þessu varstu aldrei
heill heilsu.
Elsku Palli, nú hefur þú kvatt
þennan heim, við þökkum þér fyrir
samfylgdina og allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman. Við
biðjum góðan Guð að vernda þija^.
þar sem þú ert núna.
Herði, Maju og öðrum aðstand-
endum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjúm
Guð að styðja ykkur í gegnum
þessar miklu raunir. Guð blessi
ykkur öll.
Guðmundur Óli, Þorbjörg
og Fjóla frá Leyni. »
PALL HERMANN
HARÐARSON
+ Páll Hermann
Harðarson, Böð-
móðsstöðum í Laug-
ardal, fæddist 23.
mars 1967. Hann
lést 13. ágúst síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Skál-
lioltskirkju 24.
ágúst.
Laugardaginn 14.
ágúst barst okkur sú
sorgarfregn að hann
Palli frændi okkar
væri dáinn. Allir sem
kynntust þér, Palh,
Oft komst þú til for-
eldra okkar á Skóla-
vellina og varst alltaf
tilbúinn að hjálpa ef
eitthvað var að. Þú
komst til dæmis einu
sinni að haustlagi og
þau voru ein heima og
þurftu að taka upp
kartöflurnar og þúÉT
fórst út í garð og
klúraðir verkið. Þú
tengdir líka símann
upp í herbergið þeirra
því þér þótti öruggara
að fullorðið fólk hefði
síma við rúmið.
muna fyrst og fremst hvað þú varst Þú varst mjög bamgóður og