Morgunblaðið - 19.10.1999, Qupperneq 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 19. OKTÓBER 1999 57
andi. Og þar var hún gríðar vel að
sér á hvaða listasviði sem var. Hún
var líka heimspekilega sinnuð, las
mikið og hafði yndi af að rökræða.
Hún hafði sjálf mjög ákveðnar
skoðanir, leitaði svara og velti fyr-
ir sér málefnum. Hún var gagn-
rýnin og sagði ávallt álit sitt og
ekki síður ef henni þótti vel að
verki staðið. Sólveig giftist 1948
Rafni Sigurvinssyni loftsiglinga-
fræðingi, einstökum öðlingsmanni.
Hann missti fyrri konu sína Auði
Pálsdóttur en þau áttu saman
kornunga telpu Ólöfu. Sólveig
gekk því Ólöfu í móðurstað frá
byrjun. Ári síðar eignuðust þau
Rafn soninn Svein og 1954 fæddist
Björg. Rafn maður Sólveigar
starfaði sem loftsiglingafræðingur
hjá Flugfélagi íslands frá fyrstu
árum þess og flaug allan tímann
með flugvélum félagsins við mis-
jöfn skilyrði en þá var flugið frum-
stæðara og ekki eins tæknivætt og
nú á dögum. Rafn komst oft í hann
krappan en þótti snjall og farsæll í
starfi.
Á þeim árum sýndi Sólveig hve
myndarleg húsmóðir hún var og
hög í höndum. Hún saumaði allt á
sig og börnin og heimilishald var
til fyrirmyndar. Það var mikil
breyting á högum Sólveigar þegar
hún og Rafn stofnuðu skóbúðina
Sólveigu ásamt Bjarna bróður Sól-
veigar. Þau ráku verslunina af
miklum dugnaði og stóð Sólveig
alla daga í afgreiðslunni. Hún var
reyndar frábær sölukona og um
árabil gekk verslunin mjög vel.
Hún ferðaðist líka oft til þess að
gera innkaup og var í raun heims-
borgari að eðlisfari. En það er ekki
sjálfgefið að gæfa og gjörvuleiki
eigi alltaf samleið og lífið varð Sól-
veigu á margan hátt þungbært.
Rafn veiktist alvarlega á besta
aldri og lá í mörg ár hjálparvana á
sjúkrastofnun þar til hann lést. Þá
veiktist einkasonurinn Sveinn,
glæsilegur efnismaður, um tvítugt
og hefur þurft að kljást við sjúk-
dóm sinn síðan. Eftir að skóbúðin
var lögð niður fór Sólveig í sjúkra-
liðanám. Að námi loknu hélt hún
1983 til Kaupmannahafnar og
vann um tíma á sjúkrahúsi þar. En
hún veiktist og náði aldrei fullri
heilsu á ný. Þá voru og kraftar
hennar þrotnir við að taka upp
þráðinn á ný hér heima og kom
hún aðeins einu sinni til Islands
eftir það. I Kaupmannahöfn bjó
hún lengst af með Björgu dóttur
sinni og syni hennar Jörundi
Rafni. Þær mæðgur voru mjög
samrýndar og nutu stuðnings hvor
af annarri. Með hlýhug kveðjum
við kæra vinkonu og þökkum
henni samfylgdina, ekki síst á
vængjum söngsins. Blessuð sé
minning hennar.
Margrét Eggertsdóttir.
Þuríður Pálsdóttir.
Minnvngarfgrt
Xra66amánsfétagsins
. 5621414
Krabbameinsfélagið
KRISTIN
STURL UDÓTTIR
+ Kristín Sturlu-
dóttir fæddist á
Fljótshólum í Gaul-
verjabæjarhreppi 6.
október 1928. Hún
lést á heimili sfnu í
Iteykjavfk 2. októ-
ber siðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Laugar-
neskirkju 8. októ-
ber.
Enn er eitt skarðið
komið í systkinahóp- _________________
inn frá Fljótshólum, af
átta systkinum eru aðeins fjögur
eftir. Þegar ég hugsa til systur
minnar Stínu, þessarar ljúfu, glað-
lyndu en rólegu konu, dettur mér í
hug ljóð sem Jónas Hallgrímsson
orti við fráfall Bjarna Thoraren-
sen, frænda okkar. Upphaf þessara
eftirmæla Jónasar er svohljóðandi:
Skjótt hefir sól brugðið sumri,
því séð hef ég fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
til sóllanda fegri.
Sofmn er nú söngurinn ljúfí
í svölum fjalldölum,
grátþögull harmafugl hm'pir
á húsgafli hvequm.
Ég var ellefu ára er Kristín
fæddist og man því vel eftir þeim
degi. Ég mun hafa verið staddur
úti við þegar faðir minn kallar á
mig og biður mig að ná í tvo hesta
sem ég og gjörði í flýti vegna vænt-
anlegrar fæðingar. Þegar ég kem
heim með hestana er Skúli Jóns-
son, föðurbróðir minn, sem var
heimilismaður hjá bróður sínum,
ferðbúinn. Sé ég að Skúli snarar
hnakk á annan hestinn en söðli á
hinn. Ríður hann nú úr hlaði og fer
mikinn. Ferðinni var heitið til að
sækja ljósmóður, Sigríði Jónsdótt-
ur, en hún bjó á bæ sem ber nafnið
Gegnishólar en þangað er 14 km
leið. Um þessa ferð er ekki meira
að segja en seint um kvöldið fæðist
meybarn. Fæðingin gekk vel og
barnið vel á sig komið á allan hátt.
Kristín var seinna dugleg og táp-
mikil. Hún var mjög létt á fæti og
til marks um það vann hún að
minnsta kosti tvisvar sinnum hund-
rað metra hlaup á íþróttamóti.
Það kom fljótt í ljós að hún hafði
létta og glaða lund. Fljótshólaheim-
ilið var mannmargt, þar var mikið
sungið og spilað á hjóðfæri. Það
kom snemma í ljós að Kristín systir
hafði góða söngrödd og er mér
minnisstætt þegar ég, elsti bróðir-
inn, þá fluttur að heiman, kom heim
og þær stöllumar
þrjár, Stína og Gunna
systur mínar og vin-
kona þeirra Sísí í vest-
urbænum sungu fyrir
mig þríraddað. Þær
höfðu yndi af söng og
sömdu milliraddimar
sjálfar og hljómaði það
mjög vel.
Á Fljótshólum er
tvíbýli, í vesturbænum
bjuggu hjónin Guðríð-
ur Tómasdóttir og
Tómas Tómasson
ásamt fimm börnum
sínum og voru þau á
líku aldursskeiði og yngri systkini
mín. Samgangur þessara tveggja
heimila var mjög náinn; var því
þessi barnahópur sem ein stór fjöl-
skylda. Eins og ég hef áður minnst
á var mikið sungið á báðum heimil-
um. Á Ragnheiðarstöðum, næsta
bæ við Fljótshóla, bjuggu þau
sæmdarhjónin Kristín Árnadóttir
og Sighvatur Andrésson. Þeirra
börn, sjö að tölu, voru flest á svip-
uðu reki og við Fljótshólasystkinin.
Ég minnist þess að systur mínar
Kristín og Guðrún, Jóna Sigríður í
vesturbæ, Ester, Bjamey og Mar-
gi’ét Sighvatsdætur stofnuðu söng-
hóp sem þær nefndu Engjarósir.
Þær sungu saman á ýmsum sam-
komum, einnig í útvarpi þar sem
upptaka með söng þeirra er til.
Kristín söng einnig ámm saman í
Dómkirkjukórnum og síðar í Laug-
arneskirkj ukómum.
Um tvítugt fór hún á Hús-
mæðraskóla í Reykjavík og stund-
aði þar nám í tvo vetur. Þegar
Kristín fluttist til Reykjavikur bjó
hún hjá frænkum sínum, Kristínu
og Steinunni Ingimundardætram,
að Smáragötu 10 hér í bæ. Þær
voru systradætur og var mjög
kært með þeim frænkum. Síðar
dvaldi hún í Kaupmannahöfn í eitt
ár og vann þar hjá Sigurði Nordal
og frú. Eftir að Kristín kom heim
aftur vann hún lengst af á sauma-
stofu. Meðan Kristín var enn ólof-
uð var hún vön að fara heim að
Fljótshólum fyrir allar stórhátíðir
til að hjálpa mömmu við undirbún-
inginn.
Kristín og Gunnar voru höfðingj-
ar heim að sækja. Á Kirkjuteiginn
gjörði ég vikulega för mína og átti
ég þar margar ánægjustundir og
stórt skarð hefur komið í vinahóp
minn þar sem Kristín systir var.
Sjaldan var langt að bíða eftir kaffi
og meðlæti og glaðri lund, iðulega
var spaugað mikið, sagðar gaman-
sögur og hlegið dátt. Stína systir
var með græna fingur eins og sagt
MARGRÉT OLLÝ
SIG URBJÖRNSDÓTTIR
+ Margrét Ollý Sigurbjörns-
dóttir fæddist á Norðfirði
27. desember 1928. Hún lést á
heimili sínu í Reykjavfk 8. októ-
ber síðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Fossvog-
skapellu 18. október.
Ég kynntist Ollý er við hjónin
byrjuðum að vera saman fyrir 34
áram. Hún var móðursystir kon-
unnar minnar heitinnar. Öll þau
kynni sem ég hafði af Ollý í gegn-
um tíðina voru einstaklega góð.
Konan mín var einstaklega hænd
að henni því að hún var henni mjög
góð frænka. Við heimsóttum hana
og Hauk son hennar mjög oft og
þar var alltaf mjög vel tekið á móti
okkur og börnunum okkar. Þau
nutu þess að koma til Ollýar
frænku m.a. vegna þess að þar var
alltaf svo gott með kaffinu. Auk
þess reyndist Ollý þeim eins og
besta amma.
Hún bjó syni sínum mjög gott
heimili og stjanaði við hann. Hann
endurgalt það með einstaklega
miklum kærleik og umhyggjusemi.
Nú er hún horfin frá okkur þessi
yndislega kona og eftir situr ljúf
minning um góða manneskju.
Haukur minn, ég votta þér mína
innilegustu samúð. Megi Drottinn
styrkja þig og varðveita í sorg
þinni.
Jón A. Snæland.
er og hafði yndi af því að rækta
garðinn sinn. Eitt veit ég með vissu
að hjartaborg Kristínar systur var
hrein. Ég var þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eiga góðan og samheldinn
systkinahóp og þakka þeim lífs og
liðnum fyrir samfylgdina.
Einar bróðir.
Skrifuð á blað
verður hún væmin
bænin
sem ég bið þér
en geymd
í hugskoti
slípast hún
eins og perla í skel
við hveija hugsun
sem hvarílar til þín.
Þetta litla ljóð eftir manninn
minn, Hrafn A. Harðarson, kemur
upp í huga mér þegar ég hugsa til
Stínu föðursystur minnar sem nú
er horfin augsýnd okkar. Nú þarf
hún ekki að glíma lengur við hinn
illvíga sjúkdóm sem hún barðist
gegn af æðruleysi til hinstu stund-
ar. Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að faðir minn, Einar, var einn
af samheldnum og stómm systk-
inahópi. í hugskoti mínu eru
geymd mörg minningabrot frá
löngu liðnum samverustundum og
langar mig að rifja nokkur upp.
Eg minnist þess þegar Stína
frænka kom frá útlöndum íyrir
rúmlega fjöratíu árum og færði
okkur systranum ógnarlítil hand-
snyrtisett. Ég fékk grænt en Dúfa
systir rautt, ég man ennþá hvar við
sátum á dívaninum í stofunni hjá
ömmu á Fljótshólum þegar Stína
rétti okkur gjafirnar. Þetta hand-
snyrtisett var gersemi níu ára
telpu. Þai-na gat að líta lítil skæri
og önnur verkfæri til að snyrta
neglurnar. Þetta handsnyrtisett
hefur fylgt mér alla tíð síðan og
ekkert glatast úr því.
Snemma fengum við systkinin að
dveljast í sveitinni hjá ömmu að
Fljótshólum á sumrin. Ég minnist
þess þegar þær systurnar Stína og
Gunna birtust í sumarfríum, þá var
glatt á hjalla. Iðulega fóra þær að
„snurfussa" hjá ömmu og mála
herbergin. Ég man hvað mér
fannst þetta spennandi og
skemmtilegt í byrjun og vildi endi-
lega fá að hjálpa til við að mála.
Það endaði nú alltaf með því að
mér var helst treyst fyrir því að
mála ofnana, þessa gömlu stóra
pottofna sem vora mjög seinmálað-
ir, glansinn fór vanalega fljótlega
af málningarvinnunni en maður lét
sig hafa það, allt var til vinnandi að
vera í þessum glaða og skemmti-
lega félagsskap. Stína var ein af
þessum góðu frænkum sem sá
alltaf björtu hliðarnar á manni,
með hrósið og jákvæðnina að leið-
arljósi á því augnabliki ævi manns
þegar þessir hlutir era svo mikil-
vægir í þroska einstaklingsins.
Ég minnist þess þegar ég fór til
Vestmannaeyja og hitti Astu og
Friðfinn í fyrsta skiptið. Eitt það
fyrsta sem Ásta sagði mér þegar
ég gekk upp stigann í áttina tU
hennar var: „Þú ert bara alveg eins
og Þormóður og Kristín föður-
systkini þín, Kristín efra andlitið
og Þormóður hið neðra (eða var
það öfugt, ég man það ekki svo
gjörla). Þetta var ekki í fyrsta
skiptið né það síðasta sem mér hef-
ur verið líkt við hana Stínu frænku
og þótti mér það ekki leiðum að
líkjast.
Ég man heimsóknirnar á Smára-
götuna þar sem þær systurnar
Stína og Gunna bjuggu hjá frænk-
um okkar, Kristínu og Steinunni.
Síðan komu heimsóknir á Kirkju-
teiginn þar sem Gunnar spilaði
gjarnan á píanóið og allir tóku und-
ir og fóra að syngja. Ég man þegar
bömin fæddust og við komum í
heimsókn að skoða Hafstein og
Svanhildi lítil. Eftir að ég eignaðist
mína eigin fjölskyldu fór samveru-
stundunum fækkandi. Stína
frænka hafði alltaf mikið yndi af
söng og þótti mér mjög gaman
þegar ég fékk það tækifæri að
syngja í Laugarneskirkjukórnum
með henni einn vetur.
Við stórfjölskyldan áttum alltaf
samastað á Fljótshólum hjá Þor-
móði frænda og Guðrúnu þar sem
ættingjarnir smáir og stórir hittust
iðulega vor og haust við kartöflu-
ræktun. Ættarmótin sem era okk-
ur alltaf uppspretta gleði og
ánægju verða þó varla svipur hjá
sjón þar sem stór skörð hafa
myndast í hópinn.
Guð blessi þig og fjölskyldu þína.
Anna Sigríður.
t
Faðir okkar, sonur, bróðir, mágur og frændi,
ELÍAS JÓHANN LEÓSSON,
andaðist þriðjudaginn 12. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju á morgun,
miðvikudaginn 20. október, kl. 13.30.
Elías G. Elíasson,
Karen J. Elíasdóttir,
Bragi V. Elíasson,
íris E. Elíasdóttir,
Jóhanna Ýr Elíasdóttir,
Gíslína J. Jónsdóttir, Hilmar B. Guðmundsson,
Jón K. Leósson,
Regina Magnúsdóttir, Bjarni O. Júlíusson,
María Magnúsdóttir, Arnþór Strom,
Sigríður Magnúsdóttir, Róbert Hansen,
Fjóla Hilmarsdóttir,
Ásta Hiimarsdóttir, Jóhann Sigurjónsson
og frændsystkini.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSTDÍSAR GfSLADÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
áður Austurbrún 23,
Reykjavík.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveidust er móttaka
svokallaðra ASCIl-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar tíl blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Hað eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega iínulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Kristmundur Jakobsson,
Þórdís Kristmundsdóttir, Eiríkur Örn Arnarson,
Auður Kristmundsdóttir, Jón S. Knútsson,
Kristín Kristmundsdóttir, Eyjólfur Bragason
og barnabörn.