Morgunblaðið - 15.01.2000, Side 48

■éfi LAUGARDAGUR 15. JANÚAR 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Anna María Héð-
insdóttir fæddist
á Húsavfk 13. maí
1977. Hún lést á
heimili sínu 31. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Húsavíkur-
kirkju 8. janúar.
Aðfaranótt nýárs-
dags bárust mér miklar
sorgarfréttir þegar ég
frétti að Anna María
væri látin.
Hvemig gat mér
nokkum tímann komið
það til hugar á annan í jólum er hún
heimsótti mig að ég væri að kveðja
hana í hinsta sinn.
Það er erfitt að sætta sig við það að
hún Anna sé dáin. Eg man þegar við
vomm á yngri áram að hún var alltaf
til í allt og hafði framkvæði að svo
mörgu sniðugu sem hægt var að
dunda sér við í æsku.
Hún var alltaf áberandi andlit í
vinahópinum alveg frá æsku til dags-
ins í dag.
Hún hafði mjög eftirminnilegt bros
og smitandi hlátur. Söngur hennar
var frábær svo og allt er hún tók sér
fyrir hendur.
Við voram nokkrar vinkonumar
saman í hljómsveit fyrir nokkram ár-
um og ég man hversu mikið hún lifði
sig inn í það, hún var kjaminn í eplinu
sem hélt okkur saman.
Heimurinn er fátækari án þín,
elsku Anna, og ég kveð þig nú með
sárum söknuði.
Elsku Lilja Björg, Héðinn, Sirrí,
Helgi, Bibbi, Nonni og aðrir aðstan-
dendur, megi guð styrkja ykkur í
(wissari miklu sorg.
Aðalbjörg.
Hvað boðar nýárs blessuð sól?
Hún boðar náttúrunnar jól,
hún ílytur líf og Iíknarráð,
hún Ijómar heit af Drottins náð.
Sem Guðs son forðum gekk um kring,
hún gengur ársins fagra hring
og leggur smyrsl á lífsins sár
og læknar mein og þerrar tár.
(M.J.)
Mig langar að minnast minnar
kæra vinkonu Önnu Maríu Héðins-
dóttur.
:Hve sárt var að frétta um andlát
þitt, kæra vinkona. Um hugann
streyma minningar um margar
ánægjulegar samverastundir í þá
rúmu tvo áratugi sem við höfum verið
vinkonur.
Við voram ekki háar í loftinu þegar
við kynnumst, þú bjóst á Álfhólfsvegi
og ég hjá ömmu og afa á Uppsalavegi,
því foreldrar mínir vora
að byggja í Brúnagerði.
Það leið ekki langur
tími áður en þú fluttir í
Brúnagerði við hliðinna
ámér.
Krakkamir í Brúna-
gerði vora stór og þétt-
ur hópur, þar var mikið
brallað í gamla daga, í
Brúnagerðishópinn er
komið stórt skarð.
Það vora margar úti-
legumar sem við fórum
í upp í móa, kaffiboðin í
kofann þinn, flotta búið
okkar þar sem við jörð-
uðum alla páfagaukana og andarang-
ana með öllu tilheyrandi, nestisferð-
irnar í sprænugil en aðalsportið var
þegar heiti potturinn kom hjá Öbbu,
þar var sko buslað.
Eg man að alltaf á jólunum þegar
ég var búin að opna pakkana mína þá
hljóp ég alltaf upp í herbergi til að líta
inn í stofugluggann þinn til að athuga
hvort þú værir búin að opna þína, því
þá mátti ég hlaupa yfir.
Þú öfundaðir mig svo þegar ég
eignaðist lítinn bróður, það var þinn
heitasti draumur að eignast systkini.
Það liðu ekki nema tvö ár, þá rættist
draumurinn, þú eignaðist lítinn bróð-
ur sem þér þótti svo vænt um.
Aldrei slettist upp á vinskapinn hjá
okkur og ef eitthvað kom uppá þá liðu
ekki nema tvær mínútur áður en önn-
ur hvor okkar bankaði aftur uppá.
Eg flutti alfarið suður á fimmtánda
ári en við hittumst alltaf reglulega og
skrifuðum bréf um hvað hefði drifið á
daga okkar. Aldrei gleymi ég bréfinu
sem þú sendir mér þegar ég var í
skóla í Danmörku þess efnis að segja
mér að þú ættir von á þér í maí, þér
fæddist gullfalleg stelpa með rauða
hárið þitt daginn eftir 19 ára afmæhs-
daginn þinn. Lilja Björg mun ætíð fá
að heyra hve yndislega móður hún
átti.
Elsku Anna, minningarnar um þig
eiga stóran sess í hjarta mínu sem ég
mun ætíð varðveita.
Eg sakna vinkonu og óska henni
góðrar ferðar.Vonandi mun himbrim-
inn heilsa henni með kvaki sínu.
Ég bið Guð að gefa Lilju Björgu,
Sirrý, Héðni, Helga, Bibba og öðram
aðstandendum styrk og vera þeim
nálægur.
Mundu mig, ég man þig.
Þín
Kristfn.
Elsku Anna María okkar.
Það geta engin orð því lýst hve
bragðið okkur var að heyra þær sorg-
arfréttir sem okkur bárast snemma á
nýársmorgun. Strax á þeirri stundu
varð okkur Ijóst að nú hafði verið
höggvið stórt skarð í vinarhóp okkar.
Okkur langar að minnast þín með
nokkram orðum kæra vinkona. Við
kynntumst þér fyrst þegar við byij-
uðum í bamaskóla. Strax þá komu í
ljós leik-,söng- og tónlistarhæfileikar
þínir. Það var sama hvað var um að
vera, þú varst alltaf fremst í flokki.
A unglingsáram okkar hafði áhugi
þinn á söng og tónlist ekkert dvínað.
Þú varst í hinum ýmsu hljómsveitum
ýmist sem gítarleikari eða söngvari
og verður sá tími sem við, Abba og þú
spiluðum saman ógleymanlegur.
Þegar við hugsum til baka er okkur
minnisstæðast brosið þitt og hve
smitandi hlátur þú hafðir.
Svo var það í maí árið 1996 að htli
sólargeislinn þinn kom í heiminn. Þú
varst svo stolt og ánægð af þessum
litla einstaklingi, henni Lilju Björgu.
Fyrir tveimur áram þegar leiðir
okkar skildi fækkaði óneitanlega
samverastundum okkar, en þegar við
hittumst aftur eftir langan aðskilnað
var alltaf jafn gaman. Það er okkur
ómögulegt að skilja, elsku Anna Mar-
ía, að næst þegar við vinkonumar
komum saman verður þú ekki á með-
al okkar.
Nú kveðjum við þig með sáram
söknuði og biðjum Guð að umvefja
þig örmum sínum og varðveita sálu
þína.
Elsku Lilja Björg, Héðinn, Sirrý,
Helgi, Bibbi, Nonni og aðrir aðstand-
endur, megi Guð gefa ykkur styrk í
þessari miklu sorg.
Við þðkkum samfylgd á lífsins leið
það lýsandi stjömur skína.
Og birtan himneska björt og heið
húnboðarnáðunsína.
En alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þina.
(Höf. ókunnur.)
Þínar vinkonur,
Harpa og Erla Dögg.
Mig langar að kveðja Önnu Maríu,
vinkonu mína og skólasystur, með
nokkram orðum. Ég trúi því varla að
þú sért farin og ég hitti þig ekld aftur,
ég harma að þú hafir ekki séð ljósið í
myrkrinu. Ég sakna þín og vona að
þér líði vel þar sem þú ert. Þar sem
við gerðum rannsókn á Ásatrúarfé-
laginu í haust sem endaði með því að
þú skráðir þig úr þjóðkirkjunni og í
ásatrúarfélagið finnst mér við hæfi að
kveðja þig með einum af þeim kvæð-
um úr Hávamálum sem þú valdir í
niðurstöður okkar.
Ungurvaregforðum,
fóregeinnsaman,
þávarðegvillurvega;
auðigurþóttumk,
eregannanfann,
maður er manns gaman.,
(Úr Hávamálum.) ,
Elsku Lilja Björg, Bibbi og aðrir
aðstandendur, megi hinn algóði guð
styrkja ykkur á þessum erfiðum tím-
um.
Guðrún.
ANNA MARÍA
HÉÐINSDÓTTIR
INGVAR
BENEDIKTSSON
+ Ingvar Benediktsson fyrr-
verandi bóndi fæddist í
Rekavík bak Höfn 30. júlí 1909.
Hann lést á Sjúkraskýli Bolung-
arvíkur 7. janúar sfðastliðinn.
Foreldrar hans voru hjðnin Sig-
urrós Bjarnadóttir, f. 25.9. 1877,
d. 2.10. 1937, og Benedikt Árna-
son, f. 22.7. 1877, d. 30.5. 1938.
Kona Ingvars er María Guð-
mundsdóttir, f. 7.3. 1903. Þau
gengu í hjónaband 1947. Kjör-
Okkur systkinin, böm Sigurlaugar
og Hermanns frá Látram í Aðalvík,
langar að minnast Ingvars með
‘Sfokkram orðum. Hann var sveitungi
okkar og vinur foreldra okkar. Fyrst
þegar við eldri systkinin munum
hann bjó hann í Stakkadal í Aðalvík
ásamt konu sinni Maríu Guðmun-
dsdóttur frá Rekavík bak Látur.
María var frænka móður okkar og
vinkona. Foreldrar okkar og María
létust árið 1989.
^Árið 1942 flytja þau til Iðavalla að
Látram og búa þar til vors 1948. 16.
sonur þeirra er Ingi Karl, f.
16.9. 1944. Ingi karl var kvænt-
ur Ragnheiði Jónsdóttur. Þau
skildu. Þau eiga tvö börn: Inga
Karl og Maríu Sigurrós.
Á yngri árum var Ingvar sjó-
maður og bóndi, fyrst í Aðalvík
og síðar í Önundarfirði.
Útför Ingvars fer fram frá
Hólskirkju í Bolungarvík í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
júní það ár flytja þau vestur yfir Djúp
ásamt foreldrum okkar og fleira fólki.
Um þetta leyti var byggð í Aðalvík að
eyðast. Það vora þung spor hjá þessu
fólki, sem var að yfirgefa æskusveit-
ina sína og skilja þar eftir unnin störf
og minningar. Þegar þetta var vora
þau hjón á miðjum aldri og þurftu að
byija búskap á nýjan leik. Áfanga-
staður þeirra var Önundarfjörður.
Fyrst bjuggu þau í sveitinni, en flutt-
ust síðar til Flateyrar. Þar unnu
hjónin við fiskverkun.
Foreldrar okkar eignuðust tólf
böm, sem öll komust til fullorðinsára
og lifa enn. Á áranum sem Ingvar og
María bjuggu að Látram var erfitt
heimilishald hjá foreldram okkar.
Það varð til þess að þau hjónin ætt-
leiddu bróður okkar, Inga Karl, árið
1947. Ekki var mikill samgangur á
milli fjölskyldnanna á meðan búið var
í Önundaríirði. Úr þessu bættist
mjög, er bróðir okkar flutti til Bol-
ungarvíkur og foreldrar hans komu
til hans. Þá var oft komið við á þessu
heimili, er leiðin lá til Aðalvíkur. Þá
vora rifjaðar upp minningar um
æskuslóðir.
Ingvar var mikið snyrtimenni í
allri umgengni, rólyndur og heima-
kær. Hann ferðaðist ekki mikið um
ævina. Hann lét hverjum degi nægja
sínar þjáningar. Síðara hluta ævinnar
var heilsunni farið að hraka og í mörg
ár hafði hann veralega skerta heym.
Það háði honum mjög í allri sam-
ræðu, sem hann hafði þó gaman af.
Við vitum að foreldrar okkar bára
hlýhug og kærleika til kjörforeldra
Inga Karls, sem við systkinin geram
einnig.
Ingvari er þökkuð samfylgdin.
Bróður okkar og fjölskyldu hans
vottum við samúð okkar.
Fyrir hönd systkinanna,
Þórunn og Friðrik.
STEFÁN ÓSKAR
STEFÁNSSON
+ Stefán Óskar Ste-
fánsson fæddist í
Reykjavík 21. júlí
1955. Hann lést í
Reykjavík 23. desem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Seltjarnarnesk-
irkju 4. janúar.
4. janúar var borinn
til grafar góður félagi
okkar úr Round Table 1.
Stefán Óskar Stef-
ánsson var einn af kröft-
ugustu og virkustu fé-
lögum í RT-1 síðustu tvo
áratugi og er okkur sem og hreyfing-
unni allri mikill missir.
Á svona stund kemur upp í hugann
hvað orðin eru í eðli sínu fátæk í svona
raun, og minningar liðinna stunda
renna gegnum hugann. Margs er að
minnast en einna helst stendur upp
úr brosið og lífsgleðin sem alltaf eink-
enndi Stefán og smitaði alla þá sem
hann þekktu og umgengust. Ef eitt-
hvað stóð til í félagsskapnum, svo sem
skemmtikvöld, útilega, eða jafnvel
ferð til annarra landa á mót með RT
félögum var Stefán jafnan fyrstur
manna að skrá sig. Ákafi og lífsgleði
hans varð til að aðrir smituðust og
komu með og var hann jafnan hrókur
alls fagnaðar þegar á staðinn var
komið.
Eitt verður okkur félögum í RT-1
sérstaklega minnisstætt, en þannig
var að Stefáni hafði verið falið að
skipuleggja svokallað konukvöld,
með félögum og eiginkonum þeirra í
RT-1. Jú, það var lítið mál, hann
skipulagði einstaka kvöldstund með
konunum okkar og sjálfum sér, því
hann gleymdi að boða okkur hina eig-
inmennina, (eða svo sagði hann).
Þetta lýsir hversu skemmtilegar upp-
ákomur Stefán gat látið koma sér til
hugar. Eftir á þótti okkur félögunum
þetta hið skemmtilegasta mál, því
engum okkar hafði dottið í hug að
halda svona „konukvöld" fyrr, því yf-
irleitt fáum við hinir eiginmennimir
að vera með líka.
I maí síðastliðnum
fóram við nokkrir til
móts við aðra RT-l-fé-
laga úr Evrópu á árlegt
þing, sem að þessu
sinni var haldið í Brux-
elles og er óhætt að
segja að Stefán hafi
markað þann fagnað
með nærvera sinni og
einstakri sönggleði,
sem hann leiddi okkur
félagana áfram með í,
við magnaðar viðtökur
annarra Evrópufélaga.
Lengi mætti telja
upp atvik sem þessi sem okkur era í
fersku minni um þann tíma sem við
áttum með Stefáni í RT-1. Upp úr
stendur alltaf minningin um góðan
dreng og félaga sem allt vildi fyrir
alla gera og jafnan iyi-stur að bjóða
fram hjálpandi hönd ef einhvers var
þörf.
Kæra Magga og synir, sem og aðr-
ir ástvinir.
Okkar dýpstu samúðarkveðjur á
þessari erfiðu stundu.
Eldri og núverandi félagar í
RT-1.
Takk fyrir allt, Stefán. Okkur
bræðranum varstu alltaf góð fyrir-
mynd og verður áfram, harðduglegur
og alltaf með góða skapið og léttleik-
ann á hreinu. Það er sárt að horfa á
eftir þér en við varðveitum vel minn-
inguna um þig og hún veitir okkur yl.
Elsku Magga, Stebbi, Amar og
Brynjar, megi Guð vaka yftr ykkur á
þessum erfiðu stundum.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(EinarBen.)
Hallgrímur Daði og Indriði
Freyr Indriðasynir.
HERMINA SIGUR-
GEIRSDÓTTIR
KRISTJÁNSSON
+ Hermína Sigur-
geirsdóttir
Kristjánsson fæddist
á Stóruvöllum í
Bárðardal 16. mars
1904. Hún lést í
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 26. desember
síðastliðinn og fór
útfór hennar fram
frá Áskirkju 7. jan-
úar.
Það var ekki fyrr en
mörgum árum síðar
sem ég gerði mér grein
fyrir að þegar ég hóf
nám hjá Hermínu var hún orðin
sextíu og fimm ára gömul. Mér
fannst hún aldrei vera gömul , ekki
einu sinni miðaldra, hún tók alltaf á
móti mér brosandi, í fallegum kjól
með liðað hárið og elskulegt yfir-
bragð. Hún leiddi mig í píanónáminu
með ákveðinni reglusemi, sleppti
aldrei tónstigum Herz né æfingum
Czernys, og var óhrædd við að láta
mig fást við verkefni sem kannski
voru aðeins ofar getunni í hvert sinn.
Metnaður hennar fyrir hönd nem-
enda var mikill og smitandi. Ég bar
ómælda virðingu íyrir henni og á
þessum viðkvæmu unglingsáram
hélt hún áhuga mínum gangandi og
fyrir það verð ég henni eilíflega
þakklát.
Hermína stjórnaði
ekki bara sínum eigin
nemendum í tónlistar-
skólanum í Reykjavík
með festu en þó hlýju.
Hún leiddi píanókenn-
aradeild skólans og gaf
þannig næstu kynslóð
innsýn og hlutdeild í
kennsluaðferðum sem
menntun, reynsla og
innsæi höfðu mótað.
Margir munu eflaust
minnast tónleika innan
skólans þar sem Herm-
ína var ævinlega mætt.
Hún sá til þess að allt gengi snurðu-
laust fyrir sig - og þá var eins gott að
gleyma ekki að hneigja sig vel bæði
fyrir og eftir flutning!
Minnisstæðar era einnig heim-
sóknir á Reynimelinn, í fínu stofuna
þar sem flygillinn skipaði öndvegi,
sveipaður svörtum silkidúk með
kögri. Ymist vorum við nemendurnir
að spila hver fyrir annan eða að sam-
gleðjast Hermínu á tímamótum.
Hún vakti yfir velferð fyrrverandi
nemenda og fylgdist vel með hverj-
um og einum í leik og starfi. Þannig
var hún vinur ævilangt.
Farsæll kennari og einstök kona
er kvödd með djúpu þakklæti.
Anna Guðný Guðmundsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.