Morgunblaðið - 15.01.2000, Síða 63

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 15. JANIJAR 2000 63
BRÉF TIL BLAÐSINS
Frá Kristjáni B. Jónnssyni:
í MORGUNBLAÐINU hinn 28.
desember síðastliðinn birtist umsögn
Erlendar Jónssonar um bókina Orð í
tíma töluð eftir Tryggva Gíslason
sem Mál og menning gaf út fyrir jól.
Fyrir hönd útgefanda langar mig til
að gera nokkrar athugasemdir við
þessa umsögn því ritdómari virðist
ekki hafa fyllilega áttað sig á því um
hvers konar bók er að ræða og
hvemig hún er uppbyggð.
Orð í tíma töluð er safn tilvitnana
og fleygra orða þar sem leitast er við
að gefa sem ítarlegastar skýringar á
Opið bréf
tilheil-
brigðis-
yfirvalda
Frá Arnbjörgu Lindu Jóhanns-
dóttur og Ríkharði Jósafatssyni:
ACUPUNKTURFÉ LAG íslands
(AFÍ) er með opinbera fyrirspurn til
heilbrigðisyfirvalda varðandi reglu
landlæknis um nálastungumeðferð.
Landlæknisembættið setti reglur
18. júní 1998 um hver hafi heimild til
að stunda nálastungur hér á landi.
Aðilum úr viðurkenndum heilbrigð-
isstéttum er þar gefið leyfi til að
stunda nálastungur óháð magni
menntunar þeirra á sviði nála-
stungna, en menntað fólk í þessari
starfsgrein fær ekki starfsleyfi.
Okkar fyrirspurn til heilbrigðisyf-
irvalda er þessi: Hver veitir land-
læknisembættinu leyfi til að setja
reglur um nálastungur? Nálastunga
er allt önnur fræðigrein en vestræn-
ar lækningar. Landlæknisembættið
þjónar hagsmunum vestrænna
lækna og innan þess starfar enginn
með menntun á sviði nálastungu-
fræða, samkvæmt okkar heimildum.
Okkur hjá AFÍ þykir þar af leiðandi
einkennilegt að landlæknisembættið
geti metið hvort viðkomandi um-
sækjandi hafi lokið viðurkenndu
námi í slíkum lækningum.
Nægilegt þykir landlæknisemb-
ættinu að læknar og viðurkenndar
heilbrigðisstéttir séu með nokkur
helgarnámskeið í nálastungum til að
fá leyfi, en veitir ekki leyfi þeim sem
hafa sérmenntað sig á þessu sviði frá
viðurkenndum háskólum erlendis.
Þar þykir okkur alvarlega brotið á
því fagfólki.
Þegar regla landlæknis var gerð
var aðeins leitað álits vestrænna
lækna sem eru samkvæmt okkar
uppiýsingum ekki menntaðir frá við-
urkenndum nálastunguskólum.
AFÍ fer fram á það að yfirvöld taki
á þessu máli hið fyrsta.
19. aprfl 1999 sendi AFÍ bréf til
heilbrigðisráðherra og formanns
heilbrigðis- og tryggingamálanefnd-
ar Alþingis til að lýsa yfir áhyggjum
vegna reglna landlæknis. Enn bíðum
við eftir svari yfirvalda.
AFÍ þykir nauðsynlegt að heil-
brigðisyfirvöld ógildi þessa reglu
landlæknis og afturkalli þau leyfí
sem landlæknisembættið hefur þeg-
ar veitt, þar til raunhæft mat fæst á
menntun manna á sviði nálastungna.
Það er okkar mat að landlæknis-
embættið á ekki að hafa neitt með
leyfisveitingar í nálastungum að
gera, það ætti að vera í höndum heil-
brigðisyfirvalda en ekki landlæknis.
AFÍ fer fram á að heilbrigðisyfir-
völd skipi nefnd með menntuðu fag-
fólki á sviði nálastungna til að útbúa
raunhæfar reglur um nálastungur.
Menntun manna í nálastungum á að
sitji í fyrirrúmi þegai’ ákvarðanir um
leyfisveitingar frá heilbrigðisyfir-
völdum eru teknar.
AFÍ telur það vera mikið hags-
munamál allra íslendinga að auka
skilning á notkun nálastungumeð-
ferðar og bæta starfsskilyrði þeirra,
sem hana stunda.
ARNBJÖRG LINDA
JÓHANNSDÓTTIR,
RÍKHARÐUR JÓSAFATSSON,
formenn Acupunkturfélags
Islands.
Misskilin orð
merkingu um 8000 fleygra orða og
tilvitnana, uppnma þeirra og tengsl-
um við aðrar tilvitnanir og orðtök.
Heimilda er jafnan getið og því auð-
velt fyrh’ lesanda að fletta upp á þeim
stað þaðan sem tilvitnunin er tekin
og lesa sér þar betur til um samheng-
ið, nægi ekki skýringar bókarinnar.
í umsögn sinni fjallar Erlendur
Jónsson nokkuð um orðamun tilvitn-
ana, einkum þó tilvitnana í Islend-
inga sögur. A þeim samanburði er
hins vegar lítið að byggja þar sem
hann nefnir aldrei hveijar þær út-
gáfur séu sem hann segist hafa „við
höndina“. Hann getur þess heldur
ekki við hvaða útgáfu tilvitnanimar í
Orð í tíma töluð styðjast og upplýsist
það því hér með, að langoftast er
vitnað í útgáfu Svarts á hvítu og á
stundum í útgáfu íslenzkra fornrita.
Til fyrmefndu útgáfunnar er vitnað
þar sem hún er nú útbreiddust meðal
áhugasamra lesenda og hefur að auki
þann kost að vera til á tölvutæku for-
mi. Alls staðar er tekið fram til hvaða
heimilda er vitnað með skammstöf-
un, útgáfuári, bindi og blaðsíðutali.
Hefði það átt að vera auðvelt fyrir
ritdómara að ráða fram úr þessu því
að aftast í bókinni er skammstafana-
lykill þar sem bókatitlar, höfunda-
nöfn, útgáfustaður og útgáfuár em
rituð fullum fetum.
Þrátt fyrir þetta lætur Erlendur
Jónsson eins og bókarhöfundur hafi
fundið það upp hjá sjálfum sér að
breyta fleygum orðum úr íslendinga
sögum. Það hefði t.a.m. átt að vera
vandalaust fyrir hann að fletta upp í
útgáfu Svarts á hvítu á Grettis sögu
frá árinu 1987, öðm bindi, bls. 1023,
þar sem stendur skýmm stöfum:
„Þau tíðkast hin breiðu spjótin." Það
kann að vera að Erlendi þyki betra
að segja: „Þau tíðkast nú hin breiðu
spjótin“, en sú mynd styðst við önnur
handrit en þau sem lögð em til
gmndvallar útgáfu Svarts á hvítu.
Eins og fram kemur í formála henn-
ar var aðalhandriti Grettis sögu, AM
551 A 4to, þar fylgt nánar en venjan
hafði verið. Þeir sem að útgáfunni
stóðu nýttu sér þar áður óútgefna
uppskrift Ólafs Halldórssonar hand-
ritafræðings á þessari fremur illlæsi-
legu heimild. Orðamunur útgáfu
Svarts á hvítu og þeirra ótilgreindu
útgáfna á íslendinga sögum sem rit- 4
dómari talar um er því auðskýrður.
Þar með ætti öllum að vera ljóst að
Grettis saga er ekki rituð upp á nýtt í
Orð í tíma töluð og það sama gildir
um Brennu-Njáls sögu, sem fær
svipaða útreið.
Þakka ber Erlendi ábendingar um
prentvillur, sem löngum hefur reynst
erfitt að ryðja út, en harma ber mis-
skilning hans og rangfærslur. Orð í
tíma töluð er stór bók og mikil og því
kindarlegt að það sem hann gerir
einkum að umræðuefni er það sem
ekki stendur í bókinni.
KRISTJÁN B. JÓNASSON
Máli og menningu.
Allt betta 09 margt fleira
nú á tilboðsverði!
WjulUjB
rrrai